De ijsgors is een vrij zwaar gebouwde, middelgrote gors met nogal dikke, korte snavel.
Deze is strogeel met donkere punt.
De poten zijn donker bruin en zijn in het bezit van een lange, rechte achternagel.
Verder is de vogel te herkennen aan de zwartwitte kop en de bruine nek.
Dit betreft tenminste de zomerkledij.
Het winterpak heeft een bruingevlekte kop en zijn kin en keel witachtig.
Het vrouwtje lijkt op het mannetje in de winter.
De vogel is vrij waakzaam.
Bij vermeend gevaart drukt hij zich of kruipt hij weg
om bij opjagen hoog weg te vliegen in een krachtige vlucht.
In Nederland is de ijsgors een schaarse doortrekker (oktober en november)
en een vrij schaarse wintergast.
Meestal leven ze solitair en zijn ze te vinden in open gebieden aan de kust.
De meeste ijsgorzen overwinteren op in cultuur gebrachte steppen van Zuid-Rusland.
De broedgebieden zijn te vinden in Scandinavië en het noorden van Rusland.
De vogel broedt in hooggelegen, meestal vochtige gebieden met wilgen en op kale bergen,
hoogvenen (ook toendra) en grote, open moerassen met dwergberk, kruipwilg en struikgewas.
In het grondnest komen 4 of 5 eieren te liggen.
Terug naar:
