BUZA MEKTUP
Bu sayfada bir annenin feryadı var. BUZZ'umuzu
yaşatmak için yapılanlar,hastalık döneminden ölümüne
kadar geçen dönem. Bu duyguları sizinle paylaşmak
istedik..
BUZZ' umuzun abisi askere gitti, ablası da şehir
dışında okuduğu için yılbaşından sonra evimiz bomboş
kaldı. Yani bir anda ikinizin yokluğunu da
hissettik. O sıralar BUZZun keyfi yoktu ona alfoxil
aldık. Biraz olsun düzeltti. Sonra tekrar ishali
başladı. Ben hep patates ve pirinç veriyordum. Ama
bu arada hep sizin gelmenizi bekliyordu, tekrar
gidince sizler kötüleşmeye başladı. 15 ocak ta ishal
için veterinere gittik. İshal, vitamin, antibiyotik
iğneleri yaptı. Bir de antibiyotik ilaçlar verdi.
Ama hiç bir şey yemek istemiyordu, etlerin arasına
gizleyip zorla ilaçları içmesini sağlıyordum. Ama
hala bir düzelme olmadı. Dış görünüşü gayet sağlıklı
ama biraz zayıflamaya başlamıştı. 20 ocak ta tekrar
veterinere gittik. Kan tahlilleri yapıldı ve
karaciğerinin iyi olmadığını söyledi. Saat 11 den
akşam üstü 6 ya kadar serum verildi.İğneler yapıldı.
Eve geldik çok iyi görünüyor ama yine yemek yemiyor.
İshal ve kusmalar devam ediyor.Ertesi gün tekrar
serum verildi ve ertesi gün.. ertesi günler böyle
devam etti.26 ocak günü,BUZZ yukarı çıktı. Yatağına
yattı sonra inemiyor merdivenlerden. Herhalde
gözleri bulanık görüyor dedim kendi kendime.Kucağıma
aldım. Tabi çok zayıfladığı için çok zor olmadı
indirmesi. Ama hıçkıra hıçkıra ağlamaya
başladım,küçük oğlum ne oluyor sana diye.. bu geçen
süre boyunca aşağı da koltukta yattım onun da
koltuklara çıkmasına izin verdim,ceylan gözlü
oğluma...
Bu geçen günler boyunca yaklaşık 15 gün boyunca ne
ishali bitti ne de kusmaları... Sizlerle telefonda
konuşurken belli etmemeye çalışıyordum. Ama bu arada
ben bittim, çok çöktüm. Kolay mı gözünün önünde BUZZ
u öyle görmek. Ona bir bebek gibi bakıyordum.
27 ocak günü yürürken sağa sola
çarpınca gözlerinin görmediği kesinleşti.Zaten yine
veterinere serum için gidecektik, onlar da çok
üzüldü BUZZ u öyle görünce. 3 şişe seruma çıkarıldı,
içine de ilaçlar katıyorlardı.Çocuklarınızdan
birinin muhakkak gelmesi gerek diyordu
veteriner.Yine aynı gün artık burada bırakın,biz
ilgileniriz siz de mahvoldunuz dediler.Yok dedim ben
de bırakıp gidersem daha kötü olur dedim.
Bu arada veteriner bir şeyler
yedirmeye çalışıyor ve bende evde yedirmeye
uğraşıyordum. Sadece zorla yoğurt yedirebiliyordum.
Veteriner giderken de av etli mama verdi,eğer
yedirebilirseniz diye.O gece yedirdim bütün kutu
mamayı. Nasıl sevindim, iyi olacak artık dedim.
Veteriner intihar ediyor onun için bir şey yemez
derdi.Yediğini kimselere söylemedim nazar değmesin
diye, oğlum iyi olacak abisi ablası gelecek diye
konuşurdum.
BUZZ benim arkadaşımsın, iyi ol, beni kim
koruyacak derdim, bakar ve beni yalardı canım oğlum
benim. Anneni üzme bak ağlarım diye konuşurdum.
Ama bu günler zarfında o kadar uysaldı ki,
ne mızmızlık ne huysuzluk yapardı, insan gibi her
lafımı anlardı,belki insan olsa huysuzluk yapar
hastalanınca ama buzz asla yapmadı melek gibi
usluydu. Demek ki Allah tarafından. Su an benim
hissettiklerimi kimse bilemez, o na 7 sene emek
verdik, evlat gibi. Bu satırları yazarken
hıçkırıyorum, ağlıyorum, feryat ediyorum. Çocuklarım
yanımda olmanızı hem istiyorum hem de istemiyorum.
Çünkü BUZZ u eski haliyle hatırlayın istiyorum.
27 ocak pazar günü veterinerden geldik. Gözleri
görmediği için bahçede tuvaletini yapıp
giriyordu.Zaten yemediği için de ishal çıkarıyordu.
Ona böyle dayanamıyordum, sarılıp ağlıyordum.
Veteriner belki bana belli etmiyordu, gözlerinde ki
perde geçer, sarılıktan dolayı diyordu,düzelir
diyordu. Ben de açılır ümidiyle her an kontrol
ediyordum. Eve gelince benim sesime geliyordu, hep
sehpaları falan kaldırmıştım ki çarpmasın diye.
O gece 11'e kadar uyudu,sonra 12 gibi
tekrar tuvaleti için çıkardım bahçeye. Ama bu sefer
içeri girdikten sonra yatmadı, oturmadı hep ayakta
bekliyordu. Uğraşarak oturttum. Allah'ım yardım et
diye dua ediyordum. Hasta bile olsa dizinin dibinde
bir can, bir arkadaş, bir nefesti. Çocuklarımın
yokluğunu BUZZ unutturdu ya da azalttı. Allah'ım ne
olur oğlumu kurtar diye feryat ediyorum,
dayanamıyorum, titriyorum, arkadaşım iyi ol artık
diye ağlıyorum.
Yine bu kötü 27 ocak gecesine dönelim, gece 12 de
çıkıp geldikten sonra uyumadı ve yatmadı,
yatıramadım oğlumu. Gece 2-3 civarlarında kapıya
doğru yürüdü, topallıyordu, dışarı çıkmak istiyor
diye düşündüm, bir ishal bütün gündüz yediklerini
çıkardı,dışarı kadar dayanamadı yavrum, olsun oğlum
dedim. Kucağıma alıp halıya yatırdım. Gözlerini bir
noktaya dikti bu arada da hızlı hızlı nefes
alıyordu. Saat 4 oldu,yatıyor ama uyumuyor gözleri
açık yavrumun. Gözlerini kapamaya çalışıyorum uyusun
diye. Yanına yattım, kucakladım, beni yalnız bırakma
dayan oğlum, güçlü ol diyorum. Ağzından salyalar
akmaya başladı, siliyorum sürekli, öpüyorum ama
öleceğini düşünemiyorum. Yapayalnız sabahın 5 i
mahvolmuşum, biri bizi gözetlese ağlayarak seyreder.
Saat 6 ya doğru veterineri uyandırdım, anlattım
durumunu, üstünü örtün, rahatsız etmeyin, artık onu
serumlarla zorlamayalım dedi. Ağlıyorum-ağlamıyorum
hıçkırıyorum, bağırıyorum. BUZZ yavrum iyice
kötüledi. Görümcemleri aradım, ne olur gelin diye.
BUZZ’um ,oğlum,can yoldaşım çırpınıyor,sürekli
nefesini dinliyorum, bakamıyorum, allahım ne olur
yardım et diye hıçkırıyorum. Ve oğlumu
kurtaramadım,yapabileceğim hiçbir şey yok
artık,sadece ağlıyorum.
BUZZ’um hayata veda
etti!!! Gözlerini kapatamadım, açık kaldı hep
abisini bekledi dayanamadı hasretine... Ağzına biraz
su damlattım,nefesini hala duymaya çalışıyorum. Asil
oğlum, öyle kibar yatıyordu ki.... Üzerine çarsaf
örttüm yatıyor, benim acımı kimse anlayamaz,canımdan
can koptu!
Sabah oldu 28 ocak Pazartesi, BUZZum yok,evden çıt
çıkmıyor, ölmek istiyorum bende, deli olacağım,
Allah'ım sabır ver diye yalvarıyorum. Baş sağlığı
için herkesler geliyor, yerde yatıyor hala. Üstünü
örttum, patiklerini giydirdim, üşümesin oğlum diye.
Herkes ne zaman toprağa vereceksin diye
soruyor, ben çocuklarımı aradım, konuştum ama
söyleyemedim, BUZZ öldü diyemedim.
Bugün gömmeyeceğim, oğlum yanımda bir gün
daha kalsın dedim, kombiyi kapattık ev soğuk olsun
diye. ASLAN PARCAM şu an salonda yatıyor, kokar
dediler,hayır dedim ev soğuk..... Oğlumu topraklara
koyamıyorum, üşür diye ,nasıl dayanırım bu acıya,
yavrularım allah sizlere ömür versin, acınızı
göstermesin.
Allahım bu anları size göstermedi, çok zor
dayanılmaz bir acı... Gidip gidip yüzünü açıp oğlumu
öpüp öpüp sarılıyorum. BUZZ buz gibi oldu. Ama
oğlumdan hiç ürkmüyorum, sevip geri yüzünü
örtüyorum, üşümesin diye yavruma sarılıyorum.
Bu gece böyle kötü bir şekilde geçti... Veterineri
aradım, çok bekletmeyin dedi. 29 ocak bugün oğlumu
toprağa vereceğiz, sizlersiz bir gün... Oğlumla son
dakikalarım. Ona son defa sarılıyorum, Sizlerin
yerinede! Onsuz bu evde yaşanmaz, çıt çıksa
korkuyorum, yukarı çıkıp bağırıyorum, BUZZ gel
diye...
Bomboş dünya... aslan gibi oğlum yerde
yatıyor,ağlamaktan artık gözlerim görmüyor. Gelen
misafirler mutfakta oturuyor,BUZZ salonda onu kimse
rahatsız etmesin diye. Bugün ikinci gün ama hala
kokmadı mis gibi. Dışarıda köpekler havlıyor,BUZZ
kalk kim o diyorum, kalkmıyor, ne olur küçük oğlum
diye yalvarıyorum. Bu dakikalarda sizler
napıyorsunuz acaba, acımız çok büyük yavrularım, ama
alışmalıyız!
BUZZu oğlumun evinin bahçesine gömeceğiz. Onun yeri
orası. Oğlumda öyle isterdi. Hayvanlar parçalamasın
diye iyice derine gömüldü. ama tüm bunlar olurken
ben perişanım, oğlum buzz birazdan bizleri bırakıp
gidecek . NİYE BUZZ, NİYE BİZLERİ YALNIZ BIRAKIP
GİTTİN.... Çocuklarım sizlere söylemek istedim dün
ama yapamadım.Sizler uzaklardasınız, bir da sizler
üzülmeyin,elinizden bir şey gelmeyecek diye
düşündüm.
Beni bağışlayın yavrularım.... Sizler sağ olun...
Artık yazacak gücüm kalmadı....
Dün oğlumu toprağa verdikten sonra yazamadım,
gücüm bitti. Gömerken İki patiğini giydirdim, diğer
ikisini de hatıra bıraktım. Son defa bebeğimi öptüm,
kucakladım, mis gibi bana bakıyordu küçük oğlum. Son
yolculuğuna uğurlamak üzere evden çıktık. Anneni
nasıl bıraktın oğlum diye ağlıyorum. Derin kazın
birşey olmasın ona diyorum. Birkaç kez kazma kürek
de ben kullandım, oğlum için son vazifem. Arkadaşım
benim, seni o soğuklara nasıl bıraktım diye
ağlıyorum,evde üşümesin ayakların diye sıcak sularla
yıkardım.
Eve geldik kapıyı açtım,kimse karşılamadı, BUZZZ
diye bağırdım, yokkk, nerdesin oğlum biz geldik
dedim yine gelmedi.Oğlum artık yoktu. Gelir mi acaba
diye pencereden bakıyorum bekliyorum onu. BUZZ suz
bir gece yaşadım,onun yokluğu belli oluyordu, onun
sıcaklığını hissedememiştim. Bütün gece üşüdüm.
Sabah kalktım onsuz ilk sabahım, BUZZ diye bağırdım
gene yok, anladım ki
Artık buzz beni bıraktı,
gelmeyecek. Oyuncakları topladım, zincirini
sakladım-görmeyeyim diye-Ama ben her zaman olduğu
gibi bahçeye çıktım, etrafa bakındım, oralarda mı
diye YOK,YOK,YOKKKK... Ama her köpek havlamasında
dışarı bakıyorum buzz mu geldi diye? Arkadaşım,can
yoldaşım, sensiz nasıl yaşayacağım,bu evi sevmiyorum
artık,bu ev senin içindi.Simdi çocuklarımı
düşünüyorum onlar eve gelip BUZZ nerde diye
sorduklarında ben ne diyeceğim?
Bazı insanlar köpek derler umursamazlar,bence
yüzlerce insana onu değişmem, dili yok ki insanları
kursun,sadık dostum hareketleri ile sevgisini belli
ediyordu,onun yerine koyabileceğim bir insan bile
düşünemiyorum. O da benim bir evladımdı, evladını
insan hiçbir şeye değişir mi? çocuklarım yokken
onunla konuşurdum beni dinlerdi, ben ağlarken yüzümü
yalardı. Şimdi çok yalnızım, ne olur gel oğlum, seni
sevenleri ağlatma...
HAVLAMAYIN KÖPEKLER NE OLUR!!!!
Etraftaki köpekler bazen çok havlıyor,sinir
oluyorum,çünkü;benimki havlamıyor.
Bugün buzzun 7si, yasım hala devam ediyor, ne kadar
yalnızım, meğer küçük dostum beni ne kadar
oyalıyormuş. Onun yokluğuna alışmak için çok çaba
sarf ediyorum.
BUZZun resmini de sizinkilerin yanına koydum
yavrularım. Sabah kalkıyorum, günaydın kuzucuklarım
diyor başlıyorum ağlamaya, yavrularım allah sizlere
ömür versin.
Cici kemiğini hep saklayacağız, seni hiç bir zaman
unutmayacağız BUZZ... Seni çok sevmiştik, emek
vermiştik.
“Küçük dostum BUZZ ölumü sana bir türlü
yakıştıramadım, ölüm sana yakışmıyor.”
Kara oğlum, kıllım,
arkadaşım.... Bunları anlamak için anne olmak lazım,
ben buzunda annesiydim.
“DOYMADIM ,DOYAMADIM
SEVMELERE SENİ BEN,
KOYMADIM, KOYAMADIM,
HİÇ KİMSEYİ YERİNE...”
BUZZ’UMUZ SENİ HİÇ BİR ZAMAN UNUTMAYACAĞIZ...
SENİ HALA ÇOK SEVİYORUZ...
RAHAT UYU SEN BEBEĞİM...
Annen,Abin ve Ablan |