Czas skręcić i wykonać podróż do serca ziemi Plutona. Najbardziej interesującym celem podróży jest ten, gdzie jeszcze nie byłeś, nieznany ląd. Rzymianie nazywali to "Terra Incognita", miejsca, w którym niczego nie znasz; żadnych dróg, poziomów promieniowania … niczego
.................
Jest napisane – skażone.
Myślę, że mogłabym się tego domyśleć patrząc na przystanek autobusowy.
albo patrząc na ten dom.
"Terra Incognita" jest dość radioaktywna, zapomnijmy o mikro roentgenach, tutaj mamy do czynienia z mili roentgenami. Co było maksimym w innych miejscach będzie minimum tutaj.
Te urządzenia wiejski, wszystko tutaj zostało pozostawione dwie dekady temu
.................
Poza tylko tymi budynkami, które władze usunęły buldożerami aby mieć dostęp do studni. Musieli zapobiec przeniknięciu promieniowania do naszego systemu wodnego, więc zablokowali wszystkie studnie.
.................
Jest jasnym dlaczego ludzie nie chcą oglądać tych miejsc, tutaj czujesz obecność śmierci. To jak praca nikczemnego magika, którego spojrzenie zabija całą nadzieję. Pod jego oddechem całe życie uchodzi. Gdziekolwiek nie postawi swojej stopy tam rośnie już tylko piołun. Jego dotyk ugasza radość i powoduje blednięcie kolorów w półcień podziemi. Wysysa życiodajne soki, powoduje opustoszenie miast i wysuszanie ich, pozostawia nic poza zasuszkami ludzkiej egzystencji. Po czym obraz ten powolutku obraca się w kurz.
Chińska róża.
W naszym świecie nie ma róży bez cierni…. w zielniku Plutonu są ciernie bez róż i to jest na prawdę dziwne, że my ciągle znajdujemy tu rzeczy, które nas ekscytują i oczarowują.
Ten motocykl jest nieodłącznym elementem zielnika. Korzenie zatrzymały jego szybkość.
Wewnątrz domów.
Promieniowanie w kwietniu 1986 musiało być tutaj bardzo wysokie, myślę, że dziesięć roentgenów w pierwszych dniach, ludzie musieli być ewakuowani bez zwłoki.
Maska respiratora
Ostatnie wpisy w dzienniczku ucznia pokazują, że życie zatrzymało się tu na koniec kwietnia 1986.
To musiał być pokój jakiegoś fotografa.
Pozostawiono wiele zdjęć w Czarnobylu.
Po wypadku wszystko było promieniotwórcze a ludziom powiedziano aby pozostawili swoje rzeczy, większość ewakuowanych wierzyło, że wrócą za parę dni albo za parę miesięcy, albo za parę lat.
22 lata minęły a zdjęcia ciągle tu są. Wielu nie przeżyło wypadku. Kilku powróciło aby zebtać najwartościowsze rzeczy, reszta rozpoczęła nowe życie, które nie pozostawia wiele czasu do rozpamiętywania przeszłości.
