|
Titel onbekend
Hier rust, met stof gevuld den mond,
zij, die mij heeft gedragen;
zij, die mij naar het leven stond
in al mijn levens dagen.
En nu haar lichaam moet vergaan
nu is zij in mij opgestaan.
-Ik kan haar niet verslaan.-
DE GESTORVENE
Zeven maal om de aarde gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die ene te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde gaan
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeën gaan -
zeven maal om met z'n tweeën te staan
|
|
