நந்தவனம்
<<முந்தையது | அடுத்தது>>
அகதிகள் (நளினி)
நாடு விட்டு நாடு வந்தோம்
நலங்கள் பல தேடி வந்தோம்
நம்பினோரை விட்டு வந்தோம்
நயவஞ்சகரையும் விட்டு வந்தோம்
ஊர்விட்டு ஊர் வந்தோம்
ஊமையாய் அழுகின்றோம்
ஊனங்கள் நமக்கில்லை
ஊரைத்தான் நினைக்கின்றோம்
கண்களிலே நீரில்லை (நளினி)
கண்களில் நீரில்லை - தன்
கண்மணியை இழந்ததனால்
போருக்கு போயிருந்தான் - அவன்
புறமுதுகு காட்டவில்லை
நிலையற்ற வாழ்க்கை (நளினி)
யார் இட்ட சாபமிது?
யார் செய்த பாவமிது?
நிலையற்ற வாழ்க்கையதை,
நிலையான இடந்தனிலே,
நிம்மதியாய்க் கழித்திடவே,
நிலையற்ற மானிடராய்
நிற்கின்ற நிலை கேளீர் !
உயிர் (நளினி)
சூல் கொண்ட மேகங்கள்
சூழ்ந்தங்கே வந்ததினால்
சுடர் தந்த சூரியனும்
சுடரொளியை மறைத்துவிட்டான்
குளிர்காலம் வந்ததினால்
குளிர்தாங்க முடியாமல்
ஊர் விட்டு ஊர் செல்லும்
உயிர்காக்கப் பறைவையினம்
போர்க்காலம் வந்ததினால்
பயம் தாங்க முடியாமல்
ஊர்விட்டு ஊர் செல்லும்
உயிர் காக்க மனித இனம்
காலனே காத்திரு (நளினி)
காலமது வந்து விட்டால்
காலனவன் உயிர் பறிப்பான்
பெரியவர்கள் சொன்னார்கள்
படித்தறிந்த உண்மைகளாய்.
எம் மண்ணில் உள்ளவர்கள்
எப்படித்தான் பிறந்தனரோ
அனைவரின் வாழ்க்கையுமே
அரைகுறையில் போகிறதே!
பாவங்கள் செய்தவரை
பாவியாய் படைத்திடுவர்,
எவ்வகையில் அடங்கிடுவர்
எம்நாட்டுத் தமிழ் மக்கள்?
அனுபவிக்கும் வயதினரும்,
அனுபவித்த வயதினரும்,
பால் குடிக்கும் குழந்தைகளும்,
பால் கொடுக்கும் தாய்மாரும்,
பள்ளி செல்லும் பாலகரும்,
படித்தறிந்த மேதையரும்,
என்ன பிழை செய்தார்கள்?
ஏனிந்த நிலையின்று
தமிழராய் பிறந்ததினால்
தானிந்த நிலபரமோ?
காலனே விரையாதே
காத்திருந்து உயிரெடு
ஏனிந்த அவசரம்?
எம்மினத்தை வாழவிடு.
அன்னையின் மடல்
நீண்ட நாட்களின்பின்
நீண்டதோர் மடலதனை
அன்னையவள் வடித்திருந்தாள்
அன்பான வார்த்தைகளில்.
பெற்றவளின் கடிதம் கண்டு
பேரானந்தம் கொள்ளவில்லை
தாயவளின் வரிகள் கண்டு
தளர்ந்து தான் போய் விட்டேன்.
கடவுளவன் கருணைதனை
நாம் செய்யும் உதவியென்றாள்
நன்றிகள் பல சொன்னாள்
டாலர்கள் பல பெற்றதற்காய்.
பல தடவை கேட்டிருந்தாள்
பெற்றவள் எம் சுகங்களை
பக்குவம் பல சொல்லி
பாங்காய் எழுதியுள்ளாள்.
கடன் காரியானதாய்
கதிகலங்கிப் போயிருந்தாள்
எங்கள் நிம்மதியைக் குலைப்பதாய்
எழுத்திலே வடித்திருந்தாள்.
எத்தனை பிறவிகள் தேவையம்மா
உன் கடன் தீர்க்க
கடன் காரி நானம்மா
கதறியழத் துடிக்கின்றேன்!