De koperwiek is iets kleiner dan de zanglijster en heeft lichte wenkbrauwstrepen
en rode vlekken in de oksels, die in de vlucht goed te zien zijn.
De beide geslachten zijn gelijk.
Koperwieken duiken vaak van aanzienlijke hoogtes rechtstreeks
in de als gezamenlijke roestplaats dienende struiken.
Hun zang varieert sterk maar doordat individuen elkaar imiteren
is meestal binnen een gebied slechts één type zang te horen.
De vogel is gek van bessen van onder andere meidoorn,
taxus, hulst en van lijsterbessen.
Hij lust ook ongewervelden zoals wormen, slakken en spinnen.
De koperwiek is een broedvogel van met name Scandinavië,
waar hij te vinden is in lager gelegen en struikachtiger terrein
dan dat van de kramsvogel, vooral in berken- en elzenbossen.
Ook in onze streken komt hij wel tot broeden
en hiervoor kiest hij bosrijke streken of weilanden uit.
Het broedseizoen begint in het zuiden in mei, in het noorden in juli.
Het nest bevindt zich dikwijls op een boomtak vlak tegen de stam
of in een struik, maar soms ook in holten of op oneffen grond.
Het door het wijfje gebouwde nest is een stevige kom van droog gras, takjes en mos.
De eieren zijn glad, glanzend, en lichtblauw
of groenachtig blauw, met roodbruine spikkeltjes.
De broedduur bedraagt vijftien dagen, na twee weken kunnen de jongen vliegen.
De Koperwiek is gevoelig voor lage temperaturen en trekt bij koude naar een milder klimaat.
Op heldere september of oktobernachten hoort de aandachtige luisteraar
soms bij tussenpozen een ijl, sissend klinkend geluid boven zijn hoofd.
Dit betekent dat de koperwieken overtrekken, die roepen
om met hun soortgenoten in contact te blijven.
Vermoedelijk zijn de vogels nog maar kort tevoren
uit hun noordelijke broedgebieden vertrokken.
Sommige blijven bij ons overwinteren, andere trekken verder naar het zuiden.
De Koperwiek trekt hoofdzakelijk eind september-november en maart-begin mei.
Tijdens strenge winters trekken ze nog verder zuidwaarts.
