Ton en Pieter's Homepage

Om 9 uur arriveer ik bij Pieter zijn woonboerderij, doch deze meneer is blijkbaar erg toe aan zijn rust. Dus laat ik hem nog maar even in zijn bedje liggen en loop daarna de kassen in van broer Frank. Ik kom hier Bets tegen waarna we samen Pieter maar eens gaan wekken. Koffie gezet, en nu gaan we de diverse aanbiedingen bekijken van teletekst en we zijn van plan om ze een voor een af te bellen. We hebben het besluit genomen om meteen te vertrekken want het blijft, volgens de weersvoorspellingen, een natte boel de komende dagen. Pieter komt dan niet toe aan het vervangen van zijn dak, dus gaan we nu op vakantie en hopen we dat als we terugkomen, dat er dan een droge periode zal aanbreken. We krijgen bij Amigo Travel de goedkoopste aanbieding. Hier kost een week fly - drive Florida f 637,- en een week langer blijven met auto erbij kost f 88,-. We vinden deze prijzen toch echt aan de lage kant en uiteindelijk besluiten we om voor EXIT-reizen te kiezen, wel iets duurder maar we zijn dan ook bijna overal vanaf en hoeven in Florida alleen nog maar de benzine en de locale belastingen te betalen. We nemen een fly - drive van twee weken naar Florida, waarbij we vliegen met United Airlines. We vliegen dan heen naar Miami, via Washington International Airport Dulles, en we vertrekken weer richting Amsterdam vanuit Orlando, en wederom via Washington. We vertrekken dan donderdagmiddag en zijn donderdagavond om 20 uur in Miami. We hebben tevens een nacht geboekt bij het Thunderbird Hotel. Al onze reisbescheiden zullen ons per expresse morgen worden toegestuurd, en de vliegtickets kunnen we donderdagmorgen op Schiphol afhalen, bij de balie van United Airlines. Zo we hebben de hele morgen benut om alles te regelen, en om kwart voor een ben ik alweer in de Kruisstraat en Pieter gaat vanmiddag alles betalen bij de bank. Voor vandaag hebben we dus weer genoeg geregeld.

’s Middags wederom naar Pieter toe gegaan, en samen hebben we de post van EXIT-reizen door genomen. Deze exprespost werd gebracht door een EMS-koerier. In de map zit van alles en nog wat, zoals o.a. een voucher van Hotel Thunderbird, formulieren van Alamo voor de autoverhuur en de verdere voorwaarden. Tevens een kaart van Florida, met enkele plattegronden van de steden erop. We moeten dus onze tickets in de vertrekhal van Schiphol ophalen bij de balie van de vliegtuigmaatschappij zelf. Zo hebben we alles nagelopen en ik ga straks nog even naar de Rogstraat, want Bets is vandaag jarig. ‘s Middags nog even Internet geïnstalleerd op de computer van het café en daarna dus Bets wezen feliciteren. In de avond heb ik mijn rugzak ingepakt en neem ik mezelf voor om nu niet zoveel bagage mee te nemen als de vorige keren. Maar er is een verschil, we gaan deze keer maar twee weken, in plaats van een vakantie van vijf weken zoals voor ons gebruikelijk is. Maar een ding is zeker, het is daar prachtig weer vergeleken met het druilerige weer van de laatste dagen in ons bar natte kikkerlandje.

Ik sta om halfzes op, gisteravond de laatste beetjes nog ingepakt, en tegen 7.15 uur heb ik al afscheid van ons mam genomen bij het café_. Ik ga nu samen met ons pap Pieter ophalen die ook even afscheid gaat nemen van zijn pa en ma in de Rogstraat. Vandaar uit vertrekken pa en ik, alsmede Pieter en Betsie naar het station van Oss. We willen eerst een 1e klas ticket naar Schiphol kopen, maar voor 9 uur geldt de kortingskaart niet , en een kaartje voor het volle pond, dus f 45,- is ons teveel. We nemen een ticket voor de 2e klasse (29,50) en nemen afscheid van Hennie en Bets. We vertrekken even voor acht uur naar ‘s Hertogenbosch en nemen daar de trein van kwart over acht naar Duivendrecht waar we voor de laatste keer overstappen. Om halftien stappen we over op de trein naar Schiphol en zo belandden we op het vliegveld van Schiphol. We gaan eerst nog even bij L'Tur kijken, een last-minute reisbureau op Terminal West. We hebben niks gemist , want er zijn alleen van die zonnebaadvakanties in de aanbieding. We gaan dan naar het einde van de vertrekbalie, dat wil zeggen de balies 20-30 waar alle Amerikaanse vliegtuigmaatschappijen zitten. We lopen op de balie van United Airlines af, en binnen enkele minuten zijn we allebei voorzien van een ticket. We sluiten ons dan aan bij de lange rij wachtenden. Ook de marechaussee is paraat en ze houden met een op scherp staand machinegeweer de omgeving goed in het oog. Het begint al goed, want de bagage moeten we zelf laten controleren. Hierna moeten we enkele vragen beantwoorden. Een meisje van een bewakingsdienst vraagt wie we zijn, wat we zijn van elkaar, dat we onze rugzak helemaal zelf hebben ingepakt en hem daarna niet meer uit het oog hebben verloren en dat er ook niemand anders aan onze rugzak heeft gezeten. Dan pas mogen we inchecken en tegen halfelf lopen we nog even naar het ANWB kantoor, want Pieter is lid van de wegenwacht en kan zo een lidmaatschapskaart van de Amerikaanse ANWB, namelijk de AAA ophalen. We doen dit dan ook en hierna gaan we door de douane, om te kijken of er nog wat goede aanbiedingen zijn in het taxfree gebied. We vinden echter niks van onze gading en kopen dan ook niks. Om halftwaalf zijn we bij onze gate aangeland, klaar voor vlucht UA947v op weg naar Miami, Florida. Om kwart over twaalf zitten we op onze stoelen in het vliegtuig en toch vertrekken we wat later. We hebben een half uur vertraging en vertrekken pas om 13.10 uur naar Miami, in plaats van 12.30 uur. Ik zit echt in het midden van het vliegtuig, en ook nog eens op de middelste stoel. Mocht ik ooit naar het toilet willen, dan moet er minstens twee man opstaan want anders kan deze meneer er niet door. Maar goed, zo vaak ga ik nu ook weer niet naar het toilet. Ik zit naast een stelletje uit Enschede, en die gaan een weekje van de zon genieten in Miami Beach. We vliegen toch wel met een

Uitzicht vanaf ons balkon ---- Ton Johnson in Miami Vice

luxueuze maatschappij want ieder heeft zijn eigen Tv-schermpje. Ik kom niets te kort wat films betreft, want ik heb deze vlucht twee films gezien en enkele promotie filmpjes van Nederland. De eerste film was Godzilla, over een enorme dinosaurus in New York, de tweede film ging over Harrison Ford, die gestrand was op een onbewoonde eiland samen met een mooie vrouw, namelijk de film Six days and Seven nights. We krijgen eerst een diner, dat bestaat uit een voorgerecht van zalmfilet, daarna rundvlees met boontjes en gebakken aardappeltjes. Ook word je rijkelijk voorzien van drank, waaronder Cognac VSOP en Bloody Mary. Nou, dan vind ik dat ik nu wel lang genoeg op mijn stoel heb gezeten, en het is dus tijd om even naar het toilet te gaan en daarna even te blijven staan en de benen wat te strekken. Ik raak daarna aan de praat met een gepensioneerde man uit Californie. Hij is 69 jaar, en heeft een Friese moeder en een Nederlandse vader. Hij was net op bezoek geweest bij zijn broer in Hilversum waar hij eens in de vier jaar naar toe gaat. Hij kent nog verschillende Nederlandse woorden, en ook de verschillende soorten Hollandse etenswaren kent hij ook nog allemaal (snert, boeremoes, hutspot etc.). Zijn vader is in 1921 geëmigreerd naar Chicago, en na een tijdje verhuisd naar Californie. Hier is de man dan ook opgegroeid en we babbelen lekker over onze landen en zo loopt de tijd lekker door. Na een tijdje te hebben gestaan, moet ik weer gaan zitten want we krijgen nog wat te eten voordat we de landing zullen inzetten. We krijgen nog een warm broodje met kalkoenvlees en kaas. Om halfvier plaatselijke tijd landden we in Washington Dulles (code IAD) waar we na het uitstappen zelf onze rugzak van de band moeten halen en daarna nog een keer de bagage en wijzelf door de controle. Alles is gelukkig nog oké, maar strenge veiligheidsmaatregelen zijn voor de Amerikanen zelf geen overbodige luxe. We lopen nu even door het taxfree gedeelte van het vliegveld heen en na een tijdje nestelen we ons op een bankstel en slaan zo de binnenkomende en vertrekkende vliegtuigen gade. Om 17.45 uur vertrekken we dan met een Boeing 757 naar Miami. We zien de technici nog even sleutelen aan de rechtermotor voordat we vertrekken. We landden om 20.15 uur in Miami en hebben onderweg nog een kleine koude maaltijd gekregen. Echter een alcoholische versnapering moet op een binnenlandse vlucht worden betaald. Om 20.30 uur staan we buiten waar een lekker temperatuurtje heerst. We stappen in de Alamo-bus die ons en nog meer mensen naar het verhuurstation zal brengen. Eenmaal binnen aangekomen, worden we al snel geholpen. De kantoormedewerker probeert aan ons nog een hogere categorie auto te slijten, maar we hebben al een hogere categorie, namelijk CC. Dat wil zeggen dat we deze auto ook op een andere luchthaven af mogen leveren, en in ons geval is dat Orlando. We hebben echter geen trek in een cabrio of een grote jeep, want de auto die we nu hebben is groot genoeg voor ons tweeën. We moeten dan nog de borg, benzine en de lokale belasting nog betalen. De borg is 200 dollar en de rest komt op 65 dollar. De tank mogen we dus leeg afleveren bij terugkomst, en dat is goedkoper dan andersom. Om 21.15 uur rijden we dan vanuit het huurstation Miami in en we hebben een routebeschrijving meegekregen hoe we het beste naar Miami Beach kunnen rijden. We krijgen de sleutel mee, en in vak 83 staat onze auto. Het is een Ford Escort SE, met een 2.0 liter motor, automaat, airco, elektrische bediening en het is een vierdeurs uitvoering. Dat is in ieder geval nog wat hoger qua klasse maar we hoeven er niet extra voor de vierdeurs uitvoering te betalen. We zijn dan op weg naar ons hotel Thunderbird, dat toch wel een dikke 10 kilometer noordelijk ligt. We rijden dan eerst in westelijke richting dwars door Miami, in de richting van de Atlantische Oceaan en zijn dan aanbelandt in Miami Beach. Daar aangekomen, gaan we verder in noordelijke richting door het Art Deco district op weg naar ons hotel. We zien dan na een tijdje rijden ons hotel aan de rechterkant van de weg. We parkeren onze auto en gaan dan inchecken. We moeten 6$ betalen om onze auto bij het hotel te mogen parkeren en gaan dan naar onze kamer. Het is een grote kamer, met twee tweepersoons bedden, televisie en een badkamer. We kijken van ons balkon uit over het strand en de oceaan. Het is inmiddels halfelf en we gaan dan nog even langs het strand, en lopen op blote voeten door de branding. Dan nog even een pilsje bij het barretje van ons hotel en dan weer terug naar onze kamer. Tegen 23.45 uur gaan we slapen, en dat lukt al snel want voor ons gevoel is het nu 5.45 uur in de morgen.

Om acht uur staan we op en ruimen alvast onze rugzakken in. We willen nog best een nachtje blijven, maar waarschijnlijk zullen we nu wel meer moeten betalen dan bij het boeken in Nederland. We lopen dan naar de receptie om ons verblijf hier met een nacht te verlengen. Dit lukt echter niet, want we moeten nu i.p.v. 43 $ maar liefst 86 $ betalen. De man vertelt daarbij dat hier 35000 mensen naar een kamer komen zoeken en de prijs dus niet naar beneden kan. Dan gaan we terug naar onze hotelkamer en pakken onze rugzakken en checken uit. We rijden dan in zuidelijke richting, in de richting van het Art Deco district met al zijn crème kleurige gebouwen, en gaan dan op zoek naar een toeristen informatiecentrum. Er zijn er wel een aantal, maar de eerste rijden we voorbij zonder dat we ook maar een bord of iets zagen. Bij het volgende informatiecentrum is het wel raak en het ligt hier tegenover de Holocaust Memorial, een gedenkteken voor

Enkele gedeelten van de Holocaust Memorial in Miami

de vele slachtoffers van Wereldoorlog II. Een indrukwekkend monument, met verschrikkelijke foto's van de kampen en de namen van de vele slachtoffers vereeuwigd in het zwarte marmer. We bezoeken eerst de Memorial en daarna gaan we naar het info centrum. We kunnen ons hier al voorzien van een flinke hoeveelheid folders en ook nog twee gratis tijdschriften met allemaal kortingsbonnen voor motels in heel Florida. Deze tijdschriften bepaalden de rest van de vakantie in welk onderkomen we de hele vakantie terecht zouden komen. Het vrouwtje raadt ons aan om Hotel Henry aan voor een goede prijs. Als we daar aankomen, is men volop bezig met de renovatie en deze mensen verwijzen ons naar Hotel Harrison. Daar kost een kamer 60 $, dus gaan we zelf op zoek naar een hotel. We checken onze Lonely Planet over Florida, en hier raadt men Hotel Villa Luisa aan, op Ocean Drive 125. Op zoek naar het hotel zien we de verschillende gebouwen die allemaal in de Art Deco stijl hebben geschilderd. Het hotel blijkt vlakbij de jetsetrestaurants midden in het Art Deco district te liggen.. Hier kost een kamer 50 $, en qua plaats echt geknipt voor ons dus checken we in en brengen onze rugzakken naar de kamer. Hier lig je dus heel wat beter dan in het Thunderbird Hotel waarin geen velden of wegen enig vermaak te bekennen was. We gaan

Pieter voor het beeld van de Holocaust Memorial ---- Waterval bij Venetian Pool

dan eerst even wat boodschappen doen voor de lunch en het ontbijt van morgen. Hierna gaan we de stad bekijken met de auto, en we gaan eerst op zoek naar de Venetian Pool, waarbij we dan door de wijken Coral Gables ( luxe wijk waar vroeger veel Anglo's woonden, nu wordt het een "getto voor rijke Latino") De huizen zijn allemaal een kopie van Cubaanse landhuizen inclusief de nodige tropische begroeiing die dag en nacht worden besproeid. En in deze wijk ligt dus ook de Venetian Pool, een prachtig historisch mediterraan zwembad, dat deels is gebouwd van koraal, met watervallen, een fontein en een stukje strand. Het is een prachtig zwembad, doch de toeristen moeten hier 8$ betalen , het dubbele ten opzichte van de plaatselijke

Het prachtige zwembad, Venetian Pool, deels gebouwd van koraal

bevolking. We besluiten om dan straks in de oceaan wat verkoeling te zoeken. Hierna gaan we naar de wijk Coconut Grove, ook een van de mooiste wijken van Miami met zijn weelderige tropische begroeiingen en een bijzondere sfeer. Dat komt doordat er in deze wijk voornamelijk kunstenaars en intellectuelen wonen. Het is een wijk met vele kleine winkeltjes en terrassen en ze bevinden zich vooral in de buurt van de grote jachthavens, waar wij ook wat gaan drinken. We lopen een grote gelegenheid binnen, en alles is gemaakt van houten boomstammen en hier doet de jetset zich dus te goed aan de diverse cocktails en dienbladen vol met oesters, sausjes en citroen. We drinken hier op ons gemak een biertje en een cola en gaan dan weer op pad. We gaan nu naar Key Biscayne, een eilandje ten zuiden van Miami Beach, en passeren eerst

Het strand van Virginian Key ---- Zonsondergang bij Miami

Virginia Key. We komen dan terecht in twee nationale parken en ook wonen hier ontzettend veel rijke mensen. We tuffen op ons gemak het eiland rond, maar het is te laat om nog een van de twee parken te bezoeken. Pieter rijdt de hele vakantie, en ik moet dan kaartlezen om er voor te zorgen dat we op de goede bestemming aankomen. Dan rijden we terug naar Virginia Key, met zijn vele mangrovebossen. Hier parkeren we de auto en nemen een duik in het frisse schone water en zien in de verte de fel oranjerode zon langzaam achter de horizon verdwijnen. Na een tijdje gaan we weer terug naar ons hotel om wat postkaarten te schrijven, die we vanmiddag hadden gekocht. Daarna gaan we het Art Deco district bekijken en flaneren langs de boulevard, Ocean Drive. We hebben een restaurant op het oog, aangeraden door de Lonely Planet, doch er zijn geen klanten dus zoeken we naar iets anders. Er valt hier genoeg te zien, Halloween is in aantocht, er zijn vele excentrieke figuren, de ene sportauto wil de andere de loef afsteken etc. We vinden dan een ander restaurant waar we 4 $ betalen voor een flesje bier, ± 7 $ voor een bordje sla met wat kaas

Een huis in de wijk Coral Gables ---- Zwemmen tussen Miami en Key Biscaine

en maïs, 15 $ voor een klein bordje pasta met vleessaus, en 13 $ voor een bordje met plakjes rosbief, gekookte aardappelen en gestoomde groenten, en koud. Inclusief de locale belasting komt dat dan op f 120,00 uit. Dit is geen herhaling waard, maar we hebben geluk want het bedieningsgeld is al inbegrepen. We wandelen dan nog wat rond, even een bezoekje aan het All Stars Café waarna we ons hotel opzoeken om te kijken wat we morgen gaan doen.

We zijn al rond 6 uur wakker, er is veel lawaai in het hotel zelf, en tegen halfnegen rijden we weg. We hebben eerst lekker op de kamer ontbeten en gaan nu op pad naar Homestead en Florida City, vlakbij het nationale park The Everglades. We hebben gisteravond besloten om nog niet meteen naar Key West af te reizen omdat het daar wel eens erg druk kon zijn vanwege de viering van Halloween. Dat is een speciale dag voor iedere Amerikaan, waarbij iedereen verkleed gaat als spook, duivel etc. De kinderen gaan dan langs de deuren voor snoep e.d. We gaan eerst nog de overgebleven wijken van Miami bekijken voordat we

Grotere foto

verder naar het zuiden trekken. Little Haiti, een bolwerk van arme Haitianen met zijn vele oude houten huizen. Hier moet je dus niet in het donker onder de viaducten stoppen, want er loopt daar van alles rond. De voertaal is hier zelfs Franscreools, terwijl je eigenlijk Spaans zou verwachten want dat is hier de tweede taal. Daarna gaan we naar de wijk Little Havana, waar de Cubanen een stukje van hun eigen hoofdstad hier hebben nagebouwd. Maar eerst gaan we nog op zoek naar de Miami Orange Bowl, het football-stadion. We vinden het na enig zoeken, en mogen van de bewaking zelfs even naar binnen om daar een foto te maken. We zien het al voor ons, al die krijsende Amerikanen als hun team de enorme afstand van 10 yards heeft overbrugd. Dan dus naar het gebied rond de 8ste straat, oftewel Calle Ocho. Het is een kleurrijk stukje

De nieuwe quarterback? ---- The Miami Orange Bowl

Miami, en daarna op weg naar de Bayside Shopping Center. Hier kan men goed winkelen, er zijn wat terrasjes en ook het Hardrock Café van Miami zit hier. We bekijken de winkels, en nemen bij een koffietentje een vingerhoedje met Cubaanse koffie, die echt mierzoet is. Nu gaan we dan op weg naar Homestead, richting Everglades. We rijden een dikke anderhalf uur en verlaten Miami in zuidelijke richting. We komen vlak bij Homestead terecht bij een toeristenattractie, genaamd Coral Castle. Een zonderling bouwde hier vroeger een kasteel van koraal, vroeg zijn vriendin ten huwelijk maar op de trouwdag wilde ze niet meer. Dit zette hem ertoe aan zich dan maar volop op zijn werk te storten, en sinds die dag leefde hij voortaan als een kluizenaar en maakte hij het kasteel van koraal verder af en vervaardigde een hoop andere gebruiksvoorwerpen van koraal. Ook maakte hij meubels van koraal en wist hij al energie op te wekken met behulp van zonne-energie. We rijden dan verder en komen langs Homestead en daarna in Florida City. Hier heeft de hurricane Andrew in 1992 flink huisgehouden en Homestead bijna met de grond gelijk gemaakt. We

Ons eerste motel, Knights Inn ---- Het zwembad en onze kamer

gaan dan langs bij een toeristen informatiecenter en krijgen diverse tips mee. De man van het centrum belt dan voor ons een motel, en zo zijn we op weg naar onze volgende slaapplaats. We vinden een slaapplaats voor twee nachten a 32 $ per kamer bij de Knights Inn Motels. Een redelijke prijs, de kamer ziet er netjes uit, met televisie, badkamer, airco en koelkast. Ook zit er een verwarmd zwembad bij en een parkeerplaats voor de auto voor de deur. We gaan in de namiddag naar de rand van de Everglades, op zoek naar een krokodillenfarm met een krokodillen- en een slangenshow. We kopen een toegangskaart en gaan eerst naar een krokodillenshow kijken en dan moeten we dus naar de aanlegsteiger. We maken hier een tocht met een luchtkussenboot van een half uur. Een luchtkussenboot is eigenlijk een mini hovercraft, en deze zeilt m.b.v. lucht over het riet en het water heen. Deze hovercrafts mogen echter niet in het National Park

Op pad met de hoovercraft ---- Een alligator in de vrije natuur

The Everglades komen vanwege het enorme lawaai van de motor, evenzo vanwege de schade die ze aan de vegetatie toebrengen. Het lijkt ons wel de moeite waard, op grote snelheid razend over het riet maar bevorderlijk voor de natuur is het dus niet door de schade aan de vegetatie en de voortdurend wegvluchtende vogels. Er wordt veel gevoederd door onze bestuurder van de boot, en er komen dan ook volop schildpadden en vogels op af. En na een tijdje zelfs een alligator maar die heeft geen oog voor de voederkorrels. We varen dan weer terug en laat de bestuurder nog even wat kunstjes zien met de hovercraft. Daarna volgt nog een slangenshow en bekijken we het overige gedeelte van de krokodillenfarm. Men kan hier volop kweken en het vlees en de huid van deze krokodillen worden dus benut voor commerciële doeleinden. Maar ook een gedeelte van deze krokodillen wordt weer in de natuur uitgezet. Het begint al wat donker te worden, dus gaan we nu maar eens terug naar ons hotel. Onderweg pakken we een heerlijke frisse milkshake bij Roberts, een fruitverkoper en halen daarna wat te eten. Eerst gaan we nog wat winkelen in Homestead, voor ons ontbijt en lunch van de volgende dag. We rijden dan door het centrum van de stad en zien dat het stadsplein een ware metamorfose heeft ondergaan doordat dus vandaag Halloween wordt gevierd. We parkeren de auto en gaan even kijken hoe het er hier aan toe gaat. Dan gaan we weer op pad en onderweg naar de etablissement zien we dat een agent een autobestuurder wil

Vanuit de uitkijktoren ---- De alligator-show

arresteren en dat gaat echt met veel machtsvertoon en voorzichtigheid. We halen bij een eettent een broodje gyros, kippenvleugeltjes, friet en salade en peuzelen alles lekker op. Dit doen we op een picknickplaatsje in het midden van de binnenplaats van ons motel. Daarna nog even wat televisie kijken, want we moeten toch ook de hurricane Mitch in de gaten houden na zijn aanslagen op Honduras en Nicaragua. Dan kijken we samen nog even wat we morgen gaan doen en dan ga ik mijn verslag bijwerken. We zien wel wat de dag ons morgen zal brengen.

Op tijd opgestaan want vandaag trekken we het nationale park The Everglades in. We pakken gedeeltelijk weer dezelfde route als gisteren, toen we op weg waren naar de alligatorfarm. Ook nu komen we weer langs Roberts, waar we gisteren een overheerlijke milkshake op hadden en langs de gevangenis, doch deze gevangenis wordt Institution of Corrections genoemd. The Everglades is een rivier van gras, met een variabele breedte van 80 tot 150 kilometer en overal staat maar een paar centimeter water. Er vertoeven meer dan 300 vogelsoorten en vele andere water- en landdieren, zoals de enorme verscheidenheid aan vissen, schildpadden, alligators, krokodillen, herten en konijnen etc. We gaan eerst naar het informatiecentrum van het park, waar je al een hoop van opsteekt. We nemen daar de noodzakelijke informatie en de nodige plattegronden mee, terwijl we uitleg krijgen van de Ranger die daar aan de balie staat. Hierna rijden we verder naar de ingang van het park, waar we 10 dollar entree betalen voor de auto, en het kaartje heeft een geldigheid van een week. We rijden over de enige weg die er is, op weg naar het stadje Flamingo. We komen dan onderweg langs diverse aangelegde wandelpaden, uitzichttorens en verschillende meren. De eerste wandelroute, waar we stoppen en onze auto parkeren, heet Anhinga Trail

Anhinga Trail ---- Een bijzonder gekleurde meerkoet

en deze heeft een lengte van 800 meter. Hier kunnen we veel dieren en planten bekijken zoals o.a. alligators, schilpadden, vissen en verschillende waadvogels(ibissen, hoentjes, reigers, zilverreigers). Hierbij dient de Taylor Slough, een zeer langzaam stromende zoetwaterrivier, als reservoir voor het hele gebied en

Taylor Slough ----Een zilverreiger op jacht naar vis

heeft vooral nut in het droge winterseizoen. Vlakbij deze wandelroute ligt nog een andere route, deze wordt de Gumbo Limbo Trail genoemd en deze voert ons door een hoger gelegen hardhoutbos (hier zien we een mooie felrood gekleurde vogel) met veel varens en epifyten (luchtplanten). Het hardhout bos ligt circa 1 meter hoger dan het waterpeil van de rivier. Dan zijn we weer op het beginpunt aan beland, en nemen een koel blikje drinken uit de automaat. Onderwijl stoppen er andere toeristen om de wandelroutes te bekijken maar hier zien we een kraai een bakje popcorn weghalen van het dak van een auto. Een ludiek gezicht, maar helaas laat hij hem een stuk verder vallen. Dan stappen we weer in de auto en vervolgen onze weg naar Flamingo. Na een tijdje belanden we bij het volgende wandelpad, Pine Lands Trail, en deze kronkelt door een hoger gelegen dennenbosgebied dat helaas langzaam aan het uitsterven is. Onder beschutting van de dennen bevinden zich meer dan 200 verschillende soorten planten, waarvan er 30 soorten alleen maar in Florida voorkomen. Ook blijkt dat vuur hier geen vijand is van de natuur, maar het is hier een natuurkracht die er voor zorgt dat de dennen en de grote variëteiten aan planten in stand worden gehouden. Soms helpen de parkwachters de natuur een handje, door eens in de 5 jaar gecontroleerd brand te stichten.

Cypres bomen --Linksvooraan: alligator -- Pine Lands Trail

Hierdoor wordt de begroeiing tussen de bomen gedecimeerd en krijgen de verschillende soorten planten weer gelegenheid om uit te schieten. Dit herhaalt zich telkens voor een bepaald deel van het gebied. Dan lopen we weer terug naar de auto en rijden op ons gemak verder zuidwaarts. Bij de volgende wandelroute staat een grote uitzichttoren, en deze biedt een prachtig uitzicht over het enorme uitgestrekte moeras van The Everglades, de naam zegt het zelf al een rivier van gras. Deze rivier stroomt dan in de richting van de Golf van Mexico langs de rand van de mangrovebossen. We bekijken deze natuurschoon, en zien ook weer op verschillende plekken de reigers jagen en af en toe duikt er een alligator op. Het blijkt dat we op ieder wandelpad een andere soort vegetatie bekijken van het geheel wat The Everglades te bieden hebben en deze vegetatiegebieden zijn vooral ontstaan door het continue verschil ten opzichte van het waterpeil waardoor zich in bepaalde gebieden een bepaalde soort flora en fauna zich hier kon ontwikkelen c.q. handhaven. Het volgende wandelpad, de meeste wandelpaden gaan over een plankier, een zogenaamde "boardwalk" met leuningen aan weerszijden, zodat de natuur zo min mogelijk schade ondervindt, brengt ons boven het moeras naar een nog hoger gelegen hardhoutbos, "hammock" genoemd. In het moeras bevindt zich nogal wat vis, al blijven de volwassen dieren voor ons meestal uit het zicht. Doordat zich hier ook een laag algen enorm ontwikkelt, kunnen de vissen zich hieronder makkelijk verschuilen. Zo schiet onze dag voorbij terwijl zich het laatste wandelpad alweer aandient en ons door een mangrovebos zal leiden. Het stikt hier nu echt van de muskieten, maar het schijnt toch wel mee te vallen volgens de folders want in de natte zomermaanden is het hier echt niet meer uit te houden. Ook blijkt hier dat in 1992 de orkaan Andrew langs is geweest, omdat we bij het meer aangekomen weer terug moeten over dezelfde weg doordat de orkaan

Pieter voor de cypres bomen -- Ton in het mangrovebos -- Eindeloze verte met jagend reigers

dus een flink stuk van de plankier heeft weggeslagen. Men heeft alle wandelpaden goed hersteld, doch het laatste wandelpad komt nog aan de beurt. De orkaan Andrew heeft de stadjes Homestead en Florida City, waar we nu dus overnachten in motel Knight Inn, met de grond gelijk gemaakt evenals een gedeelte van het nationale park The Everglades. Dan bereiken we Flamingo, en kijken eerst in de souvenirwinkel. Dan naar het water, waar een vader met zijn twee zoons zitten te vissen. En een maal hadden ze een flinke vis aan de haak, doch het lukte ze jammer genoeg niet om de grote vis die ze aan de haak hadden te vangen. Daarna lopen we naar de kassa, om daar kaartjes te kopen voor een boottocht door het zuidelijke gedeelte van The Everglades. Helaas zijn de kaartjes dus uitverkocht. Het was dus beter geweest om eerst naar Flamingo te rijden, een vroege boottocht te nemen en dan op je gemak terug naar Homestead waarna je

Uitkijk over een woud van cypressen -- Mangrove-bos -- Een meer nabij Flamingo-city

dan al die wandelpaden kunt gaan bekijken. Jammer..... We kijken nog even naar de vissers, en de jongste zoon heeft dan toch een redelijke vis gevangen. Dan tanken we voor 10 dollar en rijden weer terug in de richting van Homestead. Het is nog net niet donker, dus dat geeft ons nog even de tijd om nog wat te gaan zwemmen in het zwembad bij ons motel. Daarna gaan we naar Homestead en gaan wat eten in het restaurant El Toro Taco, waar we voor een redelijke prijs kunnen eten. Ik heb een van de specialiteiten gepakt, namelijk combina fajitas (rundvlees en kippenvlees, heerlijk gemarineerd in een worcestersaus, gebakken in boter met ui, pepers en geserveerd met tortilla’s en salsa) en het smaakte heerlijk. Het is zoveel dat we het bijna niet op kunnen. Ik raak bij het afrekenen in gesprek met de restauranteigenaar en hij vertelt dat zijn vrouw 3 maanden geleden in Nederland was geweest, en met een Fransman terug kwam. Ik zeg dan wat ik vindt van die Fransen, en dan blijkt er in het hoekje van het restaurant ook een Frans echtpaar te zitten. Maar ik vind dat ik eerlijk ben geweest en verontschuldig me dan ook niet bij hen. We rijden op ons gemak weer terug naar ons motel en morgenvroeg naar ons volgende reisdoel, de Florida Keys.

Na ons ontbijtje in het motel gaan we eerst onze tank volmaken en dan richting de Keys. We vermoeden dat op het vasteland de benzine een stuk goedkoper zal zijn, dan op de eilanden. We rijden dan een flink stuk de andere kant op om ergens goedkoop te tanken, maar dan zijn we echt op weg naar Key West. We naderen al snel Key Largo, het eerste eiland, en ons doel Key West ligt ongeveer een hoop eilandjes, 42

Op weg naar Key West ---- Met onderweg lange bruggen

bruggen en 160 kilometer verder. Vanaf Key Largo rijden we dan naar het zuiden over de, met in totaal 42 bruggen, enige weg naar het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten. Maar eerst halen we nog de nodige informatie bij het infocentrum op Key Largo. Zo zijn we dan voorzien van een hoop boekjes met de nodige informatie, kortingsbonnen en een hele hoop overnachtingadressen op Key West. Onderweg genieten we van de natuurschoon van de diverse eilandjes, die bedekt zijn met hagelwitte stranden, diepblauw water, donkergroene mangrove bossen, oranjegele moerassen en helaas de soms overdadige bebouwing. Ook het hele gebied ten noorden van de Keys behoort tot het nationale park The Everglades. Halverwege de dagtrip stoppen we op Marathon eiland, want we gaan daar vanmiddag snorkelen boven de riffen van Florida, maar eerst doen we nog enkele inkopen in een grote supermarkt. We kopen batterijen voor de fotocamera, een goede fles zonnebrandolie, een onderwatercamera en echte cowboy hoeden tegen de zon. Om een uur vertrekken we met de Spirit, een catamaran boot, naar de riffen. Het water heeft hier een prachtige diepblauwe kleur en we gaan met een flinke vaart naar onze bestemming toe. We varen de

Ton test het materiaal op de Spirit ---- Op weg naar onze snorkelplek

baai uit, onder de brug door en zo belanden we op onze snorkelplek in de Atlantische Oceaan. Het water is wel een beetje ruw, maar het snorken gaat toch redelijk goed. Alleen liggen de riffen hier toch een stuk dieper vergeleken met Cancun in Mexico, daardoor moeten we wat dieper duiken om toch nog andere soorten vis te zien zwemmen. Maar het voordeel is echter dat het rif hier een stuk minder wordt beschadigd dan in Mexico. We zien toch nog een flink aantal tropische vissen met hun felle kleuren, en ook drijven hier

Uitzicht vanachter de catamaran ---- Terug naar het eiland Marathon

een flink aantal grote kwallen rond. Tegen vier uur rijden we weer verder in de richting van Key West, en onderweg kunnen we met eigen ogen zien wat de orkaan George enkele maanden geleden in dit gedeelte van Florida heeft aangericht. Onze tocht over de Overseas Highway loopt voorspoedig, Pieter stuurt of hij al

Nog steeds zichtbare schade, aangericht door Orkaan Georges op Key West

jaren een echte Amerikaan is en eindigt onze rit tegen halfzes in Key West. In deze door "piraten en rumrunners" gevormde stad verblijven nu artiesten, schrijvers, vrijbuiters en vele extravaganten. We hebben al beet bij onze tweede poging op zoek naar een slaapplaats. We verblijven twee nachten in het Tamarind Motel, waarna we ons en onze spullen installeren en daarna te voet de stad induiken. We kijken wat rond en aanschouwen de markanten houten huizen en andere bezienswaardigheden. Key West is een echt toeristenoord, en daardoor ontbreken de nodige souvenirwinkels ook niet. We zijn dan op zoektocht naar een goed en gezellig restaurant, maar na het rondkijken besluiten we om bij Deli's Restaurant te gaan eten. We nemen alle twee een lekker visgerecht met enkele biertjes en betalen dan onze rekening van 50 $. Dan gaan we nog wat biertjes pakken in het centrum van de stad en raken op het einde van de avond aan de praat met een zonderling die hier naar toe is getrokken en er nu al zes jaar woont.

Tegen 9 uur zijn we opgestaan en we nemen een lekker ontbijtje in onze motelkamer. Meestal ben je in deze motelkamers van alle gemakken voorzien, zoals een koelkast, een diepvriesvak, kleurentelevisie, zwembad, whirlpool etc. dus kunnen we lekker ontbijten omdat we alles goed vers kunnen houden. Dan gaan we te voet opnieuw de stad in om al de bezienswaardigheden van Key West eens te gaan bekijken. Vanuit ons motel lopen we van het ene gedeelte van de stad naar het andere, en onderweg zien we de nodige toeristen attracties van Key West. Ook zien we aan de kust en vlakbij ons hotel hoe erg orkaan George heeft huisgehouden, want van het restaurant aan de kust is niet veel meer overgebleven. De toeristenattracties beginnen dan al met een grote kegel, die dan het meest zuidelijke punt van de Verenigde Staten moet voorstellen. Dit is dus echter niet het geval, want het meest zuidelijke punt ligt nog wat verderop, doch omdat daar een marinebasis is gevestigd is het niet mogelijk om daar te komen. Men heeft toen symbolisch de kegel op de plek geplaatst vanwaar hij nu nog te zien is. We vragen aan een stelletje of ze van ons twee een foto willen maken met de kegel, en dan zal ik van hen een foto maken. We weten hiermee een man te omzeilen die 5 dollar wil hebben, om de mensen met hun eigen fototoestel bij de kegel te vereeuwigen. Hij staat in de weg als ik een foto van het stelletje wil nemen, dus maak ik hem erop attent dat ik zo geen foto kan maken. Als dit dan gepiept is, gaan we verder het oude stadsdeel van Key West in.

Cubaans tafereel op Key West ---- De beroemde vuurtoren

We komen na een tijdje wandelen bij de vuurtoren aan. Deze vuurtoren betekende het einde van veel strandjutters omdat de schepen hierdoor niet meer zo snel strandden bij Key West. Ook hier kan men de vuurtoren bezichtigen en men heeft er een klein museum van gemaakt. Even verder op in deze straat staat ook het huis van de beroemde Amerikaanse schrijver Ernest Hemingway, waar hij het grootste deel van zijn najaren heeft geleefd. Dan gaan we in de richting van het meest toeristische gedeelte van Key West, en dat

Ernest Hemingway bracht een groot deel van zijn leven door in Key West en Cuba

bevindt zich in de onmiddelijke nabijheid van de haven. Hier meren ook de enorme cruiseschepen aan, en er liggen nu enkele schepen. Ook de Ecstasy is van de partij, deze boot zagen we in Miami ook al liggen. Bij deze haven meren de cruiseschepen enkele uren af, voordat ze verder varen in de richting van Cancun, Mexico of Honduras. We lopen dan door het Mallory Square, waar je allemaal souvenirs kunt kopen. Men moet hier dan geen T-shirts kopen die toch elders worden gemaakt, maar een echt souvenir is bijv. een

Levendige straatbeelden van Key West, het laatste eiland van de Keys

echte spons van de Caraïben. Aan het einde van het winkelgebied vertrekken ook de treintjes en trams voor een rondleiding door de oude stad, Key West en het eiland zelf. Daar rondomheen liggen diverse musea en ook het Key West Aquarium. We gaan nog even naar het Little White House kijken, en hier heeft toenmalig president Truman vroeger veel van zijn vrije tijd doorgebracht. Misschien wel nostalgie voor de Amerikanen, maar wij vinden er, eenmaal daar aangekomen, niet veel aan. We gaan dan even een koel drankje drinken bij Sloppy Joe's, een echt hot item voor de toeristen hier, want het blijkt dat vroeger Ernest Hemingway hier ook nogal eens kwam. Er is altijd live muziek, en vaak ook gezellig, en er loopt een enorme hoeveelheid personeel rond. Dan lopen we weer verder en wandelen we over een steiger langs de haven, waar we ook het museum bezoeken ter bescherming en onderzoek van het aldaar aanwezige rif met al zijn vegetatie en zijn enorme verscheidenheid aan bewoners. Hier zien we hoeveel verschillende soorten koraal er bestaan

De haven van Key West -- Ton was even wezen vissen -- Hier verbleef Hemingway veel!!

en zien we vele vissen, haaien en schelpdieren. Terug naar Sloppy Joe's en vanaf nu hebben we alleen nog tijd voor entertainment en dat lukt vrij aardig. We lopen in de namiddag terug naar ons motel, waar het vanmorgen nog bloedheet was en de koperen ploert goed zijn best doet, en is het in de namiddag bewolkt en benauwd. We eten als diner een monsterburrito gevuld met vlees, rijstbonen, en wat salade erbij. Dan duiken we het nachtleven in, en toch overal waar een Iers sfeertje hangt, is het gezellig. We gaan eerst terug naar Sloppy Joe, en daarna naar Irish's Kevins waar het entertainment wordt verzorgd door een man met een gitaar. Een gezellig avondje uit.

My Favorite Links

Vervolg reisverslag Florida Flydrive, november 1998
Reisverslag Costa Rica en Panama, 1999
Reisverslag Argentinie en Chili, 1998
Reisverslag Argentinie, Bolivia en Chili, 1996
Reisverslag Rusland, China en Hongkong, 1997
Reisverslag Noord Argentinië, Bolivia, Zuid Brazilië, Paraguay en Uruguay 2000
Fotoverslag Noord Argentinië, Bolivia, Zuid Brazilië, Paraguay en Uruguay 2000
Reisverslagen via Startkabel
Zoek andere reisverslagen