نيروگاه اتمي
معمولاً در اين بخش از سفر
يک شمارنده گايگر در حال بوق زدن باعث مي شود که با دنده بالا و سرعت زياد از
منطقه عبور کنيم. مجموعه درخت هايي که در جلوي من قرار دارند جنگل قرمز و يا
جنگل جادويي نام دارند. در سال 1986 اين درختان به خاطر شدت تشعشعات به رنگ
قرمز مي درخشيدند. مسئولين همه آنها را بريدند و زير يک متر خاک دفن کردند.
بسته به محل ايستادن ميزان تشعشات روي آسفالت بين 500 الي 3000 ميکرو رونتگن
است. اين به معني تشعشع 50 الي 300 برابر حد طبيعي است. اگر 10 متر جلوتر بروم
شمارنده گايگر من ديوانه وار بالا مي رود. اگر چند صد متر به سمت راکتور حرکت
کنم ميزان تشعشع به 3 رونتگن در ساعت مي رسد که 300 هزار برابر حد طبيعي است.
اگر همينطور به حرکت در جهت راکتور ادامه مي دادم امشب در تاريکي مي درخشيدم.
شايد به همين دليل است که اينجا را جنگل جادويي مي نامند. يک جور هايي جادويي
است که يک نفر با لباس موتورسواري وارد و مثل يک شواليه با لباس درخشان خارج
شود.
اينجا محدوده نيروگاه اتمي است. نمايشگر شمارنده گايگر در اينجا هم ميزان 500 الي 3000 ميکرو رونتگن در ساعت را نمايش مي دهد.
نيروگاه در سال 2000
براي هميشه تعطيل شد. مسئولين بايد به زودي يک تابوت جديد براي راکتور
شماره 4 بسازند چرا که تابوت اوليه با عجله ساخته شد و هم اکنون در حال از
هم پاشيدن است.
تابحال ميزان کمي از تشعشعات موفق به خروج از محل راکتور شدند و دانشمندان
معتقدند که بيش از 90 درصد از تشعشعات هنوز در زير تابوت محصور هستند.
باقيمانده سوخت هسته اي که در راکتور قرار دارد به نام "پاي فيل" شناخته مي
شود، بدليل اينکه شباهت زيادي به پاي فيل دارد. تقريباً 190 تن اورانيوم و
يک تن پلوتونيوم بسيار خطرناک هنوز در آنجا قرار دارد، پس اگر اين فيل عظيم
الجثه هسته اي پايش را از زير تابوت به بيرون بگذارد همه ما به دردسر بسيار
بزرگي دچار مي شويم...
