Dit komt duidelijk uit een gedeprimeerde geest. Dat op zich zal voor sommigen reden zijn om het niet serieus te nemen. Het is aan u...
Ik ben nog net 27 en heb dus de adolescentie overleefd. De zelfreferentie is een onontwarbare kluwen geworden, van waaruit een willekeurige richting in gegaan wordt. Deze richting is misschien wat 'persoonlijkheid' genoemd wordt. Maar die heeft dus geen enkele basis anders dan een overlevingsstrategie te zijn uit de kluwen die aangeeft dat het niet uitmaakt of je wel of niet bestaat.
De conclusies: "er is iets" en "wees vriendelijk". Deze dingen om het leven draaglijk te maken. Want zijn of niet zijn doet er niet wezenlijk toe. Er is niets wezenlijk. Na de conclusie dat je net zo goed dood kan zijn, moet je iets willekeurigs doen om de leegte te vullen die de toekomst is.
- Over chaos en orde - Iets dat vanuit de ene schaal of perspectief beschouwd chaotisch lijkt, lijkt vanuit een andere schaal of perspectief beschouwd ordelijk. Orde is eenvormigheid, stijfheid. Chaos is ruis.
- Over de selectie - De basis van alles. Patronen kiezen patronen binnen zich. De binnenpatronen testen hun binnenbinnenpatronen tegen de patronen. Gekozen patronen worden makkelijker opnieuw gekozen, soms ook daar waar de buitenpatronen ze niet toestaan.
- Over het belang van luiheid - In luiheid ontstaan goede ideeën. Het helpt de perioden van activiteit verwerken en daarmee bewuster te maken.
- Over het brein - Er is een kleinste mechanisme, daar worden er een boel van opgestapeld en samenhang wordt door selectie hier wel en daar niet toegestaan, opleverend een systeem van reactiepatronen dat we een persoonlijkheid noemen.
- Gevoelens en verstand zijn niet in wezen verschillend; gevoelens zijn reactiepatronen die geschikt zijn voor eenvoudiger, directer omstandigheden dan de puzzels waar het verstand reacties op levert. Misverstanden tussen verstandelijk gecreeë