Eindelijk word je wakker, je hebt het gevoel dat je kop op barsten staat en elke spier in je lichaam doet pijn... Je probeert je te herinneren wat er gebeurt is maar je weet nix meer... Na lang je hersens te hebben gepijnigt schiet je te binnen dat je in één of ander iets bent gevallen... Maar wat? Donno... Hoe? Donno... Waar? Donno... Ineens hoor je gegrom en je schrikt als de bliksem op... Voor je staat een woeste gevleugelde wolf waarvan de naam nooit van zen leven fifi kan zijn!! Hij kijkt je aan met zijn bloeddorstige lichtblauwe ogen en je blijft verstijfd staan, je mond valt open... Het beest komt alsmaar dichterbij en als hij recht voor je staat snuffelt hij je helemaal onder, je komt onder het kwijl te zitten en langzaam maar zeker wordt je brein weer nuchter en kan je nadenken... Net wanneer je het op een lopen wilt zetten houdt de wolf je tegen. Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes en duwt je met zen neus voor zich uit. Hij brengt je ergens naartoe...
Naar waar? Weeral donno, maar ik zou maar nix proberen als ik jou was, de wolfpegasus houdt je constant in de gaten en heeft zo te zien wel zin in een elkker hapje!!
