สาวไตใส่ส่าหรี
สุวัฒน์ รัตนรณชาติ
21 สิงหาคม 2546
ไต (Tai) ชนชาติบรรพบุรุษซนชาติหนึ่งของคนไทย อยู่กระจัดกระจายในหลายประเทศ เช่น ทางตอนใต้ของประเทศจีน รัฐฉานของพม่า ในเวียตนาม ลาว และประเทศไทย คนไตมีหลายเผ่าด้วยกัน คือ ไตใหญ่ ไตเหนือ ไตลื้อ ไตยอง ไตเขิน ไตดำ ไตขาว ไตแดง ไตลาย ไตนุง ผู้ไทย ไตคำที่ เป็นต้น คนไตเหล่านี้ ต่างก็ยังพูดภาษาของตัวเอง มีประเพณีและแต่งกายตามวัฒนธรรมของตัวเอง ดูเหมือนจะไม่ค่อยถูกชาติเจ้าของประเทศกลืนมากนัก
ไตอาหม (Ahom บางทีก็เขียนเป็น Asom ดังนั้นจึงน่าจะเรียกว่า ไตอาศรม ซึ่งหมายถึงบ้านไต มากกว่า) คือไตคำที่ (Tai Kham-Ti คือไตซึ่งอยู่ในท้องที่อันมีทองคำมาก ทางตอนเหนือของพม่า เข้าใจว่าเป็นเมืองมาวหลวง ซึ่งอยู่ด้านทิศตะวันออกของแม่น้ำอิรวดี) ที่อพยพเข้าไปอยู่ในแคว้นอัสสัมตอนบนของอินเดีย เมื่อ 700 ปีที่แล้ว โดยข้ามเขาปาดไก่ (Patkai) ไปอยู่ที่เมือง Sibsagar ในปัจจุบัน พวกเขาสามารถสร้างอาณาจักร (พื้นที่แคว้นอัสสัมทั้งแคว้น) เป็นอิสระอยู่ได้นานหลายร้อยปี ปฐมกษัตริย์ของอาณาจักรคือ เสือกาฟ้า (Sukafa) เพิ่งจะสูญเสียเอกราชให้แก่อังกฤษ ก็ตอนอังกฤษครอบครองอินเดีย ถึงกระนั้นก็ตาม ไตอาหมหาได้เหมือนคนไตในประเทศอื่นๆ ไม่ พวกเขายอมรับภาษาและวัฒนธรรมของชาวอัสสัม (ส่วนใหญ่เป็นชาวอารายันฮินดู) จนกระทั่งภาษาอาหมได้หายสาบสูญไปแล้ว การแต่งกายของผู้หญิง ที่เคยนุ่งผ้าถุงก็เปลี่ยนมาใส่ส่าหรีแทน โบราณสถานต่างๆ ของไตอาหม ก็ไม่เหมือนกับของไตทั่วๆ ไป คือมีลักษณะใกล้ไปทางอินเดียมากกว่า เนื่องจากผู้เขียนยังไม่เคยไปอัสสัมมาก่อน จึงไม่สามารถบรรยายรายละเอียดอะไรได้มากไปกว่านี้ ที่เล่ามาทั้งหมดนั้น ได้จากการอ่านหนังสือและค้นดูในอินเทอเน็ต
ถึงตรงนี้ หวังว่าผู้อ่านคงจะเกิดความรู้สึกเช่นเดียวกับผู้เขียน คืออยากไปรู้จักและเห็นบ้านเมืองของลูกหลานชาวไตอาหมด้วยตาตัวเอง อยากรู้ว่าพวกเขายังมีอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง ที่บ่งบอกถึงความเป็นคนไต ไม่รู้ว่าปัจจุบันยังมีชาวไตอาหมเลือดร้อยเปอร์เซ็นต์สักกี่มากน้อย พวกเขาอยากจะรื้อฟื้นอดีตของตัวเองกันหรือเปล่า และอื่นๆ ล้วนน่าศึกษาเป็นอย่างยิ่ง
ทีเรื่องสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ทำไมคนจึงต้องช่วยกันอนุรักษ์ ดังนั้น ก็น่าที่เราจะต้องช่วยกันอนุรักษ์ชาวไตอาหมไว้ด้วย ผู้เขียนมีความเห็นว่า รัฐบาลอินเดียน่าที่จะทำเรื่องนี้อย่างจริงจังและเร่งด่วน คือควบคุมการอพยพเข้าของผู้คนที่ไม่ใช่ไตอาหม ไปยังเมือง Sibsagar อันเป็นเมืองหลวงของไตอาหม ให้เกิดขึ้นน้อยที่สุด ทั้งนี้ก็เพราะตราบเท่าที่ยังมีชาวไตอาหมแท้ๆ อยู่ วัฒนธรรมอาหมก็จะยังไม่หายสาบสูญ ภาษาของพวกเขาก็เช่นกัน ควรที่จะได้นำกลับมา เพราะเป็นของคู่กันกับเชื้อชาติ อย่างเดียวกับภาษาฮีบรูของคนยิว ที่ถูกนำมาใช้เป็นภาษาประจำชาติของอิสราเอล
