Duży dom i ogrzewanie kominkiem na drewno

ździebko dzisiaj wiemy o dawnych zdunach, kaflarniach i fabrykach. Abstrahując od kominki wkłady kominkowe pewnymi wyjątkami nie zachowały się wspomnienia oraz zdjęcia są rzadkością. Nie żyje nikt , który pamięta czasy minione, kiedy każde budynek mieszkalny było ogrzewane drewnem bądź węglem, podczas gdy bochenek pieczono w domu ewentualnie wspólnym piecu we wsi. Zdajemy sobie sprawę spośród tego, że samo nul nie powstaje. Żeby prosty, starożytny domownik Szczecina natomiast okolic mógł ogrzać osobisty budynek wolnostojący, musiał zajść niejaki tok. Nasamprzód VIP w specjalistycznym zakładzie uformował natomiast wypalił kafle. W jakiejś cegielni została uformowana i wypalona cegła szamotowa, która w przyszłości została wykorzystana do budowy paleniska. W jakiejś odlewni żeliwa powstawały ruszty, szybry tudzież drzwiczki. Jakikolwiek zdun, z jakiegoś zakładu postawił piekarnik lub go wyremontował Żeby wolno było pobudować takowy kuchenka potrzebna była glina, ta sama którą wykorzystywano nierzadko do wypału cegieł. Antyczny zdun umiał wybrać tę najlepszą, nie w środku suchą a nie za gęstą. Była płeć nadobna zbierana w różnych miejscach, natomiast szarada ich najlepszego źródła przechodziła spośród dziada pradziada względnie została skrywana aż do śmierci. Czym innym ówczesny cegły szamotowe, które jest dozwolone było nabywać w cegielniach ewentualnie zakładach przemysłowych. W Szczecinie istniało parę specjalistycznych zakładów.Jednym z nich była duża manufaktura (Stettiner Chamotte-Fabrik) wyrobów szamotowych produkująca m.in. retorty gazowe, piece krematoryjne, kamienie formierskie a płyty szamotowe, dokąd boczną produkcję stanowiły cegły do domowych pieców. Sama firma której początki pamiętają dwanaście miesięcy 1834, rozpoczęła swą działalność od chwili uruchomienia cegielni. Manufaktura szamotu została założona w 1876 roku i zlokalizowana na terenie dzisiejszej Tamy Pomorzańskiej. Właścicielem firmy na jej początku był Ferdinand Didier, zaś w późniejszym czasie udziały w niej posiadał Wilhelm Kornhardt . Po ich śmierci udziały posiadali pryncypał August Lentz natomiast A. Hentschel i C. Burmeister . W 1922 roku fabrykę przeniesiono do Berlinka, atoli 24% produkcji dalej powstawało w Szczecinie. Dawna Didier-Werke A.G. (późniejsza nazwa) działa aż do dziś w ramach koncernu Radex Heraklith Industrie Sp. Akc. (RHI AG) w Wiesbaden. Od czasu 1882 roku interes produkowała cegły szamotowe, których fabrykacja na początku XX wieku wynosiła 2,5-3 milionów sztuk rocznie. Interes była znana w całej Europie tudzież posiadała odbiorców także w Ameryce Południowej tudzież w Północnej, Azji natomiast Australii.