Mood:
don't askFırına geldiÄŸimde, ortalıkta ekmek görünmüyordu. Eski bir dostum olan fırıncı:
- Biraz bekleyeceksin hocam, dedi. Iki-üç dakikaya
kadar çıkartıyorum.
Kenardaki tabureye oturup beklemeye koyulurken,
içeriye yaÅŸlıca bir adamın girdiÄŸini gördüm. EskimiÅŸ
ceketinin sol yakası altında bir madalya parıldıyor ve yürürken hafifçe topallıyordu. Selâm verdikten sonra:
- Ekmeklerimi alayım, dedi. Benim ikizler acıkmıştır.
Fırıncı,adamın kendisine uzattığı torbayı alarak
tezgâhın altına eıildi ve bir gün öncesine ait olduÄŸu anlaşılan ekmeklerden dört beÅŸ tane koydu. Ekmeklerden bazılarının altı yanmış, bazıları da her nedense ÅŸeklini kaybetmiÅŸti. Fırıncıya doÄŸru sokularak:
- Neden taze ekmek vermiyorsun? dedim. Biraz sonra
çıkacak ya!..
Fırıncı:
- Bozuk ekmekleri kendisi istiyor, dedi. Çok fakir
olduğundan, ona yarı fiyatına veriyorum.
- Kim bu adam? diye sordum.
- Kore gâzilerinden, dedi. OÄŸluyla gelini bir trafik
kazasında vefat edince, ikiz torunlarını yanına
almıştı. Yıllardır onlara bakıyor, hem de çok az bir
maaÅŸla.
Fırıncının anlattıklari karşısında içimin yandığını
hissediyor ve ufak da olsa bir ÅŸeyler yapmak
istiyordum.
- Aradaki farkı ben vereyim, dedim. Hiç olmazsa bugün taze ekmek yesinler.
Fırıncı, teklifimi kabul etti ve biraz sonra çıkan
sıcak ekmekleri büyük bir umursamazlıkla adamın
torbasına doldururken:
- Çok ÅŸanslısın hacı amca, dedi. Çocuklar için bugün
sana pasta gibi ekmek vereceÄŸim. YaÅŸlı adam, bir evlât sevgisiyle kucakladığı torbayı göÄŸsüne bastırırken:
- Allah senden razı olsun evlâdım, dedi. Bugün onların doÄŸum günleri olduÄŸunu nereden anladın?..
Posted by emineee
at 3:37 PM EET
Updated: Wednesday, 13 February 2008 3:51 PM EET
Post Comment | Permalink | Share This Post
Updated: Wednesday, 13 February 2008 3:51 PM EET
Post Comment | Permalink | Share This Post