BİR SPİRİTUALİSTİN DÜNYASI

(2) MEHMET VEHBİ HÂDİMÎ 1862 yılında Konya'nın Hadim kazâsı Kongul köyünde dünyâya gelmiştir. Ulemâdan Çelik Hüseyin Efendi'nin oğludur.

Mehmet Vehbi tahsiline köy mektebinde başladı. Ambarlızâde Mehmet Efendi'den Kur'an-ı Kerim'i hatmetti, tecvid ve ilmihâl okudu. Yine köylerindeki Tomakzâde Mehmet Efendi'den de Emsile ve Binâ okudu... Buradan anlıyoruz ki, 1850'lerde dahi Osmanlı köyleri öyle câhil-cühelâ yatağı değil, ilim adamlarını barındıran yerlerdi.

TECVİD , "güzelleştirme" demektir, "KUR'AN âyetlerini güzel okuma" demektir. Bu da her harfin, her sesin hakkını vererek zat ve sıfatıyla (kalın, ince vs.) ağızdan doğru bir şekilde çıkmasıdır.... İLMİHÂL , "davranış bilgisi" demektir. Kadın-erkek her Müslüman'ın bilmesi farz ve mecburî olan ilimler, İlm-i Hâl bilgileridir. EMSİLE , "Arapça dilbilgisinin temelini oluşturan 24 sıga, 24 çekim" demektir ki, bir kelimenin bütün FİİL ve İSİM hallerini kapsar. BİNÂ , "Arapça'da fiil çatısı" demektir. Etken, edilgen, geçişli, geçişsiz fiilleri anlatır... Buradan da anlıyoruz ki, eskiden köylerde bu derinlikte bilgilere sâhip insanlar yaşar, talebe yetiştirirlermiş!.. Osmanlı halkı o kadar da câhil değilmiş!..

Mehmet Vehbi köylerde aldığı eğitimle 1878 yılında da Hadim Medresesi’ne, yâni üniversiteye kaydoldu. Burada Hâfız Mehmet Efendi’den Arapça tahsil ederken, hocasının Bardas Medresesi’ne tâyin edilmesi üzerine, tahsilini tamamlamak için hocası ile birlikte Bardas’a gitti.

1882 yılında da Konya’ya gelerek Şirvânîye Medresesi’ne kaydoldu. Konya Müftüsü büyük âlim Kadınhanlı Hacı Hüseyin Efendi’den Molla Câmi, Tavaslı Osman Efendi’den de fıkıh ve usûl dersleri okudu. FIKIH , "anlayış, anlayış tarzı veya derinliği" demektir. Terim olarak İslâmî kural ve kanunların teorik ve pratik uygulama (fetva) çalışmalarına verilen isimdir. USÛL , "asıl"dan gelir, "kökler, asıllar; bilimde belli bir sonuca erişmek için, belli bir plâna göre izlenen yol, metod" anlamına gelir. Bunları da öğrendi.

Mehmet Vehbi bir süre de İstanbul’da tahsiline devam ederek icâzet, yâni diploma ve öğretmenlik izni aldı. 1888 yılından itibâren de müderris, yâni profesör olarak, ders okutmaya ve icâzet vermeye başladı. 1901 yılında Ali Gav Zâviyesi yanında bulunan ve Konya Vâlisi Ferid Paşa’nın tâmir ettirdiği Mahmudiye Medresesi’ne müderris tâyin edildi. Pek çok talebe yetiştirdi. Aynı yıllarda Konya Hukuk Mahkemesi’ne üye oldu. İki yıl sonra da Konya’da açılan Hukuk Mektebi Vesaya Muallimliği’ne getirildi.

Mehmet Vehbi Efendi 1908 yılında İkinci Meşrutiyet’in ilânı dolayısıyla Konya Mebusu olarak İstanbul'da Meclis-i Mebusan'a girdi. 1911 yılında Meclis'in dağılması üzerine Konya’ya gelerek tefsir çalışmalarına başladı. “Hülâsât-ül Beyân Fi Tefsir- il-Kur’an” isimli 15 ciltlik eserini 1915 yılında tamamladı. (5) Bir eser yazdığı doğru, ancak adı "Hakaayık-ı Kur'aniye" değil!.. Ancak "Ahkâm-ı Kur'aniye" adlı bir eseri de var. "Hakaayık-ı Kur'aniye", "Ceride-i Sufiyye" dergisinin 81. cildinin 3. sayısında, 29 Ocak 1914 târihihde yayınlanan bir makaledir.

Mehmet Vehbi Çelik, uzun boylu, mütenâsip endamlı, sağlıklı, irâde sâhibi ve vakur bir insandı. Celse'de Medyum'un "güzel yüzlüler" demesi bu sebeptendir. Demek ki, Sadrettin Konevî de çok güzel yüzlü imiş... Mehmet Vehbi Efendi'yi yakından tanıyan dostları, onun şahsiyet sâhibi ve bilgili bir insan olduğunda hemfikirdirler. Rıza Nur ve onu yakın tanıyanlardan Mahir İz, ondan sitâyişle bahseder. Mehmet Vehbi Hoca’yı Mâhir İz Bey hâtıratında şöyle anlatır:

- “Vehbi Efendi meslek sâhibi, karakterli bir din adamı idi; başkalarına benzemezdi.
Konya’da Vâli Vekilliği yaptığı zaman Konya Ovası’nın irvâ ve ıskası hakkında
yetkililerle münâakaşa edebilecek kudrette, (hoca efendilerin arasındaki tâbir ile)
umûr-i hâriciyesi de vardı. Yâni, yalnız din işlerini değil, Dünya işlerini de yakînen
tâkip ederdi. Meclis Müzâkere Salonu’na girdiği zaman, konuşulan mesele veya kanun
hazineye taalluk ederse, mutlaka söz alır, fikrini söylerdi.”

Birinci Cihan Harbi sonrasında 1919 yılında Konya Vâlisi Cemâl Bey’in (Artin Cemâl) kaçması üzerine ve karışık bir dönemde, bir süre Konya Vâli Vekilliği görevine getirildi. Millî Mücâdele'de Kuva-yı Milliye saflarında büyük hizmetlerde bulundu. Aynı yıl tekrar İstanbul Mebusan Meclisi’ne Konya’dan mebus seçildi. İstanbul’dan Ankara’ya 16 Mart 1920’de Rıza Nur’la birlikte geldi. 23 Nisan 1920 yılında Ankara’da açılan Büyük Millet Meclisi’ne Konya Mebusu olarak katıldı. Bu dönemde cepheleri gezerek vatanın kurtarılması yolunda, askere moral destek verdi. Millî Mücâdele yıllarında bir süre Meclis Reis Vekilliği görevinde bulundu. Daha sonra Şer'iye ve Evkaf Vekilliği yaptı. Şer'iye Vekilliği’nden ayrıldıktan ve bir süre Ankara’da ikamet ettikten sonra, Konya’ya döndü ve kitap çalışmalarına devam etti.

(6) Celse'de verilen Şer'iye Vekilliği'nin kuruluşu doğru da, kaldırılışı 3 Mart 1924, 17 Temmuz değil.

Mehmet Vehbi Efendi, siyâsî hayâtında hiçbir partiye girmediği gibi, fikirlerini açıkça söylemekten hiçbir zaman çekinmemiştir. Bir ara kabine üyelerinin Halk Partisi’ne kaydolma mecbûriyeti getirilince, Mehmet Vehbi Efendi bu teklifi:

- Ben din adamıyım, partici olamam! Particilik fırkacılıktır” gerekçesiyle kabul etmemiş ve kürsüye çıkarak;

- “Ben bugüne kadar hiçbir partiye girmedim, bundan sonra da girmem! Kula kul olmam! Allah’a kul oldum, kâfi,”

deyip kürsüden inmiştir... Dikkatinizi çekeriz, dönem Diktatör denilen ATATÜRK devri... O dönemde nice çanak yalayıcı dalkavuklar vardı, bir bilseniz!.. Hoş, şimdi de var!.. Hiç böyle parti başkanına, Başbakan'a, Cumhurbaşkanı'na meydan okuyan biri çıkmıyor!.. .

Kayınbirâderi Topçuzâde Ârif Bey de ilim ve irfânıyla tanınmış bir zattır. Onu Şûrâ- yı Evkaf âzâlığına getirmesi ve Konyalı iki din adamına Evkaf'tan 500 kuruş maaş tahsis etmesi bahâne edilerek Vekillikten düşürülmüştür. Esas sebep partiye üye olmamasıdır.

Konya’ya döndükten ve siyâsetten tamâmen çekildikten sonra, bir süre tarassut altında bulundurulmuş, İzmir suikastı sırasında bir hafta kadar tutuklu kalmışsa da, daha sonra suçsuz olduğu anlaşıldığından serbest bırakılmıştır.

Mehmet Vehbi Efendi, Konya’da Delibaş İsyânı sırasında, Şehzâde Rıfat Efendi’ye "teslim olduğunda, koruyacağı" yolunda söz vermesine rağmen, sözünü yerine getirmemesi ve bu sebeple Rıfat Efendi’nin idâm edilmesi yüzünden tenkit edilir.

27 Kasım 1949 tarihinde vefat eden Mehmet Vehbi Efendi, Musallâ Kabristanı’nda medfûndur. Kabir taşı kitâbesi şöyledir:

Eyledi üstâd-ı kül Vehbi Efendi irtihâl
Bir eşi gelmez ferid-i asr idi bi iştibah
Geldi bir hatif esefe söyledi târihini
Son müfessir Hâdimî Vehbi Efendi göçtü, ah!

Eserleri:
1. Hülâsat'ü 1-Beyan Fi Tefsiri'l-Kuran - 15 ciltten oluşan bu eser, 1915 yılında bitirilmiştir. İlk defa 1928 yılında eski harflerle,
1966-1969 yıllarında da yeni harflerle 4. baskısı, fihristle berâber 16 cilt olarak çıkmıştır.
Tefsir geniş halk kitleleri arasında büyük rağbet görmüştür.
2. El-Akaidü'l- Hayriye Tercümesi 1340-1343,
3. Ahkâm-ı Kur'âniye, İstanbul 1947.
4. Sahih-i Buhari, 1-4, İstanbul 1966,1981.
5. Siyâsî Hâtıraları (Basılmamıştır, bastıracak bir babayiğit gerek.)

(3) VEYSEL KARÂNÎ Tâbiî'nin, yâni Peygamber'i görmüş olan dostlarına (ashâba) bağlı olanların büyüklerinden sayılır. Asıl ismi Üveys bin Âmir Karnî’dir. Yemen’in Karn köyünde doğmuştur. Doğum târihi bilinmemektedir. 37 (Milâdî 659) senesinde şehîd edilmiştir. Deve çobanlığı yapan, çok yoksul bir gençti. Yemen’de iken geçimi, yaşaması pek sâde idi. Hasta, âmâ ve ihtiyâr annesinden başka kimsesi yoktu. Güttüğü develer için belli bir ücret istemez, ne verirlerse onu alırdı. Fakîr olanlardan hiç ücret almazdı. Aldığının yarısını sadaka olarak fakîrlere dağıtır, kalanını da kendi ihtiyâçlarına ve annesine harcardı. Yoksul olmasına yoksuldu ama, dağ gibi bir imânı vardı. Peygamberimizi görmeden duyduğu alâka ile Müslüman olmuştu. Müslüman olduktan sonra bütün ömrü boyunca sevgili Peygamberimiz'in (s.a.v.) aşkı ile yanıp tutuşmuştur.

Veysel Karânî Resûlullah Efendimiz' i görmeği çok arzu ediyordu. Defâlarca annesinden izin istedi. Annesi, kendisine bakacak kimsesi olmadığı için izin veremedi. Sonunda Üveys'in annesi çâresizlik içinde:

- "Pekâlâ, git, oğlum," diye konuştu. "Mâdem çok istiyorsun, git... Ancak bir şartım var."

Üveys sevinçle annesinin elini öptü. Gülerek, "Her ne ise başım üstüne!" dedi. "Şartın ne?"

- "Medine'ye gidince, doğruca Peygamber"in evine varacaksın. Kapıyı çalacaksın.
Eğer Peygamber evde değilse, hemen geri döneceksin. Beklemek yok. Anlaştık mı?"
- "Anlaştık."
- "Söz veriyor musun?"
- "Evet."

Üveys hazırlığını yaptı ve yola koyuldu. Günlerce ve haftalarca çölde yayan yolculuk yaptı. Yorulmak nedir, bilmedi. Aç kaldı, susuz kaldı, terledi ve kum fırtınalarına yakalandı. Ama bunların hiçbirine aldırmadı. Tâ Yemen'den Medine'ye yüzlerce kilometre yol gitti.

Sonunda bir sabah Medine'ye vardı. Peygamberimiz'in evini sora sora buldu. Kapısını heyecanla çaldı. Kapıyı Peygamberimiz'in hanımı açtı. Üveys heyecanla:

- "Resulullah evde mi? diye sordu. Peygamberin hanımı merakla bu garip adama baktı. Yavaşça:

- "Sen kimsin?" diyerek soruya soru ile cevap verdi.

- "Adım Üveys el-Karanî... Deve çobanıyım. Resulullah'ı görmeye geldim."
- "Yabancısın o hâlde."
- "Evet. Yemen'den geldim."

Peygamberin hanımı hayretle Üveys'e baktı. Şaşkın bir ses tonuyla, "Yemen'den ta buraya kadar sâdece Peygamber'i görmeye geldin, öyle mi?" diye mırıldandı. Üveys, mahzunca başını salladı. Kâlbi heyecandan yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu. Biraz sonra sevgili efendisini görecekti çünkü. Canından çok sevdiği Peygamber'ini görecekti. Yıllardır bu günün özlemiyle yaşamıştı.

- Peygamber Medine dışında, onu görmek istiyorsan, beklemelisin!"

Üveys'in yüzü sapsarı kesildi. Titrek bir sesle, "Resulullah evde değil mi?" diye sordu.

- "Hayır."

Dünya Üveys'in başına yıkılmıştı âdeta!... Kocaman adam hüngür hüngür ağlamaya başladı.

- "Niye ağlıyorsun?"

Üveys üzgün bir sesle, "Anneme söz verdim," diye konuştu. "Resulullah'ı evde bulamazsam,
hemen geri döneceğimi söyledim ona."

Daha sonra Üveys, çâresiz, "Resulullah'a selâmımı söyleyin, lûtfen!" diye yalvardı.
"Buluşmamız Âhıret'e kaldı artık! İnşallah Allah Cennet'te bizi buluşturur."

Üveys ağlayarak Medine'den ayrıldı. Peygamber'i görmeyi çok istemesine rağmen, annesine verdiği sözü tuttu. Çünkü o anne hakkının İslâm'da ne kadar kutsal olduğunu biliyordu. Annesini üzdüğü zaman, Allah'a karşı gelmiş olacağının farkındaydı. Üveys, bunu hiçbir zaman yapmazdı. O gerçek bir Müslüman'dı...

Peygamber Efendimiz, aleyhisselâtü vesselâm, dönüp evine geldiğinde şu meşhur hadisini dile getirdi. "İmânın kokusunu Yemen'den alıyorum!" Sonra durumu öğrendi.

Resûlullah'ın vefâtından sonra Hazreti Ömer ile Hazreti Ali Peygamber'in hırkasını Yemen'e getirip ona teslim ettiler. Annesinin vefâtından sonra Karn köyünden çıkıp Kûfe şehrine gitti. Hazreti Ömer’in halifeliği sırasında Medine’ye geldi. Veysel Karâni Mekke’de hac yapıp, Medine’ye gidince "İşte Resûlullahın türbesi burasıdır" diye kendisine gösterildi. Kendinden geçerek düşüp bayıldı. Ayılınca,"Beni buradan götürün. Resûlullah'ın medfûn bulunduğu bir beldede benim için yaşamanın tadı olmaz," demiştir. Çok alâka ve hürmet gördü.

Önceleri kendi memleketi Yemen’de yaşadı. Sonra Basra’ya gitti. Veysel Karâni Hazretleri, bütün gerçek ermişlerin yaptığı gibi kendini halktan gizlerdi. Sonunda şehitlik mertebesine erişti.

Veysel Karânî’ye hediye edilen Hırka-i Şerîf'in bir parçası, Van civârında İrisân Beyleri'ne kadar gelmiş ve 1618 senesinde, Osmanlı pâdişahları'ndan Sultan İkinci Osman Hân’a getirilip hediye edilmiştir. Sultan Abdülmecid Han, bu hırka için Fâtih civarında Hırka-i Şerîf Câmii’ini yaptırmıştır. Her sene Ramazan ayında camekân içinde halka ziyâret ettirilmektedir.

Tasavvufta, büyüklerini görmedikleri hâlde onların rûhâniyetinden istifâde ederek feyz alarak, yükselenlere “Üveysi” denilir. Bu tâbir, Veysel Karânî Hazretleri'nin Peygamber Efendimiz'i görmeden feyz alıp, ona tâbi olmak sûretiyle tasavvufta yüksek derecelere kavuşmasına benzeterek söylenilmiştir. Üveysî demek "mürşidi olmayan" demek değildir.

Veysel Karânî türbesi, Siirt'in Baykan İlçesi'nde, ilçenin 8 kilometre güneybatısında bulunur. Bizce o kabri değil, makamıdır. Veysel Karânî'nin Anadolu'ya geldiğine dâir bir bilgi yoktur.

(8) Şimdi "Niye en tepede "8" var da, 1, 2, 3 daha aşağılarda?" diyenler var... Varlık adlarına öncelik veriyoruz. Bâzen de atladığımız bir noktaya, sonradan dönüp numara koyuyoruz, diğer numaraları değiştirmiyoruz.

İplikçizâde Nâzım öz yeğenine tecâvüz etmiş... Ama uygun bir tâbir kullanıyor, "iğfâl"... Bizim kahrolası emperyalist, köleci Batı'dan aldığımız kanunlar, hep böyle çarpuk-çurpuk çıkar. Şimdilerde TECÂVÜZ yerine "cinsel istismâr" tâbirini kullandılar, yeni kanunda... Herifler İSTİSMAR kelimesinin mânâsını dahi bilmiyor!.. Aslında "işletme, yararlanma" demek olan İSTİSMÂR, "bir kişinin, ya da kişilerin iyi niyetini kötüye kullanarak yararlanma", "bir düşünceyi kötüye kullanarak zarar vermeyi hedefleme", "karşısındakinin kendi rızâsı olmadan ve irâdesini dikkate almadan sömürme" anlamlarına gelir. Yâni, "cinsel istismar" tecâvüzü de kapsar ama, şart değildir, daha ileri gider, mesele o kızı, kadını sermâye olarak kullanır, fuhşa zorlar, parasını da yer. Ancak İSTİSMÂR Osmanlıca bir kelime olduğu için bu mânâlar kelimeyi bilmeyenler için gizli kalır. "Tecâvüz" eylemi yumuşatılarak sunulmuş olur... Bunu daha da yumuşatmak için, 13 yaşındaki bir kız için, "rızâsı vardı" diyerek tecâvüzcüleri salıvermediler mi?.. Bir de olur olmaz yerlerde "tâciz" kelimesini kullanırlar... İyisi mi, biz hepsini bir arada verelim ki, İplikçizâde Nâzım'ın suçu tam olarak anlaşılsın. Cinsiyet suçları da açıklığa kavuşsun.

Efendim,TÂCİZ, "ACZ kelimesinden gelir, "zayıf olanı, karşılık vermekten âciz olanı tedirgin etme, rahatsız etme, huzursuz kılma, sıkıntı verme, canını sıkma" demektir. Yâni, bir kızı tâciz ediyorsanız, lâfla veya elleyerek, otobüste sıkıştırarak, sürtünerek onu rahatsız ediyorsunuz, parmak falan atıyorsunuzdur.
İGFÂL, "aldatma, ayartma, kandırma, baştan çıkarma, aldatarak râzı etme" demektir. Daha ziyâde kızları, kadınları evlilik vaadi ile igfâl ederler. Yâni, kız ilişkiye girmeye râzı olur ama, bu "evlilik vaadi" yüzündendir. Herif çekip giderse, iğfâl sonucu tecâvüze uğramış olur, belki de defaatle!.. Şimdi böyle bir durumda, vicdânı ile hareket eden hiçbir hâkimin "rızâsı vardı" diye beraat kararı vermemesi gerekir. 13 yaşındaki kız , ilk seferde elma şekeri ile dahi kandırılmış, igfâl edilip tecâvüze uğramış, sonra da diğerleriyle iliştiye zorlanmış olabilir.
TECÂVÜZ, "hücum etme, saldırma, saldırı, saldırış, başkasının hakkına el uzatma. haddini aşma, hakkının ötesine geçme, taşkınlık" gibi genel anlamları olduğu gibi, "zorla kızların, kadınların, çocukların nâmusuna saldırma, ırzına geçme" mânâları da vardır...

Şimdi bu kadar ağır anlamlı bir kelimeyi "istismâr" ile yumuşatırsanız, memlekette tecâvüze uğrayanların sayısı artar. Hele bir de makattan tecâvüzü tecâvüz saymaz, cezâsını hafif tutarsanız; önden, arkadan, ağızdan, burundan tecâvüzü teşvik etmiş olursunuz!..

Ama suç cezâsız kalmaz!.. İplikçizâde Nâzım, belli ki önemli bir âileye mensup, öz yeğenine tecâvüzün, onu iğfâlin, onu tecâvüze râzı etmenin cezasını 1341 (Milâdî 1925) yılından 1961 yılına kadar çekiyor!.. Kimbilir, daha sonra kaç yıl daha çekmiştir!..

Tecâvüzcülere, iğfâlcilere, tâcizcilere hafif cezâları uygulanırken; erken evlenen gençler perîşan edilmektedirler... İslâm'a göre bulûğa eren kız ve erkek evlenebilir. Bu da 12-13 yaşlarıdır. Bu yaşa gelenleri "hemen evlendirin" demiyoruz, tabii ki!.. Bu yaştaki "kızları başlık parası için yaşlı erkeklere verin," hiç demiyoruz!... Ancak 14-15-16-17 yaşlarında birbirine âşık olan gençleri, câhillik edip sevgilisine kaçan, veya kendini tutamayıp ilişkiye giren kızları evlendirmek; onları nâmus konusunda hassas toplumumuzda rezil etmekten kaçınmak, daha iyidir... Tabii genç çiftin yuva kurmasına ve geçinmesine iki tarafın da yardımcı olması şartıyla!..

Unutulan mesele şudur ki, erken evlenmek problem değil; erken ilişkiye girmek sorundur. Hıristiyan Batı ülkeleri erken evlenmeye izin vermezken; kızların 12-14 yaşlarında iilişkiye girmesini, hatta doğum yapmasını önliyememektedir. Üstelik sanki bunu teşvik eder gibi, okullarda prezervatif dağıtmaktadırlar!.. Bizim zıpır politikacılar, entel-dantel takımı da onları örnek alarak erken ilişki üzerinde durmayıp, erken evlilikleri kafaya takmış bulunuyorlar!.. Avrupa Birliği'ne girmek için onların kanunlarını, kurallarını alıp, milletin başına dert ediyorlar!.. ALLAH akıl-fikir versin!.. Onları kendi insanımızın örfüne, âdetine, hassasiyetlerine döndürsün!..

Âhıret Âlemi işte böyle ibret verici sahneleriyle doludur ve bizi Dünyâ hayâtı hakkında düşünmeye sevkeder. Eğer bir Spiritualist bunları okur, bunları dinler, yaşar, ondan sonra gene sapkınlıklar yaparsa, ne diyelim??? Bir gün belki onu da Karanlık Tabakalar'da "Işık!.. Işık!.." diye yalvarırken bulabiliriz.

Ruhi Selman

selman@journalist.com

Önemli Sayfalar:

- BİR SPİRİTUALİSTİN DÜNYASI - ANA SAYFA
- BİR TEBLİĞ
- ÖLÜM VE SONRASI
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 1
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 2
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 3
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 4
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 5
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 6
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 7
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 8
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 9
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 10
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 11
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 12
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 13
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 14
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 15
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 16
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 17
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 18
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 19
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 20
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 21
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 22
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 23
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 24
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 25
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 27
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 28
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 29
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 30
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 31
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 32
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 33
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 34
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 35
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 37
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 38
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 39
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 40
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 41
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 42
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 43
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 44
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 45
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 46
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 47
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 48
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 49
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 50
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 51
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 52
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 53
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 54
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 55
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 56
- ÂHIRETTEN SİMÂLAR - 57
- BİR OBSESYON VAK'ASI
- ÖTE ÂLEM'DEN ŞİİRLER - 1
- RÜYÂLAR - 1
- RÜYÂLAR - 2
- REİNKARNASYON - 1
- REİNKARNASYON - 2
- ANADOLU'DA REİNKARNASYON ŞİİRLERİ
- İRLANDALI ŞÂİR JAMES CLARENCE MANGAN ANADOLU'DA MI YAŞADI?
- FİNCAN CELSELERİ - 1
- FİNCAN CELSELERİ - 2
- FİNCAN CELSELERİ - 3
- EKMİNEZİ ÇALIŞMASI
- RÛHÎ FİLİMLER - 1
- ENTERESAN RÛHÎ OLAYLAR
- ERGUN ARIKDAL VE SÂDIKLAR PLÂNI'NI TENKİT
- BÜLENT ÇORAK VE DÜNYA KARDEŞLİK BİRLİĞİ SAFSATASI
- CENAP BAŞMAN VE MARON TARİKATI
- SAPKIN RAEL TARİKATI
- TRANSANDANTAL MEDİTASYON KANDIRMACASI
- MELEKLER'DEN MESAJ ALDIĞINI SANAN ŞAŞKINLAR
- ŞEYTANA TAPAN SATANİSTLER
- MEKTUPLAR