TEST-TEKST.

VROEGER ZEI IK: IK BEN MANISCH-DEPRESSIEF.

TEGENWOORDIG ZEG IK: IK HEB SOMS LAST VAN M.D.S.

Manisch Depressief Syndroom

GEDACHTEN VAN EEN MANISCH DEPRESSIEVE, OVER MANISCH DEPRESSIVITEIT.

Gisteravond (3-02-2006) ben ik in gedachten op zoek gegaan naar de accu in de mens.
Ik ben manisch depressief. Ik heb een bipolaire stoornis.
Dat woord lijkt er al meer op. Dat dekt de lading beter.
En zo zie ik het ook steeds duidelijker: Het gaat om stroom, spanning, lading.
Soms te veel, soms precies goed, soms te weinig.
Er kan te veel stroom lopen. Of het is goed, of te weinig stroom.
De spanning kan goed zijn, of te hoog of te laag.
Er kan kortsluiting zijn.
Of er is te veel weerstand.
Mischien kan de stroom zelfs de verkeerde kant oplopen.
Ik denk echt aan stroom, electriciteit. Electronen dus.

Electron, election. Kiezen?
Een electron kan min of meer inderdaad kiezen.
Hij cirkelt om een kern.
Maar hij kan ook overspringen naar een andere kern.
Men zegt, heeft ooit afgesproken, dat een electron negatief is; heeft een negatieve lading.
Springt hij van een kern af, dan wordt wat er overblijft positief.
Het krijgt een positieve lading.

Ik denk dat de bipolaire stoornis zoiets is als een accu en dynamo die goed kunnen werken, of slecht. En slecht kan dan naar 2 kanten toe. Verminderde werking of verhoogde werking.

Ik ben dus momenteel op zoek naar de accu en dynamo van de mens. Ik wil hiermee meer zicht krijgen op de oorzaak of oorzaken van de bipolaire stoornis die ik al 20 jaar heb.
En daarmee hoop ik vooral ook invloed te kunnen krijgen hierop.
Ik slik al 20 jaar Lithium. Na de eerste 8 jaar ook gestart met Tegretol te gbruiken. Lithium alleen was niet voldoende. "Draaideur-patient" geweest al die tijd.
Met de combinatie van Lithium en Tegretol (XX StofnaamXX) kreeg ik ineens vat op mijzelf el het leven.
Ik gebruik momenteel alleen Lithium. Dit doe ik inmiddels sinds begin November 2005.
Ofwel 3 maanden.
Daarvoor heb ik ongeveer 5 maanden geheel zonder medicijnen gedaan.
Waarom ik dat deed? Dat is een lang verhaal. Maar ik had beter niet kunnen stoppen.
Ik werd eufoor, vervolgens manisch, terug naar normaal en door naar depressief.

Maar er was ook een positieve kant aan de zaak, namelijk dat het niet zo erg uit de hand gelopen is, als dat het vroeger deed.
Deze keer geen doctoren, geen politie, geen opname.
Vroeger, ondanks Lithiumgebruik, was dit wel anders. Van manisch, psychotisch tot zwaar depressief, ziekenauto, politieauto, politiecel, isoleercel, verplichte opname, vrijwillige opname (je moest wel….) therapiecentrum, zelfmoordneigingen en eigenlijk ook wel een poging.

Denken, denken denken. Weinig denken. Veel denken. Meerdere dingen tegelijk denken. Snel denken. Niet kunnen slapen van het denken. Angst hebben dat het fout gaat, door al dat te weinig slapen. En door die angst ook weer niet kunnen slapen. Waardoor het inderdaad fout kan gaan.

Mijn persoonlijke remedie:
Ik visualiseer in gedachten die angst als een flinke distel in een grasveld.
Ik wil die angst niet. Echt niet. Ik ben beter af zonder.
Ik trek vervolgens die distel uit de grond en gooi hem buiten het grasveld weg. Eventueel kan ik hem ook nog vervolgens verbranden.
Wat ik nu heb is een mooi grasveld. Mooi om naar te kijken en lekker om in te liggen.

Het is belangrijk om dat visualiseren echt en echt goed te doen. Je er een voorstelling van maken. Dit zorgt er dan voor dat ook je denken (woorden) minder wordt of zelfs even helemaal stopt. Je ziet in gedachten echt een grasveld………
Wat er vervolgens gebeurt, is dat je zult ervaren dat je inderdaad die gedachten kunt verminderen, of even stopzetten. Hierdoor krijg je ook weer meer vertrouwen dat het niet erger zal worden. Ofwel, die angst dat het de verkeerde kant op zal gaan is eigenlijk ongegrond. En daarmee verdwijnt ook die angst. Dat is dus bewust. Maar het uittrekken van die distel, dat "filmpje in gedachten bekijken", dat alleen bewerkstelligt dat je minder angst zult hebben.




Om de accu van een mens te vinden ben ik gaan vergelijken met een auto met bougies. Geen diesel dus maar benzine.
Laten we eens beginnen met de vergelijking:

Een auto heeft koplampen. Die schijnen licht.
Een mens heeft ogen. Die zien licht.

Een auto heeft een benzinetank.
De mens een maag.

De auto heeft een inlaat voor lucht/zuurstof.
Een mens heeft longen.

De auto heeft een uitlaat.
De mens heeft darmen en urinewegen.

(Hoe zou een mannetjes-auto eruit zien, vergeleken met een vrouwtjes-auto?
Dit terzijde).

De auto heeft een motor met zuigers en kleppen.
De mens heeft een hart.

De auto heeft bedrading.
De mens heeft zenuwen.

De auto heeft een accu. Een plus- en een min-pool. Hierdoor kan er een stroom lopen van de ene pool naar de andere. Bijvoorbeeld de ruitenwissers bewegen door die stroom.
De mens heeft ook zoiets als een accu. De hersenen dacht ik eerst. Als ik depri ben werkt m’n accu slecht, is bijna leeg. Voel ik me normaal of goed, dan zit mijn accu gewoon vol. Alles werkt normaal. Maar als ik eufoor of manisch ben, wat dan?
Dan lijkt het erop dat ik een accu heb die veel meer spanning heeft. Hogere spanning, maar ook meer, hij blijft maar stroom geven zonder leeg te raken.

Maar hoe zit dat nu precies. Waar zit die accu?
Want die hersenen zijn denk ik maar een deel van de accu.
Als je wat beter kijkt naar het systeem van de mens dan zie je dat bijna alles meerdere functies heeft. Bijvoorbeeld:
De longen:
De longen werken niet alleen als inlaat van lucht maar zuigen lucht naar binnen, filteren de zuurstof eruit, afvalstoffen zoals alcohol komen uit het lichaam en worden met de lucht er weer uit geblazen. De longen zijn dus ook een uitlaat.

De auto heeft ook een stuur, rempedaal en gaspedaal.
De mens heeft hersenen.

Nu herinnerde ik mij van de middelbare school dat in de mens, in iedere cel, "Mitochondrien" zitten. Dit waren ahw. Fabriekjes van energie.


Hele lichaam
Fijn systeem platen accu








Als ik iemand vraag: Weet jij wat manisch depressief is? Krijg ik 9 van de 10 keer als antwoord te horen: Jaha, dat is iemand die heel erg depressief is. !!!!!

DUS NIET.
(Schrijven werkt therapeutisch)


Op dit moment zie ik als ik naar het beeldscherm kijk een halve cirkel, de rechterkant van een cirkel. Die cirkel vertekent mijn beeld. Hij is eigenlijk opgebouwd uit kleine streepjes die driehoekig verbonden zijn met elkaar. Het beeld "friemelt" als het ware.
Dit zie ik ook als ik m’n ogen dicht heb.
Dit heb ik wel eens vaker. En vraag me af wat dit nu eigenlijk is.
Ik denk een vorm van kortsluiting. Wellicht ontstaan door overspanning. En of door beschadiging van de laagjes die om de zenuwen liggen.

Ik heb 10 regels getypt en de halve cirkel is weg.
Ik heb een Onze Vader gebeden en een weesgegroet, en er op vertrouwd (gestoeld op eerdere ervaringen) dat het wel over zou gaan.
Ik vind nu wel dat het snel is overgegaan. Waardoor? Ik heb o.a. ook gedacht dat als ik m’n gedachten van vandaag en vannacht op papier zou zetten, dat dit zeer waarschijnlijk de oplossing zou zijn voor die halve cirkel.


Ik begin nu, na het meeste geschreven te hebben, wat koppijn te krijgen. Moet nu te diep nadenken over hoe en waarom.

Stoppen dus. Wat gaan eten. Had eerder ook al wat honger geconstateerd.

Men zegt wel eens:
Niet direct op je eerste signaal van behoefte reageren. Dat zou goed voor je zijn. Wordt je sterk van.







Manisch depressief. Bipolaire stoornis.