De geschiedenis van Patmos

Toen de Turken in 1537 het eiland veroverden, betekende dat contradictorisch genoeg het begin van een grote bloeiperiode, want de Turken verdreven niet alleen de zeerovers naar meer westelijke gebieden in de Middellandse Zee, bovendien vestigden zij zich ook niet graag zelf op kleine, onvruchtbare eilanden zoals Patmos. Daardoor lieten zij het lokale bestuur aan de monniken, die zich ongestoord konden bleven inspannen om het christelijke geloof en de Griekse taal en cultuur te verspreiden. In 1713 werd er zelfs op Patmos een bijzonder invloedrijke kerkelijke Hogeschool gesticht.

Na de erkenning van de Griekse onafhankelijkheid in 1832 bleef het eiland echter onder Ottomaans bewind, waardoor het klooster ook de boot miste en samen met het Ottomaanse Rijk aan zijn verval begon.

Bij het begin van de 20e eeuw werd het eiland Patmos, net als de gehele Dodekanesos, Italiaans grondgebied, tot het in 1948 definitief aansloot bij Griekenland. Ondanks de ontwikkeling van het moderne toerisme blijft de morele en spirituele uitstraling van de monnikengemeenschap erg groot, en bepalen de religieuze feestdagen nog in grote mate het levensritme van de inwoners.