De zwarte wouw is rond de 60 cm en daarmee kleiner en gedrongener dan de rode wouw.
De bovenzijde is donkerbruin van kleur, de onderkant rossig bruin.
Kop en hals zijn lichter getint.
Beide geslachten gelijk gekleurd.
Het vliegbeeld lijkt oppervlakkig op dat van de rode wouw, maar de staart is zwak gevorkt.
Bij een gespreide staart, bijvoorbeeld tijdens het zweefvliegen,
is dit nauwelijks waarneembaar en lijkt de staart meer hoekig.
Lichaam en vleugels zij gedrongener dan bij de rode wouw en lijken ook veel donkerder.
Bij glij- en zweefvliegen zijn de vleugels altijd gehoekt.
De zwarte wouw komt over bijna de hele wereld voor.
Maar hoewel deze roofvogel tot de meest talrijke soort behoort,
is hij in Europa echter zeldzaam geworden.
Het broedgebied bestaat overwegend uit bos- en merengebieden of moerasbossen.
Het geluid is een op dat van de Buizerd lijkend "hieeeh";
in de broedtijd een thriller als die van de rode wouw, maar dan harder.
De zwarte wouw is veel meer aan water en vis als voedsel gebonden dan de rode wouw.
Het voedsel bestaat overwegend uit dode en zieke vissen, die van het wateroppervlak worden gegrepen.
Verder lust hij ook kleine zoogdieren, kikkers, kleine en middelgrote vogels,
die hij andere roofvogels afhandig maakt.
Dikwijls ontfutselt hij andere roofvogels en reigers hun buit door hun net zo lang lastig te vallen
tot zij hun prooi loslaten of zelfs uitbraken.
Hij smult tevens van allerlei kadavers en is dus vaak op vuilstortplaatsen te vinden.
De ondiepe horst bevindt zich in hoge bomen.
Vaak worden ook oude nesten van andere roofvogels in gebruik genomen en verder uitgebouwd.
De nestkom wordt bekleed met lorren, papier, stukken vel en dergelijke.
De broedtijd duurt van midden april tot midden mei.
Beide partners broeden de 2 – 3 (soms 4) eieren uit.
De jongen blijven nog 40-45 dagen op het nest.
In Nederland is het een onregelmatige broedvogel.
Meestal is de zwarte wouw in nederland te zien wanneer hij op doortrek is,
dus in de perioden half-maart tot mei en (minder) in augustus-september.
