ASK VE TERK

Bazen oyle bir iliskiye tutulursunuz ki, ne sevebilir, ne terk edebilirsiniz. Kor kutuk baglanmissinizdir
aslinda… En guzel yillarinizin, aci tatli hatiralarinizin ortagi; ic cekismelerinizin musebbibi, yazilarinizin
ilhami, sohbetlerinizin konusudur. Gozyaslarinizda, bilincaltinizda, kahkanizdadir; korkunca
saklandiginiz bir siginak, cosunca optugunuz bir bayrak… Sevdaniz riyasiz, cikarsiz, karsiliksizdir,
sinirsiz ve nihayetsiz; "Olmek var, donmek yok" tur. Lakin gun gelir anlarsiniz; icten ice bir seylerin
kanadigini… Tutkulu sevdalarin gizli hancerleri baslar parildamaya.. Surasindan, burasindan elestirmeye
koyulursunuz: "Soyle gorunse, oyle demese, degisse biraz ya da eskisi gibi olsa…" Baskalarini ornek
gostermeye, "Bak onlar nasil yasiyor" demeye baslarsiniz… Hem birlikte yasayip, hem ozgur olmanin
yollarini ararsiniz. Askinizin gozu kor degildir artik, yanlisini gorur duzeltmek istersiniz. "Eskiden boyle
miydi ya…" diye baslayan sohbetlerde acilir elestirinin kapisi; acildikca, bastirilmis itirazlar yukselir
bilincaltindan…. Boyle suremeyecegini bilirsiniz, degissin istersiniz. O sevgisizliginize yorar
bunu…ihanete sayar. Tutkulu iliskilerde ihanetin bedeli olumdur!! "Ya sev boyle ya da terket" diye
gurler… Bir zamanlar bir gulucuguyle alacakaranligi isitan o ruya, bir kabuse donusur birden…Kapatir
gonlunun kapilarini, yasaklar kendini size… Zehir akar dilinden, konusturmaz, suclar, yargilar mahkum
eder. Muhurler dudaklarinizi, yirtar atar yazdiklarinizi, siler sizi defterden… "Iyiligin icindi hepsi, seni
sevdigim icin…" dersiniz, dinletemezsiniz. Ayrilirsaniz yasayamayacaginizi bilirsiniz, lakin boyle de
sevemezsiniz. Ihanetten kirilmistir kaleminiz; severek, terk edersiniz…

"Madem oyle…" nin cagi baslar ondan sonra… Madem ki siz boylesine tutkunken, o hep baskalarini
secmistir, madem ki kiymetinizi bilmemistir, o halde "gunah sizden gitmistir". Lanet ederek bu
karsiliksiz aska, cekip gitmeleri denersiniz. Askin gocmenlik cagi baslar boylece…. Daha ozgur
olacaginiz limanlara demirlersiniz bir sure…Ne var ki unutamaz, uzaktan uzaga izlersiniz olup
biteni…Etrafi bir suru ugursuzla dolmus, kurda kusa yem olmustur. Deli kanlilar, eli kanlilar, ugruna
olenler, sirtina binenler sarmistir cevresini…. Guyur duyar onlarla, koynunda besler, gozunu oysunlar
diye… Ugruna kan dokenleri sever, yoluna gul dokenlerden fazla…. "Bana ne…kendi secimi" diye omuz
silkmeye cabalarsiniz bir sure… Ama sonra…ansizin kulagimiza calinan bir sarki ya da kapi araligindan
suzulup gelen bir koku, hatirlatir onu yeniden…. Yaban ellerde, baska kollarda ondan bahseder
aglarsiniz. Kokusunu ozlersiniz; turkusunu soylemeyi, sarkisini dinlemeyi, yemegini yemeyi, elinden bir
kadeh raki icmeyi… Karsi nehrin kenarindan hasret siirleri haykirirsiniz, sular kulagina fisildasin diye…
Donup "Seni hala seviyorum" diye bagirmak gecer icinizden… Donemezsiniz. Goremedikce baglanir,
uzaklastikca yakinlasirsiniz.

Anlarsiniz ki bir caresiz asktir bu, ne onunla ne onsuz… Hem kollarinda olmek, kucagina gomulmek
arzusu, hem "Ne olacak sonunda" kuskusu…Boyle sevemezsiniz, terk de edemezsiniz.
Sürünür gidersiniz...

CAN DUNDAR