|
page 3/10
หลวงตา มหาบัว
พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน
หลวงตาบัวท่านเล่าว่า "นี่พูดถึงสาเหตุที่เราจะออกบวช ซึ่งไม่เคยคาดฝันมาก่อน
คือ เย็นวันหนึ่งครอบครัวเรามีพ่อแม่และลูกชายหลายคน ร่วมรับประทานอาหาร
กันอยู่อย่างเงียบๆ ขณะนั้นพ่อพูดขึ้นชนิดไม่มีอะไรเป็นต้นเหตุเลยว่า
เรามีลูกหลายคนทั้งชายและหญิง แต่ก็ไม่พ้นความวิตก ในเวลาเราจะตาย
เพราะจะไม่มีลูกคนใด ใจเป็นชายคิดจะบวชให้ พอเราได้เห็นผ้าเหลืองก่อนตาย
ได้คลายความกังวลใจในเวลานั้นแล้ว ตายไปอย่างเป็นสุขหายห่วง
ลูกเหล่านั้นกูก็ไม่ว่ามันแหละ หมายถึงลูกชาย ส่วนลูกผู้หญิง ก็ไม่เกี่ยวข้องมัน
ลูกผู้ชายกูก็มีหลายคน แต่นอกนั้นกูก็ไม่สนใจอะไร พอจะอาศัยมันได้
แต่ไอ้บัว(หมายถึงตัวเรา) นี่ซิ ที่กูอาศัยมันได้นะ ปกติพ่อไม่เคยชมเรา
อะไรๆไม่เคยชม มีแต่กดลงเรื่อยๆ นิสัยพ่อกับแม่เราเป็นอย่างนั้น ไอ้นี่ลงมันได้ทำการทำงานอะไรแล้ว
ต้องเรียบร้อยไปหมด ไม่มีที่น่าตำหนิติเตียน กูยังสู้มันไม่ได้ ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าที่การงานแล้ว
มันเก่งจริง กูยกให้ลูกกูทั้งหมด ก็มีไอ้นี่แหละเป็นคนสำคัญ เรื่องการงานต่างๆนั้นกูไว้ใจมันได้"
แต่ที่สำคัญตอนกูขอให้มันบวชทีไร มันไม่เคยตอบไม่เคยพูดเลย เหมือนไม่มีหูไม่มีปากนั่นเอง
บทเวลากูตายแล้ว จะไม่มีใครลากกูขึ้นจากหม้อนรกเลย แม้แต่คนเดียว เลี้ยงลูกไว้หลายคนเท่าไรกูพอจะได้
อาศัยมันก็ไม่ได้เรื่อง ถ้าอาศัยไอ้บัวนี่ไม่ได้แล้ว กูก็หมดหวัง เพราะลูกชายกูหลายคน
กูหวังใจอาศัยไอ้นี่เท่านั้น
Back page | Next
page
คัดลอกจากหนังสือ : เพชรน้ำหนึ่ง (หลวงตา มหาบัว)
|
