Aşağıdaki  yazıların ekserisi Gökyüzü tarafından kaleme alınmış olup, MAVERA’dan iktibas edilmiştir.Teşekkürü bir borç biliriz.

Ilgaz Zorlu'nun Zor Mücadelesi

Aşağıdaki röportajda yer alan Fatma Arığ, Terakki Vakfı Başkanı Haluk Arığ’ın eşi. Haluk Arığ ve Vakfı, Ilgaz Zorlu’yu Şişli Terakki Yolsuzluğu diye bilinen açıklamalarından dolayı mahkemeye veriyor; iki yıl öncesinin parasıyla 50 milyarlık tazminat davası açıyorlar ve ayrıca ceza davası da açılıyor. Haluk Arığ’ın, Ilgaz Zorlu Şişli Terakki için "cemaat okuludur" demesine çok kızmış ve Şişli Terakki’nin de, benim de Sabetaycılıkla hiç bir ilgim yoktur diyor. Önce röportajdan bir bölüm okuyalım ve sonra devam edeceğiz :

"Fatma Arığ 1949 yılında İstanbul'da doğar. Annesi ve babası, Selanikli dönme cemaatinin Kapancılar grubundan. Annesi Güzin Hanım'ın ailesi, Balkan Savaşı'ndan (1912-13) sonra İzmir'e göç etmiştir. Güzin Hanım 1922 İzmir doğumludur. Fatma Arığ'ın babası İsmail Dural, (…) İsmail Bey’in ailesi 1924 yılında İstanbul'a geldiğinde, İsmail Dural 12 yaşındadır.
(…)
Çocukluğumda ailem tamamen red havasındaydı. Bakıyorum, eniştem oruç tutuyor ama Ramazan ayı değil. Sorunca, 'üç ayları karşılıyor' diyorlar. Sonra Ramazan geliyor, aynı adam oruç tutmuyor. Yıllar sonra, bu orucun Yahudilikten gelen bir kuzu yeme yasağı öncesi orucu olduğunu anlıyorum. Tam bir azınlık psikolojisi olarak, sosyal dayanışma bizim ailede de devam ediyordu. Kötü gün dediğinizde, bir bakıyorsunuz o grup tamamen bir arada. O dayanışmayı bana nasıl açıklayacak? 'Onlar benim can arkadaşlarım.' Tamam, can arkadaşların ama tesadüf değil bu. Bir de anlayamadığım espriler vardı. Küçükken annemin yatağına kaçtığımda, anneannem benim boş kalan yatağımın, 'Osman Baba'nın yatağı' olduğunu söylerdi. Ben de birşey anlamazdım. Sonradan, Sabetay Sevi'den sonra Osman Baba adında bir mesih beklendiği için, evlerde bir yatak boş tutulduğunu ve başında daima bir kandil yandığını öğrendim. Bizde böyle bir yatağın ancak esprisi kalmıştı. Benim büyükannem ve büyükbabamın nesli, bu kimliğin bütün kurallarını ve vecibelerini yerine getirmişler. Şimdi ben bunu nasıl yok varsayabilirim?
(…)
Anneannemin niye namaz kılmadığını sorguladığımda hep, 'biz Atatürkçüyüz' cevabını aldım. Yani bu grup, Atatürk'ün arkasına sığınmış, laiklik kavramı kendilerini de rahatlatan bir kavram olduğu için, topluma karşı kendilerini 'Selanikli/dönme' değil, 'Atatürkçü/laik' diye tanıtarak bu külfetten kurtulmaya çalışmışlar. Sorduğum zaman rahatsız edici olduğumun farkındaydım. 'Ne demek efendim, bazısı İstanbul'da doğar bazısı Selanik'te, bizim başka hiçbir farklılığımız yoktur. Biz Müslümanız, ama modern ve Atatürkçüyüz' diyorlardı. "
( Leyla Neyzi’nin Gazete Pazar’da çıkan ve Şişli Terakki Davaları kitabında yer alan söyleşisinden bir bölüm)

Bu röportajı yapan Leyla Neyzi de Sabetaycı kökenden gelen ama Sabetaycılık hakkında yazılar yazan bir öğretim üyesi. Terakki Vakfı Sitesi’ne gidip baktığımız zaman Fatma Hanım’ın da 1968 Şişli Terakki mezunu olduğunu görüyoruz.

Okulun kurucusu Şemsi Efendi (gerçek adıyla Şimon Zvi) Ilgaz Zorlu’nun anne tarafından dedesi oluyor. Zorlu, aile büyüğünün kurduğu okulun cemaat okulu olduğunu ispata çalışıyor ve okulun mülklerinin Dinç Bilgin ve Bilgi Üniversitesi’yle Medyakronik’in sahibine birlikte ünlü emlakçı Nevzat Ak vasıtasıyla peşkeş çekildiğini söylüyor. Nevzat Ak, orman arazilerini Demirel’in kardeşlerine peşkeş çekiyor, sonra Özer Çiller’le birlikte arazi yolsuzlukları yapıyor ve şu anda cezaevinde. Bu yolsuzluk ekibi ayrıca Şişli Terakki Mezunları Derneği Başkanı Yetkin Gürsel’i de hedef almış durumda.

Vakıf Başkanı Haluk Arığ aynı zamanda, Sabah Gazetesi’nde çalışıyor yani gazete elden gidene kadar Dinç Bilgin’in maaşlı elemanı ve peşkeşi patronuna yapıyor. Terakki Vakfı
Mütevelli Heyeti Başkanı olan kişi de tesadüf (!) Dinç Bilgin’in sağ kolu Zafer Mutlu’nun babası. Etibank Yolsuzluğu’nda kör, sağır ve dilsizi oynayan Medyakronik’in yani Ümit Kıvanç’ın babası Halit Kıvanç da, THK Yayını olarak çıkan Sabiha Gökçen kitabını yazmış. Murat Belge’nin (Belge de Bilgi Üniversitesi’nde ) ekibinden olan Ümit Kıvanç, İletişim’in sahibi Silah Tüccarı Osman Kavala’nın da çalışanıdır. Osman Kavala’nın babası da oğlu gibi Şişli Terakki mezunu zaten.

Bilgi Ünivesitesi’nin ilk Rektörü ve halen de öğretim üyesi Asaf Savaş Akat (Emine Uşaklıgil’in 2. Kocasıdır ve halen de Boğaziçi’nde sosyoloji profesörü olan Nilüfer Göle ile evli) aynı zamanda Terakki Vakfı Mütevelli Heyeti Üyesi. Yetmiyor bir de Sabah Gazetesi’nde yazıyor. Asaf Savaş Akat’tan sonra Prof. Dr. İlter Turan Bilgi Üniversitesi Rektörü oluyor ve o da Terakki Vakfı Mütevelli Heyeti Üyesi. Bu üyelikler öyle üç-beş sene falan da sürmüyor, kaydı hayat şartıyla ömür boyu sürüyor.

Ilgaz Zorlu, davalı olarak yazdığı savunmada şimdiye kadar hiç yazılmayan bilgi veriyor. Bu okula, Müslüman ve Hristiyan çocukların da alınması için ilk defa 1907’de izin verildiğini söylüyor. Bu çok önemli bir bilgidir, bu tarihten önce okula gidenlerinin tümünün Sabetaycı veya Yahudi olduğu anlaşılıyor. Böylece, bu okula, okulun ilk kurulduğu yer olan Selanik’te başlayan bazı tarihi şahsiyetlerin de, Sabetaycılığı belgelenmiş oluyor. Kuşkusuz Ilgaz Zorlu bunu söyle(ye)miyor ancak sonuç budur.

Ilgaz Zorlu, savunmasının sonlarında aynen şunları söylüyor : "Sabetaycılar bugün Türkiye’de (…) , Türk Silahlı Kuvvetlerinin üst kademelerinde yer alan etkin kişilere sahip gizli bir cemaattir."

Ayrıca kitaptaki yazılardan Ilgaz Zorlu’nun, Halil Bezmen’in Türkiye’ye döneceği ve bir Müslüman tarikatına gireceği bilgisini de alıyoruz ve bu da, bizim vurguladığımız tarikat bağlantılarını anlatıyor. (Şişli Terakki Davaları)

GÖKYÜZÜ  llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll

Cin Şişeden Çıktı

Sabetaycılık olgusunun tartışılamama nedenlerinden birincisi ve en etkilisi kuşkusuz bizzat egemen unsur olan Sabetaycıların gücünden kaynaklanıyor. Bu güç, kah general, kah gizli servis müsteşarı, kah siyasi parti başkanı, kah da büyük sermaye olarak bu muazzam oyunun gündeme getirilmesine engel oluyor. Geçmişten bugüne medyanın iplerini ellerinde tutanların da bizzat bu gizli dinin, en etkili ve egemen tarikatın mensupları olması önemli bir etken.

Ülkenin ideolojisi de bizatihi bu tür konuları tartışmanın önünde engel zaten. Tek dil, tek din, tek millet olarak şekillendirilen ülkenin bu inkar ve yalan rejiminin öne sürdüğü resmi ideolojinin dışında söz söyleyenin de başına gelenler malum. Bu konudan en çok rahatsız olanların başında Kemalistlerin gelmesi kuşkusuz tesadüf değil. Çünkü, Kemalizmin sorgulanmasının ötesinde kendine muhalif bir tartışma, sorgulama bu.

Sabetaycıların, Yahudi kökenli olmaları, geçmişte yaşanan Yahudi Soykırımı nedeniyle bu konuyu bu açıdan duyarlı kılıyor. Oysa, Sabetaycılar örneğin ateşe tapan gizli bir din, tarikat olsaydı bu tartışma çok daha kolay yapılabilirdi.

Bu konunun gündeme gelmesi bizzat Karakaşzade Rüştü tarafından 1924 yılına denk geliyor, ancak büyük bir panik içinde bu tartışmanın önü kesilmiş ve unutturulmuş. Rüştü Bey’in ifşaatlerini gazeteci olarak yayınlayan Necati Bey (Tansu Çiller’in babası) de, gazeteden uzaklaştırılmış ve konu uzun yıllar uykuya yatırılmış. Sabetaycıların yatılı kız okulunda müdürlük yapan A. Gövsa’nın elli yıl önce yazdıkları da Marx’ın güzel deyişiyle "susuş komplosuyla" geçiştirilmiş.

Konu daha sonra 1977’de yayınlanan ve çok az bilinen Selahattin Galip’in "Türkiye’de Dönmeler ve Dönmelik" (Kıraç Yayınları, 1977) kitabıyla tekrar işlenmiş ancak, yazarın konuya hakim olamaması ve meseleye nesnel yaklaşamaması, kitabın daha çok bir derleme niteliğinde olması da eklenince, tekrar "susuş komplosu" devam etmiş.

Konunun sadece İslamcılar tarafından ele alınması da bir büyük dezavantaj olmuş ve bu kesimlerin söylediği her şeye baştan muhalif olan ve böyle de şartlandırılan kitleler, meselenin önemini anlayamamış maalesef. Bu çevrelerin sabetaycılıkla, Yahudiliği aynı şey sanmaları ve kullandıkları dil ve daha da önemlisi üzüm yemek değil de bağcı dövmek niyetleri de karanlığı örten perdenin aralanmasına engel olmuş durumda. İlhami Soysal’ın masonlar üzerine yazdığı ve hala aşılamamış eserine kadar masonluk konusu da aynı kaderi yaşadı.

Bu tür içrek (ezoterik, batıni) öğretiler hakkında içeriden birisi bir çıkış yapmadığı sürece dışarıdan birilerinin konuya vakıf olması da son derece zordur. Ilgaz Zorlu bu açıdan cin’i şişeden çıkaran kişi oldu. Tüpten sıkılmış macun nasıl geri sokulamazsa, bu olgu da artık bu durumda. Bu düzeni anlamak, anlatmak derdi olan ve yürek sahibi olan pek çok kişi bundan sonra çok daha fazla sayıda bu konuda yazı yazacak ve araştırma yapacaktır. Örneğin tanınmış tarihçi İlber Ortaylı bu konuda makaleler yazmaya başladı. Kuşkusuz sayı daha çok yetersiz, ama bu muazzam muammayı, bu muazzam oyunu anlatacak insan sayısı çığ gibi artacaktır

Hayatında Marx’ın bizzat kendisinden bir şey okumamış ama kendisini Marksist diye nitelendiren yarı cahillerin Marx’ın "Yahudi Sorunu Üzerine" yazdıklarından da bihaber olmaları nedeniyle, farkında olmadan rejimin destekçisi olarak konuyu kapatmaya çalışmaları da işin tuzu biberi olmuş durumda. Bu çevrelerin sayısal gücünden çok sahip oldukları yayın organları ve bizzat yaşadıkları göbek bağı, mideden bağlılıkları rejimin payandası olmalarını doğurmakta. Bu mideden bağlıların içinde Marx’tan, sosyalizmden haberdar, bu rejimin esas gövdesini anlayan tanıyanlar var ama onların "geçim" derdi engel. Solcı sıfatlı cahillerin en çok kullandıkları argüman ise ırkçılık oluyor.

O kadar cahiller ki ırkçılık nedir, birisi dahi bu kavramın anlamını bilmiyor. Irkçı, bir ırkın başka ırka üstün olduğunu söyleyen kişidir. Irkçılık bir öğretidir. Kimdir ırkçı, X ırkının Y,Z vs ırklardan üstün olduğunu söyleyen kişi.
· Bizler, bir ırkın, tarikatın, gizli din mensuplarının egemenliğine karşı çıkan insanlarız sadece. Irkçlığı ve bu rejimin temelinin ne olduğunu anlatmaya çalışan insanlarız.

Nedir bu rejimin temeli ?
Örneğin laiklik en önde gelenlerindendir. Türkiye’de laiklik yoktur, Sabetaycılıktan kaynaklanan İslamiyet ve Hristiyanlık düşmanlığı vardır; biz bütün dinlerin eşit, özgür ve açık olmalarını istiyoruz. Bu satırların yazarı bir dinsiz olarak özgürlüğün bir parçası olarak gördüğü din özgürlüğünü savunur ve bütün dinlere eşit mesafede hisseder kendini. Doğuştan gelen özelliklerin bir avantaj ya da dezavantaj olmasına karşıdır. Bir takım güçlerin doğuştan gelen bir gizli din mensubu olması nedeniyle diğer insanların haklarını gaspetmelerine, hakkı olmayanı da almaya, dededen toruna aynı insanların hayatın tüm alanında rant yemelerine, üstünlük sağlamalarına ve bu rezil düzenin sürdürülmesine karşı olmaktır mesele.

Rejimin özelliklerini tek tek saymaya gerek yok, ancak rejimi ister faşizm, ister trekelci kapitalizm, ister Bonapartizm olarak tanımlayın, bu tanımlarda egemen unsur olarak kimi koyarsanız koyun (tekelci kapitalistler, TÜSİAD, TSİK generaller, gizli servis, bürokrasi vs) sergilemeye çalıştığımız gizli ağ ve mensupları ve elbetteki ideolojileri, siyasetleri karşınıza çıkacaktır.

Ne yaparsanız yapın egemenler ve onun payandaları, bir dostumun bu konuda söylediği gibi CİN ŞİŞEDEN ÇIKTI !

GÖKYÜZÜ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bonapartizm ve Sabetaycılık 

Bonapartizm, iktidarı emekçilerin alamadığı, Marx’a göre burjuvazinin de alamadığı Engels’e göre burjuvazinin siyasal gücünü devrettiği rejimin adıdır ve 19 Yy ortalarında Fransa’daki rejim hakkındaki tanımlarıdır. Melih Pekdemir "Bonapartizm burjuvazinin dini ise Kemalizm bu dinin mezhebidir" diyor.
(Melih Pekdemir, Kemalistler Ülkesinde Cumhuriyet ve Diktatörlük, 2. Cilt, s.93, 1. Basım 1997)

Yani, küçük burjuvazi (asker ve sivil bürokrasi ile aydınlar ittifakı) büyük burjuvazinin bir sınıf olarak iktidarı alacak gücü olmayınca bu tür bir iktidar yapısı doğuyor. Bu iktidar yapısı, burjuvazi adına, ama burjuvaziye iktidarı tam olarak teslim etmeden onun adına erki elinde tutuyor.

"Bu tür ülkelerde hakim siniflar ittifaki çelisen sinif çikarlarindan dolayi (sömürüyü paylasmak temelinde) ellerindeki devleti, ittifak içindeki güçlerin herbirini esit sekilde memnun edecek tarzda kullanma olanagina sahip degillerdir. Hakim siniflarin en irilerinin toplanmis oldugu çeliskili bir ittifak olan oligarsinin içinde, devletin kendi çikarlarina kullanilmadigi sikayetleri hiç bitmez. Oligarsinin her kesimi bu bakimdan digerleriyle çekisme içindedir." (Devrimci Yol Savunması)

1923’ü ya da İttihat Terakki’yi başa alırsak, o dönemde, burjuvazi denebilecek sınıfın en göze çarpanları Müslüman olmayanlar, Levantenlerdir. Bu pek çok yerde saptanır ancak görece olarak sermaye birikimi sağlamış "Müslümanların" niteliği vurgulanmaz ya da hiç bahsedilmez. Bu "Müslüman" burjuvazinin ezici çoğunluğu Sabetaycılardır. İttihat ve Terakki’nin asli unsuru bir Müslüman-Burjuvazi yaratmaktır. Başta Rumlar olmak üzere Levantenlerin ve Ermenilerin birikimleri de bu yeni sınıfa kanla aktarılmıştır. Mevcut Sabetaycı burjuvazi "Müslüman" görüntülüdür ve bu açıdan bir sorun yoktur ve zaten İttihat Terakki, etnik/dini unusr olarak bir Sabetaycı hareketidir ve ırkdaşlarına/dindaşlarına "gavurun" elindekileri aktarmıştır. Aynı durum, Cumhuriyet için de geçerlidir. Cumhuriyet’in İslamiyet karşıtı, pozitivist, Batılı "örnek" vatandaşlarının ezici çoğunluğu Sabetaycılardır ve "gavurun" yerine yaratılmak istenen burjuvazi de ezici çoğunlukla Sabetaycılardan oluşmuştur. Bu hem, ideolojik ve siyasal bir çakışmadan doğar hem de İttihat ve Terakki gibi Cumhuriyet’i kuran kadroların bizzat Sabetaycı olmalarından. Hem bir ideolojik, siyasi tavırdır hem de en az bunlar kadar bir dinin, Sabetaycı dinine mensup olanların kayırılmasıyla, suistimalle, yolsuzlukla olmuştur.

Ancak, Bonapartizm, büyük burjuvazi adına iktidarı tutsa da, onların sınıfsal çıkarlarını temsil etse de, iktidarın gücünü doğrudan büyük burjuvazinin kadrolarına devretmek istemez. Bu rejimin tanımladığımız niteliği dolayısıyla sadece ezici çoğunlukla bir dinden (Sabetaycı) olanlardan yeni bir burjuvazi yaratmak ve var olanı daha da palazlandırmakla olmaz. Asker-Sivil Bürokrasi ve aydın ittifakı dediğimiz Bonapartizmin bizzat bu kadrolarının da Sabetaycılardan oluşmasıyla, büyük burjuvazinin çıkarlarını bizzat soydaşlarının korumasıyla olmuştur. Asker-Svil Bürokrasi ve rejimin ideologluğunu yapacak teorik gıdasını sağlayacak kadroların da Sabetaycı olması elbette, sadece bu dinin mensuplarının kayırılması sonucu değildir. Evet inanılmaz derecede kayırılmışlardır ama sadece kayırma, haksızlık bu durumu tam açıklamaz. Pozitivizmi amentü yapmış, İslamiyet’ten düşmanlık derecesinden uzak olmak, memur-aydın olabilecek kadar mürekkep yalamış olmak ve böylesine bir kadroyu da Müslümanların içinden bulmak çok zordur. Türkleri İslamiyet’ten uzaklaştırabilir miyiz diye yapılan gizli bir toplantıya katılabilecek Müslüman bulmak kolay olmasa gerek.
Yeni bir rejim, yeni bir millet, laiklik adı altında yeni bir din ve bütün bunları sağlayacak olan gerek burjuvazi gerekse de asker-sivil bürokrasi ve aydın kadrosu ancak Sabetaycılardan olabilirdi ve öyle de olmuştur.

Sabetaycılık, oligarşi dediğimiz muğlak kavramın kabuğu soyulmuş vaziyetteki halidir.

Burjuvazi zaman zaman bu Bonapartist iktidarla sorunlar yaşıyor ve iktidar üzerindeki dengeler zaman zaman değişebiliyor. Cumhuriyeti kuran bu Bonapartist yapıya karşı burjuvazi palazlandığı zaman iktidarını -tam olarak hakim olamayabildiği- bu yönetici sınıftan almak ister.

Türkiye’de iktidara ortak olmak isteyen büyük toprak ağası, ticaret erbabı ve kısmen palazlanmaya çalışan cılız sanayi burjuvazisi 50’li yıllarda atak yapmış ve kısmen yönetici sınıfla bu iktidarı paylaşmıştır. Adnan Menderes, bir toprak ağası olarak, yönetici bürokrat İnönü’nün yerine, bizzat bu sınıfın (kendi sınıfının )temsilcisiydi. İkinci Dünya Savaşı sonrası yeni düzenle, İnönü’ye oranla, kapitalizme eklemlenmede daha iyi bir isim olduğu için, uluslararası odaklarca da desteklenmiştir. Menderes’in bu anlamda bir benzeri de Özal’dır. Milli pazar içinde burjuvazinin mal satışını sağlamanın birinci yolu, malı, pazara ulaştırmaktır ve Menderes ve Özal dönemleri bu anlamda, ulaşımda, iletişimde altın çağdır.
(Menderes’in çapsızlığı, rezillikleri ile başarısızlığının sonucu olarak son yıllarda ABD ile bozulan ilişkileri, SSCB ile dirsek teması, iç dinamiklerle birleşince sonunu hazırladı.)

Bugün, Kemal Derviş eliyle aşağı yukarı-elbette tarih tekerrür etmeyeceği için- benzer bir kapitalizme entegrasyon planı uygulanıyor. Büyük burjuvazi, iktidarı bizzat Bonapartizmden devralmak istiyor. Sabetaycı elitlerin istisnalar dışında ABD yandaşı olmaları, böylesine baskın bir eğilim içine girmesi çok çarpıcıdır.

İttihat Terakki’yle başlayan, Cumhuriyet’le süren yeni bir devlet, sistem bizzat Sabetaycı kadrolar tarafından kurulmuştu; şimdi bir başka cumhuriyet yine Sabetaycılar tarafından kurulmak isteniyor. Asker-Sivil Bürokrasi içinde Sabetaycı ağırlığı geçmişe göre daha az zaten. Memuriyetin çekiciliğini yitirmesiyle, geçmişin Sabetaycı üst düzey bürokratların çocukları bugün ağırlıkla memur değiller. TRT, THY, Telekom, Merkez Bankası, Hazine, Borsa, Yargı, YÖK vb çekici, etkili kuruluşların dışında diğer kuruluşları elde tutmak çok da önemli değil artık. Geçmişin DSİ, Karayolları, gibi kilit kuruluşları, imar hamlesi eskisine göre yavaşlamış bir ülkede eskisi kadar önemli değil.

Silahlı Kuvvetleri savunan Yalçın Küçük, Perinçek gibi isimlerin Sabetaycılığa itirazları bu noktadan başlıyor. Yoksa Sabetaycıların çok büyük bir rant yediklerini, büyük bir haksızlıkla pek çok noktaya geldiklerini söyleyen Yalçın Küçük, bu işin "banisinin" Sabetaycı olduğunu bal gibi biliyor ama işine gelmiyor…
GÖKYÜZÜ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
MODERN MEZAR TAŞLARI - AÇILIMLAR

12 Mart’ın Adalet Bakanı İsmail Hakkı Arar diye birisi. Bu tipleri nerden bulurlar diye düşünürüm hep. Merak işte, ben de bu üç ayrı bakanlık yapmış, 12 Eylül’de de meclis üyesi seçilmiş bu muhterem zatın kim olduğuna bakarken baktım ki, yollar yine kesişmiş gerçekten. Bu zat yine açık faşizm dönmelerinde milli eğitim bakanlığı da yapmış ve kendi yazdığı okul ansiklopesidini de elbette bütün okullara aldırmış.

"İsmail Hakkı Arar, Mustafa Kemal’in hekiminin, ölüm raporunu imzalayanlardan birinin oğlu oluyor. Dedesinin ismi Mehmet Ali Ayni. Babaannesi Feride Hanım. Babaannesinin babası ünlü Giritli Sırrı Paşa. Giritli Sırrı Paşa’nın diğer çocuğu ünlü mimar Vedat Tek. Vedat Tek’in karısı Firdevs Dino. Giritli Sırrı Paşa’nın kardeşi Mustafa Nuri Bey, yani Rasih Nuri İleri’nin dedesi". Kısacası N. Hikmet’ten, Aybar’a, Umur Talu’ya daha pek çok ismini saydığımız ailenin ferdi. Mehmet Ali Ayni’nin kardeşi ise ismi Prof. Dr Hasan Tahsin Ayni. Bu kişinin kızı Emine Nesrin Garan, eşi Prof. Dr. Reşat Garan.
Osmanli Devletindeki hizli cöküsü önlemek icin ciddi bir reform hamlesi yapmak amaciyle Abdulmecid'in tahta cikisindan dört ay sonra 3 Kasim 1839'da aydin ve ileri görüslü devlet adami Mustafa Resit Pasa tarafindan okunan Gulhane Hatti Humayunu (Tanzimat Fermani)bu zorunlulugun ortaya koyduğu eser olmustur. Turklerin İlk Haklar Beyannamesi olarak nitelendirilen bu belgenin Osmanli Devletinde insan haklarinin taninmasi yolunda ilk onemli adim sayilmasi bakimindan kisilere sağladigi haklar ve yenilikler nelerdir?
Kisi haklarinin tertip ve sistem icerisinde maddeler halinde siralayan bir liste yoktur.

Tanzimat Fermani hukuki sekil ve karakter yonunden bir Berat bir Chart niteligindedir.

Boylesine onemli bir gelismeyi tarihe sunmak Mustafa Resit Pasa ya nasip olmus.Yukaridaki gorusler bir panel den alinma yalnizca sunu belirteyim ki ortada tarihin masonik yorumu var bunu ilerde inceleyip basli basina bir konu olarak ele alacağım.
Mustafa Resit Pasa Londra da mason olan ilk Osmanli Masonlarindan ve modern mezar taşımız ilk belirleyicisi.
Ahmet Salih korur ise Basbakan Adnan Menderes in sag kolu hariciyeci ve istihbarat gorevlisi, Muvaffak Akman in Hacettepe anilarinda İhsan Dogramaci'dan Hacettepe prensiplerini bozan bir doktorla ilgili bir ricada bulunuyor. Gerci Dogramacinin bu kisiyi bir ay sonra Hacettepe'den uzaklastirdigini bu kardes (birader) ricasini kismen de olsa yerine getirerek bir ay göz yumdugunu anliyoruz. M. Akman in anilarinda Dogramacinin iyi duzeyde İbranice de bildigini ogreniyoruz. Ahmet Salih Korur un ayrica mason oldugunu da belirtelim.
M.Vedat Urul un nerelerde gorev yaptigini zaten ölüm ilanindan okursunuz.
Bengü Hanimla mudavimi sayildigi (Star Life dergisinden buldum) Deniz Ticaret Odasindaki Sardunya restourantta yemek yerken belki diger mudavimlere de rastliyorlardi. Onlar kimler mi; Gönensin, Mustafa Oguz, Banu Birkan, Cigdem Simavi, Rutkay Aziz, Berna Toker, Murathan Mungan, Lale-Guliz Hasmin, Mustafa Sadikoglu, Esref Cerrahoglu, Emin Bengisu, Rauf Tamer, Müge-Ali Titiz. Hos bir yer deniz kenarinda tarihi SALİ PAZARİ rihtiminda Sabetay SEVİ de yakalandiginda oraya getirilmisti, sanirim aman bende cok kuskucuyum.
Neyse bu iki köklü ailenin endogomik evlilik yapan bireyleri oldugunu görüyoruz. İsimbilim acisindan da genc kusaklara gelenegin devami secimlerde bulunulmus. Zaten onlarda simdiden ufak tefek roller almaya baslamislar bile Aslan Galatasaraycilar’da Emre Baskan olmus. Maalesef Hisar Vakfi ile ilgili bilgi bulamadim ama yukarida anlattigim bütün bilgileri internetteki mason, MIT ve gazete sitelerinde bulabilirsiniz.

Savaş Dost ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Kafatasçı, Antisemitist Sabetaycılar ve Türk Milliyetçiliği

Türk ırkçlığının ve kafatasçılığının en önemli isimlerinden birisi Nihal Atsız’dır. Nihal Atsız, Türkeş’le birlikte yargılandığı ünlü ırkçılık davasından sonra Sabetaycıların Yakubi koluna mensup Boğaziçi Lisesi’ne öğretmen olarak alınmıştır.

Bir diğer ırkçı ve kafatasçı olan Cevat Rifat Atilhan, Trakya Olayları öncesi İstanbul Üniversitesi önünde gençlere gamalı haç dağıtan kişi bir emekli albaydır ve Nazi hayranıdır. (Bkz. Tanzimat ve Meşrutiyetin Birikimi, İletişim yayınları 2001)
Cevat Rifat Atilhan, Şair Oktay Rifat’in amcasıdır. Oktay Rifat’in baba dedesi yani Cevat Rifat Atilhan’nın da babası Macar Ali Rifat Bey. Macar diyorlar çünkü adam, 1848’den sonra Osmanlıya sığınan bir Macar Sabetaycı. Bektaşi oluyor ve ilk operalardan birisi olan Bülbül’ün de bestecisi. (Sabetaycı inanışa göre Mesih bülbül seslerinin ötüşüyle gelecektir) Bu geniş sülalede şairlik, ressamlık ve müzisyenlik ortak payda zaten. Çocukları da müzisyen yani Oktay Rifat’in babasi Samih Rifat, kahramanlık şarkıları besteliyor (torunla ayni isime sahipler) ve amcası Ali Rifat (sonradan Çağatay soyadını almış) da bugün söylenmeyen ama ilk kabul edilen İstiklal Marşı’nın da bestecisi.

Oktay Rifat’in dayısı Ali Fuat Cebesoy, teyze çocukları da Nazım Hikmet ve M. A. Aybar Cumhuriyet’in yolsuzluktan düşürülen ilk bakanı da Ali Fuat Cebesoy’un babası, zamanın Bayındırlık Bakanı, İsmail Fazıl Paşa. Hayat bu, yarım kalan Bayındırlık Bakanlığı işine daha sonra da; İsmet İnönü zamanında oğlu Ali Fuat gelir. Ali Fuat, Mustafa Kemal gibi, İttihat ve Terakki içinde Cemal Paşa yanlısıdır, yani Enver’e karşı olan gruptan. Mustafa Kemal ile Harbiye’den sınıf arkadaşı.

Mason ve Sabetaycı Nuri Demirağ, MKP’yi kurarken sağ kolu da Cevat Rifat Atilhan’dır. Sol cenah bu ismi pek bilmez ama sağcılar arasında çok iyi tanınır ve saygı görür. Atilhan’ın büyük özelliği Masonlar aleyhine yazdığı kitaplardır.

Cevat Rifat Atilhan, Yeşilçam’da en çok senaryo yazan adam, şapkasını hiç çıkarmayan adam Bülent Oran’ın babasıdır. (İkinci Bahar filminde T. Şoray’ın babası rolündeydi). Amerikan Kolejli olup sonradan tarikate girdiği için pek sevilen Yazar Ayşe Şasa’nın da kayınpederidir. Ayşe Hanım, Bülent Oran’la evli. Atilhan soyadı da Macarların Türk olduğu safsatasından dolayı Atilla’dan geliyor.

Türk Milliyetçiliği’nin (pek çok milliyetçiliğin de "kaderi" gereği) aslen Türk olmayanlar, fena halde Türk Milliyetçisi olmuşlar. E, millet, milliyetçilerin uydurması bir kavram. Türkiye özeline indirgediğimiz zaman, bütün ilk milliyetçiler (milliyetçiliğin ötesinde ırkçılar) gerek pratikte gerekse teoride Sabetaycılardır. Yani ilk ırkçıların, kaftasçıların, milliyetçilerin Sabetaycılardan çıkması elbette tesadüf değildir.Ülkesi olmayan, ama çok uzun yıllardır Osmanlıyı yöneten Sabetaycılar, ulus-devlet aşamasında da öne geçmiş ve kendilerine gereken bir millet ve devlet yaratmışlardır ve bu ulus-devletin batıya dönük yüzünün ve ırkçlığının tek dil-tek millet şiarının da bayraktarlığını yapmışlar. Bunu yaparken de, yok edilen Ermeni ve Rum Burjuvazinin servetlerini ve rollerini de almışlardır. Milliyetçiliğin doğal gelişimi olan ulus-devlet sürecinde burjuvazinin de mal satabilmesi için bir milli pazara ihtiyacı vardı ve bu milli pazar ancak bir ulus-devletle gerçekleşebilirdi ve öyle de olmuştur.

Ermeni Kırımı tabusu ile Sabetaycılık arasında çok yakın bağlar var ve İttihat ve Terakki’den, Cumhuriyet’e bu katliamın sorumluları da ezici çoğunlukla Sabetaycılardır. Milli Mücadelenin subay ve eşraftan kadroları da Sabetaycılardan oluşmuştur. Babıali’nin Tercüme Odası’ndan Rum ve Ermenilerin çıkarılmasıyla, o dönemde dil bilen tek "müslüman" grup olan Sabetaycılar aynı zamanda ilk aydınları da oluşturmuştur ve Türk Milliyetçiliği bir aydın hareketidir.
====================================================================================

-1951, İstanbul
-Kurucu ve Yöneticiler: Cevat Rıfat Atilhan, Zühtü Bilimer, Kerim İnan, Hakkı Sadık Azarlı, Hamit Tekinsoy, Nuri Çallı, Feridun Okyanus, İ.Galip Hamikoğlu, Hacı Nuri Erdoğdu, Naci Yeter, mehmet Reşat Düşünür, Ahmet İlkol, Neşet Aslın, Şevket Üzümcü, Mahmut Düşünür.  (http://gulunesi.8k.com/bilinesi/partiler_2.html)

Bir Sabetaycı, İslamcı parti kurar mı, işte kuruyor. Cevat Rifat Atilhan daha önce de, ilk faşist parti olan Milli Kalkınma Partisi (MKP)'ni Melike Demirağ'ın dedesinin kardeşi Nuri Demirağ ile kuran kişi. Masonluk aleyhine kitapları olan, her gün masonluğa ve Yahudiliğe küfreden kişi de Cevat Rifat Atilhan'dır. Masonluk aleyhine yazdığı bir kitap da bende var. Nuri Demirağ'ın da mason olduğu bütün kaynaklarda yazıyor.
Memlekete, antisemitizim gerekliysa onu da Yahudiler yapıyor. Durum bu.

Cevat Rifat Atilhan, İstanbul Üniversitesi önünde gençlere gamalı haç dağıtan kişi bir emekli albaydır ve Nazi hayranıdır. (Bkz. Tanzimat ve Meşrutiyetin Birikimi, İletişim yayınları 2001)
Cevat Rifat Atilhan, Şair Oktay Rifat’in amcasıdır. Cevat Rifat Atilhan'ın babası Macar Ali Rifat Bey, ilk operalardan birisi olan Bülbül’ün de bestecisi. (Sabetaycı inanışa göre Mesih bülbül seslerinin ötüşüyle gelecektir) Cevat Rifat Atilhan'ın kardeşi Ali Rifat (sonradan Çağatay soyadını almış) da bugün söylenmeyen ama ilk kabul edilen İstiklal Marşı’nın da bestecisidir.
Cevat Rifat Atilhan, senarist Bülent Oran'ın babasıdır. Bülen Oran'ın eşi Ayşe Şasa da, İslami çevrelerde, ağır ve uzun bir şizofreni sonrası İslamı seçtiği için, el üstünde tutulan bir kişi. Peki bütün bunlardan yani, Sabetaycılık, masonluk bağlarından bahseden var mı, yok...

Bugün Yapı Kredi Yayınları'nda Enis Batur'un sağ kolu olarak çalışan Samih Rifat, Oktay Rifat'ın oğlu.
Mesele, göründüğünden çok daha karmaşıktır...

Gökyüzü
==================================================================================== Tarih-i Selaniki

Yaklaşık yedi-sekiz ay önce yazdığımız bir yazıda, Benim Adım Kırmızı’nın kahramanlarından bahsetmiştik ve o zaman kitapta geçen dul kadının Orhan Pamuk’un annesi ve çocuklarının da (kitapta isimleri Şevket ve Orhan’dır) Orhan Pamuk ve ağabeyi Şevket Pamuk olduğunu söylemiştik. O zaman kitapta sıkça geçen Ester’e de değinmiştik. Ester Kira’dır bu kadının ismi ve o zaman için fırtınalar yaratan olayların kahramanıdır. (Müthiş bir zorlu dönemdir ve açlık, kıtlık geçim sıkıntısı had safhadadır.)
Bunu Orhan Pamuk da, Yalçın Küçük de herkes gibi Tarihçi Mustafa Selaniki’nin yazdığı, Tarih-i Selaniki’den biliyorlar. Pamuk’un kitabında anlattığı dönem Sultan III. Mehmed Dönemi ve o dönemde bir de ortaya Mehdi iddiasında bulunan birisi çıkar ve epey taraftar toplar, sonra idam edilir. Tarih-i Selaniki’nin 1989 basımını bulmak ve okumak mümkün. Ayrıca Necdet Sakaoğlu’nun "Bu Mülkün Sultanları" isimli ilk basımı 1999'da yapılan kitabında da yine zikredilen eserden alınan bilgilerle o dönem ve Ester Kira’dan kısaca bahsedilmektedir. gokyuzu@hotmail.com llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll SELÂNİK, BALKANLARIN KUDÜS'Ü

ROMA, 09/09(BYE)--- Tirajı günde 515 bin olan Il Sole 24 Ore gazetesinin 08 Eylül 2002 tarihli sayısında, yukarıdaki başlık altında ve Alberto Negri imzasıyla yayımlanan, Selanik çıkışlı makalenin ülkemize ilişkin bölümünün çevirisi şöyledir:

Afrika'nın kapısı Tanca, Doğu'nun kapısı İstanbul ise, bugünkü nüfusu bir milyon olan Yunanistan'ın ikinci büyük şehri Selanik de Balkanlar'ın Kudüs'üdür. 16. yüzyıldan Birinci Dünya Savaşı'na kadar, nüfusun çoğunluğunu Yahudilerin oluşturduğu zamanlar gerçekten de böyle olmuştur. Burada, Venedik ve İstanbul'da olduğu gibi Yahudi mahalleleri yoktu; Rumların, Türklerin ve Yahudilerin mahalleleri yan yana idi.

1430'dan itibaren Osmanlıların eline geçen ve İmparatorluğun ikinci limanını oluşturan kozmopolit şehir Selanik, Yahudi cemaatının kurallarıyla yönetiliyordu. Liman cumartesi günleri kapatılıyordu. Gerek Müslümanlar gerekse Hristiyanlar Yahudilerin bayram takvimini izliyordu: Yunanlıların egemenliği altına girdiği tarihten 10 yıl sonra pazar gününün resmi tatil günü yapıldığı tarihe, yani 1923 yılana kadar bu böyle devam etti.

İstanbul sultanları için, gerek Hristiyanlar gerekse Yahudiler "zimmi" idi, yani alt sınıftan insanlardı. Ancak, Türk imparatorları, o çağlardaki Batılı prenslerin yabancı olduğu dinsel hoşgörüyü bu insanlara gösterdi. Granada'nın düşürülmesinden sonra, İsabella di Castiglia ve Ferdinando d'Aragona'nun 31 Mart 1492'deki Alhambra fermanıyla Yahudileri ve Müslümanları kovduğu zamanlar, Osmanlı İmparatorluğu, Sefarad'dan (İspanya'ya verdikleri ad) gelen on binlerce Yahudiye kapılarını açtı. Osmanlı sultanları Sefaradlıların Selanik, İstanbul, İskenderiye ve Beyrut'a gelmesinin yararlı olacağını tahmin ettiler.

1600'lü yıllarda tam bir ticari gelişmenin yaşandığı Selanik'te nüfusun yüzde 68'ini Yahudiler oluşturuyordu. Yahudiler geriye kalan tek miraslarını, yani dillerini de buraya taşıdılar. İbranice ve İspanyolca karışımı olan bu dil, daha sonra Müslümanlar ve Hristiyanların da ortak dili haline dönüştü. Yüzyıl önce burada doğan büyük Türk şairi Nazım Hikmet'in annesi Ayşe, Baudelaire ve Lamartine'nin dizelerini öğretiyordu: Osmanlı İmparatorluğu'nun işini bitirecek olan kalem ve kılıç, o zamanlar askeri okulda parlak bir subay olan Mustafa Kemal'i burada yetiştirdi.

Burada vaaz veren Sabetay Sevi'nin 1657 yılında "Mesih" olduğunu iddia etmesinden sonra ayaklanma olasılığından tedirgin olan Osmanlı, İslam dinini seçmesi koşuluyla onun ve arkadaşlarının hayatını bağışlayacağına söz verdi. "Taraf değiştiren" anlamına gelen "dönme"lik bu şekilde ortaya çıktı.

Şehrin Türk nüfusunun yarısını oluşturan bu kişiler modern okullar açtılar. Sultan Abdulhamid'e karşı, 1908 yılında Jön Türklere katılacak olan ve modern Türkiye'nin atası sayılan, Müslüman dünyasının en büyük devrimini yapan Atatürk bu okulardan birine gitti. Kasım ayında yapılacak seçimlerde fundamentalistlerin zaferini engellemek amacıyla "Yeni Türkiye" adlı laik partiyi kuran eski Dışişeri Bakanı İsmail Cem de Selanikli "dönme" ailelerden birinden geliyor.

Atina için Küçük Asya'nın felaketi olan 1922'deki mübadele esnasında bir milyon kişi evlerini bırakarak Türkiye'ye gitti. Türkiye'den de insanlar Yunanistan'a göç etti. Bu, Selanik'in de demografik oluşumunu bozan ve Avrupa tarihinin o güne kadar yaşanan en büyük etnik temizliği oldu.

Selanik'in Tarihi Nüfus Yapısı:

- Türk egemenliğinin sonu (1912): Nüfus: 157.000. Yahudi nüfusu: Yüzde 39.
- Mübadele (1922): Nüfus: 175.000. Yahudi nüfusu: Yüzde 30.
- Alman işgali (1941-44): Nüfus: 254.000. Yahudi nüfusu: Yüzde 20 (Yahudi kültürünün yüzde 6'sı yok edilmiş).
- Büyük Selanik (2000): Nüfus: 1 milyon. Yunanlar: Yüzde 96.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sanat, Şov ve Medya Ünlüsü Bazı Sabetaycılar

Tarkan, Bülent Ersoy, Zeki Müren, Yıldız Kenter, Müşfik Kenter, Filiz Ali Lazlo, Fazıl Say, Orhan Pamuk, Zeki Alasya, Haldun Dormen, Mehveş Emeç, Sevgi Soysal, Bülent Fenmen, Duygu Aykal, Aziz Üstel, Mükerrem Berk, Levent Kırca, Oya Başar, Mehmet Ali Erbil, Celal Sahir Erozan, Nermin Bezmen, Rutkay Aziz, Doğa Rutkay, Mustafa Alabora, Derya Alabora, Mehmet Ali Alabora, Ayşe Kulin, Füreyya Koral, Aliye Berger, Halikarnas Balıkçısı, Azra Erhat, Yusuf Atılhan, Orhan Gencebay, Muazzez Tahsin Berkant, Peride Celal, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Halit Ziya Uşaklıgil, Halit Refiğ, Müjde Ar, Mehtap Ar, Samim Değer, Yasemin Kozanoğlu, Ayten Alpman, Yıldırım Gencer, Ayşe Gencer, Bora Gencer, Melih Kibar, Şinasi, Attila İlhan, Çolpan İlhan, Kerem Alışık, Çiğdem Talu, Ajda Pekkan, Semiramis Pekkan, Yesari Asım Arsoy, Sibel Egemen, Şerif İçli, Selahattin Pınar, Ali Rıfat Çağatay, Faiz Kapancı, Mısırlı İbrahim, Selanikli Ahmet Efendi, Tülay German, Erdem Buri, Refik Talat Halman, Şekip Memduh, Barış Manço, Rakım Elkutlu, Hüseyin Saadettin Arel, Leyla Saz, Osman Nihat Akın, Mahmud Celalettin Paşa, Mehmet Fehmi Tokay, Emin Ongan, Cenk Eren, İdil Biret, Mükerrem Berk, Suna Kan, Aysel Gürel, Gönül Yazar, Melike Demirağ, Şanar Yurdatapan, Tuğrul Dağcı, Zeliha Berksoy, Semiha Berksoy, Ömür Göksel, Uğur Akdora, Bülent Ortaçgil, Engin Noyan, Eser Noyan, Leyla Gencer, Ahmet Adnan Saygun, Ulvi Cemal Erkin, Arif Mardin, Ahmet Ertegün, Oya Küçümen, Cem Mansur, Sertap Erener, Levent Yüksel, Pakize Suda, Işıl Yücesoy, Gürer Aykal, Mithat Fenmen, Bülent Tarcan, Muzaffer İlkar, Alpay, Rüçhan Çamay, Kenan Kalav, Yıldız Sertel, Özlem Savaş, Okan Karacan, Ömer Karacan, Erkan Özerman, Cemil İpekçi, Metin Bükey, Abdülhak Hamit Tarhan, Metin Erksan, Turgut Demirağ, Altan Erbulak, Cem Davran, Hande Ataizi, Okan Bayülgen, Metin Serezli, Nevra Serezli, Nisa Serezli, Selin Dilmen, Mustafa Denizli, Murat Özaydınlı, Cüneyt Tanman, Ali Uras, Aziz Basmacı, Günseli Başar, Meltem Hakarar, Neşe Erberk, Selin Toktay, Perran Kutman, Hüseyin Kutman, Oktay Rifat, Samih Rifat, Asuman Tuğberk, Muhip Arcıman, Behzat Butak, Refik Kemal Arduman, Reşat Nuri Güntekin, Munis Faik Ozansoy, Enis Fosforoğlu, Renan Fosforoğlu, Mete İnselel, Şemsi İnkaya, Turgut Boralı, Ayten Gökçer, Deniz Gökçer, Cüneyt Gökçer, Hüseyin Baradan, Yasemin Baradan, Ümran Baradan, Hulusi Kentmen, Can Gürzap, Arsen Gürzap, Çetin Tekindor, Saltuk Kaplangı, Erman Kunter, Mustafa Altıoklar, Meral Orhonsay, Zihni Küçümen, Talat Artemel, Ülkü Kuranel, Tuncel Kurtiz, Köksal Engür, Yasemin Kumral, Ahmet Say (Buradaki bazı isimleri okuyunca insanın “Bu kadari da olmaz” diyesi geliyor, ama araştırmak lâzım. WM.)

GÖKYÜZÜ llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll

Dolma Akil Koyma Akil, Haldun Taner'in bir kitabinin adi ve durumu anlatiyor. Simdi liste verilmis bu listenin bir kismi dogrudur ve zaten ben de yazdim. Büyük harfle baslik atinca hakli olunmuyor tabii ki. Sabetayci ile Yahudi arasindaki farki bilmeyeceksin hatta Sabetayci demek Türkiye Yahudisi demek diyeceksin, sonra da bu konuda ahkam keseceksin. Her yanlisi düzeltmek zor. Zirvalara ise cevap vermek vakit kaybi. 19. yüzyil Selanik'i, Ittihat Terakki, Mason Localari, Selanik Burjuvazisi hakkinda üsenmezsem yazarim, konu çok boyutlu. Orhan Pamuk, Yeni Hayat'ta "Felsefenin Temel Ilkeleri"ni bir gecede okuyup, solcu olanlarla güzel alay eder.
Karatas Yahudi semti, o zaman Karatas Lisesi de mutlaka Yahudilerindir! Listenin "önemli" isimlerinden Sezen Aksu'yu yazdik. Simdi de Karatas Lisesi'ni yazalim.

Karatas Lisesi'nin eski adi Karatas Ortaokulu'dur ve 1972-1973 ögretim yilinda lisesi faaliyete geçmitir. Bu okulun ilk binasi Ermeni Balyazoglu tarafindan 1887'de yapilmistir. Bu okul devlet lisesi oldugu için sahibi de yoktur. Bu ortaokul ve lisede de, sadece yahudiler degil, Izmir 'in güneyinde kalan semtelerde oturan herkes okur.

Karatas yoksul Yahudilerin oturdugu bir semttir. Artik çok azinlikta kalmislardir. Halen, Asansör'e giderken cadde üzerinde bir sinagog faal durumdadir. Asansör'ün bulundugu (alt tarafi) sokagin adi da, o sokakta yasamis olan Dario Moreno sokagidir. I. Zorlu bilmiyor, ama iyi uyduruyor.

17. yüzyilin sonunda Sabetayci Baruhia Ruso, Osman Baba adini almis ve Sevi'nin ruhunu tasidigini iddia etmistir. Buna inanlara ise Karakaslar (Konyozos) tarikati denir. Karakaslar, Sabetaycilar içinde digerlerinden kopmus ayri bir tarikattir.

Talat, 33. derceden masondur bu daha fazla bilinir, daha az bilineni ise Talat'in Bektasi olmasidir. Bektasilikle, Masonluk, Yahudilik arasinda ilginç baglar, ittifaklar var.

Aklima gelen bir diger seyi de yazayim. Seyh Bedrettin'in sag kolu olan ve Torlak Kemal olarak taninan kisinin gerçek adi Samuel'dir ve Manisali bir Yahudidir.

Gariban Sabetaycilar meshur degil tabii ki onlari kim sayacak listeye alacak. Dinç Bilgin gibi alçaklari savunuyoruz yalanlarini uyduran irkçilarin palavralari bitmez. Sabetayci Burjuvazi ile Ittihat Terakki vs arasindaki bagi inkar eden yok ki. Bunlarin burjuvalarinin etkilerini de inkar eden yok. Ama, bu durum, yazdigim gibi çogunlugunu garibanlarin olusturdugu Sabetaycilara top yekün düsman olmak ve hele ki kökenleri itibariyla buram buram antisemitizm kokan irkçilik gerçekten igrenç. Kan gruplarina kadar geldiler. Bütün Sabetaycilar, Yahudi kökenli olanlar tek tek saptanmali diyor adam. Sonra da yakarlar mi ne bileyim? Yapmayacaklari sey yok gerçekten. Simdi ben de bu memleketin gerçek sahiplerinin aklima gelenlerini yazayim. Paranin dini imani olmaz. Hangi etnik, dinsel kökenden lursa olsun bütün sermayedarler halk düsmanidir. Sermaye usaklari ise meselenin sinifsal özünü saptirmak ve efendilerine hizmet etmek için dezenformasyonu da asip irkçilik yapmaktadirlar.

"Soylu" Halk Düşmanları ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kayserili Sabancı, Hacı Bektaş soyundan gelen Koç, Niğdeli Ayhan Şahenk (Doğuş Holding, Garanti Ban.vs), Bitlisli İsmet İnönü, Ö. Soysal'in hemşerisi Aydın Doğan, Rizeli Mesut, Kayserili Anadolu Holding, Çeçen Asıllı Kilisli Doğan Güreş, Kürt Eşref Bitlis, Kürt Selahattin Beyazıt, Vanlı Yalım Erez, Vanlı Ferit Melen, Erzurumlu Alevi Polat Holding, Ankaralı Ercan (M.A.N), Adanalı Has, Tarsuslu Karamehmetler (Yapı Kredi, Pamukbank, Turkcell), Tarsuslu Eliyeşiller
Rusyalı Menger (Mercedes), Ferman Kimya, Kürt Parlamento Başkanı Yalak Yaşar, Liceli Halis Toprak, Kürt Ağa Ceylan, Kıbrıslı Sezai Türkeş (STFA), Sivaslı Nurettin Koçak (Kutlutaş), Kutahya Asıllı Eskişehirli Zeytinoğlu Holding (ESBANK, Eston vs), Karadenizli Ulusoylar, Karadenizli M. A. Yılmaz, Buldanlı Akın Holding, Süryani Transtürk Holding, Adanalı Sapmazlar. (Kimseyi, kimsenin düşmanı göstermek gibi bir niyetimiz yok. Yazıyı aynen aldık.WM)

Gökyüzü lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll