Enige verhaaltjes:

Me, Stan en Mr Sossa

's Ochtends lig ik na een nacht zwaar uitgegaan te zijn geweest, keurig te slapen, op een strandstoel voor ons huisje. Waarom op een strandstoel en niet binnen. Stan had de sleutel van het huis. Om 9 uur word ik gewekt door twee dronken feestgangers die ik vaag door de mist voor mijn oogleden ,het huis zie binnensjokken. Ik dacht ik ga maar eens kijken. Stan,bezopen, en een of andere vreemde kerel met een Aziatisch uiterlijk...? He Prickje! He Alles goed? Ja met ons uitstekend! Beiden op een bed gezeten hoor ik de verhalen van de nacht ervoor: knetterhard uitgegaan, meid gehad, naar Alexander gegaan ,daar afgepilst. Maar genoeg gezopen het is nu tijd voor iets anders! Ik sprak wat met de vreemde die een Nederlander bleek te zijn en het bleek wel een prima kerel. Okay en nu ter zake. De vreemde graaide wat in zijn zak en ik zag er een A4tje uitkomen, een A4'tje met een grammetje of drie versneden coce. Rietje erbij, en de nieuwe dag was aangebroken. Twee zwaaraangeslagen feestgangers vertrokken dus s'ochtends naar Star Beach: Wat er verder gebeurde: Compilatie van de meest betrouwbare 'horenzeggens'. Stanie & de vreemde (naam vergeten) gaan dus naar Star Beach, na een paar keer bijna met de scooter dodelijk te zijn verongelukt besluiten ze toch eerst even te gaan eten en schranzen zich voor twee dagen binnen. Tokeliedokie, ze arriveren op Star Beach. Maar daar worden ze vreemd genoeg door iedereen raar aangekeken..... Jesus,... Stan checkt of hij wel kleren aanheeft, de ander volgt zijn voorbeeld. Nee, gewoon zwembroek/t-shirt. Ze vragen zich af waar het dan wel aan ligt tot ze hun spiegelbeeld bij toeval in het zwembad zien, als ze langs de eerste beachbar lopen. Oeps, .....naja t'zal wel aan het water liggen. Ze gaan verder en dalen af naar het strand, pakken een strandstoel en raken voor een half uur in coma. Als ze wakker worden kijkt het gezicht van een voorovergebogen Griek hen aan. Hoe laat leven we?--Het is de kerel van het watersportgedoe-- Hij ziet het gezicht van Stan en moet lachen.< Still deathdrunk?< What ? me?your kiddin me arent,you? show me the trick with the bottle!. De Griek heeft vroeger ook in een bar gewerkt en voor de leken onder jullie op Kreta moet iedere barkeeper kunnen ouwehoeren met een fles. De Griek loopt weg en komt terug met een fles en giet een zoutoplossing bij Stan naar binnen.(JOKE,Just kiddin) Dat was dus nog eens het toonbeeld van langs elkaar heenlullen. Stan en de vreemde zijn nu echt lekker wakker en Stan die altijd heeft getuigd van een maximale inzet wat betreft de PR. van Veronica besluit nog even wat flyers uit te gaan delen: Dit, en daarvan kan je bij Stan wel op aan, deed deze weer op een typisch de zijne wijze. Stap 1. Je ziet een lekker wijf (dat kon iedereen zijn in zijn toestand) Stap2 Ligt ze op een strandstoel? stap 3. Is er nog een strandstoel naast haar die vrij is? stap 4. Maakt niet uit, erop af. Zo Sloeg Stannie dus geen enkele strandstoel over, en zal die dag nog bij menige onschuldige vrouw in het geheugen staan gegrift. Stannie namelijk, met zijn kornuit, hadden een bijzondere aanpak....koedikoedikoedi onder het kinnetje krabbelen, jeeeeesus wat heb jij een mooie......, mag ik even? Welnu zag Stan er blijkbaar niet slecht uit volgens menig onschuldige vrouw en heeft hij toch nog een leuke dag gehad. Na enkele uren werd Stannie moe en voelde dat hij iets verdiend had. Een snifje nog maar, om het af te leren en het tweetal nam plaats aan de eerste Beachbar. De vreemde moest er vandoor en daar zat Stan op zijn kruk wat loenzig voor zich uit te staren. En er lulden mensen tegen hem aan en er liepen vage bekenden langs.enz. Maar Stannie vatte het niet meer zo allemaal. En plotseling viel Stan the Man met kruk en al achterover en wilde daar nu net een zwembad liggen. Stannie opgevist uit het water. En keurig op zijn scootertje gezet waarmee hij door een barkeeper naar huis is gebracht.

Verhaaltje II

WIJ & VERONICA Zoals gezegd vonden wij na 6 dagen een baan bij Veronica ( Het logo is verraderlijk echt ,maar het heeft in werkelijkheid geen flikker met Veronica te maken) We begonnen te werken begin juni en in het begin was het nog vrij rustig ,wat gezinnen en wat veertigers die eigenlijk enkel voor een kop koffie kwamen. Rond eind juni werden we goed in ons werk. Het versieren ging uitstekend en we hadden de impressie dat je enkel al als een halve held werd gezien als je er als Nederlander werkte. Het publiek veranderde in 20gers & 30gers en langzamerhand wisten we de bar vol te ouwehoeren. Rond Juli werd het werkelijk bizar druk, voor 0.00 uur deed je er minstens 10 minuten over om rond de kleine bar te lopen en dit zette door tot 5.00-6.00. We zijn minstens 300 keer op de foto genomen door meestal niet al te slecht ogende dames. Veel contacten hebben we opgedaan, bovendien ontmoet je er de meest uiteenlopende personen: Van miss universe tot de sterkste man van nederland tot Erick E en TMF. Begin Augustus wer het pas echt decadent. Enkele voorbeelden--niemand en dan ook werkelijk niemand liep nog nuchter over straat. In veronica heb ik het twee keer meegemaakt dat iemand openlijk in een hoek van de bar werd genomen, en enkele meiden van de plaatselijke Sriptease-club, kwamen meermaals na 4.00 nog wat profesioneel stoom afblazen. Het mooie aan het gehele gebeuren is dat je niets serieus moet nemen. De mensen die zich helemaal laten gaan zijn in wezen redelijk normale mensen die gewoon 2 weken helemaal los gaan zonder regels.

Onze terugkomst en wat er heel was van ons. Na 17 weken in Hersonissos is er geestelijk en lichamelijk nog ongeveer een derde over van de persoon die je ervoor was. 17 weken zuipen, nachtbraken, roken, en je verstand op 0. Niet bijzonder gezond. Ik kan iedereen die erheen gaat om te werken daarom ook aanraden af en toe een paar dagen rustig aan te doen. Geeft op den duur veel meer voldoening dan enkel en alleen maar aan een stuk doorknallen. Ik zelf had twee weken nodig om weer een beetje op conversatie te komen. Watch-Out!!!

CRISTOS DE DORPSGEK Ik heb geen notie van waar hij nu is --of hij uberhaupt nog wel onder de levende is ,maar ik zal hem in ieder geval niet snel vergeten. Wie is Cristos een gek, een zwerver, een griek ,een sympatieke kerel met een scooter. Waarschijnlijk allemaal. Stan en ik noemde hem Sjarrel. Een Griek op een scooter met achterop die scooter een barbeque waarvan de rook de halve stad in de mist zette. We leerden hem kennen, bij Veronica. Hij was een soort vriend van de baas meenden wij. In de begin dagen dat we er werkten zat hij op kosten van de eigenaar ,te zuipen tot hij meestal bezopen gekke capriolen ging uithalen. Enkele voorbeelden: een Ruzietje met zijn gescheiden vrouw over de mobile telefoon leidde ertoe dat hij deze kapot smeet, zijn scooter molde en er nog en stuk of tien van anderen meenam. Er verscheen een knokploegje Grieken die hem op de scooter achterna kwamen. De volgende dag waren enkel zijn handen beschadigd. Maar Sjarrel was geen echte Sjarrel geweest als hij niet van STUPID TOERISTS zou profiteren. Dus kwam Cristosje op een goede dag bij ons op bezoek om wat geld te lenen en wat peuken te bietsen. De dag erna vonden wij hem buiten slapend voor ons huis op een strandstoel. En later als ik soms perongeluk de deur had vergeten afgesloten lag Sjarrel op een bed naast me te pitten.,s'middags kwam hij nog even langs om te douchen,enz. Wegslaan....nee te gevaarlijk, we kwamen simpelweg niet meer van de donut op-het-strand/souvlaki verkoper-by night, af. De baas van wie tevens het huis was heeft nog wat pogingen ondernomen hem weg te krijgen. Al zijn kleren die buiten lagen weggeooit inclusief mijn koffer die voor de zijne werd aangezien.HET allervreemste van Cristos alias alco was dat hij het gek genoeg toch iedere keer weer presteerde met een lekker wijf aan te komen zetten:Ga Zo Door C.