ยอมแบบอย่างแล้วคีบแยกแหว ศาลเจ้าที่ พระภูมิเป็นอันน่าเลื่อมใสอันมีภามพลังอาจคุ้มครองระแวดระวัง หง่อมผู้ที่ยกย่องนับถือ ซึ่งแบบอย่างดังกล่าวมีส่วนซึ่งได้รับอำนาจวาสนาการดำเนินต่อทางแบบอย่างมาจากศาสนาพราหมณ์-ฮินดู ผสมด้วยกันพระศาสนาพุทธจนเกิดเป็นแบบอย่างที่ว่า พระภูมิเจ้าที่ คือเทพารักษ์หรือเทพารักษ์ ชิ้นมีพันธกิจป้องกันตัวดูแลแก่อาณาเขตบนโลกที่ส่วนต่างๆให้อุบัติความสันติ และความสะดวก การก่อสร้างหรือการสร้างศาล ก็เนื่องด้วยที่จะให้พระภูมิหรือไม่อารักษ์เอาไว้เป็นที่ด้วยว่าสถิต

    ตี่จู๋เอี้ย ชื่อดังกู่เรียกบังอีกว่า  เหตุการณ์ในอดีตเล่าต่อๆ ศาลเจ้าที่ กันมากันว่า โหว โท่ว หรือโท่วตี่กง มีชีวประวัติประวัติจากบุคคล คือ ในเวลาราชวงศ์จิว  กอบด้วยเพศชายคนหนึ่งสมัญญาว่า เตียเม่งเต็กดำรงฐานะแม่บ้านเศรษฐีคนหนึ่งในกาลเวลานั้น ท่านเจ้าสัวได้ท่องเที่ยวไปทำธุระที่แดนไกล ได้ตรัสเตียเม่งเต็กกรุณาชักพาลูกหญิงที่เยาว์วัยของท่านไปประสบท่านขณะที่เตียเม่งเต็กเที่ยวไปหยิบยกธิดาของท่านไปส่งท่านเศรษฐีนั้น

   เจ้าที่เจ้าทาง หมาย ถึง โพยมานฟ้า ศาลเจ้าที่ หมายความว่าเทวดาตำแหน่งจาตุมหาราช หากว่าโพยมานเทพดาต้องใช้ศาล ๔ เสา หรือ ๖ เสา ภูมิเทวดาเขาใช้ศาลหลัก เดียว ถ้าซักถามว่าศักดิอำนาจวาสนาเบี่ยงเบนกันไหม ก็ต้องขานตอบว่า เจ้าที่รวมความว่าเทวัญฐานะจาตุมหาราช ควบคุมพระภูมิ พระภูมิหลายสิบจุด ขึ้นเข้ากับจาตุมหาราชจุดหนึ่ง ยังกะกำนันผู้ใหญ่บ้าน นั่นแหละ อย่างที่ไขความช่วงต้นนั้นแหละว่า ศาลพระภูมิกับศาลเจ้าที่ชำระคืนคนมละชิ้น ศาลพระภูมิเจ้าที่ใช้เสาอันเดียว ศาลเจ้าที่ใช้๔ หรือ ๖ หลักเขต