ชื่อวิทยาศาสตร์	Curcuma longa Linn. , (Syn C. domestica Val.)
วงศ์	ZINGIBERACEAE
ชื่ออื่น ๆ	ขมิ้น ขมิ้นแกง ขมิ้นหยวก ขมิ้นหัว (เชียงใหม่) ขี้มิ้น หมิ้น (ใต้)
ลักษณะของพืช	ขมิ้นเป็นพืชล้มลุก ต้นสูงประมาณ 50–70 ซม. มีเหง้าอยู่ใต้ดิน เนื้อในของเหง้ามีสีเหลืองเข้มจนถึงสีแดงเข้มมีกลิ่นหอมเฉพาะ ใบรูปเรียวยาวที่ขอบใบค่อนข้างขนาน ปลายใบแหลมเนื้อใบเรียบ ขนาดกว้าง 8–15 ซม. ยาว 25–40 ซม. ก้านใบคล้ายใบกาบยาว 15–30 ซม. ดอกออกเป็นช่อทรงกระบอก ขนาดกว้าง 4–8 ซม. ยาว 5–15 ซม. ก้านดอกออกมาจากเหง้าโดยตรง ยาว 7–15 ซม. ดอกย่อยสีเหลืองอ่อนมีกลีบประดับสีเขียวอมชมพู สีตอนบนเข้มกว่าตอนล่าง ดอกสีขาวอมเหลือง
ส่วนที่ใช้เป็นยา	เหง้าสดหรือแห้ง
สรรพคุณและวิธีใช้	ใช้รักษาโรคผิวหนังจำพวก พุพอง น้ำเหลืองเสีย โดยใช้เหง้าสดหั่นเป็นแว่นบดให้ละเอียด เอาส่วนน้ำมาทาบริเวณที่เป็น หรือใช้เหง้าแห้งบดให้ละเอียดนำมาโรยแผล ใช้แก้อาการท้องเดินที่ไม่ใช่บิดหรืออหิวาตกโรค โดยใช้เหง้าหั่นเป็นชิ้น ๆ ครั้งละ 1 กำมือ น้ำหนักโดยประมาณ 10–20 กรัม แห้งหนัก 5–10 กรัม นำมาต้มกับน้ำพอประมาณ ต้มให้งวดเหลือ 1 ใน 3 แล้วเอาน้ำดื่มวันละครั้ง
การขยายพันธุ์	ใช้เหง้า
สภาพดินฟ้าอากาศ	ชอบดินดี โดยเฉพาะดินร่วนซุย ซึ่งอุดมด้วยอินทรียวัตถุ ไม่ชอบน้ำขังต้องการความชุ่มชื้นสูง ถ้าปลูกในที่ปริมาณน้ำฝนน้อย ก็ต้องอาศัยการชลประทานที่ดี เจริญได้ดีในที่แจ้ง
การปลูก	เตรียมดินโดยไถพรวนดินและตากดินไว้ 1–2 สัปดาห์ ใส่ปุ๋ยหมักและปุ๋ยที่มีธาตุพอแทสเซียมสูงคลุกเคล้ากับดิน จากนั้นจึงเอาเหง้าลงปลูกลึกเพียง 5–8 ซม. การปลูกควรปลูกเป็นแถว ระยะระหว่างต้นคือ 15–30 ซม.ระหว่างแถวห่าง 30–45 ซม. ใบอ่อนจะแทงขึ้นเหนือดินหลังจากปลูก 4–5 สัปดาห์ ต่อจากนั้น 9–10 เดือน จึงขุดเหง้าขึ้นมาใช้ได้
การบำรุงรักษา	คอยดูแลความสะอาดและความชุ่มชื้นของแปลงอยู่เสมอ นอกจากนี้ควรระวังเรื่องโรคและแมลงซึ่งอาจเกิดขึ้นได้