Bu internet dergisinde Usame bin Ladin'in sağ kolu olarak bilinen Ebu Ubeyd El-Kuraşi'nin imzasıyla yayınlanan "Savaşların Dördüncü Kuşağı" başlıklı yazı, El-Kaide'nin "savaş doktrinini" belgeledi :

 
"1989 yılında, bazı Amerikalı askeri uzmanlar, "geleceğin savaşında" çok önemli değişimler yaşanacağını öngördüler. Söyledikleri, 21.yüzyılın savaşının "Savaşların Dördüncü Kuşağı" olarak adlandırılabilecek yeni bir yapı taşıyacağı yönündeydi.

Diğerleri ise buna "Asimetrik Savaş" adını verdiler.

Askeri tarihçiler, sanayi devrimi sonrasında yaşanılan savaşları esas olarak üç ana başlıkta inceler ;

Birincisi, askerlerin cepheye yığılarak ellerindeki basit tüfeklerle gerçekleştirdikleri savaştır.

İkincisi, Amerikan İç Savaşı ile Birinci Dünya Savaşı arasında geçen süredeki savaşlarda düşmanın ekonomik hedeflerinin yok edilmesi ve yeni üretilen makineli tüfeklerle mümkün olduğunca fazla düşman askerinin yok edilmesine dayanan yapılanma.

Üçüncü Kuşak Savaş Doktrini, İkinci Dünya Savaşı'nda Alman ordusunun düşmanı tanklar ve savaş uçaklarıyla kıpırdayamaz hale getirmesiyle yaşama geçti.

Bu gelişme, Birinci Dünya Savaşı'nın "cephe savaşlarından" çok farklı bir yapı gösteriyordu. "Dördüncü Kuşak Savaş" teorisyenlerine göre ise, geleceğin savaşları, sadece düşmanın ekonomik ve askeri hedeflerini yok etmekten çok, sosyal yapıyı çökertmeyi hedefleyecekti. Bu  teorisyenlere göre, tv yayınları, yeri geldiğinde bir zırhlı tugaydan çok daha büyük önem taşıyacak, hatta, düşman cephesinin, arkada, sosyal patlamalarla çökmesine neden olacaktı.

Diğer batılı uzmanlar bu yaklaşımlara karşı çıktılar. Bunlara göre, yeni savaşlar, tv'ler başta tüm haberleşme güçleri kullanılarak düşman savaş plancılarının beyinlerinin karıştırılmasına, bu insanların üzerinde psikolojik baskı kurulmasına dayanacaktı. Burada hedef, yönetici elitin baskı altına alınmasıdır. Bu yaklaşıma göre, bu savaşlar, genelde "gölgedeki bir düşmana karşı" yerkürenin bir çok yerinde birden başlatılan küçük çaplı askeri harekatlardan oluşacak ve hedefleri de siyasi, sosyal, ekonomik yönde olacaktı.

Bu teorsiyenlerin görüşleri doğrultusunda batılı orduların son derece yüksek maliyetli bir yeniden yapılanma sürecine girmeleri kaçınılmazdır. Bu noktada, göremedikleri gerçek, bu yeniden yapılanma sürecinde yaşanılacak boşluktur. İşte bu nedenle, bir devleti bile olmayan bazı unsurlar, ulusal devletlere kafa tutar hale gelmişlerdir.

Müslüman toplumu, son yıllarda, Osmanlı İmparatorluğu'nun yükseliş döneminden bu yana yaşayamadığı pek çok zaferi aynı anda yaşadı. Bu zaferler son 20 yıl içinde en iyi donanımlara sahip, en iyi eğitimlerden geçmiş dünyanın en tecrübeli ordularına karşı kazanıldı (Afganistan'da Rusya, Somali'de ABD, Ççenistan'da Rusya, ve Güney Lübnan'da İsrail varlığı).

Afganistan'd Mücahidler, o dönem, dünyanın en büyük ikinci ordusu olarak tanımlanan bir orduyu yendiler. Aynı şekilde son derece küçük ve basit  bir Somali aşireti, Amerika'yı yendi ve bu ülkeden çekilemesine neden oldu. Bu olaydan çok kısa bir süre sonra Çeçen Mücahidler Rusya'yı yendiler. Lübnan'daki direniş ise, İsrail'in Güney Lübnan'dan tek taraflı bir kararla çekilmesine neden oldu. Tabii ki, bu zaferler, düşmanların esas kurumlarını etkilemedi. Zaten, biz burada bunu tartışmıyoruz. Ele aldığımız konu tamamen askeri açıdan bir bakışı gündeme getirmektedir.

Öncelikle, bu orduların elindeki teknoloji, bütün dünyayı yok edecek düzeye gelmiş de olsa, büyük orduların zafer kazanmasına yol açmamıştır. Örneğin Mücahidler, sadece dağlarda saklanarak bu tür büyük bir orduyu yok etmişlerdir.

Bütün bu örnekler, işgalci bir orduyla ona karşı direnen küçük unsurlar arasında geçen savaşlar olduğu için El-Kaide'nin bugün yaşamakta olduklarına uymadıkları söylenebilir. El-Kaide, bugün kendi topraklarında savaşamamaktadır. Bu iddiaları yanıtlamak istiyorum : Birincisi, El-Kaide, yerel bir savaş gücü olan Taliban ile birlikte savaşmıştır. El-Kaide, bununla birlikte savaştığı toprakların yaşamakta olduğu iç çatışmaların çok üzerinde bir yapı göstermiştir.

El-Kaide, 11 Eylül günü, geçmişte Sovyetler Birliği'nin yapamadığını gerçekleştirerek, Amerika'nın tüm stratejik savunma sistemini çökertmiş olmaktan gururludur. El-Kaide bu eylemle erken uyarı, savunmaya dönük karşı saldırı ve caydırıcılık kavramlarını yerle bir etmiştir.

Erken uyarı : 11 Eylül saldırısıyla El-Kaide, Japonlar'ın 1941'de Pearl Harbor, Nazi'lerin aynı yıl SSCB'ye ani saldırısı, 1968'deki Çekoslavakya'nın Sovyetler tarafından işgali, 1973'te İsrail'in Bar-Lev Savunma Hattı'nın geçilmesi gibi çok az örnekleri bulunan bir işi becererek düşmanın tüm erken uyarı sistemini delmiştir. Bununla birlikte, "bireyci" bir yapıya sahip olan Amerikan toplumunda, yukarıda sözü edilenlerden çok daha büyük yara açmıştır. Bu, özellikle, İç Savaş'tan bu yana hiçbir savaştan etkilenmemiş Amerikan toplumu açısından ödenmesi gereken çok yüksek bir ekonomik ve ruhsal bedeldir.

Karşı saldırı : Erken uyarı sisteminin çökmüş olması, Amerika'yı hareketsiz bırakmıştır. Hızlı karşı saldırı ancak, erken uyarı sisteminin çalışması halinde geçerli olabilecektir.

Caydırıcılık : Bu kavram, bir savaşta, sağ kalmak ve düşmanını yenmek isteyen iki tarafın doğru görüşüne dayanır. Eğer taraflardan birinin sağ kalmak gibi bir düşüncesi yoksa, 11 Eylül'de olduğu gibi çöker. Bu kavrama dayanan tüm yapılanmalar, kurumlar ve mekanizmalar işlevsiz hale gelir.

Ölümü baştan kabullenmiş bir insanı neyle caydırabilirsiniz?

Bu üç unsurun yok edilmesiyle birlikte El-Kaide aynı zamanda düşmanın psikolojik çöküntü içine girmesine neden olmuştur. Teorisyenler, "eğer düşmanını ruhsal açıdan çökertmek istiyorsanız onu, kendinden en çok emin olduğu yerde  vurun" derler. Bu görüş, Mücahidler'in New York'a yaptığı saldırıyla birebir örtüşmektedir.

Bu noktada, uzmanların önemle ele aldıkları bir konuyu, Amerika ile Mücahidler arasındaki askeri dengesizliği değerlendirmeliyiz. Amerikalılar, kendilerini "dördüncü kuşak savaşlara" göre hazırlarlarken, ölmeyi amaçlamış insanların gerçekleştirdiği bir cihadla karşılaşmışlardır.

Şimdi batılı uzmanlar tarafından yapılan tahliller, bu tür bir savaşın kazanılmasının olanaksız olduğu yönündedir. İslami hareketler açısından, artık, dördüncü kuşak savaşa yanıt verme zamanı gelmiştir.