Reisverslag vakantie naar diverse Griekse eilanden van 26/8 t/m 23/9 2010 door Truus de Graan

Deze reis maak ik weer met een hele goede vriendin en voor ons begint de lol al op Schiphol, want ondanks het vroege opstaan, het wachten bij de incheckbalie en bij de controle hebben wij nog genoeg energie en tijd om eens lekker te gaan shoppen. We laten zelfs ons gezicht poederen, zo gaan we tenminste “mooi” aan boord. We vliegen via het eiland Mykonos naar Santorini en landen hier keurig op tijd, ( half 12) echter wel te laat om een wat eerdere boot te kunnen nemen naar het eiland Naxos. Rond een uur of 4 gaat onze boot, we vermaken ons prima met een lunch, de eerste ouzo en het kijken naar alle drukte om ons heen als er boten aankomen en weer weggaan. De boottocht van Santorini naar Naxos is ongeveer 2 uur.

Als we aankomen op Naxos vraagt mijn vriendin “waar gaan we slapen”, nu heb ik een jaar geleden een paar leuke mannen ontmoet en zij vertelde ons toen dat ze altijd op Naxos op een camping van een Nederlandse vrouw verblijven en toen dacht ik laten we daar heen gaan. Dus zo gezegd zo gedaan, we gaan met het busje van de camping mee en hebben zo weer een leuke tocht over het eiland Naxos. Nu moet je weten dat je tegenwoordig ook kamers kunt huren bij heel veel campings en dat is hier ook zo. Nu dacht ik haar visitekaartje te hebben, echter ik kan het nergens vinden, dus mocht je erheen willen gewoon bij de boot waar je aankomt vragen naar de camping waar een Nederlandse vrouw eigenaar van is, dan kom je er ook, net zoals wij gedaan hebben.

We krijgen een kleine en om eerlijk te zijn niet zo een schone kamer, maar we zijn allang blij een plek te hebben gevonden en een douche te hebben. We frissen ons wat op en gaan op verkenning, we zitten erg dicht bij het strand en hier gaan we lekker eten en genieten van een werkelijk fantastisch mooi uitzicht over de zee en de zonsondergang. We zijn moe en gaan vroeg naar bed, morgen mogen we weer vroeg op om met het busje terug te gaan naar Naxos stad en dan de boot te kunnen nemen naar het eiland Donoussa. Ik kan de plek waar wij dus maar een nacht zijn geweest van harte aanraden, wij gaan er zeker nog een keer naar terug, de sfeer was er goed en de mensen vriendelijk.

boot gaat rond een uur of 12, en wij waren al om 9 uur bij de haven, we ontbijten er en pinnen en maken een hele leuke korte wandeling. Onze boottocht naar Donoussa is leuk we hebben 5 stops o.a. op, Iraklia, Schinoussa, Koufonissi en 2 op het eiland Amorgos en dan zijn we er Donoussa. De tocht duurde 5 en een half uur. Dit keer had ik een appartement besproken en werden we van de haven opgehaald. We pakken een klein beetje uit en gaan op het terras van het restaurant wat bij de appartementen hoort wat eten en drinken. Wat ik nog niet verteld heb is dat we hier hetzelfde stel tegenkomen wat ook op de boot van Santorini naar Naxos zat. Nu heb ik sjans met de man, dacht ik, maar het bleek een Griekse man te zijn die al jaren in België woont en dus onze verhalen c.q. onze gesprekken kon verstaan. We lachen wat af met elkaar als we kennis maken. Zij zijn hier voor een trouwerij die zaterdag, morgen dus plaats gaat vinden. Dit is ook de reden dat wij maar 2 nachten in de kamer blijven waar we nu zitten, daar er zondag veel kamers vrij gaan komen en dan krijgen we een kamer met een keuken. Ik ken het eiland Donoussa al en voor mij voelt het aan als “thuiskomen”, mijn vriendin heeft ook direct een goed gevoel bij dit eiland.

Nog even wat over de trouwerij, dit stel heeft elkaar op het strand wat Kendros Beach heet leren kennen en daarom willen ze ook op dit eiland trouwen, zij is nu zwanger. Wij hebben de bruid en de bruidengom niet gezien, wel de diverse gasten en dus dit verhaal te horen gekregen.

We gaan regelmatig naar het strand Kendros Beach, de wandeling is ongeveer een klein half uur en als je boven op de berg staat zie je het strand ver beneden liggen, en wat je dan ook heel goed kan zien is een scheepswrak wat in het water ligt, dit is uit de 2de wereldoorlog, het was een boot van de Duitsers en die zijn toen gevangen genomen en de Grieken hebben alles wat van hout was of andere waarde had eruit gesloopt. De sfeer op dit strand is werkelijk fantastisch alles kan en mag, naakt, topless of met badpak wat jij wil. Dit is nl. vroeger ook een hippie eiland geweest en ik moet toegeven zij wisten de plekken wel te vinden. Het is best een groot strand en je kunt heel makkelijk het water ingaan, geen rotsen of stenen waar je voor moet oppassen. Er is een te gekke taverne die nog echt de sfeer van de hippietijd heeft, met hele aparte stoelen of ligbanken en waar je werkelijk heerlijk kunt eten. De zaak wordt door 2 broers en hun moeder gedreven. Nu in deze tijd, staan er nog best veel tenten op het strand, want in de zomer kamperen hier heel veel mensen, wij vonden het ook best druk toen we de eerste dag aankwamen, echter wij blijven hier wel een kleine 3 weken en we zien het per dag rustiger worden. We ontmoeten leuke mensen en van iemand krijgen wij een snorkel en nu kunnen we dus boven het wrak gaan zwemmen om het te bekijken, ik vind het er best een beetje eng uitzien, alsof er elk moment een grote enge vis uit kan komen.

Wat ook nog leuk is om te vertellen is dat ik in contact kwam met iemand die de site van Hans, waar dit verhaal op staat ook leest en zij vertelde mij dat ze de verhalen van ene Truus zo leuk vindt en dat ze daarom naar dit eiland was gekomen, je begrijpt ik begon wat te glimlachen en zei tegen haar, dank je voor het compliment, ik ben die Truus. We hebben toen nog een tijd staan praten.

Ook maken we nog prachtige wandelingen over het eiland, op een dag lopen we naar het dorp Kalotaritissa, wat een heftige wandeling was dit, maar een absolute aanrader. Ik had de wandeling van Hans gekregen, echter hier en daar klopte de beschrijving niet geheel, maar wij hebben onze weg gevonden. En achteraf blijkt dat wij anders zijn gelopen en hierdoor een veel langere en zwaardere wandeling hebben gemaakt. Op deze tocht zien wij opeens in het midden van de weg, nu ja weg, meer een zandweg met hier en daar enorme gaten en gleuven door de droogte een werkelijk prachtige bloem, je gelooft je ogen niet in deze dorre omgeving zo een pracht te mogen zien, hij leek wel plastic. Maar was absoluut echt, onvoorstelbaar.

Als we uiteindelijk helemaal boven op de berg staan aan het einde van de weg, zien we het dorp Kalotaritissa, ver beneden ons liggen. Ik krijg het spontaan Spaans benauwd, moeten we hier naar beneden? Ja dus. Het is een klein en zeer smal pad wat naar beneden gaat en héél stijl in het begin. Ik loop met knikkende knieën het eerste stuk, daar we best al moe waren. Maar goed we komen veilig beneden en ik had gezegd ik ga wel die berg af maar NIET meer op. We drinken hier wat en komen wat bij en genieten van het uitzicht over de zee, ook komen we in contact met Marie een Franse vrouw en zij ging ook niet meer terug lopen en had een taxi besteld, je snapt het al wij mochten mee met de enige taxi die hier dus rijdt. Haar man Michel was wel terug gaan lopen.

De volgende avond drinken wij wat op het terras bij Michel en Marie en we gaan ook nog een avond of 2 met hun eten. Op onze volgende wandelingen over het eiland komen we nog meer van die prachtige bloemen tegen, in het totaal een stuk of 7. Het landschap wat we zien is heel divers, van stranden tot maanlandschappen aan toe. Dus mocht je van wandelen houden dan is dit een goed eiland ervoor.

We wilden hier eigenlijk wat langer blijven, echter doordat je hier ook niet kunt pinnen, waren wij genoodzaakt om weer verder te trekken naar een eiland waar dit wel kan. Wel heel jammer daar toen ik hier vorig jaar was, wel gewoon geld kon pinnen nu in 2010 dus niet. Omdat we dus geen geld konden pinnen hebben we ook een echte Griekse feestdag/avond gemist, die is in september en dan komen er mensen van andere eilanden en dan mag je gratis eten en drinken en wordt er volop gedanst en dan steken ze om 12 uur vuurwerk af van alle grote boten die dan in de haven liggen, heel jammer maar dan is er weer een reden om terug te komen, alsof wij dat nodig hebben. We pakken onze spullen in en nemen de boot naar Amorgos, op de dag dat dit feest er ‘s avonds is.

De boot gaat om 6 uur in de avond en doet er ongeveer 2 uur over, we zien een prachtige zonsondergang en dat op zee. We vinden snel een kamer en wat nog belangrijker is een pinautomaat, echter die doet het ook niet. De kamer die we krijgen is klein en heeft een 2 persoonsbed, er komt een extra bed bij en daar mag ik op slapen, lucky me!!! Dat is dus niets en we gaan op zoek naar een betere plek en die vinden we bij de camping, hier krijgen we een goede kamer en een leuk klein balkon. De havenplaats waar we zitten heet Ormos Aegiali, het is hier druk met heel veel bars en restaurants, dat is weer even wennen na alle rust op Donoussa met maar een paar restaurants en 2 bars.

De eigenaar van de camping hoort van ons probleem dat we niet kunnen pinnen en helpt ons uit de brand, we kunnen bij hem pinnen, dat kost ons wel 3 euro, maar met de bus naar een andere plaats gaan om geld te krijgen kost ons een dag en dus meer tijd.

We blijven hier een nacht of 7 en vinden weer een prachtig naakt strand en genieten weer volop. We maken een paar lange wandelingen, want ook hier kun je heel goed wandelen, we zien dus veel van deze omgeving en komen door hele kleine dorpjes en zelfs door een paar gehuchten. Hier zie je enorm veel kerken. Ook huren we een auto voor een dag en gaan naar Chora, wat een leuke plaats, we lopen hier wat rond en genieten van de rust en de Griekse sfeer. Dan door naar Vroutsi en het zuidelijkste punt van Amorgos, het is een leuk eiland om eens te bezoeken, althans dat is mijn mening, maar ik zou hier geen weken willen en kunnen zitten. Op de terugweg gaan we naar Katapola en ontdekken dat we hier kunnen pinnen.

Dan door naar dé Monastery van Amorgos, die moet je gezien hebben. We parkeren de auto en zien een enorme trap voor ons en daar bovenaan is de Monastery, we gaan de klim beginnen en onderweg zie je de oude plek waar men eerst de Monastery wilde bouwen in de bergwand. Dit Monastery is nl. in de bergwand gebouwd een hele tijd geleden, door 2 monniken, een echte monnikenklus zal ik maar zeggen. Er is nog zo een Monastery in Italië geloof ik wat ook in de berg is gebouwd. Ze hebben dit gedaan met de hulp van ezels en zijn er jaren mee bezig geweest er wonen nu nog twee monniken.

Bovenaan gekomen waren er erg veel poezen en veel kittens, we wachten tot we naar binnen mogen met een pareo om ons heen. Dan ga je door een hele kleine poort heen, ik moest zelfs bukken en dan een hele smalle trap op en dan kom je in een eerste vertrek met veel beelden en kaarsen, we steken er een paar op, uiteraard. Dan mag je naar een andere kamer hier staan banken en wil men dat je gaat zitten en dan krijg je wat te drinken en iets te eten, ik vraag wat over de geschiedenis en daarna ga je via een ander vertrek weer naar beneden, uiteraard nadat je iets in het boek hebt geschreven en wat geld hebt achtergelaten. Dan de trap naar beneden, komen we onderweg de ezels tegen die met de flessen water naar boven lopen, de arme beesten, ze bezwijken zowat onder hun last. Mocht je ooit naar Amorgos gaan, vergeet dan niet het Monastery te bezoeken.

Dan komt het eind van de vakantie in zicht en nemen we op dinsdag 21 september de boot naar Naxos om 7 uur in de morgen en komen om 9 uur aan op Naxos, we vermaken ons weer prima door een wandeling te maken door het oude Naxos, dat is een labyrint van straatjes met enorm veel leuke en kleine winkels. Een absolute aanrader als je in Naxos bent, ook zitten er erg veel leuke tavernes en restaurants.

Dan terug naar de boot die om 1 uur vertrekt naar Santorini. We komen rond 3 uur aan en gaan naar het dorp Kamari, dit ken ik van een eerder bezoek, we krijgen weer een prima kamer een balzaal vergeleken met alle andere kamers. Daar mijn vriendin nog nooit in Thira was geweest gaan we de volgende dag met de bus daarheen. Hier lopen we rond en dan is de laatste avond aangebroken.

Donderdag 23 september vliegen we weer terug naar Nederland en hebben wederom een geweldige vakantie gehad in het ons beide zo geliefde Griekenland.

Truus de Graan
13 februari 2011

Hans Huisman, Truus de Graan 2011, www.angelfire.com/super2/greece <XMP></body></xmp>