شناسه ها دو دسته اند :

1- شناسه های استاندارد  :

شناسه های استاندارد شناسه هايي هستند که از قبل آنها را در زبان پاسکال تعريف کرده اند و هر کدام کار خاصی را انجام می دهند و برنامه نويس از آنها استفاده می کند

مانند : Readln , Read (برای گرفتن اطلاعات از ما)  و Writeln , Write (برای نشان دادن اطلاعات به ما)

شناسه های استانداردی که در پاسکال تعريف شده اند عبارتند از : (41 کلمه)

dispos - cos - chr - char - boolean - arctan - abs - maint - in - integer - input - get - false - odd - new - sqr - sin -round - rewrite - reset - read - readln - exp - eoln - eof - real - put - pred - page - pack - output - ord - write -unpack - trunc - true - text - succ - sqrt - write - writeln

2- شناسه های غير استاندارد :

کلماتی هستند که برنامه نويس آنها را تعريف می کند .

مانند نام يك متغير - نام يك ثابت - نام يك زير برنامه - پارامتر - يك نوع داده جديد .    که برای هرکدام يك کلمه تعريف می كنيم

توجه : شناسه ها يا اسمهايي که ما تعريف می كنيم بايد حتما با يك حرف(حروف  a تا z   يا   A   تا Z )  يا خط زير ( _ )  شروع شوند

و بعد از آنها از حروف ديگر يا اعداد و يا خط زير می توان استفاده کرد .

در تعريف شناسه ها از علائم ويژه نمی توان استفاده کرد .

مانند :       A23          intname        _b3a            _a_name_2         

ولی اين شناسه ها يا متغير ها صحيح نيستند   :       2a        -abc             =x          n5+