Nöbeti devralıp Plüton’un Toprakları’nın kalbine yolculuk etme zamanı.
En ilginç istikamet hiç gitmediğin, bilmediğini topraklardır. Romalılar “Terra Incognita” derler, bilmediğin yer; ne yolları, ne radyasyon seviyesi hakkında… hiçbir şeyi.
.................
Zehirli yazıyor.
Bence, bunu bir otobüs durağına bakıp tahmin edebilirdim. veyahut bu eve bakıp.
“Terra Incognita” oldukça radyoaktif, mikro röntgenleri unutun, burada milyon röntgenlerden bahsediyoruz. Diğer yerlerdeki maksimum değerler buraların minimum derecesi.
Bu kasabalar zaman makinesi, buradaki her şey en azından 20 yıl öncesinden kalmış.
.................
Yetkililerin su kaynaklarýna ulaţmak için bazý evleri buldozerler ile temizlemesi dýţýnda. Radyoaktivitenin su sistemimize sýzmasýný engellemeleri gerekmiţ, böylelikle tüm su kaynaklarýnýn önünü kesmiţler.
.................
İnsanların bu yerleri görmek istememelerinin nedeni açık, burada ölümün varlığını hissediyorsunuz. Tüm umutları öldürmeye niyetli kötü niyetli bir sihirbazın işiymiş gibi duruyor. Nefesini üflemesiyle tüm hayat gözden kayboluyor. Nereye adım atsa sadece tahta kurtları büyüyor. Dokunuşu neşeyi söndürüp tüm renkleri yer altının alacakaranlığına çeviriyor. Hayatın özünü tüketip ilk önce bereketli toprakları, şehirleri tüketip bitiriyor, bitkilere bulanmış bir insan varlığı dışında bir şey bırakmıyor.
Sonra, yavaşça, görüntü toza dönüşüyor.
Çin Gülü
Dünyamızda dikensiz gül yoktur… Plüton’un bitki koleksiyonundaki tüm dikenler gülsüz ve buralarda heyecan uyandırıcı ve büyüleyen bir şeyler bulmak gerçekten zor.
Bu motosiklet bitki koleksiyonunun ayrılmaz bir parçası. Kökler sıkıca sarılmış.
Evlerin içerisinde.
Nisan 1986’da radyasyon buralarda çok yüksek olmalı, benim düşüncem ilk birkaç gün onlarca röntgen seviyesindeydi, insanlar tahliye edilmesi için hiç vakit kalmamış.
Solunum cihazı.
Öğrencinin defterindeki son notlar burada hayatın durduğu 1986 yılı nisan ayının sonunu gösteriyor.
Burası birkaç fotoğrafçının odası olmalı.
Çernobil’de bırakılmış çok fotoğraf var.
Kazadan sonra her şey çok radyoaktifti ve insanlara eşyalarını bırakmaları söylendi, tahliye edilenlerin çoğu birkaç gün, birkaç ay veya birkaç yıl içinde geri geleceklerine inanıyordu.
22 yýl geçti ve resimler hala burada. Birçođu kaza sonrasý hayatta kalamadý. Çok azý en deđerli eţyalarýný toplamak için geri döndü, geride geçmiţi düţünecek fazla zamaný kalmayan diđerleri ise yeni hayatlarýna devam etti.
