|
OUDERS/VERZORGERS EN
SEKSUEEL MISBRUIK
HULP VOOR
KINDEREN DIE NOG STEEDS SEKSUEEL WORDEN
MISBRUIKT
Ouders of
moeders die op zoek zijn naar adressen om vast te
stellen of hun kind seksueel wordt misbruikt wordt
Zouden terecht kunnen bij:
|
AMK
0900-1231230
€ 0,06 per minuut
http://www.amk-nederland.nl/adressen.html
|
Het
Spalier
Hier
kan men terecht en/of vragen voor
hulp.
U
zou Het Spalier kunnen vragen of zij u
kunnen helpen aan adressen voor hulp bij u
aan in de buurt.
023-5127777
|
OUDERS DIE OP ZOEK NAAR
THERAPEUTEN DIE HET KIND EN DE OUDER KUNNEN
HELPEN
LET OP
INDIEN HET KIND NOG WORDT MISBRUIKT KUNT U BETER
CONTACT OPNEMEN MET BOVENSTAANDE
ADRESSEN.
Moeder en Ouders die hulp
nodig hebben met verwerking kunnen wel terecht bij
deze onderstaande therapeuten.
Heeft u ervaring met een
goede therapeut. Laat mij dit dan even weten. Dan
zal ik de therapeut toevoegen aan deze onderstaande
lijst.
Tips voor
ouders
Kinderen
weerbaar maken tegen seksueel misbruik
Beste ouders en
verzorgers,
Hebt u wel eens
meegemaakt dat u met uw kind in een groot overvol
warenhuis liep en plotseling merkte dat u uw kind
kwijt was...Of hebt u wel eens meegemaakt dat uw
kind allang thuis had moeten zijn uit school en het
ook niet bij een van haar klasgenootjes bleek te
zijn?
In dat soort
situaties flitsen er waarschijnlijk allerlei
beelden door uw hoofd, bijvoorbeeld dat uw kind is
aangesproken door een vreemde, meegetrokken in een
auto of nog erger....
Ook al verschijnen er
in de krant en op de televisie steeds vaker
berichten over seksueel geweld bij kinderen, de
kans dat een kind slachtoffer wordt van zo'n
ernstig misdrijf, is gelukkig uiterst gering. Toch
zijn ouders bezorgd. En terecht. Want naast deze
gewelddadigheden die de voorpagina's van alle
kranten halen, bestaat er een onbekend aantal
gevallen van verborgen en verzwegen seksueel
misbruik van kinderen en jongeren. Driekwart van
alle gevallen van misbruik vindt plaats binnen de
kennissen- of familiekring van de
kinderen.
Veel ouders vragen
zich af of hun kind zoiets zou kunnen overkomen.
Ouders willen weten hoe ze hun kind kunnen
beschermen. Wat moet een kind weten? Moeten we ons
kind leren elke volwassene te wantrouwen? Kunnen we
met een kind al over seksueel misbruik praten? En
hoe doe je dat dan? Middels deze nieuwsbrief willen
we u informeren. U vindt in deze brief tips hoe u
de zelfstandigheid van uw kind kunt vergroten en
wat u kunt doen om hem of haar te beschermen. U
leest wat u kunt doen in geval van een vermoeden
van misbruik. Tevens vindt u adressen waar u meer
informatie kunt opvragen.
Wat
is seksueel misbruik?
Seksueel misbruik is
het gebruiken van een kind voor de seksuele
behoeften van een volwassene. Aangezien een
volwassene overwicht heeft, is seksueel misbruik
ook altijd machtsmisbruik. Het kan variëren
van stiekeme pogingen om een kind seksueel aan te
raken, tot letterlijk seksuele uitbuiting in
verschillende gradaties en tijdsduur. Het aantal
gevallen van seksueel misbruik van kinderen is
moeilijk aan te geven. Deskundigen schatten in
ieder geval dat het aantal werkelijke gevallen
zeker tienmaal hoger ligt dan het aantal gemelde
gevallen. Het zijn vooral de gevallen buiten de
familiekring die aangegeven worden. Hoe hechter de
band tussen dader en slachtoffer, hoe kleiner de
kans op ontdekking.
Vijfenzeventig
procent van de slachtoffers zijn meisjes. De
meesten zijn tussen zes en elf jaar oud, velen nog
niet eens zes. De daders zijn overwegend mannen of
jongens uit de naaste omgeving van het kind: een
vriend van de familie, een collega van de ouders,
een buurman, een leraar, soms ook de stiefvader van
het kind, de grote broer of zelfs de eigen
vader.
Er wordt ook seksueel
misbruik gepleegd door vrouwen. Maar omdat vrouwen
vaak al op een lichamelijke manier omgaan met
kinderen, zijn zulke misdrijven meestal niet erg
duidelijk. Seksueel misbruik komt in alle lagen van
de bevolking voor.
Hoe
kan zoiets gebeuren?
Met een kussengevecht
tussen oom en nicht begon het. Op een gegeven
moment had de zevenjarige Anna haar oom geknepen en
hem zijn bril afgepakt. Voor straf wil hij haar nu
kietelen. Eerst vindt ze het gekietel nog leuk,
maar dan niet meer. 'Ophouden', roept ze en moet
toch nog lachen. Maar hij houdt niet op. 'Ach kom,
stel je niet zo aan, het is maar een grapje!' Hij
houdt haar benen vast. Hij kietelt haar steeds
lager, ook tussen haar benen. Anna hoopt
hartgrondig dat hij zijn hand daar weghaalt. Het
liefst zou ze huilen. Maar haar keel lijkt wel
dichtgeschroefd. Ze schaamt zich dat ze dit heeft
laten gebeuren. Ze schaamt zich ook voor haar oom,
die opeens zo anders is. Anna is totaal in de
war.
Daders doen hun
seksuele misdrijven vaak voorkomen als iets
onschuldigs en speels, dat door het kind zelfs als
aangenaam wordt ervaren. De plagerijtjes en
stoeipartijtjes krijgen echter ongemerkt een andere
nuance en het kind merkt pas dat ze een seksueel
karakter krijgen als het al in het gebeuren
verstrikt geraakt is. Het kind verwacht zoiets ook
niet.
Niemand
misbruikt een kind per ongeluk!
Seksueel misbruik
wordt meestal min of meer bewust bedacht en
gepland. Vaak test de volwassene het kind eerst een
keer uit. De buurman volgt de jongen in de badkamer
en plast demonstratief in de wastafel. Kijkt het
kind verlegen weg? Of vraagt het verontwaardigd:
'Wat doe je nou?' Schuift het kleine meisje de hand
van opa beslist weg van haar bovenbeen, of blijft
ze verstijfd zitten? Afhankelijk van de reactie van
het kind besluit de volwassene of hij door kan gaan
of niet. Elk kind vertoont op de een of andere
manier weerstand in zo'n situatie. Ze laat het zien
door het afwenden van het hoofd, het op elkaar
klemmen van de tanden of het verstijven van het
hele lichaam. Maar deskundigen benadrukken dat een
eerste, besliste reactie van een kind al ertoe kan
leiden dat de volwassene van zijn voornemen afziet.
Waarom
zeggen kinderen niets?
Om er zeker van te
zijn dat het kind zwijgt, zorgt de dader dat het
kind vreselijk in de war raakt, door de waarheid
volledig om te draaien: "Jij vindt het toch ook
leuk!' of 'Het is je eigen schuld!'. Zo laat hij
het kind twijfelen aan wat het waarneemt - het
wordt volledig in de war gebracht en weet ten
slotte niet meer, wat het denken moet. Vaak dreigt
de dader het kind: 'Als je ons geheim verklapt,
gaat je moeder misschien wel dood uit verdriet om
jou'. De meesten gebruiken kleine kadootjes en
dreigementen door elkaar, of ze doen een beroep op
het medelijden van het kind: 'Wil je dat ik in de
gevangenis kom?'
Vooral wanneer het
slachtoffer een hechte band met de dader heeft, kan
het zwijgen jarenlang duren. Het kind houdt van
haar stiefvader, moeder, grootvader. Het is gesteld
op de muziekleraar, bewondert de trainer op de
sportvereniging. Tegen het kind wordt gezegd:
'Niemand zal je geloven, als je iets vertelt!'.
Omdat niemand erover praat, denkt zij dat ze de
enige is die zoiets overkomt.
Er
bestaat geen onschuldige vorm van
misbruik!
Er bestaan zeer
verschillende vormen en gradaties van seksueel
misbruik. Maar ook als er geen geweld gebruikt
wordt, ondervindt een kind vrijwel altijd
psychische schade. Hoe nauwer de band is tussen het
kind en de dader en hoe langer het misbruik duurt,
des te ernstiger kunnen de gevolgen van het
misbruik zijn voor het kind. Het vertrouwen in
iemand van wie zij houdt, wordt beschaamd. Het kind
voelt diepe gevoelens van verwarring, schaamte en
schuld. Zij neemt uiteindelijk de
verantwoordelijkheid voor het gedrag van de
volwassene op zich, omdat zij nog steeds van de
volwassene houdt. Zij voelt zich slecht en vies,
als er zoiets met haar gedaan wordt. Seksueel
mishandelde kinderen ontwikkelen vaak een zelfhaat,
die hardnekkig blijft bestaan.
Hoe kunnen kinderen
tegen seksueel misbruik beschermd
worden?
Op een dag is het
zover: uw kind wil alleen naar school of naar
een
vriendje.
Kinderen willen
groeien, zelfstandig worden en hun eigen ervaringen
opdoen. Ouders kunnen niet iedere minuut van de dag
toezicht houden op hun kind. Dat zouden ze ook niet
moeten doen! Ieder kind moet leren op zichzelf te
letten en lastige situaties aan te kunnen. Het is
goed als u uw kind kunt steunen met een paar
duidelijke regels en afspraken.
Richtlijnen voor
zelfstandige kinderen en hun ouders:
* Laat als ouder
altijd aan uw kind weten waar u bent
* Spreek met uw kind
af dat het altijd laat weten waar het is of
waar
het naar toe gaat
* Zorg dat uw kind
altijd weet waar u te bereiken bent of bij wie
het
anders terecht kan
* Spreek een tijd af
waarop het kind naar huis komt of opbelt
* Leer de vrienden
van uw kind en hun ouders kennen
* Bedenk: "op tijd
zijn geldt voor kinderen en ouders!"
Natuurlijk moet een
kind weten, dat zij met niemand die zij niet kent
mee moet gaan; bij niemand zonder dat de ouders dat
weten, in de auto moet stappen en geen vreemden in
huis mag laten. Maar dit soort waarschuwingen
kunnen een kind ook onnodig bang en onzeker maken.
Tenslotte heeft niet iedereen die een paar woorden
met een kind wisselt, slechte bedoelingen. Het is
beter als kinderen precies weten hoe zij zich in
bepaalde situaties moeten gedragen en welke rechten
zij ten opzichte van een volwassene
hebben.
'Nee, dat wil ik
niet' is niet altijd onbeleefd, maar kan het juiste
antwoord zijn op de vraag van een volwassene om
haar de weg te wijzen, haar tas te dragen of bij
een reparatie te helpen. De beste bescherming is
zelfverzekerdheid Hoe zeker is uw kind in de omgang
met volwassenen? Kan zij in een restaurant al zelf
bestellen? Of de kapper uitleggen hoe haar haar
geknipt moet worden?
Een kind dat
zelfbewust optreedt, dat zegt wat zij wil en niet
wil, is goed voorbereid op de omgang met vreemde en
bekende mensen. Zij weet wat volwassenen van haar
vragen mogen en durft op haar gevoelens af te gaan.
Zelfverzekerde kinderen kunnen beter voor zichzelf
opkomen. Er bestaat geen kant en klaar recept tegen
seksueel misbruik. Voor jezelf opkomen - dat kun je
niet van de ene op de andere dag. Hoe je met elkaar
omgaat, elkaar begrijpt, wat je wilt en niet wilt,
dat leert een kind in het gezin. Mama wil nu graag
lezen, papa wil sport kijken. Dan moet er besproken
worden, wie wat wanneer kan doen. Als Jonas met
zijn moeder mens-erger-je-niet speelt, moet zij
niet zo lang met oma bellen. Lena heeft zich zo op
die dierenfilm verheugd, mag ze dan vandaag wat
langer opblijven?
Kunnen zeggen wat je
wilt en daarover kunnen onderhandelen, is een
belangrijke les in de ontwikkeling van het
zelfbewustzijn. Zelfbewuste kinderen zijn voor hun
ouders soms heel vermoeiend, vooral als je 's
avonds moe bent: je kind spreekt je tegen, wil van
alles uitgelegd hebben en maakt ruzie over hoe laat
het naar bed moet. Maar wie in het gezin altijd
zoet
moet zijn, leert niet
daarbuiten voor zichzelf op te komen! Zoals Lena
bijvoorbeeld die bij de bakker roept: 'Ik was eerst
aan de beurt!' Ze meent het serieus en dat is het
ook. Of vindt u het pijnlijk als uw kind in de rij
bij de bakker zo luid en duidelijk zijn recht
opeist? Wees liever blij, dat zij dat durft.
Zelfbewuste kinderen redden zich wel. Ze hebben een
eigen wil en kunnen soms eigenzinnig zijn. En daar
gaat het om. Gemakkelijk kinderen zijn al te vaak
ook makkelijke slachtoffers.
Mijn
lichaam is van mij!
Het slachtoffer dacht
dat het seksueel misbruik allereerst een vorm van
gewone vaderliefde was, staat in een krantenartikel
over het seksuele misbruik van een negenjarig
meisje door haar stiefvader. Kinderen hebben
tederheid nodig. Het gevoel, bemind en geliefkoosd
te worden, is van levensbelang voor een kind. Maar
knuffelen doen twee mensen die het daar over eens
zijn. Kinderen moeten de ervaring opdoen, dat ze
zelf over hun lichaam kunnen beschikken en
beslissen, wanneer ze knuffelen en zoenen willen.
Babies wenden hun hoofd af en strekken de rug, als
ze niet meer geknuffeld willen worden. Driejarigen
laten al duidelijk zien, of ze een omarming prettig
vinden of niet. De stokstijve rug van zijn dochter,
die hij tegen zich aantrekt, kan een aandachtige en
attente ouder niet over het hoofd zien.
Liefkozingen hoeft men zich niet te laten
welgevallen - van niemand. Geen kind is verplicht
om zich door wie dan ook te laten zoenen of strelen
als het dat niet prettig vindt. Dat geldt niet
alleen voor vreemden, maar ook oma en opa, oom en
zelfs mama en papa moeten met 'Nee' genoegen nemen.
Een zoen hoef je niet te geven!
Op je
eigen gevoel vertrouwen
Meestal weten
kinderen heel precies, wat ze van iets vinden. Of
de trui prikt, of de kaas stinkt of oom Theo stom
is, daar maken ze geen geheim van. Dat bevalt
ouders soms helemaal niet. Met een 'Kom nou, je
hoeft je toch niet achter mij te verstoppen, als
meneer Jansen je iets vraagt?' ga je voorbij aan
het feit dat het kind liever eerst afstand wil
houden. 'Dat doet toch helemaal geen pijn', zegt de
dokter en denkt hiermee het kind te troosten. 'Maar
dat is toch zo lekker', probeert oma om de gehate
zuurkool lekkerder te maken. Dat kan een keer
gebeuren.
Als je de gevoelens
van een kind voortdurend uit haar hoofd praat of er
een andere betekenis aan geeft, verliest zij een
belangrijk zelfbeschermingsmechanisme - haar
innerlijke stem, die haar zegt wanneer zij iets
eigenaardig vindt. Als kinderen op hun gevoel
vertrouwen, komen ze niet zo gauw in situaties
terecht die ze vervelend en naar vinden. En laten
ze zich helemaal niet aanpraten, dat ze dat ook
leuk hadden gevonden. Soms is het moeilijk om zeker
te weten wat je voelt: is het nou leuk om in het
spookhuis te gaan of toch griezelig? Natuurlijk
heeft Philip zin in het schoolreisje - en vindt het
tegelijkertijd ook eng, zo lang en zo ver weg van
huis. Gemengde gevoelens bestaan ook. Bespreek af
en toe met uw kind hoe zij zich in een bepaalde
situatie gevoeld heeft. Dat helpt haar, haar
gevoelens beter te leren kennen.
Grenzen
geven zekerheid
In veel gezinnen gaat
men tegenwoordig opener met elkaar om dan vroeger.
De wc-deur wordt niet meer op slot gedaan, ouders
en kinderen lopen soms naakt door het huis. De
vrijere manier van met elkaar omgaan kan ouders en
kinderen dichter bij elkaar brengen en voor een
ontspannen sfeer zorgen. Een voorwaarde is wel, dat
de grenzen binnen het gezin gerespecteerd worden -
dat geldt vooral waar het de intimiteit van een
ieder betreft. Kinderen hebben tijdens het
opgroeien een beschermde ruimte nodig om zich te
ontwikkelen en om zichzelf te zijn. Daar zijn
volwassenen verantwoordelijk voor. Dat bekent dus
niet ongevraagd naar binnen lopen in de badkamer of
zonder te vragen in een schooltas kijken. Kijk niet
vreemd op, als op een dag op de deur van de
kinderkamer een briefje hangt met 'kloppen
s.v.p.!'
Verstandige ouders
respecteren dat en houden afstand.
Seksualiteit
- daar moet over gesproken worden
Ondanks alle openheid
vinden veel ouders het moeilijk met hun kind over
seksualiteit te spreken. Als seksualiteit een taboe
is en er niet over gesproken wordt, loop je het
risico, dat een kind zich schaamt om daarover
vragen te stellen, of te praten over een
twijfelachtige situatie die het heeft meegemaakt.
Kinderen hebben een natuurlijke belangstelling voor
hun lichaam, naar waar ze vandaan komen en hoe ze
ontstaan zijn. Ze verwachten geen uitgebreid
verhaal, maar eenvoudige, zakelijke informatie.
Informeer eerst eens rustig naar hoe zij het zich
voorstellen, voordat u begint iets uit te leggen.
Kleine kinderen hebben zo hun eigen theorieën,
waarbij u kunt aansluiten met uw informatie en
voorlichting. Belangrijk is dat zij de woorden voor
de geslachtsdelen kennen. En dat zij het zekere
gevoel hebben dat zij over zulke dingen met hun
ouders kunnen praten.
De eerste vier of
vijf jaar zijn kinderen vooral bezig hun lichaam te
onderzoeken. Ze vergelijken zichzelf met hun
leeftijdgenoten en ontdekken de verschillen tussen
jongens en meisjes. Zulke dokterspelletjes zijn
heel normaal en geen reden tot ongerustheid. Ouders
moeten zich daar niet in mengen. Als u uw kind
uitlegt dat haar geslachtsdelen privé zijn
en dat je elkaar niet mag dwingen zulke spelletjes
te doen als een ander niet wil, is dat voorlopig
voldoende.
Met
het kind over misbruik praten?
Veel ouders zijn
hierover onzeker. Ze willen het kind niet
confronteren met negatieve informatie over
seksualiteit. Dat is begrijpelijk en goed. Een kind
moet seksualiteit als iets moois en positiefs leren
kennen. Spreek met uw kind daarom niet over
seksueel misbruik, als het over lust en liefde
gaat. Toch moet het kind - bij ongeveer zes of
zeven jaar - geïnformeerd worden over seksueel
misbruik. Dat maakt het voor hen makkelijker
twijfelachtige of verdachte situaties te herkennen.
Hoe zakelijker en minder beladen u hierover praat,
des te minder angstig zult u uw kind maken.
Zo zou u kunnen
beginnen: 'Er zijn een paar dingen, die je
misschien nog niet weet en waar ik nu met je over
wil praten'. En zo zou u verder kunnen gaan: 'Er
zijn volwassenen, die eerst tegen een kind aardig
zijn, maar dan opeens willen ze je opeens strelen
en aan lichaamsdelen komen, waar niemand aan mag
komen-alleen jezelf-, bijvoorbeeld tussen je benen,
aan je piemel, aan je vagina of aan je billen. Of:
soms willen volwassenen of jongeren overal door een
kind gekust worden, ook tussen de benen. Benadruk:
'Niemand mag zoiets met je doen, of je die persoon
nou kent of niet'. In zo'n situatie
met vaste stem 'Nee' zeggen, beslist weggaan of
hulp halen, is niet makkelijk voor een kind.
Vooral wanneer zij de
persoon zelf kent. Het gaat beter als je dat
oefent.
* 'Wat kun je doen,
als iemand in de bioscoop zijn hand op je
knie
legt?
* 'Wat kun je zeggen,
als iemand je wil laten zien wat je
zogenaamd
over seks moet
weten?'
* 'Wat kun je doen,
als iemand je op een manier beetpakt die jij
niet
wilt?'
Op welke manier u met
uw kind over seksueel misbruik spreekt, hangt af
van de leeftijd, van de aanleiding van het gesprek
en van hoeveel zij er misschien al over gehoord
heeft. Het is belangrijk dat u vertelt dat zoiets
slechts heel, heel zelden voorkomt. Maar omdat het
toch kan gebeuren moet u ook het volgende zeggen:
'Als zoiets gebeurt bij een kind, is dat nooit de
schuld van het kind, maar altijd van de
volwassene'.
Ook is het goed te
laten merken dat het moeilijk kan zijn voor
kinderen om over hun seksueel misbruik te praten.
'Misschien heeft de volwassene je aangepraat dat
het je eigen schuld is. Waarschijnlijk moest je
beloven niets te zeggen. Maar pas als je aan iemand
vertelt wat er gebeurd is, kan iemand je ook
helpen'. Een kind met een geheim dat zo groot is
dat het er buikpijn van heeft, kan daar pas over
praten als het weet dat het niet meteen wordt
uitgescholden of verwijten krijgt.
Wat
te doen als een kind zich anders
gedraagt?
Het valt Julia's
moeder sinds enige tijd op dat haar anders zo
opgewekte vierjarige er vaak moe, bleek en bedrukt
uitziet. Ze klaagt vaak over hoofdpijn en schrikt
's nachts steeds huilend wakker. 's Morgens op de
kleuterschool wil ze haar moeder niet weg laten
gaan en klampt zich huilend aan haar
vast.
De 8 jarige Stefan,
een rustige en evenwichtige leerling reageert sinds
een paar weken overmoedig en agressief, maar is ook
vaak huilerig en overgevoelig. Opeens plast hij 's
nachts weer in z'n bed.
Een kind dat zich
plotseling 'anders' gedraagt, laat een noodsignaal
horen. Met slaapstoornissen, tekenen van angst,
depressief of agressief gedrag laat een kind zien
dat het in een noodsituatie verkeert en hulp nodig
heeft.
Eenduidige symptomen,
die zonder twijfel duiden op misbruik, zijn er
niet. Een kind dat misbruikt wordt, kan zich
terugtrekken of juist de aandacht trekken. Wanneer
er veranderingen opvallen aan het gedrag, kan dit
wijzen op seksueel misbruik, maar dat hoeft niet.
Het is vooral belangrijk dat het kind in ieder
geval serieus wordt genomen in haar
verdriet.
Wat moet u doen als
een kind u in vertrouwen neemt?
Probeer rustig te
blijven, hoe moeilijk dat misschien ook is. Het is
begrijpelijk dat u diep geschokt bent. U helpt een
kind meer, als u uw gevoelens zo mogelijk voor u
houdt en allereerst raad en hulp voor uzelf zoekt.
Dit kind heeft nu iemand nodig die hem zekerheid
geeft: 'Ik begrijp je, ik weet wat er nu moet
gebeuren'.
Neem
een kind serieus
Dat is de
belangrijkste ondersteuning. Kinderen hebben een
rijke fantasie, ze bedenken draken, spoken en
pratende dieren. Uit ervaring is gebleken dat een
kinderen in de regel seksueel misbruik niet zomaar
verzinnen. Zij zullen het eerder ontkennen - uit
angst, gestraft te worden, of om een geliefd iemand
te beschermen. Luister aandachtig, maar hoor het
kind niet uit Als u een kind nu met vragen of eigen
interpretaties gaat bestoken, loopt u het risico,
dat zij helemaal niets meer zegt of misschien meer
dan zij op dat moment aan kan. U hoeft in uw schrik
niet veel te zeggen. Herhaal alleen de gevoelens
die het kind geuit heeft. Dan zal zij zich begrepen
voelen en verder kunnen vertellen.
Vermijd
waarom-vragen
'Waarom vertel je me
dat nu pas?' of ' waarom heb je je niet verzet?',
kunnen verwijtend naar het kind overkomen. Verzeker
het kind, dat zij er goed aan gedaan heeft om
erover te praten! Zeg dat het haar schuld niet is
en dat u nog net zoveel van haar houdt als
altijd.
Overhaast
niets
Doe geen overhaaste
dingen in de richting van de dader . Laat u niet
door wraak-gevoelens leiden, want een kind heeft u
en uw aandacht nodig. Uit alle ervaringen blijkt
dat een ondoordachte reactie een kind meer kwaad
dan goed doet. Vooral wanneer de verdenking op een
naast familielid ligt. Als deze voortijdig met de
verdenking geconfronteerd wordt, kan het gebeuren
dat hij de druk op het kind verhoogt en het nog
meer isoleert. Als het kind zich ten slotte
schuldig voelt de familievrede verstoord te hebben,
kan het zijn dat zij in haar nood alles terugneemt.
Misschien kunt u erachter komen of de dader het
kind bedreigd heeft. Probeer zonodig deze
dreigementen te ontkrachten.
Zoek
in ieder geval ondersteuning!
Als u met uw kind
praat, goed naar haar luistert en voorzichtig
vragen stelt, kunt u er misschien achter komen, wat
er aan scheelt en haar helpen. Zoekt u in ieder
geval hulp, als u geen verklaring voor haar gedrag
kunt vinden of als u een vermoeden heeft dat er
sprake is van seksueel misbruik. Neem kontakt op
met een huisarts, een informatiecentrum, of met de
Rutgers Stichting. Laat u adviseren of uw kind
therapeutische hulp nodig heeft en welke
mogelijkheden er zijn. Misbruikte kinderen hebben
hulp nodig. Men kan niet altijd direkt iets tegen
de dader ondernemen, maar men kan wel altijd direkt
iets voor het kind doen. Informeer of aangifte bij
de politie zinvol is en welke gevolgen dat voor het
kind heeft. Hoe de dader op de juiste manier ter
verantwoording geroepen kan worden, moet u rustig
met hen uitzoeken die daarbij vooral aan het
welzijn van uw kind denken.
Als men het niet
geloven wil.. .
'Maar de moeder moet
toch iets gemerkt hebben?' Vooral wanneer blijkt
dat een kind gedurende langere tijd binnen het
eigen gezin misbruikt is, wordt de moeder al snel
verweten er vanaf geweten te hebben, het misbruik
stilzwijgend toegestaan te hebben of misschien
zelfs aangemoedigd te hebben. In zeldzame gevallen
klopt dit. Vaak is de moeder de laatste die van het
misbruik van haar kind op de hoogte wordt gesteld -
veelal door een derde.
De dader heeft het
kind juist gedwongen om tegen haar niets te zeggen.
Het kind doet veel moeite om het geheim voor haar
moeder te verbergen: Zij wil haar geen verdriet
doen, zij wil niet dat het gezin uiteenvalt. 'Dat
kan toch niet waar zijn!', verdedigt de moeder zich
tegen het groeiende besef dat de oppas, de vriend
van de familie of in het ergste geval haar eigen
partner zich aan haar kind vergrepen heeft.
Misschien was het haar opgevallen dat haar zoon of
dochter zich plotseling zo merkwaardig gedroeg -
maar ze had de reden daarvoor heel ergens anders
gezocht: de verhuizing, de nieuwe lerares, de
beginnende puberteit. De wens in een 'intact' gezin
te leven, waarin alles 'in orde' is, maakt vaak
blind voor het stille drama, dat zich misschien
tussen de eigen vier muren afspeelt. Veel moeders
kwellenzich met zelfverwijt: 'Waarom heb ik mijn
kind niet beschermd?' ' Waarom heb ik niet gemerkt
wat hier gebeurt?' Als u nu handelt en iets doet om
uw kind te beschermen, is het nog niet te laat. Het
is geen makkelijke weg, die u moet gaan. Maar u en
uw kind kunnen alleen maar winnen. Net zoals uw
kind nu hulp nodig heeft, om dat wat er gebeurd is
te verwerken, heeft u ook ondersteuning en troost
nodig. Niet meer weten hoe het verder moet, is niet
iets om u voor te schamen. Raad en hulp zoeken is
geen teken van zwakte.
Belangrijk om te
weten:
* advies kan ook
anoniem verkregen worden en er bestaat
beroepsgeheim
* een kind wordt
nooit automatisch uit het gezin weggehaald
* er wordt niets
buiten de ouder om gedaan
* het is niet
verplicht aangifte te doen
* aangifte kan niet
ingetrokken worden
Bij
voorkoming hoort nog meer!
Door de opvoeding
kunnen ouders bijdragen aan de bescherming van hun
kind. Er hoort echter nog meer bij voorkoming! In
processen over seksueel misbruik zijn er altijd
getuigen, die verklaren dat ze iets vermoed hebben
of allang de indruk hadden dat er iets aan de hand
was. Zolang buren, leraren, familie en andere
volwassenen het niet willen geloven, niet willen
zien en horen, voelen de daders zich zeker en lopen
kinderen gevaar. Derden die zich verantwoordelijk
voelen, kunnen ook een bescherming vormen voor
kinderen door stappen te ondernemen. Preventieve
activiteiten richting daders behoren tot het
beschermen van de slachtoffers. Er zijn instanties
die naast straf ook behandeling bieden aan daders,
waardoor misdaden voorkomen kunnen worden.
Zedendelicten hebben een voorgeschiedenis met
veelal een gemeenschappelijk patroon: sommige
daders zijn al als kind opgevallen door bijzonder
geremd gedrag of hebben seksueel agressief gedrag
vertoond. Kinderen die anderen pesten en
vernederen, help je niet door te doen of je het
niet ziet. Ze hebben hulp nodig. Net zoals kinderen
die bijzonder geremd zijn, zich laten vernederen of
zich bijzonder onderdanig gedragen. Ze hebben
volwassenen nodig die hen aandacht schenken,
Bron:
Rutgersstichting (vertaalt vanuit het
Duits)
LET
OP MIJN PAGINA KUN JE OOK BEREIKEN
VIA
http://www.steunpunt-geweld.tk
Of
neem eens een kijkje op mijn ander site die over
seksualiteit gaat en seksueel misbruik.
Klik
Hier:
 Naar
Vorige Pagina|
Naar
Volgende Pagina
|
