| Gar kapıları Çıkıp gelirsin, demiştim Özlem kurutmadan gül dallarını, Mahzun rüyamızı şenlendirmeye... Duaya dönüşen hıçkırıklarım, Bu kentin üstünde dolaşır durur Gecelerden sorar seni yüreğim Saatler daralan zamanı vurur Ben, yitik bir sevdaya Hayallere ram oldum Gizledim tebessümle, eriyen yüreğimi Ah bilsen ki, Ardarda boşalan trenlerden Acıyla çekmekteyim yumulan gözlerimi... Bilsen ki, ben sevdanla yeryüzünden kovuldum Uzanıp ısıtırdın titreyen ellerimi... Abdülkadir KARATAŞ |
