Ar bhánta an tSróil 'sea d'fhágas mo stór
is a máithrin ag gleo gan dabht léi
'dtaobh grá a thabhairt do m' shórtsa d'fhánaí gan treo
gan cáirne buí óir gcabhair dom.
Is í an bháb mhiochair bheoil a chuir bláth ar mo sceol
is is páiste bhí óg gan dabht í.
Is nach breá deas mo shórt ag geatsáil ar bord
le cailín na guaige doinne.
Is newsfad mo shtair do m' mhuintir ar fad
cé cloíte, go lag, gan mheabhair mé,
ag smaoineamh is ag braith is ag tnúth le hí 'theacht
gach oíche is maidin Domhnaigh.
Rince go pras, aoibhneas nó cleas,
ní smaoiním le heaspa mheabhrach,
ach mo chroí istigh á shlad le diandíograis searc
do chailín na guaige doinne
Is théithlag a bhím gan aoinne de m' bhuíon
ag déanamh aon tsuim sa domhan díom,
is is baolach dá dhroim go n-éagfad gan mhoill
i m' éigin ar díth mo mheabhrach.
Le saorghuth a cinn go léimid aníos
na héisc as an linn ag leabhaireacht.
Is dá breácht mar ní, ní shásódh mo chroí
gan chilín na guaige doinne.
T:
C:
M:
K:
L:
