Wat weet je eigenlijk van chatten?
Tis nieuw, velen maken er gebruik van. Soms alleen voor korte kletspraatjes, soms raak je langer met iemand in gesprek, als het klikt, je vertelt hem of haar wat meer over jezelf, vraagt naar de ander. Je voelt je wat meer vertrouwd te raken met de ander en vertelt deze persoon ook diepere gevoelens, je deelt geheimen met elkaar. En dat terwijl je niet weet wie er aan de andere kant zit. Wat ergens dus heel eng kan zijn, blijkt tegelijkertijd ook heel veilig.
En het veiligste idee is nog wel dat de ander jou begrijpt, die heeft hetzelfde meegemaakt en zegt jou precies alles wat je hebt willen horen. En ook al denk je deze persoon altijd te kunnen vertrouwen, je weet t nooit zeker, dat geeft een spanning...
Tot dat je besluit de ander te ontmoeten en te kijken wie nou deze aardige en meelevende persoon aan de andere kant van de lijn is. Ondanks alle negatieve opmerkingen en waarschuwingen uit je omgeving ga je kijken wie het is.
Hoe dan ook, tis tenslotte ook maar een mens....

Klein verhaaltje, over Linda die haar internetvriend ‘mister D’ gaat ontmoeten.

De vlinders bleven door haar buik heen fladderen terwijl Linda haar auto parkeerde aan het begin van de straat. Op nummer 364 moest hij wonen, Danny, voor haar ook wel bekend als Mister D. Linda probeerde zo rustig mogelijk adem te halen en niet te luisteren naar het bonzen van haar hart toen zij het trapje opliep naar de portiek van nr. 364. Omdat ze geen bel zag pakte ze de grote koperen klopper, en sloeg deze drie keer op de deur.
En Linda wachtte. Na 5 minuten en nog een paar keer op de deur geklopt te hebben werd ze een beetje pissig, was ze nou helemaal naar de andere kant van het land gereden voor dit?
Net toen ze zich om wilde draaien hoorde ze een een lawaai achter de deur vandaan komen, alsof iemand te trap af kwam rennen. Ze hoorde wat gemorrel aan het slot van de deur waarna deze op een kiertje open ging en een slaperig hoofd te voorschijn kwam.
“Sorry?” de jongen keek haar beetje verrast aan, “Jij moet Linda zijn, hai, Danny” het slaperige hoofd breekt in tweeën in de mooiste lach die Linda ooit had gezien, met knikkende knieen schudde ze zijn uitgestoken hand. “Wauw”, dacht ze “Dit is echt een blonde Hugh Grant, jeetje wat issie leuk”.
“Eeeh wil je binnenkomen, ik kan je moeilijk hierzo voor de deur laten staan.” Linda knikte van ja en stapte langs Danny heen naar binnen. Ze moest eerst haar ogen laten wennen aan de schemering in de hal, aangezien er geen licht brandde. Danny duwde haar zachtjes in de richting van de huiskamer, Linda stapte over de drempel de huiskamer in die er, in tegenstelling tot de gang netjes verzorgd en ruim eruit zag.
“Ja, sorry, ik was even niet zo lekker dus ik was heel even op bed gaan liggen. Ik moet in slaap zijn gevallen” zei Danny terwijl hij in de spiegel naast deur keek en probeerde zijn haar enigzins weer in model te krijgen.

Linda glimlachte even, zij had geen last van zijn haar, ook niet van zijn verkreukelde shirt, “Onder dat shirt moet tog heel wat lekkers zitten” grinnikte Linda in zichzelf. Ze bedacht zich een van hun eerste gesprekken via ICQ, waarin hij vertelde dat sport, en dan voornamelijk zwemmen een van zijn passies was.

Omdat er niet erg veel van koken terecht was gekomen, bestelden ze maar een pizza. Linda en Danny kletsten honderuit over van alles en nog wat. Ondanks de beetje vreemde start, klikte het ook in het echt bijzonder goed. Linda herkende steeds meer haar internetvriendje terug, in zijn reacties en opmerkingen. Dat deed haar goed, Danny was een schat.
Niet de charmeur die ze verwachtte, hij was wel een beetje verlegen, maarja, zelf was ze ook hardstikke zenuwachtig in het begin. Nu begon ze alleen maar meer los te raken, de wijn steeg haar ook een beetje naar het hoofd.
Danny had haar lievelingsfilm gehuurd, ze schaamde zich er bijna voor, maar ze had jaren geleden haar hart verloren tijdens het zien van The Lion King. Waar haar vrienden haar voor gek verklaarden, had Danny haar niet uitgelachen. Hij zei alleen maar dat hij die nog nooit gezien had, en hem graag nog eens wilde kijken. Met haar...

Alle lichten waren uit, Danny had alleen een paar kaarsjes aangestoken, en ze zaten samen op de bank, tegen elkaar aan gekropen te kijken. Linda voelde tranen in haar ogen wellen, Als Simba tegen het levenloze lichaam van zij vader aan kruipt. Ze duwt haar gezicht in zijn trui, het is niet de bedoeling dat Danny haar gelijk al ziet huilen.
Plotseling voelt ze zijn lippen op haar wang. Linda voelt het kriebelen in haar onderbuik. Ze kruipt nog iets dichter tegen hem aan, legt haar hoofd op zijn schouder. Danny kuste haar opnieuw, op haar haar. Linda keek op, vragend, verlangend bijna. Hun blikken kruisten, even zag ze zijn grote ogen, kleine pretlichtjes die haar al de hele avond zo facineerde, voordat Danny snel zijn blik afwendde en een beetje verlegen naar de grond keek.
Daarna pakte hij haar vast en kuste haar op haar mond. Danny liet haar gelijk daarna los en schoof een stukje naar achteren...”Sorry”, zei hij zachtjes.
Daar dacht Linda alleen anders over. Ze legde een hand in zijn nek, en trok Dany zachtjes dichterbij.
“Dat is geen sorry, Dan”, fluisterde ze in zijn oor, en kuste terug. Eerst voorzichtig, ze stelden zich aan elkaar voor, aftastend. De wereld leek even alleen te bestaan uit spanning, zacht en roze. Linda woelde met haar handen door zijn haar, greep erin vast. Vanavond ging ze zich geen zorgen maken, vanavond was haar avond....