ไม่บ่อยครั้งนักที่เราจะป่วย และป่วยทีไรก็มั่นใจได้ว่าหนัก
จากวันก่อนที่เป็นแค่หวัด น้ำมูกไหลเล็กๆน้อยๆ
กลับกลายเป็นไข้หวัดใหญ่ แทบไข้หลบในอีกตะหาก -_-"แปรงฟันอยู่ดีๆ จู่ก็คลื่นไส้กระทันหัน เห็นดวงดาวพร่างพราวนภา
ทั้งๆที่มันเพิ่งจะบ่ายสองโมง แน่แล้วค่ะ...ปุ๊กมันจะลมใส่แน่ๆพยายามจะไปนอนที่เตียงแต่ไม่ไหว นอนมันกับพื้นซะเลย
จะหนักไม่หนักต้องนอนราบไว้ก่อน กันหัวน็อคพื้น อันนี้สำคัญมากจู่ๆก็มวนท้องกระทันหันเหมือนเป็นบิดขึ้นมาอีกหนึ่งรายการ
เลยรีบลุกขึ้นบ้วนปากทั้งๆที่หน้ายังมืดแล้วไปหาที่ๆเหมาะจะกำบังภัยทรมานมากๆ...
วูบนึงเรานึกถึงคนเป็นมะเร็ง...(ได้ยังไง?) ว่าเค้าคงจะปวดเอามากๆ
ดูอย่างเราตอนนี้ ยังจะเป็นจะตายอยู่นี่พยายามจะกำหนดเวทนา
ไม่ง่ายเลยนะ...ไม่ง่ายเลย
เข้าใจคนใกล้ตายขึ้นมานิดหนึ่งว่าจะกำหนดสติมันยากแค่ไหน
เพราะอารมณ์นั้นก็ทรมานเหมือนจะตาย ไม่รู้จะเอาสติปักที่ไหน
เพราะมันเจ็บมันปวดไปทั้งตัว สติก็จะหลุดอยู่รอมร่อตั้งพักใหญ่ๆ...ถึงจะค่อยยังชั่ว
แล้ววันนั้นทั้งวันก็เป็นนรกอย่างแท้จริง
เจ็บไปหมด หูอื้อ ตาลาย คลื่นไส้อยู่ตลอดเวลา
พี่ชายเราบอกว่าหน้าเราซีดยิ่งกว่าซีด...จากที่ปกติก็ซีดอยู่แล้วแต่ก็ดีใจมากที่การป่วยครั้งนี้ทำให้เราได้เห็นน้ำใจหลายๆคน
ปกติไม่ค่อยใส่ใจกัน แต่พอถึงคราวให้ใส่ใจมันก็ใส่ใจกันดีมาบันทึกอาการป่วยแต่เพียงเท่านี้
ไปนอนก่อนล่ะ...
posted by Muihua :-) 1:10 AM View all
2 ตุลา 45"เมื่อล่วง2500ปีแห่งพุทธกาล โลกจะเข้าสู่กระแสแห่งกลียุค จะเริ่มเกิดความวุ่นวายขึ้นทั่วทุกหย่อมหญ้า ธรรมชาติจะปรวนแปร ผันเปลี่ยนเป็นหายนะ มนุษย์จะรบราฆ่าฟันกันเองไม่เว้นแม้สายเลือดเดียวกัน... ฯลฯ"
*ที่มา...จากปากใครซักคน*จริงค่ะ...เชื่อค่ะ
ไม่ต้องไปไหนไกล
ก็บ้านดิฉันนี่ล่ะค่ะ...เราเพิ่งจะเข้านอนตี4ตี5
7โมงแปดโมงต้องตื่นมาฟังพี่มันทะเลาะกัน
แล้วก็ติดพันถึงสายๆลงมาเปิดร้านต่ออีกค่ะ
นอนสามชั่วโมงเองค่ะ
ฝนก็ตกมันทุกวันค่ะ
..............................
...ก็หวัดdakสิคะ...๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ทะเลาะกันไม่รู้กี่คู่ต่อวัน
ที่ป่วยก็ป่วย
ที่ไม่ป่วยก็ทะเลาะกัน
โอ...ภาษาอังกฤษ...ง่ายนิ๊ดดดเดววว
เพราะอย่างอื่น...ยากโหม้ดเลย๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ฟรังโกบอกว่าฉันมันสะติวปิ้ดเวรี่ เวรี่ ที่อมทุกข์และไม่รู้จักใช้ชีวิตวัยสาวให้เต็มที่
เยส ไม่เถียง
แต่answer หน่อยเถอะว่าถ้าเป็นยูๆจะทำยังไง ในเมื่อไอไม่ได้สำเร็จปถวีกสิณ ไม่สามารถทำตัวเป็นก้อนอิฐ ไม่รับรู้ ไม่รับฟังปัญหาต่างๆได้โดยไม่แคร์มีทางให้เลือก...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะสามารถเลือกทางที่ดีที่สุดได้ ทั้งที่จริงอยากเลือกเอามากๆ
cannot explain ...ไว้ยูเจอเองแล้วก็คงจะเข้าใจว่าความรู้สึกแบบนี้มันกดดันเวรี่ เวรี่ too
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
คืนนี้ถึงเที่ยงคืนค่ะ
ได้กินยาทั้งวันแน่ค่ะตาย...
ตายแน่ๆค่ะ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
หมายเหตุ...มะคืนมีโทระสับมาตอนตีสาม...หึ หึ หึ ...ถึงจะไม่ได้รับแต่ก็อดสังสัยไม่ได้ว่า...ใจคอจะไม่ให้นอนพักผ่อนกันบ้างเลยฤา?....
ตีสามค่ะ ...ตีสาม...
โปรดพิจารณา...
posted by Muihua :-) 12:54 AM View all
น้ำบางที่สะอาดใสเย็นเห็นตัวปลา...
ในขณะที่บางที่เน่าเหม็นเห็นแต่ปลิง...ฉันใดก็ฉันนั้น...
ตำรวจบางที่ก็เป็นฮีโร่สังคม...คอยพิทักษ์สันติราษฎร์
ในขณะที่บางที่ก็เป็นรังแคสังคม...คอยพิทักษ์ฉ้อราษฎร์สัพเพสัตตา...
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดจะได้พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดระหว่างปลิงและรังแค
จบภพจบชาติสิ้นกิเลสกันแต่เพียงเท่านี้เถิดนะสาธุ...
posted by Muihua :-) 1:58 AM View all
"นาฟทาลานจา"
....................
"ความสดชื่นหลังสายฝน"เป็นชื่อที่ให้ความรู้สึกดีจังนะ
ดู The Air Up There กี่ครั้ง
ก็ประทับใจทุกทีสิน่ะ..................................
นึกเรื่องดีๆแบบนี้ไว้
นึกไว้ใจจะได้ไม่ขุ่นนะปุ๊กนะ
posted by Muihua :-) 12:44 AM View all
ความรู้สึกคนเราแปลกดี...
จากเคยรักมากถึงขนาดไม่อยากแยกจากกัน...
มาจนบัดนี้กลับเกลียดถึงขนาดว่าตายก็ไม่แคร์อย่างที่พระพุทธองค์ว่าไว้...
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนถ้าทำไม่ได้...จะหวังพึ่งคนอื่นเสมอไป
ก็ตายไปซะดีกว่า
อย่าอยู่ให้ทรมานใจเลย...
posted by Muihua :-) 12:26 AM View all
วันนี้โดนแม่ด่าแต่เช้าเพราะลืมกุญแจ+เล่นเน็ตมากไป
ไม่ได้ว่าตัวเองถูก...แต่ทุกครั้งที่ได้ยินแม่ว่าแรงๆแล้วมันก็ท้อ
แต่ละคำมันแรง มันบาด มันบั่นทอนกำลังใจลงไปมาก
วูบนึงก็คิดว่า...ถ้าเราไร้ค่านัก...เราก็อยากไปให้พ้นๆ
ไม่รู้จะทนอยู่ทำไม...ในเมื่อเค้าไม่เห็นค่า
.........แต่แม่ก็คือแม่เราล่ะนะ..........
.........แต่เราก็เป็นฝ่ายผิดล่ะนะ.......ถึงจะเสียใจที่แม่ชอบว่าเราแรงๆ...
แต่แม่ก็คือแม่อยู่ดี...
เราก็ยังรักเค้าอยู่ดี...เฮ้อ....
เมื่อไหร่เราถึงจะได้ทำอะไรอย่างที่ตัวเองต้องการบ้างน้อ...
posted by Muihua :-) 9:23 PM View all
เหงา...
เหงามาก...
เหงาที่สุด...คิดถึงป๊า...
คิดถึงมาก...
คิดถึงที่สุด...อยากไปวัด...
อยากไปมาก...
อยากไปที่สุด...
เบื่อคนชอบกระแหนกระแหนว่าคนเราพอทุกข์ก็อยากไปวัด...
แล้วยังไง...ให้ไปไหนถึงจะดี...
ไปผับ? ไปเที่ยว? ไปพี้? ไปนั่งทุกข์ตามเดิม? ....หรือไปตาย?....8ในสิบของคนที่พูด...ก็ไม่ได้เข้าวัด
แต่อยากให้เห็นว่าแก่วัดและทรงภูมิ
น่าเบื่อ...วันนี้ไหว้อาม่า...
เราเป็นคนเขียนรายชื่อบรรพบุรุษด้วยตัวเองรู้สึกยากเย็นมาก...กับการจรดปากกาเขียนชื่ออาป๊าลงไป
พร้อมๆกับต้องทำใจให้ยอมรับว่าเค้าจากเราไปแล้วตลอดกาลจริงๆผู้ที่จากไปไม่ได้จากไป...เพราะเค้ายังอยู่ในหัวใจเราเสมอ
ใช่... มันเป็นประโยคฟังดูดี
ที่คนพูดก็รู้ดีว่ามันแค่คำโกหก
เรื่องจริงมันไม่ง่ายที่จะหลอกตัวเองว่าเค้ายังมีชีวิตอยู่ในใจเรา
แต่การยอมรับความจริงว่าเค้าได้จากไปแล้วก็ยากเย็นไม่แพ้กันอาป๊าเป็นความภูมิใจหนึ่งเดียวตั้งแต่เราเกิดมา
เป็นพ่อที่ดีที่สุด...รักลูกที่สุด ที่ทำให้เราเข้าใจถ่องแท้ว่ารักอย่างไม่มีเงื่อนไขนั้นเป็นอย่างไร ที่สอนเราทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งเค้าจากไปแล้ว...เค้าก็ยังสอนให้เราอดทนเผชิญกับความทุกข์แห่งการสูญเสีย สอนให้รู้ถึงความทุกข์ ความสุข ความอดทน ความปล่อยวาง...ถึงแม้จะยากเย็นอยู่บ้าง...ที่ต้องเผชิญสิ่งเหล่านี้โดยปราศจากรอยยิ้มและความห่วงใยของเค้า
แต่มันก็มีค่านะ...............................
ปกติเราเลี่ยงที่จะไม่เขียนถึงเค้า พูดถึงเค้า นึกถึงเค้า
แต่คราวนี้เรากลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
พัฒนาขึ้นอีกขั้นนึงแล้วนะปุ๊กนะ... :-)ดีใจที่นับถือศาสนาพุทธ
ก็เพราะสิ่งนี้...ที่ทำให้เราปล่อยวางอะไรได้หลายๆอย่าง
ไม่ฟูมฟาย ไม่ทุรนทุราย ไม่ฆ่าตัวตาย
ระงับความจริงจังต่อทุกสิ่งลงได้ในระดับที่ไม่ทุกข์มากมายถ้าปราศจากหลักธรรมแล้ว...ชีวิตเราจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เหมือนกันนะ (จะว่าไปก็พอวาดภาพออกหน่อยๆ...)
ที่เรายังเป็นเราทุกวันนี้ได้
ก็เพราะศาสนาแท้ๆ...ดีใจ...
ดีใจมาก...
ดีใจที่สุด
posted by Muihua :-) 3:03 AM View all
