"Što se tiče osnovnih pretpostavki za konsolidovanje situacije, pa i za rešavanje tekućih a i dugoročnih problema ima nekoliko pitanja o kojima bi trebalo voditi računa. Prvo je položaj, stanje, solidnost Savezne Republike Jugoslavije kao federacije. Nije reč samo o unutrašnjem demokratskom razvoju već o postojanju ove države kao takve. Jer, procesi koji se odvijaju u Srbiji, u Crnoj Gori, otvoreni problemi koji se tiču Kosova, pa i Vojvodine (mada sada manje), pokazuju da ta federacija kao takva nije u stanju da stare zakone adaptira novoj ustavnoj situaciji, a da i ne govorimo o jasnoj tendenciji u nizu opozicionih nacionalističkih stranaka da Srbija ima predominantno preovlađujuće mesto u Saveznoj Republici Jugoslaviji, što je jedan od onih problema koji će se vući u nedogled (...) Konačno, potpuno otvaranje zemlje prema modernim tendencijama razvoja zahteva od nas, pre svega, punu spremnost na kompromise, pa i na žrtvovanje izvesnih, takozvanih, nacionalnih interesa Srba. Razlog je jednostavan: mora se poći od toga da osnova na kojoj mogu da se razvijaju međunarodni i demokratski odnosi unutar pojedinih zemalja pružaju punu mogućnost afirmacije interesa srpskog naroda u zemljama u kojima Srbi žive izvan SR Jugoslavije."