Mijn wekelijks verslag!

26 Augustus 2004

Sorry, het heeft weer eventjes geduurd maar het was hier weer enorm hektisch de laatste paar weken. Op mijn werk begint alles al wat vlotter te verlopen. Ik werk niet zoveel met mijne ambetante baas meer en het verkopen begint ook al beter te lopen. Ik denk dat ik tot nu toe in totaal voor zo een 1100 dollar verkocht heb, dus dat valt wel mee, he? We zijn nu ook verhuisd! Ja, eindelijk hebben we ons eigen stekje. Alles is nu al zo goed als uitgepakt en 't is al ferm gezellig (allez, dat vind ik toch). Onze hond en onze kat waren in 't begin nie echt op hun gemak (de kat heeft zich 3 uur verstopt onder onze deken), maar nu voelen ze zich al ferm thuis. We hebben vandaag ook nog een aankoop gedaan: een auto! Ja, we waren al een tijdej aan het kijken voor een autootje voor mij en vandaag hebben we een witte Chevrolet Cavalier van 1996 gekocht. Ik heb hieronder een foto gezet die ik op internet gevonden heb, maar ik zal eens kijken of ik een foto van de onze kan inscannen en op mijn website zetten. Ik ben er alleszins ferm content mee! We hebben er heel de dag mee rondgereden. Het was wel raar hoor want deze auto heeft automatische versnellingen en dus weet ik nie goe wat gedaan met mijn rechterhand. En we zitten er ook veel lager in dan in onze andere auto (een Ford Ranger pickup), dus het is wel een beetje vreemd om nu plots tussen al die 'hoge' auto's te rijden. 

3 Augustus 2004

Ik heb werk gevonden! Vorige week ben ik bijna elke dag ergens gaan solliciteren en maandagmorgen ben ik dan nog eens naar 4 plaatsen geweest. De laatste plaats waar ik geweest ben was een juwelier en de manager heeft mij - nadat ik mijn aanvraag had ingediend - onmiddelijk geinterviewd. Hij heeft meer dan een uur allerlei vragen gesteld! En dan nog geen gemakkelijke ook, elke keer als ik een antwoord gaf schoot hij het neer. Ik begon al mijn moed te verliezen toen hij zei dat ik direct met de andere manager mocht gaan spreken. Normaal vragen ze iemand pas een paar dagen later om terug te komen voor een tweede interview. Die andere manager zei me tijdens het interview dat de eerste wellicht direct iets speciaals in me gezien had, dus dat was wel flatterend. Hij zei om woensdag eens te bellen om te zien wat ze besloten hadden maar ik was nog maar twee uur thuis toen de telefoon ging en ik hoorde dat ik direct mocht beginnen! Ik was wel content natuurlijk. Vandaag ben ik dus begonnen. Het is best wel hard werk, hoor, want ik moet heel de tijd recht staan (en vandaag had ik dan nog eens hoge hielen aan ook). En dan moet ik natuurlijk ook nog verkopen. Daar is vandaag niet veel van in huis gekomen want ik wist niet goed wat we allemaal in stock hadden of waar ik alles kon vinden, maar dat komt nog wel, zeker? Ik hoop alleszins wel dat ik vlug iets verkoop want het is wel stresserend als je een ganse dag in de winkel staat en niets verkoopt. En dat zal alleen maar erger worden als ik volgende maand deels op commissie begin te werken. Maar ja, ik kan maar mijn best doen zeker? Ik denk wel dat ik als ik thuiskom heel moe ga zijn want ik heb nu nog maar 5 uur gewerkt en ik ben op en top! Gelukkig helpt Matt een beetje met het eten klaarnmaken enzo zodat dat ook niet nog allemaal op mijn schouders terecht komt. Anyway, ik ga nu rap eens douchen en dan lekker op mijn gemak een beetje naar tv kijken. En natuurlijk ga ik ook op tijd naar mijn bed gaan want ik moet er morgen weer vroeg uit. Ik kijk alleszins uit naar mijn eerste vrije dag of mijn eerste looncheque...whatever comes first.

24 Juli 2004

Het is weer een drukke week geweest! Donderdag zijn Matt en ik naar Dallas vertrokken omdat ik er vrijdag een interview had voor mijn werkvergunning. We zijn rond de middag vertrokken want het is wel een uur of vijf rijden. De rit is heel vlot gegaan (behalve een file in Dallas zelf) en we hebben zelf zonder problemen het gebouw gevonden waar ik de volgende dag naartoe moest. We zijn toen op zoek gegaan naar een hotel dichtbij. De Days Inn was er gelukkig dichtbij en er was zelf een IHOP naast (dat is een ontbijtrestaurant). Nadat we ingecheckt hadden hebben we besloten om een beetje op ontdekkingstocht te gaan. Yvonne had ons verteld dat die buurt waar we verbleven nogal een slechte buurt was, maar zij zat er dik naast! Overal waren er reusachtige villas en chique autos! We zijn in die buurt naar een winkelcentrum geweest. Ook alweer zo een impressionante bedoening! Er was zelfs een franse bakker in die mall maar ik heb niets gekocht omdat alles zo duur was. 
Vrijdag zijn we dan vroeg opgestaan (ik was al om 4 uur wakker) zodat we zeker op tijd zouden zijn. Mijn afspraak was om 9u30 maar we waren daar al rond 8 uur. Ik mocht natuurlijk nog niet binnen dus Matt en ik zijn dan maar gaan ontbijten bij IHOP. Om 9 uur zijn we teruggegaan en toen ging alles redelijk vlug. Ik heb binnen eventjes moeten wachten maar toen mocht ik mijn foto laten nemen en mijn vingerafdrukken geven en binnen het half uur stond ik weer buiten MET werkvergunning! YES!!!! Na de lange rit terug heb ik direct een krant gekocht om te zien welke jobs er beschikbaar waren. Vandaag zijn we opnieuw vroeg opgestaan want we hebben hier met de ganse familie een garage sale gehouden. Zelf heb ik spijtiggenoeg niet veel verkocht maar morgen en volgend weekend gaan we het nog eens proberen! Tussendoor heb ik ook nog tijd gevonden om te gaan solliciteren voor twee jobs. De eerste job is als kassierster in een tuincentrum, de tweede is als receptioniste in een hotel. Ik zal wel zien wat er van komt... Deze middag heb ik dan nog een beetje ingepakt (nog 3 weken tot we verhuizen!). Net toen ik dacht dat ik weer op mijn gemak was kreeg ik een telefoontje: mijn ouders belden uit Spanje om te weten hoe je in het Spaans zegt dat er ingebroken is. Jaja, toen ze terug kwamen van hun uitstapje hebben ze gezien dat er in hun huurvilla ingebroken was en dat er geld en 3 GSM's gestolen waren. Dan ga je eens met vakantie! Bij de politie spraken ze dan ook nog eens geen Engels, dus plezant was anders. Maar allez, het zal wel allemaal opgelost raken. 
Het is dus een hektische week geweest. Word volgende week een beetje kalmer? Ik hoop het alleszins want binnenkort begin ik dan (hopelijk) te werken en dan is er binnen drie weken ook nog onze verhuis. Deze week zou dus wel eens mijn laatste kans kunnen zijn om nog een beetje te genieten van de zomervakantie...

16 Juli 2004

Jaja, er is weer veel nieuws deze week. Matt en ik hebben eindelijk een huurhuisje gevonden! Na zo lang zoeken hebben we nu dan toch een duplex gevonden. Er waren er in dezelfde straat twee rechtover elkaar (van dezelfde makelaar). Het eerste hadden we vorige week al bezocht en we waren er redelijk zeker van dat we het gingen huren toen de makelaar belde om te zeggen dat er nog een tweede beschikbaar was. We zijn dus vandaag gaan kijken en hebben besloten dat we dat tweede gaan huren. Er zijn minder ingebouwde kasten in (maar 1 in elke slaapkamer tegenover twee in het andere) maar er staat wel al een koelkast in. Dus zelfs als we nog moeten een dressoir ofzo kopen om wat extra opbergruimte te hebben, dan komt het nog goedkoper uit dan als we een nieuwe frigo moeten kopen! Qua grondplan is het ongeveer hetzelfde: twee slaapkamers, een kleine badkamer, een keuken met nieuwe apparaten (zelf een afwasmachine), en een tuin. Het enige verschil is dat de living en de keuken een beetje groter zijn. Ik ben echt al aan het uitkijken naar de dag dat we erin kunnen. We weten nu alleszins ook al zeker dat onze aanvraag ervoor goedgekeurd is. Maandag gaan we de waarborg gaan betalen en op 15 augustus verhuizen we dan. Dat zal ook wel weer veel werk worden, want naast inpakken en alles versleuren moeten we ook nog papierwerk invullen voor de immigratiedienst om hen de adreswijziging mede te delen. 
Over immigratie gesproken: ik heb vandaag ook een brief gekregen dat ik volgende week vrijdag mag naar Dallas gaan voor een interview voor mijn werkvergunning!!! Dat is anderhalve maand vroeger dan we gedacht hadden! Ik had op internet gezien dat ze een beetje voorliepen maar ik had gedacht dat ik hem pas begin september zou krijgen. Nu ja, het is nog maar het interview. Ik weet dus niet of ik ook direct de vergunning krijg of ik daar dan nog een maand op moet wachten. Maar het is toch een goed begin want zodra ik kan beginnen werken kan ik ook sparen om een auto te kopen! En het is natuurlijk financieel ook gemakkelijker als we met z'n tweeen werken want dan hebben we een beetje meer speelruimte in ons budget. Allemaal goed nieuws dus, deze keer. 
Volgende week zaterdag gaan we hier in principe een 'garage sale' (rommelmarkt op de oprit) houden. Ik heb dus al twee dozen oude rommel verzameld en er prijzen opgeplakt. Ik hoop maar dat we veel verkopen want anders moet ik dat nog allemaal gaan wegsmijten en het zou natuurlijk leuker zijn als we er een beetje extra geld aan verdienen, he!

5 Juli 2004

Pardon, pardon! Het is al eventjes geleden dat ik mijn site ge-update heb. Bij deze dus een extra lang verslag!
Gisteren was het hier nationale feestdag, dus er zijn hier in Lubbock ook verschillende activiteiten georganiseerd. Zaterdag was er in't stad een parade en stonden er kraampjes enzo. Er werd ook muziek gespeeld maar dat was niet echt onze smaak dus daar zijn we niet naar blijven luisteren. Het was natuurlijk verschrikkelijk warm, maar we zijn toch gegaan omdat het de enige dag van het jaar is waarop je 'Funnel cakes' kunt kopen. Dat lijkt qua smaak een beetje op een oliebol (wat ik zo graag eet), dus daar moest ik er natuurlijk een van kopen. 
We hebben ook vuurwerk gekocht. Jaja, dat kun je hier rond deze tijd van het jaar zomaar langs de kant van de straat kopen. Je moet je daar niet teveel bij voorstellen, hoor, dat is niet zoals het vuurwerk dat ze bij ons afsteken. Het vuurwerk dat wij kopen zijn zo van die kleine bommetjes en een paar kleinere pakketjes en raketjes die een mini-versie zijn van het grote vuurwerk.. Vorig jaar heb ik voor het eerst zo zelf vuurwerk afgestoken en ik had toen best wel schrik want ik wist niet goed wat te verwachten, maar het valt best wel mee. Maar ik laat het toch nog aan Matt over om de lont aan te steken hoor! 's Avonds zijn we dan gaan kijken naar het grotere vuurwerk. Het was aan het bliksemen enzo, maar dat gaf wel een mooi effect! Spijtiggenoeg is het na een twintigtal minuten ook beginnen regenen, dus toen zijn ze ermee gestopt. Maar we hebben toch nog een paar indrukwekkende gezien!
Vorige week zijn Matt en ik nog eens gaan kijken of we geen huurhuisje konden vinden. De meeste die we tot nu toe gezien hadden (en die binnen ons budget lagen) trokken op niet veel, maar deze keer ging het iets beter. We hadden het dan ook slimmer aangepakt: we zijn naar een makelaar gegaan in plaats van te kijken naar de advertenties in de krant. Die makelaar heeft ons het adres gegeven van een huisje net buiten de stad. Het had 1 slaapkamer en een tuin met een hekken rond, en het was heel goed onderhouden. Het gras moest wel gemaaid worden en er lag een beetje rommel in de tuin maar dat is natuurlijk rap opgeruimd. En de prijs viel mee, en de makelaar liet huisdieren toe (wat blijkbaar niet evident is). Spijtiggenoeg hebben we echter vastgesteld dat het toch een beetje te klein was voor al ons gerief. Woensdag gaan we dus maar met nieuwe moed naar een andere makelaar om te zien of we eindelijk het perfecte huisje kunen vinden. Ik hoop dat er snel iets uit de bus komt want als we verhuizen zal ik weer genoeg hebben om mij mee bezig te houden. 

22 Juni 2004

Net nu het hier de laatste paar weken zo rustig geweest is hebben we hier dit weekend weer veel volk over de vloer gehad.. Matt zijn ma was hier en Matt zijn nichtje Brittany is nu voor de rest van de zomer bij haar pa. En het was net haar verjaardag geweest, dus dit weekend hebben we hier een feestje gegeven. We hebben een beetje gebarbecued en in de namiddag zijn we naar Putt-Putt gegaan. Daar kun je mini-golfen en baseball spelen enzo. Matt en ik konden niet lang blijven omdat hij moest gaan werken, maar ja. Ik moet zeggen dat ik toch wel blij ben dat ze weer weg zijn, hoor. Want zo drie dagen na mekaar met al dat volk is huis....pfffff. En alles ligt nu natuurlijk ook weer overhoop. Ik had nochtans vrijdag gans de dag gekuist en alles was proper en aan de kant. Het heeft niet mogen zijn... :) Maar aan de positieve kant is dat we nu tenminste weer een wasmachine hebben. De onze was kapot en Matt en ik gingen binnen twee weken een nieuwe kopen, maar Yvonne heeft er nu dit weekend al een gekocht. Dus geen weg-en-weer geloop naar de wasserette meer! En dat wil ook zeggen dat we het geld dat we al aan de kant gezet hadden nu kunnen houden om in Augustus de auto van DJ te kopen. Weer iets om naar uit te kijken!

12 Juni 2004

Hier is dan een ingescand fotootje van graduation.

10 Juni 2004

Eindelijk heb ik de scanner van Yvonne kunnen lenen dus vandaag heb ik al een paar fotos kunnen scannen en op de site zetten. Ik ga er zeker nog meer op zetten, maar ik zal pas morgen weer tijd hebben.
Matt heeft een paar dagen verlof dus gisteren zijn we met de hond naar het park geweest. Slecht idee! We waren pas een paar minuten in het park toen Rocky aan zijn leiband begon te trekken. Plots schoot de leiband van zijn hondenband en zette hij het op een lopen. Bleek dat we per ongeluk zijn leiband aan zijn naamplaatje vastgemaakt hadden en dat is losgeschoten. De hond vond het natuurlijk fantastisch. Hij is meteen in de richting van de vijver gelopen (Matt en ik liepen er als een paar gekken achter) en verdween toen in het hoge gras errond. Net toen ik dacht dat Matt hem zou kunnen pakken kwam Rocky weer uit het gras en liep de andere richting uit met.......jawel, een eend in zijn mond. Toen zijn we hem maar weer achternagelopen. Uiteindelijk is hij in de richting van de auto gerend, waar hij de eend heeft laten vallen in het midden van een groepje kindjes dat net gedaan had met voetbal te spelen. Daar heeft Matt hem eindelijk kunnen pakken. Die kindjes en hun ouders waren natuurlijk wel verbaasd.. Met veel moeite hebben we Rocky weer in de auto gekregen en we zijn dan rap vertrokken. We waren wel beschaamd dat hij zomaar die dode eend voor die kindjes enzo liet vallen maar al bij al was het best wel grappig.. Ik was eigenlijk vooral blij dat hij niet naar de drukke baan naast het park gelopen is. Maar allez, het is toch allemaal goed afgelopen. Ik denk echter wel niet dat wij de eerste weken nog naar het park zullen gaan...

26 Mei 2004

Wel, het is hier nu al een paar weken verschrikkelijk warm buiten: 35 graden en meer! Ik heb dus een grote voorraad waterijsjes gekocht (Rocky, de hond, eet ze ook graag, dat heb ik gisteren ontdekt) en nu werk ik vooral veel in de tuin. Tja, een mens moet hem toch met iets bezighouden he, als hij niet mag werken. Ik heb in de laatste drie dagen twee bomen omvergekapt, een nieuwe boom gekocht, de laaghangende takken van de andere bomen in de tuin afgezaagd, het gras afgedaan, de tuin gesproeid, het onkruid uitgetrokken, de oude blaren gerakeld, de nieuwe boom geplant en het tuinafval naar het containerpark gedaan. En dan natuurlijk binnen nog wat opgeruimd en gekuist. Ik heb dus nog niet stilgezeten.
Morgen gaat Matt me helpen om de wortels van de oude bomen op te graven en dan gaan we nog eens naar het containerpark, want ik heb weer een ganse lading afval.
Matt heeft de laatste tijd vooral veel gewerkt. Hij heeft onlangs een promotie gekregen. Hij is nu manager, dus hij verdient meer, maar moet nu ook langer blijven. Sommige dagen is hij maar om 1 uur 's morgens thuis en hij kan dikwijls ook geen lunchpauze nemen. Maar ja, hij doet het wel graag denk ik.. Gisteren had hij een vrije dag, dus toen zijn we naar Shrek 2 gaan kijken. Wel, daar moet je zeker eens naar gaan kijken! Ik vond het een van de grappigste films die ik gezien heb! Puss in Boots (een nieuw karakter) is gewoonweg hilarisch!

17 Mei 2004

Wel, hier is het ondertussen verlof. Op 14 Mei heb ik mijn 'Associate of the Arts' diploma gekregen van South Plains College. Voorlopig ben ik dus afgestudeerd, maar hopelijk kan ik mettertijd terug les beginnen volgen om mijn Bachelor's te halen. De plechtigheid waarin ze het diploma uitreiken was eigenlijk maar saai, maar ik wilde het wel eens meemaken. De studenten krijgen hier allemaal zo'n cape en zo'n vierkant hoedje met een flosh (zoals in de films), dus dat wilde ik natuurlijk ook eens aandoen. Dat ziet er eigenlijk best wel stom uit, maar ja.
Eerst moesten we in de sportzaal verzamelen. Daar kregen we een naamkaartje om aan de aankondiger te geven en een nummer, zodat we wisten waar we moesten staan. Na ongeveer een uur (!!!!!) mochten we eindelijk naar de arena gaan. We moesten daarvoor naar buiten (waar het verschrikkelijk koud was, vooral in een rok en open schoenen!). Eens binnen moesten we toen in twee rijen rond de arena wandelen. De profs stonden aan weerszijden. Toen we eindelijk mochten zitten. De dean (een beetje zoals een rector) heeft toen de plechtigheid ingeleid met een gebedje. Tja, 't is Amerika, he, de scheiding van kerk en staat hebben ze hier nog niet uitgevonden. Ik heb dus maar in't rond zitten kijken.
Enfin, toen waren er nog een paar sprekers en hebben ze de Amerikaanse vlag naar het podium gebracht. Na al die formaliteiten zijn ze dan eindelijk begonnen met het afroepen van de namen. Ik was natuurlijk weer een van de laatste (nummer 502!!!), dus was het weer wachten geblazen. Toen het eindelijk aan mij was heeft de omroeper 3 keer moeten vragen hoe je mijn naam uitspreekt (ben ik al aan gewoon), en toen mocht ik ook over het podium wandelen. Matt zegt dat hij en zijn ma geroepen hebben maar dat heb ik niet gehoord want ik was te druk bezig met niet te vallen. Er waren namelijk een paar trapjes en ik had hoge hakken aan. Combineer dat met mijn enorme handigheid (humhum) en je begrijpt wel dat ik extra voorzichtig was. Nadat ze iedereen een diploma gegeven hadden mochten we toen ons floshke naar de andere kant hangen en toen was het gedaan. Buiten hebben we toen nog een paar fotos genomen en daarna zijn we gaan eten.
Ik heb spijtiggenoeg nog geen ontwikkelde fotos van ik in mijn kostuumpje, maar dat komt nog. Wegens dat en andere technische problemen (ik heb nog niet aan Yvonne kunnen vragen of ik haar scanner eens mag lenen) kan het dus wel even duren voor er fotos op staan, maar ze komen!