SzczegóÅ‚y gry Blair Witch PC

Bloober Team to firma, która dla wielu stawaÅ‚a siÄ™ synonimem horroru. Blair Witch to podstawowa gra bazujÄ…ca na licencji, ale wynalazcy to możliwe ograniczenie przekuli w skalÄ™, oferujÄ…c kolejnÄ… udanÄ… grÄ™. Ale czy można informować o najlepszym stopniu w pracy?

Dziewięć lat temu krakowski Bloober Team stworzyÅ‚ pierwszÄ… polskÄ… grÄ™ muzycznÄ…: Music Master: Chopin. TytuÅ‚ tenże nie zostaÅ‚ uznany zbyt ciepÅ‚o – może byÅ‚ caÅ‚kiem straszny. Lub taka przeszkoda na indywidualnym starcie sprawiÅ‚a, że to studio postanowiÅ‚o zacząć specjalizować siÄ™ w wirtualnych horrorach? JeÅ›li tak, to dziÄ™kujmy bogom gamingu, że wymusili powstanie „Mistrza muzyki”. Jednakże w przyszÅ‚ych latach fani wywoÅ‚ujÄ…cych ciarki produkcji dostali m.in. dwie stron Layers of Fear i Observera – wszystkie udane. Blair Witch PC, kluczowa dla Bloobera gra bazujÄ…ca na tak powszechnej licencji, dochodzi do starych dzieÅ‚ tej ekipy i znacznie siÄ™ rozpycha. Bo bynajmniej nie musi siÄ™ ich bać. Ale lub jest przerażajÄ…co dobra?

Zapowiedź PC Blair Witch na czerwcowych targach E3 byÅ‚a wysokÄ… przyjemnoÅ›ciÄ… ze wzglÄ™du na skorzystanie naszej filmowej marki również daleko szybkÄ… datÄ™ premiery (co mogÅ‚o dziwić tymże szczególnie, że jednak Layers of Fear 2 pojawiÅ‚o siÄ™ zaledwie dwa tygodnie wczeÅ›niej). Na szczęście przebywa na to, iż twórcy na koÅ„cu dobrze czujÄ… siÄ™ w rodzaju chodzonych straszaków, iż sÄ… w stopniu zrobić bÄ™dÄ…cÄ… kilka godzin przygodÄ™ dość szybko także na dodatek bez wyraźnego uszczerbku na wartoÅ›ci.

Z jednej strony nowa gra Polaków jest wszystko to, co pozostawiÅ‚o w kilka czy dużo dogodny sposób wyrażone w starych tytuÅ‚ach studia – dostajemy gÄ™stÄ… atmosferÄ™, bohatera o niejasnej przeszÅ‚oÅ›ci, surrealizm wkradajÄ…cy siÄ™ do rzeczywistoÅ›ci, niemal niewidoczne ryzyko i trudny finaÅ‚ (sam z kilku). Lecz tymże caÅ‚kowicie pojawiajÄ… siÄ™ też nowoÅ›ci – elementy walki, udane poglÄ…dy na zagadki, towarzysz, jakim trzeba siÄ™ zajmować, a dodatkowo doskonale znane fanom strasznych filmów, peÅ‚ne charakteru, mroczne uniwersum z wÅ‚asnymi zasadami. To wszystko sprawia, że ważna pozwolić PC Blair Witch za najlepszÄ…, najdojrzalszÄ… produkcjÄ™ Bloober Teamu. O ile przeÅ‚knie siÄ™ kilka gorzkich piguÅ‚ek.

Zagubieni w lesie

Akcja gry rusza siÄ™ w 1996 roku, dwa biega po wydarzeniach z filmu Blair Witch PC Project. W lesie Black Hills, nieopodal miasteczka Burkittsville, zaginÄ…Å‚ chÅ‚opiec, i do grupy poszukiwawczej doÅ‚Ä…cza byÅ‚y policjant, Ellis, dla jakiego bÄ™dzie wtedy wiele niż pozostaÅ‚a rutynowa sprawa. W grach tego dzieÅ‚a gÅ‚ówny bohater to zwykle ktoÅ› z popapranÄ… przeszÅ‚oÅ›ciÄ…, która nieuchronnie ma gÅ‚Ä™boki nacisk na opowiadanÄ… historiÄ™. Ellis rodzi siÄ™ fajnym facetem – w skutku do lasu przyjechaÅ‚ z psem, najlepszym partnerem i równie wytrawnym Å›ledczym kiedy on sam. Ale jak tylko prowadzÄ…ca badania ekipa pod dowództwem szeryfa Lanninga dowie siÄ™, kto wybiera im pomóc, jeÅ›li tylko Ellis zamieni kilka sÅ‚ów przez telefon ze wÅ‚asnÄ… osobÄ… Jess, wykazujemy siÄ™, że odczuwa on wielu za uszami i planuje odnaleźć zaginionego chÅ‚opca zarówno ze powodu na siebie samego.

Jeżeli oglÄ…daliÅ›cie pewien film z kolei (a muszÄ™ tu zaznaczyć, iż ta wiedza nie jest potrzebna – gra to artykuÅ‚ samodzielny), dobrze wiecie, że las Black Hills to pole urokliwe ale na samym poczÄ…tku. Im popeÅ‚nia siÄ™ w nim ciemniej, tymże z nami dzieje siÄ™ gorzej. SprawujÄ…ca kontrolÄ™ ponad tym paÅ„stwie nienamacalna siÅ‚a zaczyna dziaÅ‚ać coraz bardzo. Ludzie „tracÄ… czas”, różne Å›cieżki w niewyjaÅ›niony sposób idÄ… w niniejsze też miejsca, sÅ‚ychać dziwne odgÅ‚osy (i może szepty?), i każde zÅ‚e wspomnienia i wiedze nagle zyskujÄ… wagÄ™ tysiÄ…ca sÅ‚oÅ„c a nie sposób siÄ™ od nich opÄ™dzić.

Bullet, do nogi

Ellis na powodzenie jest kolegÄ™. Bullet, owczarek, to najistotniejsza gameplayowa mechanika wpisana w Blair Witch PC. Na pokÅ‚adzie czysto emocjonalnym relacja ta zostaÅ‚a pokazana Å›wietnie. Psiak fajnie reaguje na polecenia, dziÄ™kuje za smakoÅ‚yki i miÅ‚oÅ›ci, dzielnie biega po lesie, szukajÄ…c elegancki i Å›ladów. W samej rozgrywce caÅ‚y ten patent wypada już kilka gorzej – czÄ™sto z wzglÄ™du nie do koÅ„ca wykorzystanego potencjaÅ‚u. Bullet peÅ‚ni rolÄ™ żywego kompasu – gdy Ellis za znacznie siÄ™ ociÄ…ga, szczeka lub przybiega i utrzymuje go do użytku. W peÅ‚nym lesie stanowi wówczas poradÄ™ na miarÄ™ zÅ‚ota. Szkoda jednak, że reklamowanych przed premierÄ… sytuacji, kiedy trzeba prosić zwierzaka o dotacja w rozwiniÄ™ciu fabuÅ‚y, jest niczym na rozwiÄ…zanie i patrzÄ… na mocno oskryptowane. ChciaÅ‚oby siÄ™ wiÄ™cej, bo Bullet to skuteczny pies (i jakże).

Udanym pomysÅ‚em zaprezentowaÅ‚o siÄ™ też wrzucenie do gry niezbÄ™dnej dla firmy PC Blair Witch kamerki. Ten element znowu rozpatrujÄ™ dwojako – urzÄ…dzenie rewelacyjnie pogÅ‚Ä™bia klimat, a odnajdywane kasetki dodajÄ… nowe Å›wiatÅ‚o na fabuÅ‚Ä™. Gameplayowo te jest dokÅ‚adnie, ale jeszcze nie aż tak dobrze – noktowizor w gÅ‚Ä™bszych partiach prezentuje siÄ™ niezbÄ™dny (a zostaÅ‚ pomyÅ›lany inaczej niż w OutlaÅ›cie), jednak zmienianie rzeczywistoÅ›ci poprzez pauzowanie nagraÅ„ w odpowiednich czasach jest nieco za rzadko stosowane dodatkowo nie posiada żadnego wyzwania.

A skoro już o wyzwaniu mowa. PC Blair Witch to gra gÅ‚adka i prosta. Wykreowana atmosfera jest piÄ™kna, a poczucie zagrożenia szybko chwyta nas żelaznÄ… dÅ‚oniÄ… natomiast nie puszcza, jednak fakty, w obliczu których powstajemy, nie zatrzymajÄ… nas na aukcja dÅ‚ugo. Zagadki sÄ… niezwykle Å‚atwe, a pod wzglÄ™dem mechaniki walki gra wiÄ™c taki Alan Wake w grup light – wiedźma prowadzi swoich niewidzialnych sÅ‚ugusów w jasne miejsca, a gracz musi odganiać ich Å›wiatÅ‚em latarki. Można to zginąć, choć nie dawaÅ‚ tegoż kiedy prawdziwego wyzwania, a tylko wzglÄ™dnie ciekawi i niezbyt straszny przerywnik.

Będziecie się bali

CaÅ‚e szczęście, że Bloober Team nauczyÅ‚ siÄ™ sztuki przerażania, bo Blair Witch PC to przedsiÄ™wziÄ™cie najbardziej „ciarkogenna” praca tej grupy – jesteÅ›my maÅ‚o jump scare’ów, ale zacny efekt koÅ„cowy zostaÅ‚ osiÄ…gniÄ™ty gÅ‚ównie poprzez umiejÄ™tne sÄ…czenie szaleÅ„stwa i poczucia osaczenia, zwiÄ…zane z dobrze obracajÄ…cÄ… siÄ™ mapÄ….

Skoro tak na wÅ‚aÅ›ciwÄ… sprawÄ™ najlepszym elementem Blair Witch (poza Å›wietnym audio – muzyka, gÅ‚osy i dźwiÄ™ki to absolutna ekstraklasa) jest las. Tak bogatego, przekonujÄ…cego, ciekawego i dużego drzewostanu w walkach również nie wiedziaÅ‚em – za to oklaski na stojÄ…co, chociaż wymagam od razu doÅ‚ożyć maÅ‚ego minusa. Ogromna zÅ‚ożoność wiÄ™kszoÅ›ci scen w grze sprawiÅ‚a, że optymalizacja daje siÄ™ nic sÅ‚absza niż Kliknij tutaj aby czytać wiÄ™cej w tegorocznym Layers of Fear 2. Tymczasem ogólna jakość grafiki nie zmieniÅ‚a siÄ™ aż tak, by gra chodziÅ‚a o tyle gorzej (po szczegóÅ‚y zachÄ™cam do ramki na tyle tekstu).

Nie mogÄ™ także nie wytknąć okazjonalnie lewitujÄ…cego Bulleta i jego czasem bardzo kanciastej animacji, która trochÄ™ burzyÅ‚a nasz piÄ™kny zwiÄ…zek, a i ruszajÄ…cych siÄ™ obiektów lub nie do tyÅ‚u sprawnie ukrytego teleportowania siÄ™ po lesie, gdy gra wrzucaÅ‚a nas z powrotem na wczeÅ›niejszÄ… Å›cieżkÄ™. Wszystek ten dokÅ‚adnie pokazany strach jeszcze nie jest zresztÄ… idealny – wszyscy z Bloobera nie wiedzÄ…, kiedy skoÅ„czyć, i tu również spotykajÄ… siÄ™ momenty, gdy dziwne, pokrÄ™cone, surrealistyczne sceny rozciÄ…gajÄ… siÄ™ w nieskoÅ„czoność, osÅ‚abiajÄ…c przekaz. DziaÅ‚a to szczególnie finaÅ‚u, który wprowadza siÄ™ fenomenalnie, z czasem niemal zaczynajÄ…c nużyć – na podstawie: ja to wszystko już znam i widzÄ™, szybciej, do mety!

Blair Witch to przedsiÄ™wziÄ™cie zespoÅ‚u, który Å›wietnie zna siÄ™ na swojej dziaÅ‚alnoÅ›ci i pomaÅ‚u wprowadza do utartego schematu nowatorskie rozwiÄ…zania. Pisze to jednak trochÄ™ zbyt nieÅ›miaÅ‚o, by Å›wiadczyć o wielkim powiewie Å›wieżoÅ›ci. Toż na razie lekka bryza dajÄ…ca możliwość, że kolejny pomysÅ‚ tej partii bÄ™dzie mocnym DzieÅ‚em przez wielkie D. Moja przygoda z wiedźmÄ… z Black Hills trwaÅ‚a krócej, niż obiecywano, a dobry klimat zostaÅ‚ nieco osÅ‚abiony przez chwila technicznych baboli i dyskusyjnych rozwiÄ…zaÅ„ gameplayowych. Ogólne wrażenie jest jednak pozytywne, oraz ta nowoczesna wersja Blair Witch PC stanie na pewno zapamiÄ™tana lepiej niż inspirowana cyklem Resident Evil trylogia z poczÄ…tku tego tysiÄ…clecia. Blair Witch AD 2019 to blooberowe „the best of” wspomagane rozpoznawalnÄ… markÄ….

The Surge 2 Recenzja gry PC

Druga odsłona The Surge poprawia wszystkie najważniejsze błędy poprzednika także jest od niego zazwyczaj lepszą muzyką... jednak jej ograniczony poziom trudności rozczaruje niejednego fana gier typu soulslike.

PrzyznaÅ‚o siÄ™ mówić, że seria Dark Souls stworzyÅ‚a wÅ‚asny podgatunek gier, okreÅ›lany mianem „soulslike”. Gdy jednak pominiemy ów cykl i kolejne dzieÅ‚a odpowiedzialnego zaÅ„ studia From Software, okaże siÄ™, że akurat naprawdÄ™ wielu tego rodzaju prac na kiermaszu nie mamy – a coraz mniej jest tychże odpowiednich uwagi.

Do tego maÅ‚ego grona zaliczyć można pierwsze The Surge niemieckiego studia Deck13 Interactive. Wydany w 2017 roku tytuÅ‚ miaÅ‚ coÅ› niedoróbek, obejmowaÅ‚ go zarówno budżet, tylko dziÄ™ki nietypowej dla tego podgatunku stylistyce science fiction i ciekawemu systemowi walki stanowiÅ‚ caÅ‚kiem miÅ‚Ä… przekÄ…skÄ™ dla kobiet, które po uwielbieniu sÅ‚oÅ„ca na jakiekolwiek możliwe sposoby wciąż chciaÅ‚y wiÄ™cej czegoÅ› podobnego.

TytuÅ‚ odniósÅ‚ sukces, postaÅ‚a zatem kontynuacja. The Surge 2 jest grÄ… znacznie korzystniejszÄ… od poprzedniej części serii. WiÄ™kszÄ…, pozbawionÄ… jej znacznie irytujÄ…cych bÅ‚Ä™dów i wzmacniajÄ…cÄ… to, co stanowiÅ‚o w niej doskonaÅ‚e. Nie stanowi wiÄ™c dodatkowo ten tenże poziom, jaki grajÄ… produkcje From Software, natomiast toż odważny krok w ostatnim kursie. JednoczeÅ›nie że zatem istnieć jednak tytuÅ‚, który wielu fanów tego podgatunku mocno rozczaruje, gdyż temperuje on wiÄ™c, czego może najbardziej od takich gier oczekujemy – wysoki stopieÅ„ trudnoÅ›ci.

Loty jerychońskie

ImprezÄ™ w The Surge 2 zaczynamy od pracy postaci. Edytor oferuje caÅ‚kiem wiele ciekawych ofercie, możemy chociażby wybrać, jakÄ… przeszÅ‚ość miaÅ‚ swój protagonista (co lecz nie narzeka na nic wpÅ‚ywu) albo przesunąć wskaźniki wieku tak, by grać staruszkÄ…. Kogokolwiek żeby nie stworzyli, ostatecznie dochodzimy do pechowego samolotu, który usuwa siÄ™ w samym sercu futurystycznego miasta Jerycho.

Cudem przeżywamy katastrofÄ™ i pasjonujemy siÄ™ tygodnie później w polskim wiÄ™zieniu, gdzie szybko odkrywamy, że wszystkie miasto dostaje siÄ™ w stopniu wojny pomiÄ™dzy nanitami, fanatykami religijnymi, próbujÄ…cymi siÅ‚Ä… utrzymać resztki Å‚adu żoÅ‚nierzami również wyższymi oraz delikatniejszymi liczbami wariatów. W ostatnim chaosie przeÅ›ladujÄ… nas dziwne wizje tajemniczej dziewczynki, która pragnęła tym samym feralnym samolotem co my. Nie bÄ™dÄ…c wspanialszego pomysÅ‚u, kwalifikujemy siÄ™ rozwikÅ‚ać tajemnicÄ™ tychże snów i tej mÅ‚odziutkiej niewiasty.

FabuÅ‚a The Surge 2 jest sÅ‚aba – odkrywana stopniowo intryga, choć lepsza od nudy podanej w poprzedniej części, pozbawiona zostaÅ‚a mocnych zwrotów akcji czy charyzmatycznych postaci, dziÄ™ki którym Å›ledziÅ‚oby siÄ™ jÄ… z prawdziwszym zainteresowaniem. Również wÅ›ród zadaÅ„ pobocznych próżno szukać takich, które szczególniej wryÅ‚yby siÄ™ w Å›wiadomość. Plusem na chyba istnieje ostatnie, że twórcy serwujÄ… opowieść w normalny, Å‚atwo przyswajalny sposób – nie musimy czytać opisu każdego znajdowanego przedmiotu, by zrozumieć, o co tu wÅ‚aÅ›ciwie chodzi.

DobrÄ… stronÄ™ gry stanowi i wykreowany Å›wiat. Również jak system industrialny z podstawowej edycje cyklu miasto Jerycho to gÅ‚ównie ponure miejsce, w którym nawet przed wybuchem konfliktu trwanie nie przypominaÅ‚o bajki. Kolejne odwiedzane domy czy ulice opowiadajÄ… oddzielnÄ… historiÄ™ – dzieje ludzkoÅ›ci, która sama doprowadziÅ‚a siÄ™ na bok zagÅ‚ady. Reklamy sugerujÄ…ce siÄ™ „zaledwie” 85-procentowym bezrobociem, park przyrody, który uwidacznia siÄ™ caÅ‚kowicie sztucznÄ… imitacjÄ… dawno zniszczonego życia, czy dekadencja nielicznych ocalaÅ‚ych momentami zalecajÄ… siÄ™ zastanowić, czy panowie ciÄ…gnÄ… tutaj też o co walczyć.

Soulslike kiedy siÄ™ patrzy

The Surge 2, także jak „jedynka”, to soulslike peÅ‚nÄ… gÄ™bÄ…, z częściami oznaczajÄ…cymi ten typ gier. Istnieje to RPG akcji kÅ‚adÄ…ce nacisk gÅ‚ównie na walkÄ™. Zabawa polega tutaj na przedzieraniu siÄ™ przez inne zastÄ™py wrogów w sensu przyjÅ›cia do wykonujÄ…cego rolÄ™ bezpiecznej przystani stanowiska medycznego albo odblokowania skrótu do któregoÅ› z wczeÅ›niej odkrytych znaczeÅ„ tego standardu.

Za każdego pokonanego nieprzyjaciela otrzymujemy punkty doÅ›wiadczenia (tutaj zwane po prostu zÅ‚omem), ale jeÅ›li powinie nam siÄ™ noga, nasz dobytek pozostaje przy naszych zwÅ‚okach. Musimy wiÄ™c trafić do tegoż tegoż kierunku natomiast go odzyskać. Jeżeli jednak zginiemy, nim zdążymy to przygotować, zebrane doÅ›wiadczenie przepadnie na skuteczne. ZÅ‚om odda siÄ™ bezpiecznie umieszczać na znaczeniach medycznych, tam też umieszczamy go na ulepszenia, przecież toż również tworzy bezpoÅ›redniÄ… cenÄ™ – każdorazowe skorzystanie z takiego checkpointu sprawia, że zabici przez nas wrogowie wracajÄ… do utrzymania.

Co każdy czas mamy siÄ™ jeszcze z starymi, jacy w teorii powinni stanowić testem naszej cierpliwoÅ›ci i umiejÄ™tnoÅ›ci. Wedle prawideÅ‚ gatunku ich zdobycie powinno wymagać studiowania wykorzystywanych przez nich ataków, wyciÄ…gania wniosków z każdej porażki i testowania różnych taktyk, aż znajdziemy doskonaÅ‚y sposób walki. W obecnej tej kwestii omawiany stopieÅ„ nie najlepiej wciela jednakże w życie ideaÅ‚y serii Dark Souls.

Spacer przez park

The Surge 2 jest pozÄ… o wiele lepszÄ…, niż ważna by siÄ™ spodziewać. Nie usÅ‚yszcie mnie źle – produkcja Deck13 wciąż potrafi ukarać za wÅ‚aÅ›ni bÅ‚Ä…d Å›mierciÄ… czy zmusić do powtarzania wybranej sekwencji po kilka razy. Nijak tworzy siÄ™ to a do przepraw, jakie posiadaÅ‚y zafundować nam tytuÅ‚y z kolei Dark Souls czy nawet pierwsze The Surge.

Po stron wynika zatem z wyeliminowania najwiÄ™kszej zalety poprzedniej odsÅ‚ony cyklu – zbyt rzadkiego rozmieszczenia stacji medycznych w niektórych punktach gry. Do dzisiaj pamiÄ™tam frustracjÄ™, jakÄ… zajmowaÅ‚a we mnie konieczność wielokrotnego powtarzania nawet kilkunastominutowych fragmentów identycznych gier w identycznych korytarzach, przed w rezultacie przypominaÅ‚o mi siÄ™ przybyć do upragnionego skrótu czy nowej stacji. W The Surge 2 konstrukcje etapów sÄ… znacznie bardziej przemyÅ›lane i gdy tylko zaczyna chcieć nam nadmiar nagromadzonego zÅ‚omu, możemy spodziewać siÄ™, iż w pobliżu znajduje siÄ™ albo skrót, czy inna bezpieczna przystaÅ„. DziÄ™ki owemu nie zdarza siÄ™, byÅ›my po Å›mierci musieli powtarzać kilkunastominutowe sekwencje prezentujÄ…ce siÄ™ z tych jednych starć z takimi samymi wrogami. W najciemniejszym wypadku czeka nas kilkuminutowy sprint po swoje sprawy.

ZabawÄ™ uÅ‚atwia także rozbudowany system rozwoju postaci. Nie wÅ‚aÅ›nie kupi on Å‚atwo grindować punkty zdrowia czy staminÄ™ (co kiedyÅ› byÅ‚o wielce ograniczone), lecz zarówno na wczesnym etapie zabawy daje dojazd do bardzo przydatnych moduÅ‚ów, dziÄ™ki którym na przykÅ‚ad jesteÅ›my w stanie aż za dużo efektywnie regenerować sobie zdrowie, pokonujÄ…c wrogów.

JeÅ›li zaÅ› mimo tego peÅ‚nego polegniemy, pozostawione przez nas zwÅ‚oki musimy jednak odzyskać w zupeÅ‚nie okreÅ›lonym czasie, ale dopóki wystÄ™pujÄ… na podÅ‚odze, dajÄ… nam obszarowÄ… regeneracjÄ™ życia. PrzemyÅ›lane użycie tej techniki może dać gigantycznÄ… przewagÄ™ w niezgodzie z starymi, a dowolne starcie z regularnymi wrogami zmienić w naturalnÄ… igraszkÄ™.

Ornstein i Smough więc to nie jest

DokÅ‚adnie, bossowie. Pierwsze zaczÄ™cie w tej roli, jakie mnie spotkaÅ‚o, pochodziÅ‚o z faktu, że jest ich stosunkowo maÅ‚o. Podczas jeżeli w takich Dark Soulsach zabawa porusza siÄ™ w wartoÅ›ci od starego do starego, a regularni przeciwnicy stanowiÄ… zaledwie przerywnik albo miÄ™so armatnie do podgrindowania, w The Surge 2 pomiÄ™dzy jednym ważniejszym starciem a pozostaÅ‚ym potrafiÄ… upÅ‚ynąć godziny. WiÄ™kszość czasu jesteÅ›my tutaj, uczestniczÄ…c w taÅ„cu Å›mierci z regularnymi oponentami – proporcje zamieniajÄ… siÄ™ dopiero bliżej koÅ„ca gry, gdy to czÄ™stotliwość pojedynków z „starymi” ulega odczuwalnemu zwiÄ™kszeniu.

Zaskoczenie numer dwa to okres trudność tych potyczek. O ile kilku przydatnych w grze opcjonalnych bossów potrafi zajść za skórÄ™, tak jakaÅ› dziesiÄ…tka obowiÄ…zkowych przeciwników w grupie przypadków duża siÄ™ zwyczajnie sÅ‚aba. Dość powiedzieć, że ważnÄ… strona z nich wziÄ…Å‚... przy pierwszym podejÅ›ciu. Także zachÄ™caj tutaj na pamiÄ™ci i nieprzyjacióÅ‚ z reszty gry. Z grupÄ… zaÅ› poradziÅ‚em sobie w trakcie trzech albo czterech prób. Po strony jest obecne uczynione tym, że gros oponentów toż po prostu dopakowana wersja regularnych wrogów i robione w grach z miÄ™sem armatnim taktyki wykazujÄ… siÄ™ skuteczne również przeciwko nim.

Poważniejsze problemy sprawiÅ‚o mi jedynie dwóch niemilców – finaÅ‚owy boss oraz charakterystyczny robot znany z okÅ‚adki gry. Ten nowi istniaÅ‚ i najbardziej „soulsowym” przeciwnikiem. O ile podczas okreÅ›lania siÄ™ z drugimi „szefami” wystarczaÅ‚o dawanie tych tychże manewrów co w starciach ze popularnymi oponentami, albo z jednymi minimalnymi korektami, tak przy nim wymagaÅ‚ faktycznie uważnie zawierać siÄ™ jego zachowaÅ„, szukać dziur w obronie, planować momenty ataku. I zdobywać wnioski z swoich zgonów. Szkoda, że staliÅ›my oponenci nie oferujÄ… równie popularnych wyzwaÅ„ i już wylatujÄ… z pamiÄ™ci. Sprawy nie ratujÄ… również wspomniani wczeÅ›niej opcjonalni bossowie – ci, na których natrafiÅ‚em, byli jedynie mocno dopakowanÄ… wersjÄ… wczeÅ›niej pokonanego niemilca. Na tyle, na ile jestem w poziomie to sprawdzić – innych rodzajów dodatkowych superprzeciwników w grze nie ma.

Podaj mi pomocną dłoń

Bossów nie umieÅ›ciÅ‚bym po stronie zalet The Surge 2, a jak wczeÅ›niej wspomniaÅ‚em, gra nie daje i na pojedynki spoÅ›ród nimi tak ogromnego wpÅ‚ywie jak inne tytuÅ‚y typu soulslike. Sercem tej pracy sÄ… walki ze czÄ™stymi wrogami – opanowanymi przez nanity ulicznymi rzezimieszkami, religijnymi fanatykami, opancerzonymi żoÅ‚nierzami czy maszynami.

System walki stanowi rozwiniÄ™cie ciekawego rozwiÄ…zania znanego z ważnego The Surge. Wrogowie podzieleni sÄ… na sześć stref – po pewnej dla osoby, korpusu a wszystkiej koÅ„czyny. Zależnie od oponenta pewno on mieć opancerzone kolejne strony ciaÅ‚a, i my mamy szansÄ™ w trakcie a przed walkÄ… decydować, w którÄ… z nich bÄ™dziemy kierować. JeÅ›li wybierzemy koÅ„czynÄ™ czy korpus pozbawiony ochrony, zadamy o wiele wiÄ™ksze obrażenia i szybko wyprowadzimy adwersarza z pewnoÅ›ci. Atakowanie pancerza pokazuje siÄ™ mniej skuteczne, jednak gdy teraz go wystarczajÄ…co obtÅ‚uczemy, możemy wyprowadzić specjalny cios wykaÅ„czajÄ…cy i uzyskać schemat poszczególnego momentu ekwipunku albo części do jego wytworzenia. Wyższe zagrożenie oznacza wiÄ™kszÄ… nagrodÄ™.

NajistotniejszÄ… informacjÄ… jest proces parowania. Przed szkodliwymi razami możemy tradycyjnie odskakiwać, jednak czasem dużo lepszym lekarstwem stanowi ich sparowanie. Musi to wyczucia odpowiedniej chwili i prostego wciÅ›niÄ™cia przycisku odpowiadajÄ…cego kierunkowi nadciÄ…gajÄ…cego ataku. JeÅ›li nam siÄ™ nie uda, obrywamy, za to przypadek nagradzany jest ukazaniem siÄ™ wroga i perspektywÄ… na zadanie mu niezwykle szybkich obrażeÅ„. O ile przy szybkich przeciwnikach wstrzelenie siÄ™ w caÅ‚y moment pod gradem ataków jest bolesne oraz ekonomiczniejsze rozwiÄ…zanie majÄ… klasyczne odskoki, tak przy silniejszych plus wolniejszych niemilcach parowanie zbiera siÄ™ sprawnie i liczy przyjemne urozmaicenie. OsobiÅ›cie potrzebowaÅ‚em kilku godzin, by przekonać siÄ™ do tej techniki i otworzyć mieć jÄ… równorzÄ™dnie z klasycznymi manewrami, ale pod koniec zabawy miaÅ‚ obecnie z niej bardzo chÄ™tnie.

Starcia sÄ… bardzo silne. Teraz na startu gry jesteÅ›my dość paska staminy, żeby móc dość swobodnie wykonywać nawet kilka uników pod rzÄ…d zakoÅ„czonych seriÄ… uderzeÅ„. Dwa rodzaje ataków – silny i możny – możemy dodawać w szerokie, bardzo efektowne kombinacje, a ciosy wrogów rzadko zadajÄ… bardzo wiele obrażeÅ„. Wszystko to tworzy, że pojedynki czÄ™sto pamiÄ™tajÄ… o moc bardzo wspólnego z taÅ„cem Å›mierci rodem ze slasherów w sposobu Devil May Cry czy Bayonetty niż z powolnym zatrzymywaniem siÄ™ za tarczÄ… i czekaniem czasu do kontrataku domem z Dark Souls. Nawet jeżeli odkÅ‚adamy na parowanie, chciana istnieje z nas taka precyzja i zainteresowanie, że dynamika w takich chwilach w zespole nie spada.

Spory wachlarz dostÄ™pnej broni (przy czym liczÄ™ wrażenie, że wÅ‚ócznie i kostury sÄ… dużo cenniejsze z drugich urzÄ…dzeÅ„ mordu i osobiÅ›cie używaÅ‚em niemal zupeÅ‚nie ich) też możliwoÅ›ci atakowania – oprócz szybkiego i szybkiego jesteÅ›my te ataki Å‚adowane, jest także dron, do którego potrafimy wpakować sam z kilkunastu różnych moduÅ‚ów atakujÄ…cych – sprawia, że akcja siÄ™ nie nudzi. WspomniaÅ‚em wyżej, że samo ciosy wrogów nie zadajÄ… wielkich obrażeÅ„, ale miewajÄ… oni tendencje do nastÄ™powania w liczbach albo caÅ‚Ä… seriÄ… ciosów, wiÄ™c chwila nieuwagi potrafi przestać siÄ™ źle. Niestety istnieje wówczas styl trudnoÅ›ci wÅ‚aÅ›ciwy dla starć z darksoulsowymi bossami, niemniej wystarczajÄ…cy, by aż do celu gry dobrze siÄ™ bawić oraz nie czuć znużenia.

Mury Jerycha

Oprawa wizualna gry nie stworzyÅ‚a na mnie dobrego pierwszego wrażenia – caÅ‚e otoczenie wydawaÅ‚o mi siÄ™ paskudnie nieczytelne i rozmazane. Na szczęście szybko udaÅ‚o mi siÄ™ znaleźć winowajcÄ™ tego poziomu spraw w wersjach graficznych – twórcy uznali, iż to odpowiedni pomysÅ‚, by wszelkie rozmycia a pozostaÅ‚e flary ustawić domyÅ›lnie na górnym poziomie.

Po stonowaniu tych zapÄ™dów Å›wiat The Surge 2 byÅ‚ siÄ™ znacznie wiÄ™kszy natomiast w efekcie oprawÄ™ wizualnÄ… mogÄ™ ocenić w siÅ‚Ä™ pozytywnie. Nie istnieje to konsolowa ekstraliga, dość czÄ™sto znajdujÄ… siÄ™ też jedno, paskudnie rozmazane tekstury, ale generalnie gra nie uważa siÄ™ czego wstydzić na polu innych tytuÅ‚ów widocznych na PlayStation 4.

Nie mogÄ™ jej ponad niczego zarzucić, jeÅ›li chodzi o pÅ‚ynność czy dopracowanie – podczas imprezy nie sprawiÅ‚y mi siÄ™ spadki FPS-ów ani nie natrafiÅ‚em na żadne bÅ‚Ä™dy. BrakowaÅ‚o mi jedynie możliwoÅ›ci zwiÄ™kszenia rozmiaru wyÅ›wietlanych napisów – inni twórcy powoli uczÄ… siÄ™, że nie każdy gracz konsolowy lubi przysuwać nos do telewizora, żeby odczytać mikroskopijne literki, deweloperzy z Deck13 wciąż nie odrobili tej nauki. We ruchy wyróżniajÄ… siÄ™ i dÅ‚ugo otwarte na ekranie plansze Å‚adowania, jakie wymagamy znajdować, gdy zmieniamy poziom oraz po każdym zgonie.

Pod wzglÄ™dem artystycznym gra utrzymuje styl poprzedniej części serii – zwiedzamy gÅ‚ównie industrialne ruiny miasta, Å›cieki, tunele czy laboratoria. WyjÄ…tek jest sztuczny park – duża lokacja, którÄ… odwiedzamy mniej nic w części gry. Spora część zieleni w nowych produkcjach pewno nie zrobiÅ‚aby dużego wrażenia, tutaj jednak jest bardzo pozytywnÄ… i potrzebnÄ… odmianÄ™. Podobnie kiedy w pierwszym The Surge odwiedzane lokacje jako takie nie imponujÄ…, tylko za to skutecznie budujÄ… harmonia i wiarygodność tego Å›wiata, który przecież sam w sobie nie jest zbyt dobrym polem do utrzymania.

Dwa ruchy w okolicÄ™ Dark Souls a jedyny krok wstecz

The Surge 2 toż ogromnie przydatna gra. Prawie nie patrzeć, istnieje wtedy wciÄ…gajÄ…ca produkcja nastawiona na grÄ™, w jakiej starcia lÅ›niÄ…, sprawiajÄ… zabawÄ™ i powoli siÄ™ nie nudzÄ…. TytuÅ‚ ten cechuje też ciekawie wykreowany Å›wiat, solidna warstwa techniczna (chociaż w wersji konsolowej, jednak z niewielu drobnymi ale) oraz odrobione zadanie domowe, jeżeli idzie o najwiÄ™kszÄ… trudność poprzedniej odsÅ‚ony cyklu – frustrujÄ…cy projekt poziomów.

Temat w obecnym, iż stanowi ostatnie też gra... prawdopodobnie nie Å‚atwa, ale nie tak trudna, kiedy można aby po niej przewidywać. Po dziaÅ‚ania tego gatunku siÄ™gajÄ… specyficzni gracze, posiadajÄ…cy znacznie widoczne oczekiwania – chcÄ… oni ogromnego stopnia wyzwania, które ich wymÄ™czy, podda ich wiedzy próbom, i na tyÅ‚ zaserwuje olbrzymie pokÅ‚ady satysfakcji, jeżeli mu sprostajÄ…. I The Surge 2 tego nie oferuje. Nie odczuÅ‚ siÄ™ specjalnie dumny z siebie, gdy skoÅ„czyÅ‚em zabawÄ™. Nie bardziej, niż gdybym przeszedÅ‚ Assassin’s Creed czy YakuzÄ™.

Dlatego zanim zdecydujemy siÄ™ na romans z pozostaÅ‚Ä… produkcjÄ… Deck13, warto być odpowiedzialnym tego, na co siÄ™ piszemy. Jako weterani Nioha, Bloodborne’a, wszystkich Dark Soulsów i doskonaÅ‚ego The Surge możemy dziÄ™ki temu uniknąć dużego rozczarowania. A z dodatkowej części – jeÅ›li jednak chcieliÅ›my doÅ›wiadczyć tego standardu gier, ale baliÅ›my siÄ™, że mogÄ… żyć one dla nas zbyt duże, to wÅ‚aÅ›nie The Surge Gry dla Dzieci 2 rodzi siÄ™ w ostatnim okresie najlepszym punktem wejÅ›cia, by zobaczyć, o co w niniejszym każdym chodzi.