Her ne kadar yaratış hayatı on dokuzuncu ve yirminci yüzyıllar arasında bölünmüşse de claude debussy(1862-1918) her yanıyla ve keskin olarak bir yirminci yüzyıl bestecisidir.Giderek debussy,çağımızın müziğinin temel atıcısıdır.1918'den bu yana ileri atılışların,yeni akımların çoğunun kaynağının debussy'de olduğunu söyleyebiliriz.Ömrünün son yıllarında yazdığı üç tane sonatla yeni klasikçilik akımına yol hazırlayan odur.

Gene de debussy,kendinden öncekilerden yaralanmıştır.Orkestralaması Berlioz'a dayanır.Piyano yazısı chopin'den gelir.Melodisi arttırılmış massenet,biraz da halk müziği karışığıdır.Çokses yazısında Mozart'a yaklaşır.Fakat biçim  konusuna gelince ,bu alanda debbusy'nin örnek seçtiği etkilendiği besteci yoktur.İzlenimci(impressionite) resim ve simgeci (symboliste) şiir debussy'nin müziğinin biçim ve kaynağı olarak görülebilir.  

İngiltere'de Frederick Delius (1863-1934) Debussy ile birçok ortak yanı olan izlenimci anlatımı yanında ingiliz halk müziğini yansıtan bir besteciydi.Amerika'da yıllarca yaşayan Delius "Florida'da doğayla ilgilenmek,etkilenmek,izlenmek yoluyla kendimi buldum,"diyor.Piyona'da doğaçtan (irticali)çalış müziğinin ana kaynağı sayılabilir.Delius'ta armoni,Debussy'de olduğu gibi,kural dışı ve uyruktur.Armoniye olduğu gibi çalgı tınılarına'da eğilimli bir besteci olan Delius'ün durgun duygulu,kesin ritmik çizgileri olmayan müziği özellikle armoni'ye ve çalgı renklerine dayanır.

Romantik izlenimcilere karşı Maurice Ravel(1875-1937) bir klasik izlenimci olarak gösterilebilir.Müziğinde nesnellik,öznel duyguları bastırır.Bu bakıma usta sanatçının alçakgönüllülüğü ve kendine güveniyle çalışmış,işçilik bakımından örnek diye gösterilen dosdoğru,apaçık,aydınlık yapıtlar vermiştir.Daha yüksek bir  yüzeyde,Ravel'in müziği,Mendelssohn ya da Saint Seans'ı aklına getirebilir.Ravel'in Müziğinde öz bakımından,eksiklikler seziliyırsa,bunlar olsa olsa ruh hayatının karanlık köşelerini yansıtmaya kalkmasından ileri gelir.    

Debussy'nin ölümünden sonra Fransa'nın müzik hayatı,hele bir sanat kesimindeki çalışmaları ve başarıları öbeklenmelerin,birleşmelerin ışığında değerlendiren dar ve yüzeysel görüşler için,bir dürtü gerektiriyordu.Debussy ölmüştü.Yerine yeni bir put bulmalıydı.Bu dürtüyü Les six (altılar) adıyla anılan öbek sağladı.Altılar öbeğine giren besteciler,Erik Satie(1866-1925) müziğe karşı davranılarda bir esin kaynağı buldular.Satie,alaycı,özgür,rastgele yaşayan bir kişiydi.Kimi kere onu "müzikte mizahın babası " diye tanırlar.Satie paris konservatuarında müzik öğrenimine başlamış,fakat kayıt koşulları çekemediği için kısa bir süre sonra konservatuarı bırakmış,kendini yetiştirmeye başlamıştır.Satie'nin mizahçı yanı parçalarına verdiği adlarda ("Armut biçiminde parça") ve müziğe koyduğu anlatım işaretlerinde (Örnek:"Dişi ağrayan bir bülbül gibi")belirir.

On dokuzuncu yüzyılın sonlarına doğru Amerika'nın güney illerinde,Afrika'dan gelen zencilerin kendi müziklerini Avrupa müziğinden öğrendikleri ile birleştirmeleri sonucunda ortaya çıkan caz mzüziği,Avrupa müziğinin yüzyıllar süren evrimini yarım yüzyıl gibi benzer bir sürede benzer evrelerden geçerek izlemiş ve kendine özgü,kendi kendine yeten bir sanat müziği olma niteliği kazanmıştır.Hem avrupa bestecilerini etkilemesi,hem de ilkel bir halk müziğinin sanat müziği haline gelmesi gibi önceliği olmayan ve dünyanın hiç bir yerinde,hiç bir çağda rastlanmamış bir olayı simgelemesi bakımından caz müziği inceleme alanımıza girer.

Cazda çalgıcıların doğaçtan çalışı,yakın yıllardaki deneysel çabalar dışında,seçilen temin ölçüsü saysısı ve akor dizileriyle sınırlanmıştır.Cazda kullanılan tem kalıpları ya oniki ölçülü ve armonik yapısı blues biçimine yada halk şarkısı(popular song) biçimine uyar.1917 de Storyville Washington'dan gelen emirle kapatılması ile işsiz kalan zenci çalgıcılar kuzeye göç etmeye başladılar. Böylece caz önce Amerika'ya sonrada dünyaya yayılmanın yolunu tuttu.İlk plağı "orginal dixieland jass band" adlı beyaz topluluk yaptı.Cazın dünyaya yayılması ile birlikte "caz çağı" adıyla bir çağ başlamış oldu.