1974 yılında Çanakkale'de doğdum. Dünya'nın en güzel sahil manzaralı yerlerinden birine sahip olan Gelibolu'da büyüdüm. Yüksek öğrenim göreceğim ve etrafi dağlarla çevrili yer olan Ankara'da okuma planim üniversite giriş sınavinin olacağı son haftaya kadar hic yoktu. Dersaneye gidemediğim için tercih yüzdeliklerin belirlenmesi için ben de okul müdürünün odasına gittim. İyiki de gitmişim. İşte 5 dakikalık görüşme sonucunda hayatımın yeniden şekilleneceği ODTÜ'de buldum kendimi.
Bölümde bir yıl kaybedişimin acısını yüreğimin taa derinliklerinde hep hissedeceğim. Birinci sınıfa başlarken bilgisayar programlarına aşırı merakım yüzünden ilk yıl birçok dersimi bıraktım. Bilgisayarın verdiği bu dezavantaja rağmen, verdiğim bilgisayar dersleri sayesinde de bayağı paralar kazandım ve çok kişiyle tanıştim. Bu dersler sırasında ehliyetli biri olmamama rağmen ısrarlar karşısında dayanamayıp psikolojik danışmanlık ta yaptım.
İngilizce ve bilgisayar dersleri vermek için haftada iki kez İstanbul'a taşınmam ise tam bir fiyaskoydu. Bir daha beni böyle uzaklara ders vermeye ikna edebilecek birisinin çıkacağını zannetmiyorum.
Bir de hayatımı etkileyen en önemli olaya gelmek gerekir ki yaşamımı da şekillendiren bu olmuştur. Ev hayatını öğrenmem bana çok şey kazandırdı.Hayatı orada öğrendim.
3. sınıfta Theories of Counseling dersinde sunuşlarını yapan arkadaşlarım bizlere 4 ya da 5 tane soru yönelttiler. Soruların hepsini doğru cevapladığım için bana otantik sayılabilecek bir hediye takdim ettiler. Hediyenin üzerinde de "birgün iyi bir danişman olabilirsin" (you may be a good counselor one day) diye de eklemişlerdi. Hayatımın dönüm noktası sayılmasa bile bu yolda çalışmam için iyi bir etki bırakmıştı.
