Deze forse eend is een stuk groter dan de wilde eend.
Ze zijn te herkennen aan het kopprofiel waarbij de snavel in een rechte lijn in de kop overgaat.
Het mannetje is in het voorjaar gestoken in een zwart/wit verenpak:
wit van boven en zwart van onderen.
Achterkop en halszijden zijn lichtgroen van kleur.
Maar na de rui heeft hij hetzelfde grauwe pak als het vrouwtje.
Dit dient niet om niet op te vallen bij het bebroeden van de eieren
of het verzorgen van de jongen, want dat moet het wijfje alleen klaren.
Tijdens de ruiperiode raakt hij z’n slagpennen kwijt,
kan daarom slecht vliegen en is dus erg kwetsbaar.
Daarom kan hij zich in die tijd beter gedekt houden
en met een grauw verenpak valt hij niet op.
De eidereend zoekt al duikende naar mossels, krabben en kreeftachtigen,
maar in ondiep water grondelt hij ook op zoek naar voedsel.
Deze forse eend is een kustgebonden zeevogel die broedt op eilanden
en andere rustige plaatsen nabij de zee.
De meeste eidereenden broeden in arctische streken waar ze in grote getale voorkomen.
Nederland ligt aan de zuidelijke rand van het broedgebied.
Hij is hier dus het hele jaar te zien maar 's winters nemen de aantallen fors toe
door uitwisseling met vogels uit de Oostzee.
Eidereenden broeden in kolonies.
In het grondnest komen 4 – 9 eieren te liggen
die na 26 dagen broeden uitkomen.
Eidereenden staan op de rode lijst omdat de broedpopulatie de laatste jaren
duidelijk is afgenomen en de soort een beperkte verspreiding kent.
De belangrijkste oorzaak van de afname van de Eidereend is de overbevissing
van kokkels en mosselen op de Waddenzee en in het Deltagebied.
De enige oplossing is een sterke beperking van de huidige
grootschalige gemechaniseerde schelpdiervangst door speciale schepen.
Hier ligt dan ook een taak voor provinciale en landelijke overheid:
Na alle discussies en natuur-investeringen in Waddenzee en Delta
moet toch genoegzaam duidelijk zijn dat ecologische belangen in deze natuurgebieden
van wereldklasse boven het economisch belang van de enkeling moeten gaan!
Een andere permanente bedreiging is de olievervuiling.
Geregelde strandtellingen maken duidelijk, dat dit probleem nog steeds bestaat.
