Μαντινάδες για την Αγάπη

Άγγελοι σε βαφτίσανε και η Πανάγια νονά σου
για τούτο σου το βγάλανε, Μαρία τ’ όνομα σου

Είσαι νερό στη δίψα μου στην παγωνιά μου ζέστη
στη μεγαλοβδομάδα μου είσαι Χριστός Ανέστη!

Ο κόσμος είναι του Θεού και ο Θεός του κόσμου
μα συ ξανθομαλλούσα μου είσαι Θεός δικός μου

Σε αγαπώ ως δεν μπορεί άλλος να σ’ αγαπήσει
ως Δε μπορεί η μανά σου να σε ξαναγεννήσει

Μέσα στα βάθη της καρδιάς και σ’ ένα φυλλαράκι
την έχω την αγάπη σου χρυσό χαμαϊλάκι

Ως σ’αγαπώ να σε χαρώ ως θέλω να μου ζήσεις
κι ως σ’ έχω μέσα στην καρδιά να μου πολυχρονίσεις

Αγάπα με να σ’αγαπώ θέλε με ως σε θέλω
για να μην έρθει ο καιρός να θες και να μη θέλω

Όψιμη είναι η αγάπη μας μα’ ναι πολύ μεγάλη
και δεν ανεμαζώνεται ο νους μας στο κεφάλι

Μη μ’ αρνηθείς αγάπη μου γιατί πολύ αγαπώσε
κι’ όταν μακριά μου βρίσκεσαι κλαίω αναζητώσε

Άνοιξε το παράθυρο το κρουσταλλένιο τζάμι
αγάπης λόγια να σου πω έπειτα κλειστό πάλι

Περνοδιαβαίνω τραγουδώ κοιμάται η κοπελιά μου
Θεέ μου και ξύπνησε την ν’ ακούσει τη λαλιά μου

Δεν τα γροικάς τα ζάλα μου οντε περνώ κερά μου
γιατί τα καπαντίζουνε οι χτύποι της καρδιάς μου

Καντίλια μύργια του ουρανού φέξετε στην καλή μου
να βρει την στράτα για να’ ρθεί ν’ ανταμωθεί μαζί μου

Ν’ αγκαλιαστούμε να γενεί η αγάπη μας τραγούδι
ν’ αναγαλλιάσουν οι καρδιές τα’ αγάπης το λουλούδι

Φόβους, τρομάρες ανοιχτές, φουρτούνες κι’ αν σηκώσουν
δεν ημπορούν μια φιλιά ποτέ να ξεριζώσουν

Ένας φίλος μου έμαθα άπλωσε τα φτερά του
και σ’ έβαλένε κοπελιά μέσα στην αγκαλιά του

Μια μερακλίδικη καρδιά βρήκες να το κατέχεις
και πρέπει να τη σέβεσαι και να τηνε προσέχεις

Αν δεν αστράφτει δε βροντά κι’ αν δεν βροντά δεν βρέχει
αγάπη που Δε κακιωθεί, ανοστιμιά δεν έχει

H μανά σου αγάπη μου γιατί σε μαλώνει
και Δε θαρρεί τα κάλλη σου να σ’ απόκαμαρώνει

Όμορφο είναι τα’ όμορφο να χει κανείς κοντά του
κοπέλα είκοσι χρόνο μέσα στην αγκαλιά του

Ήθελα να’ χα δυο καρδιές και πάλι να’ χα κι’ άλλη
να σ’ αγαπώ και με τις τρεις και λίγο να‘ ναι πάλι

Για τσι καρδιές εζήτησα απ’ το Θεό μια χάρη
στο μπέτη κάθε μερακλή να βάνει ‘να ζευγάρι

Αντάρα πιάνει στην καρδιά μου και βρέχει στη ψυχή μου
κι’ οι ψυχαλίδες πέφτουνε και γραίνουν το κορμί μου

Σταμάτα ηλιοβασίλεμα χρώματα να διαλέξω
ένα στεφάνι λαμπερό τσ’ αγάπης μου να πλέξω

Ροδοπλασμένη κοπελιά αθέ του παραδείσου
ο θάνατος μου κι’ η ζωή είναι βουλή δική σου

Όποιος στον κόσμο γεννηθεί κι’ αγάπη να μην κάνει
μουσκάρι εγεννήθηκε και βόδι θα ποθάνει

Η ξενιτιά κι’ ορφανιά η πίκρα κι’ αγάπη
τα τέσσερα ζυγίστηκαν βαρύτερη η αγάπη

δώδεκα χήρες αγαπώ και πέντε παντρεμένες
και δεκαπέντε κοπελιές και δυο αρραβωνιασμένες

Ώσπου να ζω θα σ’ αγαπώ ακόμα κι’ αν πεθάνω
θα σε ζητήσω για σταυρό στο μνήμα μου επάνω

Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα
ωσάν την γυροποταμιά που λείπει η πρασινάδα

Καρδιά μου που’ σουν ελεύθερη ποιος στο’ Πε ν’ αγαπήσεις
που’ σουνα βασίλισσα σκλάβα να καταντήσεις

Όμορφο που 'ναι ν' αγαπάς και να 'ναι η κοπελιά σου,
απέναντι κι ατέλειωτα να 'ναι τα όνειρά σου.

Μες στην καρδιά μου έχτισα με τση καημούς μπεντένι
αγάπη απου ναι ψεύτικη να μη μπορεί να μπαίνει

Σαν τα λεφτά τσι κατοχής άπου δεν ειχ’ αξία
ετσα ‘ναι κι’ η αγάπη σου χωρίς καμιά ουσία

Κατές είντα 'ναι να αγαπάς και να σου λένε οι άλλοι,
δεν είσαι άντρας που 'φηκες το δάκρυ να προβάλει

Οσο κι αν σφίξεις τη καρδιά θα μείνει λίγο αίμα,
θα 'ναι κι αυτό διαθέσιμο αγάπη μου για 'σενα

Όμορφο που 'ναι ν' αγαπάς και να 'ναι η κοπελιά σου,
απέναντι κι ατέλειωτα να 'ναι τα όνειρά σου.

Δεν έπρεπε να σ'αγαπώ μα δεν κατέχω γιάντα
βρέξει χιονίσει η σκέψη μου είναι στη νια σου, πάντα

Ωσάν τα μάτια μου αγαπώ αυτούς που με μισούνε
σκέψου το πόσο αγαπώ αυτούς που μ'αγαπούνε

Το σ'αγαπώ τα χείλη σου ψέμματα μου το λένε
γιατί δεν τα'δα μια φορά τα μάτια σου να κλαίνε

Αν μ'αγαπάς κι ειν'όνειρο δε θέλω να ξυπνήσω
με τη γλυκάδα τ'όνειρου θέλω να ξεψυχήσω

Κατέχω το πως μ'αγαπάς μα δεν τ'αποφασίζεις
να μου το πεις το χαίρεται στο δρόμο απου βαδίζεις

Σαν καντιλίτσα μ'έδεσες τριγύρω απ'΄την καρδιά σου
λιμάνι απάνεμο έχω βρει μέσα στην αγκαλιά σου

Τη μέρα που σε γνώρισα Άλλαξε η ζωή μου
Κι αν μου'λεγες πως μ'αγαπάς Θα ησύχαζε η ψυχή μου

Μέσα στη μέση της καρδιάς ανοίγω και σε βάζω
και ύστερα κλείνω την καρδιά και το κλειδί το σπάζω

Ηθελα να γινόμουνα μες στην καρδιά σου αίμα
να μη μπορείς για μια στιγμή να ζεις χωρίς εμένα

Μόνο όταν είμαστε μαζί Οτι καϋμό και να'χω
Εχει η ζωή μου νόημα Και νιώθω πως υπάρχω

Μοιάζεις με τη γλυκιά αυγή Ωρα που ο ήλιος βγαίνει
Και γίνεται η αγάπη σου Δροσούλα και με βρέχει

Δεν είναι τέχνη τσι καρδιές να κάμεις να πονούνε
μονό 'ναι τέχνη τσι καρδιές να κάμεις ν' αγαπούνε

Oντε θωρρώ σε κοπελιά τα λογικά μου χάνω
και δεν επέρασε στιγμή να μην αναστενάζω

Αναγυρίζω το στενό Και πάω απ'άλλο τόπο
Να μη σε βάλω αγάπη Στις γλώσσες των ανθρώπω

Είσαι το μόνο μου όνειρο παράνομή μου αγάπη
θα σ'αγαπώ και το κορμί ας λιώνει μες στα πάθη.

Η αγάπη η παράνομη πάντα πιο δυνατή 'ναι
γιατί φυτρώνει τσι καρδιάς και πάντα ανόθευτη 'ναι.

Σαν ενωθούνε δυό καρδιές μ'αληθινή αγάπη
ας είναι και παράνομη αυτά δεν είναι λάθη

Παίξε μου χίλιες μαχαιριές μα πόνο δε θα νιώσω
τόσο πολύ που σ'αγαπώ δε θα το μετανιώσω

Γαπώ σε μα το σ'αγαπώ ίντα μπορεί να κάνει
που το παντέρμο ριζικό καθόλου δε συντράμει

Εχάρισά σου την καρδιά για πάντα να την έχεις
να είναι καρδιά ευαίσθητη και να την επροσέχεις

Πως μ'αγαπάς το διάβασα σ'ενός αρνιού τη σπάλα
μα εγώ για να βεβαιωθώ θα πάω να σφάξω κι άλλα

Αρχισε πάλι να χτυπά παράξενα η καρδιά μου
ανάθεμά σε για καρδιά κι έχασα την υγειά μου

Είσαι για μένα η χαρά το νόημα του κόσμου
ζωή δε θέλω ούτε λεπτό χωρίς εσένα φως μου

Είν'όμορφη κι ειμ'άσχημος μικρή κι εγώ μεγάλος
και δε φτάναν όλα αυτά είναι στη μέση κι άλλος

Η σκέψη μου είναι όπου κι αν πας κάθε λεπτό μαζί σου
κι η φαντασία φέρνει τη μπροστά μου τη μορφή σου

Οπου κι αν γράψω σ'αγαπώ με τον καιρό θα σβήσει
γι'αυτό το γράφω στην καρδιά κι ώσπου να ζω θα ζήσει

Μη τσι ρωτάς τσι μάγισσες που λένε παραμύθια
μόνο η καρδιά μου θα σου πει τσ'αγάπης την αλήθεια

Με της αγάπης τα φτερά τον ουρανό θα πιάσω
ταξίδι με τα σύννεφα θα'ρθω να σ'αγκαλιάσω

Οσ'αγαπώ δε σ'αγαπά Η μάνα που σε γέννα
Γιατί έχει κι άλλλα ν'αγαπά Μα εγώ έχω μόνο εσένα

Αγάπη μου εβρέθηκα μια μέρα μακρυά σου
Χωρίς να θέλω έγραψα στην άμμο τ'ονομά σου

Σαν αγαπιούνται δυό καρδιές πολλές χαρές θωρούνε
τσι πίκρες και τα βάσανα με θάρρος ξεπερνούνε

Σαν το μωρό που πολεμά και θέλει να μιλήσει
γυρεύω τρόπους να της πώ αν μ'έχει αγαπήσει

Μόνο εκείνος π'αγαπά μπορεί να το πιστέψει
πως της αγάπης ο καϋμός την σταματά την σκέψη

Αγάπη μου παράνομη πρώτη και τελευταία
στ'ορκίζομαι πως όσο ζω θα κάνουμε παρέα

Αγάπη μου παράνομη να μείνεις στην καρδιά μου
θα σ'αγαπώ όσο μπορώ πιο δυνατά καρδιά μου

Γι'αυτό παράνομες πολλές αγάπες κατοικούνε
σε μερακλίδικες καρδιές που ξέρουν κι αγαπούνε

Ζήσω, πεθάνω στη ζωή εσύ έχεις την ευθύνη
γιατί χαρά δεν μου ΄δωσες που κάθε αγάπη δίνει

Να κάψω θέλω το κορμί μα την καρδιά θ'αφήσω
γιατί 'σαι μέσα και μπορεί ζωή να σου στερήσω

Κι αν όλες οι άλλες έγνοιες μας στον άνεμο σκορπούνε
μόνο τσ'αγάπης οι καϋμοί για πάντοτες βαστούνε

Παίξε μου χίλιες πιστολιές Μα δε θα χαμπαρίσω
Κι αν είχα κι'άλλη μια ζωή Ηθελα στη χαρίσω

Οταν σε βλέπω η άνοιξη μες στην καρδιά μου μπαίνει
κι ας είναι γύρω τα βουνά κι οι κάμποι χιονισμένοι

Πρόβαλε στο μπαλκόνι σου και ρίξε τα μαλλιά σου
να κάμω σκάλα ν'ανεβώ να μπω στην αγκαλιά σου

Θε μου και κάμε να γενώ χώμα στη γειτονιά τζι
να δροσερεύγω και ν'ανθώ στο κάθε περασμά τζι.

Απόψε έχεις γενέθλια γιορτάζω κι εγώ χαρά μου
γιατί γιορτάζει η ψυχή που έχω στην καρδιά μου.

Μια αγάπη κάνει ο καθαείς που ξεπερνά τις άλλες
που δίδει βάσανα πολλά μα και χαρές μεγάλες

Εκατομμύρια φορές πηγαίνει και γιαγιέρνει
η σκέψη μου στην αγαπώ γι'αυτό 'ναι κουρασμένη.

Μακριά 'ναι η αγάπη μου μα η σκέψη ανάθεμά τη
την κάνει την απόσταση μια χαρακιά κομμάτι

Ηρθες κι απόψε να μου πεις πως μ'αγαπάς στ'αλήθεια
κρίμα που ήταν όνειρο κι έσβησε μες στη νύχτα

Πες μου τη λέξη σ'αγαπώ κι ας μην την επιστεύεις
και μη σ'αρέσει μια καρδιά άδικα να παιδεύεις

Παππού δεν είχα για μυαλό γιαγιά γι' αγάπης λόγια,
τον πλούτο έψαχνα εδώ στης γης τα καταγώγια.

Η πρώτη μου αγαπητικιά,από το μυαλό δε φεύγει
γιατί ναι οι αναμνήσεις τση βρύση που δε στερεύγει

Είναι καιρός που σ'αγαπώ και άνθρωπος δεν το ξέρει
πω μ'έχει κάνει μισερό τσ'αγάπης το μαχαίρι

Μες την καρδιά μου σ'έβαλα και δε σε ξαναβγάνω
γιατί εσύ σαι η καλύτερη αγαπιτικιά που κάνω

Τσ'αγάπης την αμφιβολή μην φέρνετε μπροστά μου
γιατί ξανοίγω πως και πως να γιατρέψω την καρδιά μου

Αγάπη μου παντοτινή έλα ξανά κοντά μου
άραγες δε μετάνιωσες που έφυγες μακριά μου;

Σ'αγάπησα και δεν πονώ όσο κι αν με πληγώσεις
μόνο πονώ που δε θα ζω όταν θα μετανιώσεις

Αγάπη μου παράνομη γιατί να σε αγαπήσω
μα να σε πάρω δε μπορώ μα ούτε και να σ'αφήσω

Αγάπη μου παράνομη πρώτη και τελευταία
στ'ορκίζομαι ώστε να ζω θα κάνομε παρέα.