ชื่อวิทยาศาสตร์	Clinacanthus nutans (Burm.f.) Lindau
วงศ์	ACANTHACEAE
ชื่ออื่น ๆ	พญาปล้องทอง คงคาเย็น (ภาคกลาง) ผักมันไก่ ผักลิ้นเขียด (เชียงใหม่) พญาปล้องดำ (ลำปาง)
ลักษณะของพืช	เป็นไม้เลื้อยหรือไม้พุ่มเลื้อย ลำต้นสีเขียว ไม่มีหนาม ใบเดี่ยวติดกับลำต้นแบบตรงกันข้าม ใบรูปรียาว ปลายใบและโคนใบแหลม ขนาดใบกว้าง 0.5–2 ซม. ยาว 6–10 ซม. ก้านใบยาว 3–10 มม. ดอกออกเป็นช่อแน่นที่ปลายยอด แต่ละดอกมีใบประดับสีเขียวรูปเรียวแหลมยาว 1 ซม. ติดที่โคนดอก ดอกมีกลีบสีแดง ลักษณะเป็นหลอดยาว 2–3.5 ซม. ปลายหลอดแยกเป็น 2 ส่วน มีเกสรตัวผู้และเกสรตัวเมียยาวโผล่พ้นหลอด
ส่วนที่ใช้เป็นยา	ใบสด
สรรพคุณและวิธีใช้	ใช้รักษาโรคผิวหนังจำพวก เริม หรืองูสวัด ใช้ใบสดประมาณ 1 กำมือ (ขนาดที่ให้สามารถเพิ่มขึ้นหรือลดลงได้ตามอาการ) ตำผสมเหล้า ทาบ่อย ๆ ใช้แก้พิษแมลงสัตว์ กัดต่อย (ไม่รวมพิษงู) ใช้ 2–10 ใบ ขยี้หรือตำให้แหลก นำมาทาหรือพอก
การขยายพันธุ์	ใช้ปักชำ
สภาพดินฟ้าอากาศ	ขึ้นได้ทั่วไป โดยเฉพาะดินร่วนปนทราย เจริญได้ดีทั้งในที่แจ้งและที่ร่ม
การปลูก	ตัดต้นตรงส่วนที่ไม่อ่อนและไม่แก่จนเกินไป ชำลงในดินที่ต้องการ รดน้ำให้ชุ่มทันที และหลังจากชำใหม่ ๆ ควรรดน้ำทุกวัน จนกว่ากิ่งชำจะเจริญแข็งแรงดี