Sabahı olmazdı çok gecelerin 
Alır, götürürlerdi beni onlar
Öptüğüm elleriyle, korkunç derin 
Bir uçurumun kenarına kadar.

Sonra bırakır giderlerdi, üzgün
Bakardım sessizce arkalarından 
Sonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan.

Bütün umutlarım biterdi bir gün 
Bir gecenin orsatında kalırdım 
Tek başıma ben, ben ve yalnızlığım.

Ümit Yaşar OĞUZCAN

     Geri