Waarschijnlijk de meest bekende aanval van de Japanners, waarvan vaak wordt gezegt dat deze aanval zo succesvol was. In vele boeken staat dat er toen 8 slagschepen zonken of zwaar beschadigt raakten. Dat is min of meer waar, ondanks dat er 1, de Pennsylvania licht beschadigt raakte. In totaal had de VS ten tijde van de aanval 17 actieve slagschepen, waarvan er 2 met een proefvaarten bezig waren. Dit waren de nieuwe snelle slagschepen North Carolina en Washington, die onder andere de Nevada-klasse moesten vervangen. In de loop van 1942 werden er nog eens 4 nieuwe slagschepen aan de Amerikaanse Vloot toegevoegd. Dit waren de eenheden van de South Dakota-klasse. Terwijl de 8 slagschepen van Pearl Harbour in 1942 in puin lagen, gemoderniseerd werden of terug gingen naar de vloot, vocht de Massachusetts met Franse schepen bij Cassablanca en deden de South Dakota en Washington hetzelfde maar dan met Japanse schepen.
 
 

De Nevada-klasse bestond uit 2 eenheden, de Nevada en de Oklahoma. Op 4 november 1912 werd de Nevada op stapel gezet bij Bethlehem Fore River Shipbuilding, Quincy en op 11 juli 1914 te water gelaten. Op 11 maart 1916 werd het slagschip voltooid. Haar zusterschip de Oklahoma werd door de New York Shipbuilding, Camden, New Jersey op 26 oktober 1912 op stapel gezet. Op 23 maart 1914 werd ze te water gelaten en op 2 mei 1916 voltooid. Beiden hadden een hoofdbewapening van tien 356 mm/45 kaliber MK 1,2,3,4 en 5 kanons (ze droegen er een combinatie van). Na ingrijpende moderniseringen in de jaren 30 werden de schepen tot 32,9 meter verbreed en waren ze 177,7 meter lang. Hun gewicht van 27.500 ton nam toe tot 29.000 ton. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog waren ze als overjarig geclassificeerd en moesten ze nodig worden vervangen door de North Carolina-klasse en South Dakota-klasse.
 
 
De Pennsylvania-klasse
Deze klasse bestond uit 2 eenheden, de Pensylvania en de Arizona. De Pennsylvania werd op 27 oktober 1913 op stapel gezet door Newport News Shipbuilding, Newport VA en op 16 april 1915 te water gelaten. Op 12 juni 1916 werd ze voltooid en was ze 31.400 ton zwaar. De Arizona werd op 16 maart 1914 bij de New York Navy Yard op stapel gezet en op 19 juni 1915 te water gelaten om op 17 oktober 1916 te worden voltooid. Beide schepen waren 183 meter lang en droegen een hoofdbewapening van twaalf 356 mm. Het was dezelfde combinatie als de Nevada-klasse. Van 1929 tot 1931 werden beide slagschepen gemoderniseerd.
 
 
De Tennessee-klasse
Deze klasse bestond uit ook 2 eenheden, de Tennessee en de California. De eerste werd op 14 mei 1917 op stapel gezet bij de New York Navy Yard en op 30 april 1919 te water gelaten. Het schip werd op 3 juni 1920 voltooid en was bewapend met twaalf 356 mm kanons opgesteld in drie dielingtorens. De 356 mm kanons waren van verschillende typen, namelijk de MK 4, 6 en 7, maar allen van het kaliber 50. Het zusterschip werd op 25 oktober 1916 bij Mare Island Navy Yard op stapel gezet en op 10 november 1919 te water gelaten. Ze werd op 10 augustus 1921 voltooid. Ze waren beiden 32.300 ton zwaar.
 
 
De Colorado-klasse
Dit was oorspronkelijk een klasse die zou bestaan uit 4 eenheden. Vanwege het vlootverdrag moest er 1 worden gesloopt om binnen het vastgestelde tonnage te blijven. De keuze viel op de onvoltooide Washington, die voor bijna 80% compleet was. Het onvoltooide slagschip werd door het slagschip Texas als doelschip tot zinken gebracht. Het eerste, tweede en vierde slagschip werden wel voltooid. De eerste was de Colorado die op 19 mei 1919 bij New York Shipbuilding, Camden, New Jersey op stapel werd gezet. Op 7 maart 1921 werd ze te water gelaten en op 30 augustus 1923 voltooid. Het tweede schip van die klasse, de Maryland werd op 24 april 1917 op stapel gezet bij Newport News Shipbuilding, Newport VA. Ze werd op 20 maart 1920 te water gelaten en op 21 juli 1921 voltooid. De derde van de klasse die werd voltooid was de West Virginia. Ze werd door de Newport News Shipbuilding, Newport VA op stapel gezet op 12 april 1920 en op 19 november 1921 te water gelaten om op 1 december 1922 te worden voltooid. De slagschepen van de Colorado-klasse droegen een hoofdbewapening van acht 406 mm/45 Caliber MK5 kanons en waren 32.400 ton zwaar. Allen werden ze vlak voor de Tweede Wereldoorlog gestationeerd in Peurl Harbour. 1 van hen was op 7 december 1941 in de verenigde Staten en ontsprong de aanval.
 
 
Yammamato
In het jaar 1931 vielen de Jappanners Mantsjoerije binnen en maakten zij plannen voor vier enorme slagschepen van 62.000 ton van de Yamato-klasse, die een hoofdbewapening zouden krijgen van negen 460 mm kanons! Uit protest tegen het feit dat de Jappanners China bezet hielden bevroren de Verenigde Staten, Engeland en Nederland hun olietoevoer naar Japan. Het gevolg hiervan was dat de Japanse oorlogsmachine op lange termijn niet meer kon draaien. Een andere ramp was dat het gunstig gelegen Pearl Harbour werd versterkt met extra oorlogsschepen. De nieuwe opperbevelhebber van de Japanse Keizerlijke Vloot Yammamato had vele vijanden binnen de Japanse Vloot. Hij had in zijn jonge jaren 3 vingers verloren in de Slag bij Tsushima, waarbij de Japanse Keizerlijke Vloot de Russische vloot verwoeste. Hij ging later studeren in de Verenigde Staten en zag daar hoe goed de Amerikaanse industrie draaide. Hij begreep dat alleen een snelle overwininning mogelijk was op de Amerikaanse vloot en dat in een lange oorlog Japan ten onder zou gaan. Opmerkelijk was ook dat hij gefascineerd was door vliegtuigen, waardoor hij zijn gehele tactiek baseerde op vliegkampschepen, terwijl de Japanse Keizerlijke Vloot al jaren oefende voor een beslissende zeeslag met slagschepen tegen de Amerikanen. Yammamato vond de bouw van de superslagschepen geldverspilling en vroeg om meer vliegkampschepen. Vooral de oudere officieren waren tegen zijn vliegkampschepen tactiek. Toen het eenmaal duidelijk werd dat een oorlog met de Verenigde Staten onvermijdelijk was, wilde Yammamato een snelle overwinning boeken op de Amerikanen. Aan boord van zijn vlaggenschip Nagato bedacht hij de aanval op Pearl Habour. Begin junuari 1941 stelde hij enkele officieren hiervan op de hoogte. Het grote probleem bij een aanval op de ondiepe haven van Pearl Harbour was dat de torpedo's, als ze het water zouden worden gesmeten de bodem van de haven zouden raken en zouden ontploffen. Uiteindelijk werd het probleem opgelost door houten vinnen aan de torpedo's te bevestigen en door laag te vliegen.
 
 
De Aanval
Het commando over de aanvalsvloot voor Pearl harbour werd door Yammamato aan Nagumo gegeven. De vloot bestond uit de vliegkampschepen Akagi (vlaggeschip), Kaga, Shokaku, Zuikaku, Hiryu, en Soryu, de slagschepen Hiei en Kirishima, 2 zware kruisers, 1 lichte kruiser, negen torpedobootjagers, 3 onderzeeboten en 8 olietankers. In totaal waren er 432 vliegtuigen gestationneerd aan boord van de 6 vliegkampschepen. De hoofddoelen waren de 3 Amerikaanse vliegkampschepen en 9 slagschepen die in Pearl Harbour waren gestationeerd. Op 22 november verzamelden de japanse schepen zich in een baai van het eiland Etorofu. Op 26 november 1941 vertrok de vloot en werden ze uitgezwaait door het Japanse volk dat met kleine bootjes door de grote oorlogsschepen voer. Toen de Japanse vloot ter hoogte van Pearl Harbour lag op een afstand van 380 km, stegen op de morgen van 7 december 1941 de Japanse vliegtuigen van de eerste aanvalsgolf op. De eerste aanvalsgolf stond onder leiding van Nakaya en bestond uit 51 duikbommenwerpers en 70 torpedovliegtuigen. Een Amerikaanse radarpost merkte de vliegtuigen op en maakte een melding. deze melding werd afgedaan, omdat er ongeveer uit dezelfde richting Amerikaanse B17 bommenwerpers werden verwacht. Om 07:53 vielen de Jappen aan. Ondertussen was de tweede aanvalsgolf om 07:15 vertrokken, deze vielen de vliegvelden aan. De eerste aanvalsgolf maakte echter een foutje: Fuchida zou 1 vuurpijl afvuren als ze onopgemerkt waren en zou 2 vuurpijlen afvuren als ze waren ontdekt door de Amerikanen. Bij 2 vuurpijlen zouden de duikbommenwerpers de schepen aanvallen in plaats van aan land gelegen basissen. Toen Fuchida zijn eerste vuurpijl ontstak dacht hij dat deze niet was gezien, omdat hij een wolk passeerde. Daarom ontstak hij een tweede vuurpijl. Hierdoor dacht de duikbommenwerper groep dat ze waren ontdekt en vielen zij de slagschepen aan. Het slagschip Oklahoma werd binnen 15 minuten getroffen door 9 torpedotreffers aan bakboordzijde, waardoor het slagschip kapzeisde en zonk op haar ligplaats. Het slagschip Arizona werd door 2 bommen getroffen. De eerste viel op het dek. De tweede bom, een omgebouwde 406 mm granaat van de Nagato-klasse doorboorde aan stuurboord bij de tweede drieling 356 mm geschutstoren het dek en kwam tot ontploffing in het kruidmagazijn. In een kettingreactie explodeerde het voorste gedeelte van de Arizona, waardoor het slagschip zonk. 1102 levens gingen erdoor verloren, waaronder die van Schout bij Nacht I Kidd. Het slagschip West Virginia dat naast de Tennessee lag werd getroffen door 2 bommen, beide blindgangers. 1 van deze bommen doorboorde de derde 406 mm geschutstoren. Verder werd het slagschip aan bakboordzijde door 9 torpedo's getroffen, waarvan er 2 niet explodeerden. De West Virginia werd gered van kapsijzen, omdat haar bemanning op tijd de ballasttanks lied vollopen. Ook dit slagschip zonk. Het slagschip Tennessee dat werd getroffen door 2 bommen, bleef gespaard van een torpedoaanval. Haar derde geschutstoren werd getroffen door een blindganger. Haar tweede geschutstoren werd getroffen door een bom die wel afging. splinters van deze toren verwondde de commandant van de West Virginia. verder raakte het slagschip beschadigt door de vrijgekomen brandende olie van de Arizona. De Tennessee lag 10 dagen vastgeklemt tussen de kade en de West Virginia. het oudste slagschip op Pearl harbour, de Nevada wist stoom te maken, ondanks een torpedotreffer in haar boeg aan bakboordzijde. Terwijl het slagschip naar buiten wilde vluchten trok ze de aandacht van duikbommenwerpers van de Kaga. Het slagschip werd aangevallen en incasseerde 2 bommen midscheeps en 3 bommen vooruit. Omdat het schip veel water maakte en de toe- en uitgang van Peurl Harbour dreeg te blokkeren als het zonk, besloot men de Nevada aan de grond te zetten. De Maryland, die naast de Oklahoma lag bleef ook gespaard van een torpedoaanval. Ze werd getroffen door 2 bommen. 1 ervan viel door haar bak en explodeerde, waardoor er een brand ontstond. De tweede bom maakte een gat onder de waterlijn waardoor haar boeg 1,5 meter dieper in het water lag. Het slagschip California werd getroffen door 2 bommen en 2 torpedo's. Ook raakte het slagschip beschadigt door brandende olie van de Arizona. vanwege deze olie besloot de bemanning het slagschip te verlaten. Toen het vuur uit was kon men niet meer voorkomen dat het slagschip zonk. De Pennsylvania, die in een droogdok lag raakte het minst beschadigt en werd door slechts 1 bom getroffen. De ravage in Pearl Harbour was groot en er waren 5 slagschepen gezonken, 1 zwaar beschadigt en 2 licht beschadigt. Op 9 december 1941 kwam het vliegkampschip Enterprise de haven binnen, met schout-bij-nacht Halsey aan boord, die zei toen hij de wrakken van de slagschepen zag: "Voordat we met hen hebben afgerekend, zal de Japanse taal alleen nog maar in de hel worden gesproken".
 
 
De afloop van de Japanse aanvalsvloot
Slechts 1 Japanse torpedobootjager uit de vloot die de aan de aanval op Peurl harbour uitvoerde overleefde de oorlog. De slagschepen Hiei en Kirishima gingen in de strijd om Guadalcanal verloren. In The Battle Of Midway werden de Akagi, Kaga, Hiryu, en Soryu tot zinken gebracht door vliegtuigen van de Amerikaanse vliegkampschepen Enterprise en Yorktown, waarbij het laatst genoemde vliegkampschip uiteindelijk verloren ging. het vliegkampschip Hornet wist geen treffers te plaatsen op de Japanse vliegkampschepen, bracht later samen met vliegtuigen van de Enterprise de zware kruiser Mikuma tot zinken en beschadigde haar zusterschip Mogami. De Shokaku werd op 19 juni 1944 getorpedeerd door de onderzeeboot Cavilla en zonk. De Zuikaku hield het iets langer uit en werd op 25 oktober 1944, tijdens de grootste blunder van Halsey tot zinken gebracht door vliegtuigen.
 
 
De slagschepen na Pearl Harbour
De Oklahoma en Arizona werden niet meer hersteld. De Nevada keerde in 1943 alweer terug naar de vloot, evenals de gemoderniseerde California. De Tennessee en Maryland waren beiden al op 26 februari 1942 gemoderniseerd en gerepareerd. De Pennsylvania was het snelste terug in de vloot, eind 1941. De West Virginia raakte het zwaarst beschadigd van alle slagschepen die werden hersteld. Op 17 mei 1943 werd het schip gelicht en werd in de Verenigde Staten gerepareerd en gemoderniseerd. In haar romp werden 70 doden gevonden, die in haar romp gevangen zaten toen het slagschip zonk. In een compartiment werd een kalender gevonden die tot 23 december was afgescheurd. Pas op 14 september 1944 was de West Virginia weer terug in de vloot.
 
 
Battle Of Surigao Strait
Tijdens de Battle Of Surigao Strait waren de Pearl Harbour veteranen West Virginia, Tennessee, California, Maryland en Pennsylvania samen met het slagschip Mississippi ingedeeld bij de Zevende Vloot onder Oldendorf. De Nevada was nog ergens in Europa, omdat het de landingen op Normandië had ondersteunt. Op de middag van 24 oktober werd er een Japanse strijdmacht onderschept door PT-boten bestaande uit onder andere de slagschepen Yamashiro en Fuso onder commando van Nishiruma. Tegen de avond gaven de PT-boten het op en keerden terug, nadat ze waren beschoten door zwaar geschut. Op de vroege morgen van 25 oktober om 02:40 werd de Japanse strijdmacht opnieuw aangevallen, maar dan door torpedobootjagers. Om 02:56 werden de Amerikaanse torpedobootjagers gezien door de uitkijken van de Japanse kruiser Shigure. Om 03:00 voerden de Amerikanen een torpedopaanval uit en werden er 27 torpedo's afgevuurd. Een kort vuurgevecht brak uit met de Japanse slagschepen en torpedobootjagers. Om 03:08 en 03:09 werden er explosies gehoord en leken de Japanse slagsvhepen vaart te minderen. Achteraf bleek dit de Fuso te zijn, die uiteindelijk geheel explodeerde en zonk. Om 03:10 werd er een tweed aanval uitgevoerd op de Jappanners. Hierbij werd de Yamashiro, het vlaggenschip getroffen samen met 3 torpedobootjagers, waarvan er 2 zonken en 1 zich moest terug trekken. Om 03:51 openden Amerikaanse kruisers het vuur op de Japanse strijdmacht, bestaande uit het slagschip Yamashiro, de zware kruiser Mogami en een torpedobootjager. Om 03:53 werden de kruisers bijgestaan door de slagschepen West Virginia, Tennessee en California, die waren uitgerust met nieuwe vuurleidingradars. De West Virginia opende meteen het vuur om 03:53 en vuurde in totaal 93 pantserdoorborende 406 mm granaten af. 2 munuten later openden ook de Tennessee en California het vuur. De Tennessee vuurde 69 granaten af met haar 356 mm kanons en de California 63. Om 03:59 opende ook de Maryland het vuur, die moeite had doelen te vinden met haar oude vuurleidingradar. Het slagschip schoot naar dezelfde richting als de West Virginia en vuurde in totaal 48 granaten af met haar 406 mm kanons. Om 04:08 opende de Mississippi het vuur. Ze gaf de volle breedtezijde aan de Yammashiro op een afstand van 19.790 yards en was de laatste die het vuur opende, voordat een staakt-het-vuren was gegeven. De Pennsylvania kon geen doel vinden en had het vuur tijdens de gehele zeeslag niet geopend. Ondertussen hadden de Mogami en Yamashiro het vuur geopend op de Amerikaanse kruisers en aanvallende torpedobootjagers. Oldendof moest een staakt-het-vuren geven omdat zijn torpedobootjagers, die zich tussen de Japanse schepen hadden gemengd door vriedschappelijk vuur werden getroffen. Om 04:19 kapzeisde de Yammashiro en sloegen de Mogami en een torpedobootjager op de vlucht, die later tot zinken werden gebracht door andere eenheden. De West Virginia, Tennessee, California, Maryland en Mississippi hadden deelgenomen aan het laatste duel tussen slagschepen, iets wat nooit meer terug zal komen.
 
 
De Fuso-klasse
Deze klasse was de eerste echte klasse slagschepen van Japan. Ze waren gebaseerd op de slagkruisers van de Kongo-klasse. De Fuso werd op 11 maart 1912 door de Kure Marine Werf op stapel gezet en op 28 maart 1914 te water gelaten. Op 18 november 1915 werd het schip voltooid. Het zusterschip de Yamashiro werd op 20 november 1913 op stapel gezet door de Yokosuka Marinewerf. Op 3 november 1915 werd ze te water gelaten en op 31 maart 1917 voltooid. Beide slagschepen waren 202,7 meter lang en 28,7 meter breed. Ze waren 30.900 ton zwaar en hadden een hoofdbewapening van twaalf 356 mm/45kaliber model 1908 kanons. Rond 1935 werden de slagschepen 2 keer grondig gemoderniseerd. Er werd 1 pijp verwijderd en daarvoor in de plaast kwam een nieuwe brugbouw. De romp werd verlengt tot 212,7 meter en verbreed tot 30,8 meter.
 
 
De Na de Oorlog
Na de oorlog werden de West Virginia, Tennessee, California, Maryland , Pennsylvania en Mississippi gesloopt. De oude Nevada werd gebruikt bij de Able en Baker atoombommen. Desondanks overleefde de Nevada beide atoombommen en moest het oude slagschip in 1948 tot zinken worden gebracht als doeelschip door oppervlakte en luchteenheden. Het wrak van de Oklahoma werd op 5 december 1946 voor de sloop verkocht, het slagschip zonk echter toen het naar de sloper werd gesleept op 17 mei 1947. Het wrak van de Arizona mocht blijven liggen. Haar grote geschutstorens 1, 3 en 4 werden verwijderd en als kustbatterijen gebruikt bij Midway. De hutten van de Arizona werden verwijderd n ergens in de Verenigde Staten opgeslagen, niemand weet echter waar precies! De romp diende daarna als zeemansgraf. Later werd er door onder andere Elvis Presley geld ingezameld om er een monument voor te maken.