Nieuwe pagina 1 Nieuwe pagina 1

Nieuwe pagina 1

Zijn jeugd
El Khattabi werd geboren in december 1882 in het provinciedorpje Ajdir, dat tegenover het eiland Nekor (in de Middellandse Zee, vlakbij El Hoceima) ligt. Zijn naam was Mohamed en die van zijn vader Abdelkarim; deze bekleedde de functie van rechter over de Aith Waryagher. Mohamed zou later beter bekend worden onder de naam van zijn vader; deze naam werd op grote schaal gebruikt door de media na de overwinning in Annoual in juli 1921.

Zijn basiseducatie kreeg hij van zijn vader, waarna hij in 1896 verhuisde naar de Hoge School voor Godsdienst (theologie) in Tetouan. In 1902 zou hij naar Fès verhuizen om aan de Alkharawain -universiteit te gaan studeren. In 1905 zou hij terugkeren naar Fès met een politieke missie naar de sultan Abdelaziz, opgedragen door zijn vader. Hij zou zijn verblijf goed benutten door zijn opwachting te maken bij seminars op de genoemde universiteit.

Vanaf het begin van 1907 tot aan 1919 is Melillia (Spaanse enclave in het Noord- Oosten van Maroko) zijn domicile; aldaar vervult hij diverse functies: columnist voor het Spaanstalige blad Telgrama Del Rif (1908-1912), onderwijzer in het Academie voor Officieren en (opper)rechter (1914-1919).

In september 1915 wordt Abdelkarim gevangen gezet wegens vermeende inmenging in politieke kwesties! In feite waren er andere oorzaken hiervoor; te weten: het bezwijken van de Spanjaarden onder de druk van de Fransen die de bewegingen van de Duitsers en hun contact met zijn vader niet duldden. Ten tweede speelde het mislukken van de toenaderingspogingen van de Spanjaarden in de richting van zijn vader ten einde zijn invloed aan te wenden voor hun politieke doelen ook een rol. In een vluchtpoging breekt hij zijn been, dat zijn hele leven zou tekenen, letterlijk en figuurlijk. Tot augustus 1916 zou hij opgesloten blijven ondanks dat de verdachtmakingen weinig grond hadden.

Hij zou meer dan een jaar bij zijn familie verblijven in zijn geboorteplaats; af en toe Melillia bezoekt hij Mellilia. Hij wordt in ere hersteld; hij mag weer recht spreken in de eclave. Zijn verblijf in Melillia zou hij samenvatten met de woorden: "ik keek niet naar de Westerse beschaving als de ultieme weg naar geluk (...) naarmate ik me meer met de Spanjaarden en Europeanen inliet, hoe meer het gevoel bij mij versterkt werd dat zij leefden in een droom van kolonisatie en de uitbuiting van anderen en des te meer ik me verwijderd voelde van die beschaving en alles wat zij onder de noemer van vooruitgang en welvaart plaatsten; want alleen hun belangen worden gediend".

Riffijnse bevrijdingsoorlog
Spanje had haar zinnen gezet op het Noorden van Marokko, mede gesteund door internationale (kolonialistische) verdragen, o.a. in Algeciras in 1906. Tegelijkertijd met het in de praktijk brengen van hun bezettingspolitiek in het Oosten van het Rif, werd de vereniging van de Riffijnen rondom Abdelkarim El Khattabi voltooid, na het overlijden van zijn vader.
Op 21 juli 1921 bevrijdden de mannen van Abdelkarim Annoual; deze overwinning zou voorgoed gegrift zijn in het bewustzijn van het Riffijnse volk dat altijd de principes van vrijheid, trots en waardigheid hoog in het vaandel had. De overwinningen volgden elkaar op onder zijn leiding, waarbij bekende Spaanse militaire leiders verzet geboden zou worden.

Na Annoual zou Abdelkarim de basis voor het proclameren van de Riffijnse Republiek zetten. Officieel is dit in 1923 gebeurd. Een regering met ministers en een leger werd gevormd om het land te besturen en de onafhankelijkheid van de Spanjaarden te bevechten. Ondanks dat Abdelkarim de nadruk legde op het doorvoeren van sociale hervormingen op het gebied van onderwijs, emancipatie van het volk, enz. verloor hij de diplomatieke kant niet uit het oog. Aan de ene kant door pogingen te ondernemen ter beïnvloeding van de Europese publieke opinie en aan de andere kant via het leggen van contacten met de geallieerde landen (c.q. de Verenigde Naties van toen) die tijdens de Eerste Wereldoorlog tegen de Duitsers streden.

1. Dit eiland wordt nog steeds bezet gehouden door de Spanjaarden, sinds 1672.
2. In 1902 verhuist de familie El Khattabi naar Tetuan en zou daar verblijven tot 1900.

Spaans- Franse alliantie
Na conflicten in het grensgebied (tussen de Franse en Spaanse invloedssferen) zou Frankrijk zich in de oorlog mengen. Het leger van Abdelkarim behaalt in korte tijd eclatante zeges, hetgeen Resident- Generaal Lyautey zijn baan zou kosten in 1925. Hij zou door Maarschalk Petain vervangen worden, die naar oplossingen voor het probleem moest leveren.
Het verbond tussen Spanje en Frankrijk was het resultaat van de pogingen van de twee mogendheden om het protectoraatsverdrag daterend uit 1912 te effectueren. Het maakte tevens een einde aan de ambities van de Riffijnen om permanente onafhankelijkheid te bereiken. Na een langdurige bloedige oorlog, waarbij het gebruik van gifgassen door de kolonisator niet geschuwd werd, zou het handjevol Riffijnse vrijheidsstrijders onder de voet worden gelopen. Op 26 mei 1926 zou hij zichzelf overgeven aan de Fransen, die hem zouden verbannen naar het eilandje La Réunion, vlakbij Madagaskar, in de Indische Oceaan.

Ballingschap
Met zijn familie zou hij 21 jaar in ballingschap leven. In 1947 zou hij in Cairo aan wal gaan tijdens zijn terugtocht richting Zuid-Frankrijk. Wat er zich heeft afgespeeld tijdens deze 'ontsnapping' is tot op heden niet geheel opgehelderd. Een sluier van mist omhult nog steeds de motieven en ware toedracht van het besluit van de Fransen om Abdelkarim terug te laten keren (er waren uitgebreide maatregelen getroffen om hem vlakbij het Zuid- Franse Nice in een villa, naast zijn oude vijand nota bene, te behuizen.
Vanuit Cairo zou hij de Onafhankelijkheidsstrijd voortzetten, in eerste instantie vanuit het Comite voor de Bevrijding van de Maghreb. Toen de breuk met de politieke leider onherstelbaar bleek te zijn heeft hij de strijd proberen vorm te geven met de hulp van nieuwe bondgenoten. Hij zou een belangrijke rol hebben in de organisatie van verzetsbewegingen op het niveau van de Noord-Afrikaanse landen. Zijn ideeën zouden eveneens een grote inspiratiebron vormen voor vrijheidsstrijders over de hele wereld.

Abdelkarim zou in Cairo sterven op 6 februari 1963 en aldaar als een ware staatshoofd begraven. Zijn stoffelijk overschot wacht nog steeds op een attente blik vanuit zijn vaderland; hij heeft zijn leven gewijd aan de strijd voor vrijheid, trots en waardigheid van het Marokkaanse volk -eigenlijk alle volkeren-.

Klik Hier om naar de site van abdelkrim el Khattabi te gaan

Of kijk Bij Rif Music om video's over Abdelkarim en nog andere te zien

Veel Plezier..!!!