| MADALYONUN İKİ YÜZÜ Biz parklardan hiç gül çalmadık çiçekçiye verecek paramızda olmadı hiç kendimiz yetiştirdik en güzel gülleri gönlümüzde çiçeklerimiz gibi aşkımızda platonikti biz hayatı hiç hafife almadık dahada bir omuzladık ağırlığını hissetmek için biz keşfedilmeyi bekleyen yüreklerdik. biz büyük sevdaların adamıydık bir fırtına geçti biz kıyısından baktık kimilerine göre korkak kimilerince akıllıydık fırtınanın yükseltip uzaklara fırlattığı insanların geri dönüşlerini bekledik. biz şanslıydık uzaklara gidenler dönmemişti ama bilmiyorduk uzaklardada yaşam vardı yani ayrıca şansızdık biz büyük hayallerin adamıydık uzaklara gidenlerse hayalet yanılmış olamazdık ama yanıldık kahvede okey oynayan insanları düşündük kurtarılacak bir dünya acı çeken insanlar varken neden bu kadar duyarsız iyi ki biz duyarlıydık hayatın dşlilerine insan kemiklerinin sesi karışırken onlar uyuşturulmuştu acıyı hissetmiyorlrdı bile okey i dışarı atmak daha önemliydi iyi ki biz uyuşturulmamıştık ama hiç bir zaman söyleyemedik keşke biz de uyuşturulsaydık okeyi şöyle hayatın tam ortasına vursaydık onurluyduk başımız dikti ama eğileceği günün bu kadar yakın olduğunu hiç bilmezdik biz gençtik güçlüydük yaşlılar ise yrgun birer bilge hayatı kıyısından yaşamaya çalıştık yaşlanıncada güçlü olmak için bilgelikten çoktan vazgeçtik bizden öncekiler gibi yaşayamadık bıraktık hayatı omuzlarımızdan kayıp gitti.... biz keşfedilmeyi bekleyen yüreklerdik keşfedilemedik biz büyük sevdaların adamıydık platonik sevdalar ağır geldi yorgun ruhumuza biz aslında sloganların adamıydık şöyle çok iddialısından biz hayatı en kıyısından yaşadık dilimizde sloganlarla başaramadık ama olsun biz hüzünlerin, acıların adamıydık aslında biz sadece KAYBEDENLERDİK. Ahmet Boyun |
