Bisschop Punt

Nadat eerder in jubeljaar 2000 paus Johannes Paulus II ‘de wereld’ opnieuw toewijdde aan Maria, werd op 11 november van datzelfde jaar ook het bisdom Haarlem door mgr. Jos Punt onder bescherming van de maagd Maria geplaatst. Dat gebeurde in de Amsterdamse OLVrouwekerk

Mgr. Jos Punt

Kort daarop ging Henk M. Brouwer, voorzitter van het Comité-Generaal OLVrouw ter Staats voor op de verschijningsplek in de Staatsliedenbuurt om Maria voorspraak te bidden voor een snelle benoeming van Jos Punt als bisschop van Haarlem.

In de media werden alleen zij die rebelleren tegen de benoeming van Jos als bisschop gehoord.

Brouwer: 'Punt wijst die pastoraal werkers hun plaats en wil gewoon duidelijkheid. De kerk kent duidelijke grenzen tussen leken en gewijdde priesters. De kern van het geloof zijn de wonderen. Een van die wonderen kan uitsluitend door een priester worden verricht. Toch wisten pastorale werkers in een periode van priesterschaarste de grens tussen het gewijdde en ongewijdde te doen vervagen. Ze ontwikkelden een eigen vorm van kerkje houden, die zgn. woord- en communiediensten, waar geconsecreerde hosties zonder dat er een priester aanwezig is worden uitgedeeld. Dieptepunt op dit gebied was ongetwijfeld wel de kerstmis met drie vrouwen rond het katholieke altaar van de Sint Magdalenaparochie in Amsterdam.

Magdalena-parochie

De verschijningen van Maria in haar hoedanigheid als Onze Lieve Vrouw ter Staats vielen binnen de Magdalena-parochie in Amsterdam.

Deze parochie ligt in de Spaarndammerbuurt. De verschijningen hadden echter plaats in de Staatsliedenbuurt. Een andere buurt dus. Twee buurten die zich kenmerkten door het gegeven dat ze al een eeuw lang "twee werelden op zich" vormen. De buurten werden van elkaar gescheiden door het water van de Haarlemmervaart, de spoorlijn Amsterdam-Haarlem, het terrein van de Westergasfabriek en het Westerpark. Er was een spoortunnel, maar daar werd door mensen uit de Staatsliedenbuurt zelden gebruik van gemaakt.

Dat Maria nou net in de Staatsliedenbuurt was verschenen viel, gezien de toenmalige uitlatingen van de parochie-priester, diaken en pastoraal werker, niet in goede aarde: 'In de Staalsliedenbuurt, dat kàn toch niet!'.

In het parochiebestuur van de Magdalena zaten ook niet katholieken (en zelfs gekende ongelovigen als Max van Noord van het Wijkcentrum).

Zij introduceerde ook kerstvieringen met drie vrouwen aan het altaar. Allemaal heel erg progressief. Mariaverschijningen paste niet in hun concept van moderne geloofsbeleving.

Nadat de vaste priester was verdwenen werd de pastorale zorg voor katholieke parochianen uitbesteed aan goedwillende vrijwilligers van de "Samen op Weg" beweging. Met destijds aan het hoofd een vrouwelijke dominee die er niet voor schoomde toe te geven dat ze helemaal niet in God geloofde. Laat staan in Mariaverschijningen. Tenzij je deze zag als een reïncarnatie van de Moeder-Godin van de Inka´s.

Gedwongen door omstandigheden vormden een groep Mariazieners het Comité-Generaal OLVrouw ter Staats. Voorzitter Henk Brouwer destijds voor de KRO-radio:
'Met alle respect voor de goede bedoelingen van de mensen van de Magdalena-parochie, maar wij nemen de sacramenten serieus. Ze doen echt wel goed werk hoor, met al die ontbijt- en maaltijdprojecten voor verslaafden, hun meubelprojecten en zo zijn echt prima. Alleen vergeten ze dat de kerk op de eerste plaats een plek is voor evangelisatie. We hebben absoluut geen behoefte aan hun liturgische knutselgroepjes. Met zogenaamde hoogmissen met drie vrouwen in Derde Wereld japonnen en andere fantasiegewaden aan het altaar. En een nèt afgekickte gitarist die voor het eerst van zijn leven in een kerk kwam en gelijk denkt de liturgische gezangen te kunnen verzorgen. Denk je dat die knaap ooit van het Tantum Ergo heeft gehoord of Veni Creator kan pingelen? Het is al erg genoeg dat het aantal kerkelijk betrokkenen met 80 is procent gedaald en nog steeds verder daalt. Het is toch treurig om te zien dat we alleen buiten parochie om de Heilige Maagd kunnen vereren.

Sacrale Kerk

Het sacrale karakter van de H.Mis of Lof veroorzaakt de overgave van het hart aan het Katholieke Geloof. Vervult het hart met een liefde die je wilt delen zonder dat daar woorden bij nodig zijn. Veel van het sacrale ging verloren toen de eeuwenoude latijnse hymnen werden vervangen door de deuntjes van Huub Oosterhuis. Bisschop Punt begrijpt dat. Net als dat hij weet dat de oprechte katholiek geen genoegen neemt met een liedjesdienstje zonder gewijde priesters. Toch lees je voornamelijk kritiek op Punt van gasten die niet eens de eucharistie kunnen bedienen. Gelukkig is OLVrouw geen vrouw die afgaat op wat er in de kranten staat. Acht maanden later volgde de benoeming van de nieuwe bisschop van Haarlem.

Alkmaarder Jos Punt studeerde eerst economie. Na zijn roeping werd dat filosofie en theologie aan het groot-seminarie Rolduc bij Kerkrade. Hij promoveerde aan de Universiteit van Augsburg op het proefschrift 'Die Idee der Menschenrechte'.

Jos werd in 1979 tot priester gewijd.

In 1991 werd Jos Punt benoemd tot vicaris van het bisdom Roermond. In die functie droeg hij verantwoordelijkheid voor de opleidingen van het bisdom, de pastorale diensten en sociaal-maatschappelijke zaken.

Bisschop van Nasai S.A.

Op 1 april 1995 benoemde de Paus Jos tot hulpbisschop van mgr. H. Bomers en apostolisch administrator van het Militair Ordinariaat. Op deze benoeming was, na de ontslagaanvrage van mgr. R.Ph. Bär o.s.b., lang gewacht.

De pastorale zorg voor de militairen kreeg een aparte bisschop. Mgr Punt werd tevens titulair bisschop van Nasai in Zuid Afrika.

Toen Jos nog economie studeerde (voor zijn roeping) bezocht hij tijdens een vakantie in Zuid Afrika de plaats Nasai. Toen kon hij niet vermoeden dat hij ooit titulair bisschop van deze plaats zou worden als jongste lid van de Nederlandse Bisschoppen- conferentie.

Met Wim Eijk, bisschop van Groningen, Frans Wiertz van Roermond en Everard de Jong is Jos Punt de vierde bisschop die in het Roermondse tot priester werd gevormd. Aan hen die zaaien, is het meestal niet gegeven te oogsten. De voormalige bisschop van Roermond, Monseigneur Gijsen, verblijft als residerend bisschop in ballingschap op IJsland, maar de door hem aangevangen herinrichting van de Nederlandse Kerk zet zich voort door toedoen van door hem opgeleide priesters.

Katholiek Nederland heeft bisschop Punt leren kennen als een inspirerende herder met enorme economische en bestuurlijke ervaring. Bovenal is hij een man die duidelijkheid in de Kerk nastreeft en de structuren van de Kerk wil aanpassen aan de nieuwe tijd.
J.V.