Verslag van mijn vakantie naar Griekenland van zaterdag 19 september t/m zaterdag 3 oktober 2009.

Dit keer reis ik met een hele goede vriendin en gaan we met een georganiseerde reis mee. Het reisbureau Ross had een mooie aanbieding en daar hebben we gebruik van gemaakt. Voor degene die dit reisbureau niet kennen, zij zijn gespecialiseerd in reizen naar Griekenland. We vliegen uiteraard weer heel vroeg, met Transavia naar de plaats Preveza. De vlucht is net 3 uur. Bij aankomst melden we ons netjes bij de hostess en gaan we met een bus en taxi naar onze bestemming toe. Het eerste stuk met de bus, wat een dik uur rijden is en dan stappen we over in een taxi voor het laatste stuk, wat ongeveer nog een half uur rijden is. Zo zien we uiteraard al heel veel van het vasteland van Griekenland en de provincie Epiros. We hebben een appartement in de plaats Sivota, hetgeen een kustplaats is.

We hebben een groot appartement met 2 etages en daardoor ook 2 douches en 2 toiletten. Wat een luxe. Ook hebben we boven nog een mooi balkon met bergzicht. We pakken onze spullen uit en gaan op verkenning, het is ongeveer een kleine 10 minuten lopen naar het centrum van Sivota. We hebben alle twee hetzelfde gevoel over deze plaats, het is er wel aardig, maar niet echt iets voor ons. Nu het drukke seizoen achter de rug is, merk je weer dat er hier en daar al restaurants en winkels hun luiken sluiten. De haven is eigenlijk ook het centrum, hier zijn de meeste restaurants en winkels. De “hoofdstraat” van Sivota is in ontwikkeling er wordt veel gebouwd en wij vinden het een saaie weg. Ook hier zijn bijna alle originele Griekse huizen weg en hebben plaats gemaakt voor nieuwbouw, jammer. Er zijn wel 4 slagerijen en evenzoveel bakkers. Ook de kappers zijn goed vertegenwoordigd. Er is zelfs een beautysalon.

Als wij in de haven aankomen, komen er net 2 grote boten binnen en is er in de haven direct een levendige sfeer. We gaan wat eten en drinken en daarna gaan we verder op verkenning, waar is het strand en hoe ziet het eruit? We vinden het “townbeach” hetgeen niet is wat wij willen, maar goed er zal nog wel een strand zijn. Daar we erg vroeg uit de veren waren gaan we ook erg vroeg naar bed.

De volgende dag gaan we met een kaart van Sivota op stap om een ander strand te vinden, hetgeen we ook vinden, we staan er samen naar te kijken en zijn triest, want ook dit strand is het niet voor ons. Parasols en ligbedden. We besluiten wat te drinken en maar even te wennen. Uiteindelijk gaan we ook maar op een ligbed liggen, want het uitzicht is prachtig en de zee ziet er goed uit. De mooie kleur turkoois is als vanouds. Er is hier ook een taverne waar we heerlijk hebben gegeten met erg aardige mensen. Daar de zon vroeg achter de bergen verdwijnt besluiten we nog een ander strand te gaan zoeken, daar er op de kaart nog een parasol is getekend. We vinden dit strand en zijn beide heel blij, geen parasols, geen ligbedden en wat een rust en wat een uitzicht. Dit gaat dus “ons” strand worden. De weg naar dit strand toe brengt ons langs zeer luxe en grote huizen, we vermoeden dat dit strand voor de bewoners van de huizen is. Het is een leuke wandeling met prachtige uitzichten over de zee en de geuren langs deze weg zijn voor ons als “vanouds”. Echte kruiden ruik je langs dit stuk weg. De avonden zijn gezellig en we ontdekken hier in Sivota toch zeker 4 goede restaurants. Maandag/dinsdag/woensdag liggen we op “ons” strand en genieten volop. We nemen gewoon zelf wat te eten en te drinken mee.

Donderdag slaat het weer om en is het de hele dag bewolkt. We gaan een leuke wandeling maken en eindigen op een ander strand aan de andere kant van de stad. Hier zal het best druk zijn in de zomermaanden er is een camping en een waterglijbaan. Nu is het rustig, wij blij! Vrijdag hebben we regen en vermaken wij ons prima op het balkon en lezen veel.

Als we zaterdag wakker worden is het weer zwaar bewolkt en besluiten we een auto te gaan huren en gaan we op pad. We rijden naar Plataria en ontbijten hier aan de haven, leuke plaats.

Dan willen we naar Dodoni om het orakel van Dodoni te zien. Daar we geen goede autokaart bij ons hebben, die waren ze vergeten mee te geven, moeten wij het doen met een oude kaart. Geen punt voor ons. We komen al vrij snel op een echte autoweg terecht, met enorm veel tunnels die ons dus snel naar Dodoni brengt. Dan komt het, de borden staan er wel maar met Griekse teksten. We komen in het kleine bergdorpje Dodoni terecht en gaan op zoek naar het orakel, dit is een super oude boom waarmee men dacht dat Zeus zijn “wijsheid” aan de mensen doorgaf. Hij zou dit doen door het ritselen van de bladeren van de boom. Dat geruis/geritsel zou dan teksten bevatten en wijsheden voor de mensen. Nu rijdt er voor ons een auto, maar zo enorm langzaam dat we bang zijn weer naar beneden te glijden, daar de weg erg stijl is. We wachten een poosje dat de auto weg is en dan kunnen we zonder gevaar de berg op. Bovenaan aangekomen, is er een wandelpad dat ons naar het orakel zal brengen denken wij. Niets is minder waar. Maar we hebben een prachtig uitzicht over het dal en zien daar een oude arena/amfitheater liggen. We besluiten daar heen te gaan. Maar eerst gaan we nog een kerk en een begraafplaats bekijken, we zijn hier alleen en genieten van de sfeer en de mooie kerk. Op onze weg naar het dal, zien we borden staan met de tekst “Archeologische site”, we besluiten deze borden te volgen, maar die brengen ons naar een klein plein en een gebouw wat gesloten is.

Hier is echter wel een ouderwetse winkel waar je boodschappen kunt doen en wat tevens een soort taverne is, we gaan hier wat drinken en hopen een toilet te vinden. Nu die vinden wij en wat denk je, dat is nog zo een oude “staantoilet”. We nemen hier uiteraard een foto van. Dan gaan we verder zoeken en komen uiteindelijk bij het orakel aan, wat in het dal ligt. Het is een oude plek waar vroeger een stad heeft gestaan en nu zijn er nog de resten van te zien. Men is er druk bezig om het te restaureren. We zien de oude arena en zijn onder de indruk van de grote er konden hier vroeger 18000 man in!!! Dan vinden wij de boom van Zeus, het orakel dus. Ik geloof er geen barst van dat de boom die we zien zo enorm oud zou moeten zijn, hetgeen ook zo is, daar de originele boom is gekapt en men er een nieuwe heeft geplant, maar goed het is leuk om het gezien te hebben.

We stappen weer in de auto en rijden verder naar de plaats Ioannina, het begint zacht te regenen. Nu ligt de plaats Ioannina aan een heel groot binnenmeer in een dal en als je uit de bergen naar beneden rijdt zie je dat meer liggen, hetgeen een prachtig gezicht is. De weg naar Ioannina was heel leuk om te rijden met veel bochten en veel schakelen, dus het echte rijwerk zal ik maar zeggen. We rijden eerst een stuk langs het meer en vinden dan een gezellig terras en eten hier wat. Deze stad vinden wij niet echt te moeite waard, te druk en niet echt Grieks te noemen.

Het is nog best even zoeken om de weg uit de stad te vinden, maar het lukt ons. Dan nemen we allerlei binnenwegen en laten de “snelweg” voor wat het is. We komen door echte kleine dorpen en gehuchten, we stijgen en dalen, worden door honden lastig gevallen en genieten van het prachtige landschap. Zien enorm veel olijfbomen die hier een stuk hoger zijn, dat komt omdat deze vroeger nooit werden gesnoeid. Ook zien we af en toe de snelweg weer en rijden er dan via een brug overheen. Dit doet mij denken aan onze autotochten over het eiland Kreta.

Het is nu het jachtseizoen en dat horen, maar we zien het ook, als we door een heel klein dorpje rijden, staan er veel mannen aan een grote tafel de beesten die ze gedood hebben schoon te maken. We zien o.a. een groot zwijn dood op de grond liggen. Zoals ik reeds zei, hadden we geen goede kaart bij ons, maar gelukkig weet ik dat géén aanwijzing, rechtdoor gaan betekent en dit helpt ons om toch onze weg in de bergen te vinden. Want de dorpen waar we doorheen rijden staan niet op de kaart. We komen uiteindelijk in de plaats Igoumenitsa aan, hetgeen niet de bedoeling was, het is al aardig donker aan het worden en voordat we het weten staan we aan de kade waar de grote veerboten vandaan vertrekken naar o.a. Corfu. Wij zijn niet de enige die verkeerd reden. We draaien en rijden dan een stuk langs de boulevard, echter ook weer fout, we vragen de weg en dan kunnen we ook Igoumenitsa weer achter ons laten. Het laatste stuk terug naar Sivota is bochtig en donker, maar we komen weer veilig thuis en besluiten de auto nog een dag te huren.

Als we ‘s avonds ergens gaan eten komen we in contact met Chris Limberg, dit is een Belg die jaren geleden is vertrokken uit België en hij probeert in ” Het Guinness Book of Records” te komen. Hij fietst door Griekenland en heeft al heel veel Griekse eilanden en plaatsen bezocht en krijgt op elk eiland een stempel in zijn boek van de burgemeester. Hij heeft al vele boeken vol. De mensen die hij tegenkomt schrijven regelmatig een stukje in van zijn boeken. Ik ben hem eerder op een eiland tegengekomen een jaar of 2 geleden en heb toen ook wat in zijn boek geschreven. We nemen een foto van hem en horen een aantal van zijn reisverhalen. Morgen krijgt hij de stempel van Sivota in zijn boek en kan daar weer verder fietsen. Wie weet kom ik hem weer eens tegen, daar hij besloten heeft door te fietsen tot hij er dood bij neer valt. (bij thuiskomst heb ik gezocht op Google,maar kan niets over hem vinden).

Op zondag gaan we met de auto naar Glyki toe. Op weg hierheen gaan we eerst naar de ruïne van een kasteel waar vroeger een beslist geen aardige man woonde, zijn naam is Ali Pasha en dit was een Turkse bezetter en een zeer wreed mens, hij heeft honderden mensen vermoord of de dood ingejaagd. De ruïne is nog in een redelijke staat en best groot. Het ligt op een berg en vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de zee en over land en kun je Paxos en Anti Paxos zien.

Een verhaal over deze man (Ali Pasha) zal ik vertellen, in het verleden heeft zijn leger vele plaatsen bezet, echter in één plaats besloten de mannelijke bewoners hun vrouwen en kinderen de bergen in te sturen en probeerden zij zo goed mogelijk hun plaats te verdedigen, hetgeen niet lukte en toen de Turken alle mannen hadden gedood gingen ze achter de vrouwen en kinderen aan, echter deze vrouwen wilden niet in handen van de bezetter vallen en vormden een dansende open kring en zongen hierbij en elke keer sprong de laatste vrouw van de kring van de berg af, hoe verschrikkelijk. De vrouwen hadden de kinderen eerst naar beneden gegooid. Dus de naam Ali Pasha is hier zeer beladen.

Na deze stop gaan we via een werkelijk schitterende weg naar de plaats Parga toe. We nemen in het plaatsje Anthousa, hetgeen een leuke kleine plaats is met erg veel taveernes op het dorpsplein, een weg naar een monastery toe. Dit monastery vinden we echter niet. Het blijkt een echte achteraf weg te zijn, die eigenlijk alleen door de Grieken wordt gereden. Wat een leuke kleine smalle weg. Via deze weg komen we langs een oude watermolen, hier stappen we uit en lopen wat rond en genieten van een hele kleine waterval en de werkelijk schitterende omgeving. Dan gaan we verder via deze prachtige weg die kronkelt door het mooie landschap. Dan komen we in Parga uit, wat een grote drukke en toeristische stad. We rijden langs de boulevard en zijn blij dat we hier niet logeren. Maar misschien zijn wij wel te veel verwent en weten wij hoe het kan zijn in Griekenland. Dan rijden we naar Glyki toe via een hoogvlakte en een binnenweg. Wat zoeken wij in Glyki? Hier is een rivier waar je in het ijsblauwe koude water kan lopen en een prachtige natuur.

Bij aankomst parkeren wij de auto en gaan langs de rivier lopen en hopen de oorsprong te kunnen zien, dit gaat niet, jammer genoeg. We gaan op een rots zitten en genieten van de stilte en de schoonheid en vooral van de kleur van het water, echt ijsblauw!

Ook is hier vlakbij een standbeeld opgericht voor de dansende vrouwen die door Ali Pasha de dood in zijn gejaagd, echter wederom geen aanwijzing hoe we daar kunnen komen en om het standbeeld te kunnen zien moet je eerst 600 treden op, hetgeen wij maar even voor gezien houden. We lunchen aan de rivier en gaan dan weer via allemaal werkelijk prachtige wegen dwars door de bergen terug naar Sivota. Op de wegen die we vandaag rijden hebben we stukken minder last van de honden die onze auto willen aanvallen, we denken dat het wilde honden zijn, maar ze zien er allemaal best goed uit.

Wat ik nog wil vertellen is dat het nu langzamerhand de tijd begint te worden om de olijven te “plukken” d.w.z. sommige mensen plukken de olijven nog wat meestal in Januari gaat gebeuren en andere leggen nu al zwarte netten onder de bomen om de olijven die er af vallen op te vangen. Nu kun je, je voorstellen dat die netten die onder de bomen liggen een best “spooky” effect hebben, als je door een bos loopt van olijfbomen. Ook hier hebben we een foto van gemaakt. Deze netten zie je nu heel veel liggen en als je zo met de auto door de bergen rijdt geeft het een speciale aanblik.

De zon is weer gaan schijnen, dus besluiten we morgen weer naar “ons” strand te gaan. We hebben enorm genoten van onze autotochten en hebben nu een goede indruk van een deel van het vaste land van Griekenland gekregen. Er is een hoop geschiedenis, maar dat wisten we al.

Zoals gezegd brengen wij de volgende dagen weer op het strand door, we hebben zelfs een aantal dagen het strand voor ons alleen, geweldig. Dan komt de vrijdag, onze laatste dag en wat denk je regen en nog eens regen. We hebben alle tijd om te pakken en wagen ons in de avond naar buiten we hebben zelfs een paraplu gekocht! De regen gaat de hele avond door en als we naar huis willen gaan is het zelfs zo erg dat we totaal nat thuis komen. De kleren die we die avond dragen gaan zelfs nat mee terug naar Nederland. We worden om half 6 in de ochtend weer opgehaald door de taxi, die zo langzaam rijdt dat de tocht langer duurt, de regen heeft nl. de wegen wat moeilijker begaanbaar gemaakt. We stappen weer in de bus en gaan naar het vliegveld van Preveza toe. Hier doen wij er anderhalf uur over om in te checken, niet te geloven maar echt waar.

We hebben een heerlijke vakantie gehad, maar zullen niet snel op deze plek terugkomen. Wij zijn toch meer “eilandmensen”.

De tochten die we gemaakt hebben waren prachtig, het is een mooi land met veel bergen en veel te zien. Wat de reisorganisatie betreft die kan ik je van harte aanbevelen.