1e Dag,
Zaterdag 20 december
We komen 's nachts rond 01.00 uur
aan op het vliegveld in Delhi.
De hele groep verzamelt zich in de
drukke aankomsthal en we kijken uit naar de reisleidster. Nou, dat is niet zo simpel; naar
mijn gevoel staan er honderden mensen met bordjes met namen erop.
Het is een heel gedrang en gezoek.
Ik voel me nogal gespannen; raken we
niemand kwijt in de drukte? Maar eindelijk zien we Heleen staan en halen we opgelucht
adem.
Dan gaan we het drukke verkeer van
Delhi in op zoek naar de bus. We mengen ons in het oorverdovend getoeter; ik word wat
rustiger als iedereen in de bus zit en alle bagage ingeladen is.
Na ongeveer een half uurtje rijden
bereiken we het hotel, waar we elkaars namen horen en repeteren en proberen te
onthouden.
Dan eindelijk slapen in een
behoorlijk luxe hotel, dat volgens Heleen niet representatief is voor de rest van de reis.
(Nou voor mij hoeft dat ook niet).
2e Dag,
Zondag 21 december.
'n Dag Delhi.
Vandaag gaan we de stad bezoeken.'s
Morgens beginnen we met het onvermijdelijke praatje van Heleen (reisbegeleidster). Het
duurt me wat lang; ik sta eigenlijk te popelen om de stad in te gaan. Dan vertrekken we
met de hele groep te voet richting Connaught place. Van daaruit gaan we met enkele
autoriksja's naar het Rode Fort. Met ons vieren proppen we ons erin , waarbij Peter die
naast de chauffeur zit, zich met handen en voeten binnenboord probeert te houden. Wat 'n
stad en wat 'n indrukken doe je op; het is een compleet andere wereld !
Het Rode Fort is behoorlijk groot,
we wandelen er een uurtje rond en lopen dan naar de Sikhtempel vlakbij. Vol kleuren,
lampjes, prachtige mensen en muziek. Wat 'n sfeer!
We bezoeken de gaarkeuken, waar soep
gemaakt wordt in enorme ketels en waar door 'n aantal vrouwen brood wordt gebakken.
Hier kunnen mensen die weinig geld
hebben, twee maal per dag een gratis maaltijd komen halen. De hal zit helemaal vol en het
is wat genant om binnen te kijken, tenminste zo voel ik dat. Vlakbij is de grote moskee de
Jarna Masjid. Hier valt de groep uiteen en gaat ieder zijn eigen weg.
Ik wandel met Toos en Peter nog 'n
heel stuk door de kleine smalle straatjes en via de Ghandi Memorial Hall ( met de riksja
natuurlijk) via India Gate terug naar het hotel. 'n Flink stuk lopen door de brede lanen
van New Delhi. Wat 'n tegenstelling zeg !
's Avonds eten we gezamenlijk . Heerlijk gegeten en het was erg
gezellig.
Ik voel me nu al lekker in deze
groep.
Marijke
3e Dag,
Maandag 22 december
's Morgens vroeg om 7,45 uur vertrokken uit Delhi het
grote avontuur tegemoet.
Bibberend van de kou, met te weinig
warme kleren stappen we in de bus.
En dat terwijl ik thuis zo op heb
zitten opscheppen dat ik naar een lekker warm land ging. Zou Shiva het gehoord
hebben?
Het zou een lange busrit worden van
± 8 uur. De highway is hier wat hobbeliger dan bij ons, maar dat maakt 't ook
aparter.
Het viel me op dat er veel velden
met koolzaad waren; zou 't voor olie gebruikt worden, of wordt het land zo bemest ?
Het is een geclaxoneer van jewelste.
Vrachtwagens hebben voorrang op
bussen, bussen op auto's, auto's op riksja's, riksja's op fietsers, fietsers op
voetgangers Als voetganger ben je vogelvrij.
Rond het middaguur hadden we een
stop waar het ongeveer 2 uur duurde eer we de gevraagde consumpties kregen en genuttigd
hadden, het afrekenen duurde ongeveer even lang. No problem.
Terwijl we verder reden, begon de
lucht wat open te breken en de zon kwam door. We hebben mooie gekleurde vogels gezien
waaronder een ijsvogel. Zo hobbelden we over de highway tot we in Nawalgar aankwamen en
een koninklijke ontvangst kregen zoals dat in een paleis betaamt. We werden met muziek en
bloemen binnengehaald.
We kregen een ontvangstdrankje en
zijn nog even het dorpje ingegaan, waar we kennis hebben gemaakt met de painter die m.n.
de haveli waar nu de school gevestigd is, (her)schilderd heeft.
's Avonds hebben we met de groep in
het hotel gegeten.
Daarna nog muziek en dans en toen
met een extra deken naar bed.
Marianne
4e dag,
Dinsdag 23 december.
Ook vannacht was het koud. Met
wat te weinig dekens was het bibberen, dus morgen maar een dekentje bijvragen.
Gisterenmiddag ging de zon echter al
schijnen, ook voor vandaag belooft het een mooie dag te worden.
Om tien uur vertrekken we met de
groep naar Nawalgarh.
lemand van het hotel gaat mee als
gids. We bezoeken een aantal haveli's, dit zijn grote huizen uit het einde van de vorige
eeuw, die helemaal voorzien zijn van prachtige fresco's.
We bezoeken ook de aan Shiva gewijde
tempel. Na nog ergens een drankje genuttigd te hebben waaiert de groep uit elkaar.
Met Leny geniet ik van het Indiase
stadsleven van een klein stadje op het platteland.
De hoofdweg, vol gaten, zand en
modder is erg druk. Overal zijn bedrijfjes en brengen mensen hun waar aan de man. Heilige
koeien lopen rustig, alsof ze van niemand zijn, door de straatjes en proberen hier en daar
van de overvolle fruit en groente voorraden te snoepen.
De verkopers hebben een stok waarmee
de koe dan een tik krijgt en weer graag verder gaat.
Natuurlijk hollen de kinderen steeds
achter je aan en roepen "Hallo Pen, Hallo Pen". We kopen wat fruit voor morgen
in de bus. Even over twee zijn we weer in ons hotel. Ad gaat samen met mij het platteland
bekijken.
We gaan een flinke wandeling maken.
Vlakbij het hotel is het nogal dor maar verderop zijn toch veel groene landbouwvelden. Na
een dorpje gepasseerd te hebben slaan we af om door de velden te lopen.
Er zijn nogal wat boerderijtjes;
vrouwen halen water of sjouwen ergens anders mee. We verdwalen nagenoeg, er zijn ook
zoveel paadjes.
Een moeder met dochter bieden ons
rettich aan. De dochter gaat ze voor ons wassen en haalt zelfs zout om er op te doen en ze
wil er absoluut niets voor hebben. Met de zon als oriëntatie komen we toch weer op de weg
naar ons hotel. Na het eten zitten we nog gezellig samen in een kring rond het vuur op de
binnen plaats.
Pierre
5e Dag,
woensdag 24 december
En toen was de bus kapot! We stonden ongeveer 40 km voor Bikaner op een rechte weg door de
woestijn. Het is half twee in de middag.
Hopelijk kunnen de chauffeur en de bijrijder hem repareren. Om 7 uur zijn we uit Nawalgarh
vertrokken. We hebben stops in Mandawa en Fatehpur. Hier bekijken we de haveli's en het
fort.
Het waren toen welvarende plaatsen met veel huizen van rijke kooplieden. Nu slaat het
verval toe.
Na een half uurtje is de bus gerepareerd en we gaan weer verder naar Bikaner. Aangekomen
in ons hotel, gaan we met z'n allen met autoriksja's naar de kamelenfokkerij. Dit is
eigenlijk een verkeerde naam.
Hier kunnen boeren uit de omgeving met zieke kamelen komen om ze te laten behandelen. Ook
kan men hier kamelen laten dekken.
Het is een overheidsinstelling, en geheel gratis voor de boeren.
Ik wist niet dat alleen hier al 7 soorten kamelen voorkomen.
Hierna zijn we naar de tombes van de Maharadja's van Bikaner gegaan. Hier liggen alle
Maharadja's vanaf de zestiende eeuw begraven.
Het verhaal van de gids over de crematie, de sati en de begrafenis was erg boeiend. Alleen
de man kon moeilijk stoppen met zijn verhaal.
Rond half zeven waren we terug in ons hotel.
Ook vanavond eten we gezamenlijk in het hotel, niemand heeft meer de puf om naar de stad
te gaan.
Leny
6e dag,
Donderdag 25 december
Kerst in Bikaner waar de kleurige
kerstversiering aan soms bont beschilderde vrachtauto's hangt die bij ons allang een
rijverbod zouden hebben gekregen.
Het verkeer hier is chaotisch en een
verhaal apart. Elke chauffeur hier is een soort kamikaze piloot: blijven rijden op je
tegenligger wie er het eerst uitwijkt.
Leuk maar 't bezorgt je wel haast
een hartverlamming.
De eerste RK aanval (race kak) goed
doorstaan ! We reden vanochtend naar Deshnoke, ca 30 km van Bikaner wat huiverend in een
aantal jeeps.
De nog frisse ochtendwind bulderde
langs onze ledematen toen we met roekeloze vaart door de krioelende straatjes
stoven.
Zigzaggend kuilen, koeien, fietsen,
kameelgetrokken wagens en voetgangers mijdend en ..........ook gelukkig de
tegenliggers.
Pff !. ..ik kan er nog steeds niet
aan wennen. De weg was, vergeleken met hetgeen we reeds hadden ondervonden, redelijk te
noemen.
Verkeersregels zijn hier bijna
onbekend.
We reden dus links en rechts van de
weg en drempels werden soms omzeild door via de berm te crossen.
Deshnoke. De tempel met de
ratjes.
Een fraai in marmer en bonte
kermiskleurtjes uitgevoerde tempel. We moesten ons ook hier op kousenvoeten naar binnen
begeven terwijl ik nog zo tegen Enny had gezegd: "trek je wandelschoenen aan, dan ben
je beter beschermd". Het krioel de van die beesten die zich wonderwel in deze tempel
ophielden en bleven!
Overal lag zaad en drink-water en de
tempelwanden hadden vele poortjes in de muur om het gedierte vrijelijk toegang te
verschaffen overal waar ze dat wensten. Volgens de gids ziet deze hindoe-sekte de beesten
als een reïncarnatie van mensen die in deze vorm wachten op een gunstige wedergeboorte.
Het is maar zoals je het wilt zien.
Ik volgde enkele vrouwen die de bel
klingelden en devoot plaatsen op wand en altaar aanraakten en eerbiedig bogen voor de
ratten-gemeenschap.
Een vrouw was de beestjes aan het
voeren en strelen. Misschien dacht ze wel dat het haar overleden vader of moeder was
!
Een vreemde wereld hier, maar
fascinerend.
Wederom in de jeep gesprongen en met
dezelfde doods-
verachting teruggereden naar Bikaner
waar we werden afgezet bij de Bhandaser Jain Tempel.
Sierlijk van vorm en even kleurrijk
als vele andere Hindu-tempels.
De Jain-sekte doden geen enkel dier
en dragen soms zelfs een mondmasker om te voorkomen dat ze een ingeademd vliegje of mugje
zouden doden.
Ook hier waren wanden en pilaren
beschilderd. Het leek wel Hindeloper schilderwerk, alleen waren de kontrasten hier feller
door de rose-rode en groene kleuren.
Sinafle; uitgespaarde trappen
brachten ons op de eerste en tweede verdieping van de tempel. Van hieruit een fraai
uitzicht over Bikaner.
Op het plein beneden ons was het een
warboel van jeeps, heilige koeien en mensen. Daartussen vrouwen zittend op de grond,
onverstoorbaar, trachtend hun bescheiden koopwaar aan de man te brengen.
Ons bezoek liep ten einde en we
begaven ons wederom per jeep naar het volgende punt n.l. het indrukwekkende enorm grote
Junagath Fort.
Voor de beschrijving hiervan geef ik
de pen aan Enny.
Jan
Daar staan we dan voor een
ontzagwekkend groot opvallend bouwwerk, hoog ommuurd.
Alles, zoals met vele Indiase
bouwwerken, in een typische warme terracotta kleur. Langs de muren, trappen die naar vele
paleizen blijken te voeren.
Sommige in aanvang brede trappen,
versmallen zich tot smalle of bredere gangen, die tot slot uitkomen op pleinachtige
terrassen.
Ruim, enorm ruim van opzet. De
vloeren ingelegd met geometrische figuren in geel-zwart blauwe patronen. Wanneer ik
rondkijk word ik toch met ontzag vervuld wat mensenhanden hebben gewrocht in de eeuw dat
wij met onze tachtigjarige oorlog in Nederland bezig waren.
Opvallend mooi versierde galerijen
aan de west en oostzijde tonen ons versierde pilaren waartussen die typische boogvormige
"stutten" rijk versierd en ingelegd met spiegelende gekleurde bloempatronen of
soms hier en daar dierfiguren. Wat een overdaad aan pracht, pronk en kleur.
Om stil van te worden !
Prachtig.
Er bevinden zich in dit fort maar
liefst 37 paleizen met versierde binnenplaatsen, kunstig bewerkte tempels met versierde
plafonds.
Het blijkt dat hier nog wel
ceremoniele plechtigheden plaats vinden.
De gids die niet alleen 'n groep in
Hindi uitleg verschaft maar ook Jan en mij, plus nog een Engelse dame ( die later 'n
Duitse dame bleek te zijn) verwaardigt zich ons, in langzaam uitgesproken Engelse woorden,
te informeren omdat dat hem wel een financiele tegemoetkoming toekomt. Een beetje
verbouwereerd ('t was toch een ambtenaar van 't fort ?!) tasten we in onze knip. (De groep
die in Hindi toegesproken werd werd afgevoerd).
Wij mogen in een aparte kamer deze
heer iets toestoppen. Hij heeft immers zo langzaam gesproken om ons terwille te zijn
?
De helft hebben we echter niet eens
verstaan. Maar ja dat zeggen wij dus niet. 's Lands wijs, 's Lands eer!
We huren een riksja, willen
postzegels halen bij het postkantoor.
Och heden ! Het is Kerstmis. De zaak
is gesloten ! Ik vraag me nog af wat de Hindoes met Kerstfeest te maken hebben?!
We besluiten naar het hotel te
rijden, om onze kaarten vast te gaan schrijven naar familie en vrienden. Moe maar voldaan
na deze indrukken zitten we in 't zonnetje nu echt van de warmte te genieten.
Morgenochtend vroeg wacht ons weer
een achturige reis naar Jaisalmer.
Kerstmis 1997
Bikaner Rajasthan
Hotel Sagar.
Enny
7e Dag,
Vrijdag 26 december
Al vroeg op omdat we een lange
tocht, 330 km. van Bikaner naar Jaisalmer voor de boeg hebben. Omdat Enny ziek is vraagt
Jan een half uurtje te wachten. Dat is niet genoeg voor herstel en even na achten gaan we
op pad zonder Jan en Enny.
Het is weer koud en erg mistig.
Iedereen heeft dan ook van alles aan en omgedaan om warm te blijven.
Ook nu al is het een kunst om zonder
ongelukken de stad uit te komen.
Auto's, riksja's, veel mensen maar
vooral ook koeien. Deze laatste lopen en liggen waar ze willen en iedereen vindt dat oké.
Dan gaan we de NH 15 op. Het zonnetje doet een poging de mist te verdringen.
De minderen maken steeds plaats;
auto's lijken recht op elkaar in te rijden en op het laatste moment gaat de een naar
links, de ander naar rechts.
Buiten de koeien, geiten en schapen,
die we de hele dag in het landschap zien, zien we ook af en toe herten en een keer een
hele groep gieren.
Het landschap verandert niet sterk;
zand, woestenij, koolzaadvelden, het zal de hele dag zo blijven.
Na de plasstop, de theestop bij een
pleisterplaats voor chauffeurs. (een heel leuke plek om even rond te kijken), volgt er een
lunch-stop.
Best lekker, het zonnetje is er
inmiddels door en iedereen zit te genieten.
Net voor we weg willen gaan voegen
Jan en Enny zich weer bij de groep.
De tocht verloopt voorspoedig en
opeens zien we vanaf een afstandje het fort van Jaisalmer in de verte liggen. Zelfs van
ver al heel indrukwekkend!
De groep gaat uiteen; ik blijf in
het hotel. 's Avonds met Pierre, Nelly, Kees en Dolores in het hotel gegeten; redelijk.
Morgen een vrije dag om het leuke plaatsje Jaisalmer te gaan verkennen.
Ad
8e Dag,
Zaterdag 27 december
Lekker lang uitgeslapen, rustig
opgestart en ontbeten. Toen met Toos en Peter de stad in gegaan.
De eerste indruk is direct al echt
leuk. Door de levendige hoofdstraat gaan we richting fort. Bij een oude haveli gaan we
naar binnen en komen zo op het hoogste punt van de stad met een schitterend zicht op het
fort en uitzicht over de omgeving.
Dan het fort in; wel al redelijk
toeristisch maar leuk om te doen.
We bezoeken een Jain-tempel, drinken
ergens thee en komen in een mooie kamer van een Indiase familie.
Het éénmanspost kantoor, groot een vierkante meter met een heldhaftige Indier die voor ons de kaarten
stempelt, is ook iets bijzonders.
Verder rondgelopen, steeds leuke
dingen te zien. We kopen een mooie sprei en lunchen voor F10,-- met 4 personen.
Terug naar het hotel, wat gedronken
en om 7 uur naar restaurant Monika. Alles was hier hectisch, het opnemen, de bediening en
zelfs het afrekenen. Het eten op zich was niets op aan te merken.
Met Jan en Enny teruggelopen en het
bed in. Slapen lukte niet zo vanwege de band die buiten tot 12.30 uur zat te spelen.
Brigitte
9e Dag,
Zondag 28 december
's Morgens op tijd uit bed. We hebben nog genoeg tijd over om nogmaals naar het stadje te
wandelen. We lopen het fort in, waar een mooie tempel bezichtigd wordt. Na nog enkele
winkeltjes bezocht te hebben wordt het tijd dat we terugwandelen naar het hotel.
Om 13.00 uur vertrekken we, het is zover, we gaan starten met de kamelensafari.
Met 3 jeeps vertrekken we richting de woestijn. Het was een leuke rit.
In de woestijn stonden de kamelen al klaar voor onze rit door de woestijn. Iedereen kreeg
één kameel en één bijrijder.
Alleen Dolores mocht alleen op de kameel, waar ze niet zo gelukkig om was. Iedereen zat op
de kameel en ja hoor! De reis kan beginnen.
Iedereen was dol enthousiast, de reis verliep voorspoedig, er werd wat gepraat tegen onze
begeleiders, en ze wilden het liedje leren van onze tante in Marokko. Met veel moeite
noteerde hij het liedje in zijn eigen taal, morgen gaan we oefenen. Na 2 uur was de eerste
stop.
Middenin de woestijn stond een jeep met coca cola wie had dat verwacht! Daarna terug op de
kameel, onderweg wachten we op de zonsondergang. Door de bewolking was er niet veel te
zien.
Dan vertrekken we naar het kamp, waar we een luxe 3 sterren tent krijgen om onze nacht in
door te brengen. Daarna zijn we met z'n allen om het kampvuur gaan zitten waar ons een
lekker drankje wordt aangeboden. Dan een lekker diner en een gezellig samenzijn bij het
kampvuur. Rond half elf vertok iedereen naar zijn tent voor een rustige nacht.
Wat een rust hier in de woestijn.
Toos
10e Dag,
Maandag 29 december
Onze eerste nacht in de woestijn
wordt al vreselijk verstoord door blaffende en jankende honden. We hebben met z'n allen
maar uitgeslapen omdat er door de bewolking toch geen spectaculaire zonsopgang te
verwachten was. Om half acht staan we dan toch op en hebben ons gewassen en opgefrist met
de middelen die aanwezig waren. Al meteen stond het ontbijtbuffet klaar met alles erop en
eraan, dit bereid in een luxe keuken en dat alles midden in de woestijn. Na het ontbijt
vlug alles gepakt, waarna we de kamelen konden beklimmen om aan onze terugreis te
beginnen. Enkele honderden meters verderop barstte het alweer van de geiten en de koeien.
Het eerste dorp liet niet op zich wachten.
Voor mij ging het woestijngevoel
helemaal verloren.
Na 2 uur was onze eerste stop, hier
konden we onze benen strekken (voor zover ik die nog recht kreeg). Al snel moesten we weer
verder, dit keer maar één uur. Gelukkig, want comfortabel is dit allesbehalve.
Bij de jeeps aangekomen konden we
wat drinken waarna we terugreden naar het hotel. De laatste proef op onze billen vandaag,
want het wegennet in India is ook niet alles. Na ± 1 uur komen we aan bij ons prachtige
hotel met ontplofte boilers en lekkende kranén, defecte W.C's en prima douches tenminste
als er water uit komt.
Na het uitreiken van de sleutels
hebben we vlug de kamer opgezocht om ons even wat op te frissen. Daarna gezellig een kopje
koffie gedronken, waarna we nog tijd over hadden om nog even door het fort te lopen. Het
is immers de laatste dag hier.
Al spoedig probeerde een
"kreupele" ons naar binnen te lokken, dit konden we uit goed fatsoen niet
afslaan.
We moesten mee in zijn huisje en
mochten in de beste kamer gaan zitten.
Hij was miniatuurschilder en hij
liet ons zijn werk zien. Deze waren wel heel bijzonder en wel zo bijzonder dat Peter er
een kocht; hij was in de zevende hemel zo blij. Na nog een kopje koffie dalen we af uit
het fort en wandelen de binnenstraatjes in, even weg van alle drukte.
Hier hadden we even een heel ander
straatgezicht van de stad.
Na even gelopen te hebben botsten we
tegen enkele grote haveli's.
Ondanks de vele die we gezien hadden
zijn we hiervan erg onder de indruk en moeten ook meteen een paar plaatjes schieten.
Het begint al te schemerem en we
besluiten naar het hotel terug te lopen, even douchen voor het eten, dacht ik.
Ik loop onze prachtige badkamer in
en draai de kraan open.
Verrek, geen water, dan maar een
emmertje warm water uit de kraan laten lopen dacht ik. Verdomme, geen warm water, nou dan
maar even op de tanden bijten. Want een wasbeurt na een nachtje woestijn is geen
overbodige luxe. Na alles doorstaan te hebben kunnen we eindlijk gaan eten. De keuze wordt
gemaakt en wel restaurant "Monika", dat in de folder staat, want we willen wel
een beetje zekerheid voor de laatste dag hier, want morgen vertrekken we naar
Jodhpur.
Na lekker gedineerd te hebben
vertrekken we richting hotel.
Daar aangekomen besluiten we maar
meteen te gaan slapen, want morgenvroeg moeten we weer vroeg uit de veren en wel om half
zes.
Bij deze welterusten.
Peter
