|
|
Dit
zijn gedichten van Martine van Groningen. Deze
gedichten heeft ze zelf geschreven. Martine heeft
ook een boek geschreven. Dus als je haar gedichten
mooi vind,kun je haar boek bestellen. Het is bijna
in elke boekhandel te koop of je kunt het
bestellen.
Het
boek heet.
Titel
Met pijn in mijn hart.
Martine
van Groningen
ISBN
nummer 90-75569-11-4
Een
christelijk boek, maar ook voor mensen die niet
gelovig zijn. Een soort gedichtenbundel waar
Martine van Groningen haar pijn, verdriet en
emoties uitspreekt.
Tevens
wil ik even vermelden dat er kopierecht berust op
haar gedichten. Je mag ze dus niet zomaar
overnemen,zonder de toestemming van de
auteur.
AFGEPAKT....
Dat
deed zeer vader,
toen
gezegd werd dat je mijn leven,van me hebt
afgepakt.
Maar
het is wel waar: leven dat gedegradeerd is tot
overleven,
is
leven dat werd afgepakt.
Je
deed met mij, speelde je eigen spel, veranderde
mijn naam,
mishandelde
mijn lijf, misbruikte het.
Je
maakte van mij een onzeker, angstig mens, dat alle
vertrouwen
is
verloren in de ander, maar vooral in
zichzelf...
Veiligheid
en geborgenheid moesten geleerd worden tot
ver
in de volwassenheid, want je pakte het
af...
Je
pakte mijn naam, de integriteit van mijn
lijf,
je
pakte mijn toekomst enkel en alleen voor eigen
gerief...
je
beschadigde, maakte kapot...
Nu is
mijn leven verworden tot een gevecht
niet
volledig
te breken, want de barsten en scheuren
zijn
diep, te diep...
Je
hebt mijn leven van me afgepakt
en nu
ben je er niet meer...
Weet
dit vader: ik pak het terug,
het
is mijn naam, mijn lijf, mijn leven
en
daar had jij af te blijven...
©
Martine van Groningen
Ding
Ding,
in handen,
onder
handen
genomen,
aangeraakt,
beetgepakt.
Ding,
betast:
verkennend,
ruw,
grensoverschrijdend,
begerig.
Ding,
bewerkt:
met
handen,
voeten,
liniaal
en
riet.
Ding,
op
gezeten,
op
gelegen,
mee
gespeeld,
binnengedrongen
met
wat en waar
het
maar kon.
Ding,
beschadigd,
kapotgemaakt,
wegwerpartikel.
Ding,
waardeloos,
willoos,
gevoelloos,
geen
hij,
geen
zij,
het.
Ding,
lijf,
mijn
lijf.
Mijn
lijf??
Stil
en verwonderd…
Stil
en verwonderd
ben
ik
om
wat aan
mij
gebeurt:
de
depressie
geweken,
leven
dat doorbreekt
onstuitbaar…
zomaar
genieten,
opademen
Mezelf
mag
ik
zijn
breekbaar,
kwetsbaar,
maar
levend…
Mens
mag
ik
zijn
voluit
mens
©
Martine van Groningen
Een
lichtje…
Een
lichtje
wil
ik ontsteken God,
een
lichtje
aan
de kaars
die
herinnert aan
de
Opstanding.
Een
lichtje
wil
ik ontsteken God
voor
vader,
omdat
ik hem
nu
aan U
wil
toevertrouwen.
Alles
wat gezegd
moest
worden
is
gezegd:
zijn
schuld,
zijn
grote schuld,
die
mij beschadigde,
is
benoemd;
mijn
pijn, woede
en
wanhoop,
alles
uitgezegd.
Een
lichtje
wil
ik ontsteken God
voor
vader.
Ik
laat hem los
en
vertrouw hem
aan
U toe.
Ontferm
U
over
hem…
Een
lichtje
heb
ik ontstoken God,
een
lichtje
aan
de kaars
die
herinnert aan
de
Opstanding,
die
de dragende
kracht
was
en
is
in
mijn leven.
©
Martine van Groningen
Afscheid
Uitgescholden,
uitgewoed,
uitgeraasd
ben
ik vader.
Alle
angst,
alle
pijn
van
een verloren jeugd
opnieuw
doorleefd.
Jaren
van depressie,
van
leven
in
het donker,
jaren
van
overleven…
Nu
laat ik los,
het
wijkt van mij.
Je
hebt veel
kapotgemaakt,
je
hebt me
beschadigd,
de
integriteit
van
mijn lijf
aangetast,
mij
niet bij
mijn
naam
genoemd,
waardoor
ik
ongekend
bleef,
het
meest
voor
mezelf.
Heb
ik je
gehaat?
Ik
weet het niet,
ik
weet het
echt
niet…
Want
door alles heen
was
er het besef:
je
bent en blijft
mijn
vader,
ik
ben en blijf
jouw
kind.
Uitgescholden,
uitgewoed,
uitgeraasd
ben
ik vader.
Er
is geen boosheid meer…
ik
laat jou los
en
alles wat je
me
hebt aangedaan.
©
Martine van
Groningen
LET
OP MIJN PAGINA KUN JE OOK BEREIKEN
VIA
http://www.steunpunt-geweld.tk
Of
neem eens een kijkje op mijn ander site die over
seksualiteit gaat en seksueel misbruik.
Klik Hier:
 Naar
Vorige Pagina|
Naar
Volgende Pagina
|
|
