Deze onopvallende vogel is een van de talrijkste zomervogels.
Hij is verwant met de zwartkop, maar mist de zwarte kruin.
Het is een schuwe vogel zonder opvallende kenmerken.
Vaak wordt hij verward met fitis en tjiftjaf
of met kleine karekiet en bosrietzanger.
De eerste twee zijn echter kleiner en hebben een duidelijke wenkbrauwstreep;
de laatste twee hebben een heel andere kopvorm.
Daarnaast heeft de tuinfluiter een grijze nekvlek.
De zang van de tuinfluiter lijkt op die van de zwartkop.
De tuinfluiter zingt langer aangehouden en minder melodieus.
Hij zingt altijd vanuit dichte vegetatie en heeft geen vaste zangpost.
Hoewel soms aanwezig in kleine bosjes in open terreinen, geeft de tuinfluiter
de voorkeur aan wat meer begroeide streken met wat meer bomen en struiken.
Toch stelt hij niet echt hoge eisen bij de keuze van zijn biotoop.
In de zomer leeft hij van insecten en op andere tijden van vruchten.
Het ietwat slordig gebouwde nest bevindt zich meestal wat laag in de struiken.
Het stelt niet veel voor: een slordig vlechtwerkje
van wat sprietjes, paardenharen en een enkel dor blaadje.
Het zit echter wel zeer goed verscholen.
Meestal worden er 4 of 5 eieren gelegd die twee weken bebroed worden.
Beide ouders verzorgen de jongen, die al na tien dagen
het nest verlaten, nog voor ze kunnen vliegen.
De tuinfluiter heeft de gewoonte ook slaapnesten te maken
die minder stevig zijn dan broednesten.
De tuinfluiter komt half april – begin mei
in het broedgebied aan en vertrekt weer rond september.
De rui vindt plaats in het winterkwartier in Afrika.
