Szachy - szlachetna gra od wielu wieków.
W swych początkach nie traktowałam szachów z jakimś szczególnym pozytywem, mogło to wynikać stąd, że w zasadzie pierwszy raz miałam z tą grą kontakt, w okresie wczesnego dzieciństwa. Szachy początkowo uważałam za totalnie nudne, w takim okresie gdy je poznałam, zdecydowanie więcej zabawy dostarczała mi gra w warcaby. Dopiero w miarę upływającego czasu zaczęłam odkrywać dobre strony „królewskiej gry” i dokładnie zrozumiałam, dlaczego w niektórych szkołach nauka zasad, które rządzą tą rozgrywką stanowi element programu edukacyjnego.
Jak to się wszystko zaczęło?
Za ojczyznę gry w szachy historycznie uważa się Indie, choć z pewnością obecnym arcymistrzom naprawdę ciężko będzie odnieść zwycięstwo w potyczce z dawnymi specjalistami wywodzącymi się właśnie z tego kraju. To z Indii właśnie szachy zawędrowały na tereny Persji, tam też doszło do pierwszych zmian reguł gry. Gra była poddawana modyfikacjom w zasadzie na przestrzeni stuleci, a kolejni grający wpływali nie tylko na jej rosnącą popularność, ale również na uszczegółowienie wszelkich reguł, które uprzednio rządziły rozgrywką. Swoje piętno odcisnęli zatem na szachach Arabowie, którzy opanowali Persję, w następnej kolejności również Europejczycy, gra trafiła bowiem na włoską Sycylię, stamtąd zaś do Hiszpanii i Francji. Gra naprawdę bardzo szybko została doceniona również na terenie naszej ojczyzny, o popularnym charakterze szachów wspomina w swej twórczości na przykład Jan Kochanowski. Trudno jednoznacznie stwierdzić, komu będziemy zawdzięczać pierwszą szachownicę, już za Kochanowskiego, szachy uważane były za grę dla wyższych sfer, zaś biegłość w poruszaniu się po planszy, była umiejętnością bardzo mocno wówczas cenioną.
Rywalizacja
Szachowe rozgrywki były traktowane jako rozrywka, ale też jako sposób na naukę. Gra działała na rozwój cierpliwości i pomagała też rozwijać myślenie logiczne, gracze musieli bowiem nie tylko ponosić odpowiedzialność za własne akcje, lecz również mieć baczenie na działania, które podejmowali przeciwnicy aby móc możliwie szybko doprowadzić do ich kresu. Znajomość gry, nie zawsze gwarantowała zwycięstwo, sama jestem świetnym przykładem, dlatego też biegli w sztuce szachowej, zawsze byli bardzo popularni. Szybko okazało się, że grono dobrych graczy jest całkiem spore, już w roku 1951 w Londynie, został przeprowadzony pierwszy turniej na skalę międzynarodową, gdzie zjechali się sami wybitni. Od roku 1924 z kolei, Międzynarodowa Federacja Szachowa organizuje również szachowe olimpiady, zaś osoby na dobrym poziomie, traktują start w nich, w kategoriach wysokiego wyróżnienia.
Szereg nowych możliwości w obecnym okresie.
Gdy brałam swoje początkowe lekcje grania w szachy, moim nauczycielem był ojciec, zapalony szachista mający na koncie w młodości pewne sukcesy lokalnego szczebla. Być może dlatego właśnie zniechęcałam się dość szybko, ojciec nie potrafił bowiem dostosować poziomu swojej gry do poziomu uwagi paroletniego dziecka i zazwyczaj pokonywał mnie w czasie ekspresowym, przy bardzo efektownych biciach. Dzisiaj na szczęście, jeśli ktoś chce się uczyć, nie musi się otaczać wymagającymi ekspertami, bo można swobodnie skorzystać z komputera. Potyczki z komputerem od końca ubiegłego wieku cieszą się ogromną popularnością, gry dostosowane są przy tym do poziomu reprezentowanego przez szachistów.
Zdjęcia z Flickr.com